←منابع
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = مذحج | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==نسب بنی مسلیه== بنی مسلیه که تلفظ صحیح آن را بعضی «مُسَلِّیه»<ref>علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ص۱۸۳؛ مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۰، ص۲۵۴.</ref> و برخی دیگر «م...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==[[نسب]] بنی مسلیه== | ==[[نسب]] بنی مسلیه== | ||
بنی مسلیه که تلفظ صحیح آن را بعضی «مُسَلِّیه»<ref>علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ص۱۸۳؛ مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۰، ص۲۵۴.</ref> و برخی دیگر «مُسلِیَه»<ref>ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۷، ص۲۵۳؛ ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۰۳؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۵۳۴.</ref> گفته و از افراد آن با نسبت «المسلی» یاد کرده‌اند<ref>سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۱۱.</ref>، در شمار [[اعراب قحطانی]]<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۹۴.</ref> و از شاخه‌های بزرگ [[قبیله]] مذحج‌اند که نسب از مسلیة بن عامر بن عمرو بن علة بن جلد بن مالک ([[مذحج]]) بن ادد می‌برند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴؛ سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱.</ref>. مسلیه از همسرش [[کبشه بنت عوف بن نخع]] صاحب فرزندانی به اسامی [[کنانه]] و اسد شد<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵.</ref>. از کنانه ابیض و ارُض و منبه و عبد و حِلیَه تولد یافتند. از ابیض بن کنانه، ناشره و از ناشره، صُبّح و [[ثعلبه]] متولد گردیدند که به نام مادرشان حباب بنت الاعمی بن منبه بن کنانه، «بنی حبابه» شناخته می‌شدند<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵. نام این زن در کتاب ابن کلبی «حباب» ذکر شده که به نظر ناشی از اشتباه نسخه برداری یا تصحیف است. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷)</ref>. از [[ارض بن کنانه]] هم، عبدالله، عُوَیج، حبیب، رِزاح و عبید متولد شدند. ضمن این که حِلیة بن کنانه نیز، فرزندانی به نام ابیض، عبید، سَلمه، عویج، فوق، طریف و حارث داشت<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۸.</ref>. این [[جماعت]] همراه با جمعی دیگر از [[فرزندان]] [[مسلیة بن عامر]]، بعدها قبیله بزرگ بنی مسیله را تشکیل دادند که از شاخه‌های معروف آن می‌توان به [[طوایف]] بنی صبح و [[بنی ثعلبه]] که به نام مادرشان [[حبابه بنت الأعمی بن منبه بن کنانة بن مسلیه]]، «بنی حبابه» خوانده می‌شدند<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵. نیز ر.ک: هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷-۲۸۸. البته در نسخه مراجعه شده این کتاب (تحقیق ناجی حسن، بیروت، عالم الکتب) در شرح حال «حارث بن ثعلبة بن ناشره» (ص۲۸۸) نام این زن، «جنایه» و در قسمت ذکر نام فرزندان ناشرة بن ابیض (ص۲۸۷) از وی با نام «کنانة بنت الأعمی بن منبه بن کنانه» نام برده شده، که هر دوی آنها اشتباه تصحیفی یا تایپی است و صحیح آن، همان‌گونه که در برخی منابع به نقل از ابن کلبی آمده، «حبابه» است. (ر.ک: دار قطنی، المؤتلف و المختلف، ج۲، ص۸۲۰؛ سمعانی، الانساب، ج۴، ص۳۵) قلقشندی هم از او با نام حبابه بنت حارث بن ثعلبه یاد کرده است. (قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۲۲۶)</ref>، بنی ارُض، بنی مُنَبَّه، بنی حِلیَه<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷.</ref>، [[بنی هوارض بن کنانة بن مسلیه]] و [[بنی اسد بن مسلیه]]<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴.</ref> اشاره کرد.