مصیبت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان مدخل  = مصیبت

| مداخل مرتبط = [[مصیبت در قرآن]] - [[مصیبت در سیره پیامبر خاتم]] - [[مصیبت در معارف و سیره حسینی]] - [[مصیبت در فقه سیاسی]] - [[مصیبت در معارف دعا و زیارات]] - [[مصیبت در معارف و سیره سجادی]]

| پرسش مرتبط  =  

 

== مقدمه ==

#{{متن قرآن|...وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«و شکیبایان را نوید بخش! * همان کسان که چون بدیشان مصیبتی رسد می‌گویند: «انّا للّه و انّا الیه راجعون» (ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم)» سوره بقره، آیه ۱۵۵-۱۵۶.</ref>؛ '''نکته''': {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} خطاب جمع، به شخص [[رسول]] {{صل}} عدول یافته تا از زبان و بشره صادق و [[شاهد]] او که طلیعه [[امیدها]] و پیروزی‌ها و [[مقامات]] عالی است این [[بشارت]] نمودار شود: کسانی که صبرشان از [[خواص]] [[صلابت]] [[جسم]] و [[خوی]] [[نفسانی]] نیست. چگونگی [[تفکر]] و دید جهانی و [[لطافت]] [[روح]] آنها را [[صابر]] و پایدار ساخته و تازیانه [[مصائب]] بیدارتر و هشیارتر و پایدارتر و فروغ ایمانشان را فروزان و میدان دیدشان را وسیع‌تر می‌گرداند {{متن قرآن|الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ...}} [[بینش]] [[برتر]] خود را با این تعبیر جامع اعلام می‌نمایند: {{متن قرآن|قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} ما در [[تصرف]] و [[ملک]] خداوندیم و خود و هر چه داریم در [[حقیقت]] از آن او، و خواه نخواه به سوی او رهسپاریم. این‌گونه اینها از پیچیدگی به خود و علاقه‌های موهوم باز و گسترده می‌شوند. به عکس آنها، کسانی که به خود پیچیده و در لاک اوهام خزیده‌اند و هدفی خدایی و [[برتر]] ندارند، در [[هجوم]] [[مصائب]] پیچیده‌تر می‌شوند و رو به زوال می‌روند<ref>پرتوی از قرآن، ج۲، ص۲۳.</ref>.

#{{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا چون گزندی به شما رسید که دو چندان آن را (به دشمنان خود) رسانده بودید (باز) می‌گویید این (گزند) از کجا (آمد)؟ بگو: این از سوی خود شماست؛ بی‌گمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره آل عمران، آیه ۱۶۵.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا...}} بعد از آن‌که [[مؤمنین]] را [[نهی]] کرد از اینکه مثل [[کفار]] نباشند، و بر کشتگان خود [[حسرت]] و [[اندوه]] نخورند، به این بیان که [[مرگ]] و [[زندگی]] تنها به [[دست خدا]] است، نه به دست ایشان تا بگویند اگر چنین نمی‌کردیم چنان نمی‌شد، و اگر به [[دشمن]] نزدیک نمی‌شدیم، و از [[شهر]] بیرون نمی‌رفتیم، و یا اگر اصلاً حاضر به [[جنگ]] نمی‌شدیم این‌طور نمی‌شد، اینک در این [[آیه]] همان مطلب را با بیان سبب نزدیکش که به [[حکم]] [[سنت]] اسباب باعث پدید آمدن شد شرح داده و می‌فرماید: سبب آن [[مصائب]]، [[نافرمانی]] تیراندازان بود، که مراکز خود را خالی کردند و تازه بعد از خالی کردن نیز، از در [[معصیت]] پشت به [[قتال]] نمودند و خلاصه [[کلام]] اینکه سبب آن [[نافرمانی]] و [[سرپیچی از دستور رسول]] [[خدا]] {{صل}}، که [[فرمانده]] این [[جنگ]] بود و این [[نافرمانی]] باعث فشل و تنازعشان در امر، و در آخر سبب شکستشان گردید و این خود سنتی است طبیعی و عادی<ref>ترجمه المیزان، ج۴، ص۹۲.</ref>.

== نکات ==

# روی‌گردانی [[منافقان]] از [[داوری]] [[پیامبر]] باعث گرفتاری آنان به [[مصیبت]]: {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا * فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ...}}؛

# آنها که [[دعوت]] [[خدا]] و [[پیامبر]] را [[اجابت]] کردند {{متن قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ}} و بعد از آن همه جراحاتی که روز [[احد]] پیدا نمودند آماده شرکت در [[جنگ]] دیگری با [[دشمن]] شدند {{متن قرآن|مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ}} از میان این افراد برای آنها که [[نیکی]] کردند و [[تقوا]] پیش گرفتند یعنی با [[نیت]] [[پاک]] و [[اخلاص]] کامل در میدان شرکت کردند [[پاداش]] بزرگی خواهد بود {{متن قرآن|لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ}}؛

[[رده:مصیبت]]