وزارت تفویض: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

وزارت تفویض، نقطه مقابل [[وزارت تنفیذ]]، به مقامی گفته می‌شد که از سوی خلیفه به شخصی با عنوان وزیر اعطا و بخشی از [[تدبیر امور]] [[جامعه]] به رأی و امضای او واگذار می‌گردید<ref>ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۲؛ ر.ک: وزارت تنفیذ. تاریخ طبری، ج۳، ص۴۲۰؛ طبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۲.</ref>. این وزیر، جز در سه مورد از اختیارات تام برخوردار بود:

# [[ولایت‌عهدی]]؛

# عزل وزیر؛

# عدم استفاده از [[حق]] استعفا.

از وزرای [[تفویض]]، می‌توان به [[آل]] برمک "[[یحیی بن اکثم]]" و "ابن الفرات" در دولت عباسی اشاره کرد<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۵۴.</ref>. پیشینه وزیر تفویض در [[قرآن کریم]]، به درخواست [[حضرت موسی]] {{ع}} از [[خداوند]] برای وزارت [[هارون]] باز می‌گردد. {{متن قرآن|وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي}}<ref>«و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار» سوره طه، آیه ۲۹.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۸۱.</ref>

== منابع ==

[[رده:اصطلاحات سیاسی]]