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | بنی مسلیه که تلفظ صحیح آن را بعضی «مُسَلِّیه»<ref>علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ص۱۸۳؛ مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۰، ص۲۵۴.</ref> و برخی دیگر «مُسلِیَه»<ref>ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۷، ص۲۵۳؛ ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۰۳؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۵۳۴.</ref> گفته و از افراد آن با نسبت «المسلی» یاد کرده‌اند<ref>سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۱۱.</ref>، در شمار [[اعراب قحطانی]]<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۹۴.</ref> و از شاخه‌های بزرگ [[قبیله]] مذحج‌اند که نسب از مسلیة بن عامر بن عمرو بن علة بن جلد بن مالک ([[مذحج]]) بن ادد می‌برند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴؛ سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱.</ref>. مسلیه از همسرش [[کبشه بنت عوف بن نخع]] صاحب فرزندانی به اسامی [[کنانه]] و اسد شد<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵.</ref>. از کنانه ابیض و ارُض و منبه و عبد و حِلیَه تولد یافتند. از ابیض بن کنانه، ناشره و از ناشره، صُبّح و [[ثعلبه]] متولد گردیدند که به نام مادرشان حباب بنت الاعمی بن منبه بن کنانه، «بنی حبابه» شناخته می‌شدند<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵. نام این زن در کتاب ابن کلبی «حباب» ذکر شده که به نظر ناشی از اشتباه نسخه برداری یا تصحیف است. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷)</ref>. از [[ارض بن کنانه]] هم، عبدالله، عُوَیج، حبیب، رِزاح و عبید متولد شدند. ضمن این که حِلیة بن کنانه نیز، فرزندانی به نام ابیض، عبید، سَلمه، عویج، فوق، طریف و حارث داشت<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۸.</ref>. این [[جماعت]] همراه با جمعی دیگر از [[فرزندان]] [[مسلیة بن عامر]]، بعدها قبیله بزرگ بنی مسیله را تشکیل دادند که از شاخه‌های معروف آن می‌توان به [[طوایف]] بنی صبح و [[بنی ثعلبه]] که به نام مادرشان [[حبابه بنت الأعمی بن منبه بن کنانة بن مسلیه]]، «بنی حبابه» خوانده می‌شدند<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۴۵. نیز ر.ک: هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷-۲۸۸. البته در نسخه مراجعه شده این کتاب (تحقیق ناجی حسن، بیروت، عالم الکتب) در شرح حال «حارث بن ثعلبة بن ناشره» (ص۲۸۸) نام این زن، «جنایه» و در قسمت ذکر نام فرزندان ناشرة بن ابیض (ص۲۸۷) از وی با نام «کنانة بنت الأعمی بن منبه بن کنانه» نام برده شده، که هر دوی آنها اشتباه تصحیفی یا تایپی است و صحیح آن، همان‌گونه که در برخی منابع به نقل از ابن کلبی آمده، «حبابه» است. (ر.ک: دار قطنی، المؤتلف و المختلف، ج۲، ص۸۲۰؛ سمعانی، الانساب، ج۴، ص۳۵) قلقشندی هم از او با نام حبابه بنت حارث بن ثعلبه یاد کرده است. (قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۲۲۶)</ref>، بنی ارُض، بنی مُنَبَّه، بنی حِلیَه<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷.</ref>، [[بنی هوارض بن کنانة بن مسلیه]] و [[بنی اسد بن مسلیه]]<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴.</ref> اشاره کرد.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | ||
==منازل و مواطن بنی مسلیه== | |||
بنی مسلیه تا پیش از [[فتوحات اسلامی]] در [[یمن]] ساکن بودند اما پس از فتوحات اسلامی، بسیاری از آنان به مناطق مفتوحه به‌ویژه [[کوفه]] کوچ کردند و در آن ساکن شدند<ref>سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۱۲.</ref>. کثرت [[جمعیت]] آنان در این [[شهر]] به حدی بود که محله‌ای در کوفه به نام آنها، «مسیله» نام گرفت<ref>سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۲۶۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۲۹؛ سیوطی، لب اللباب فی تحریر النساب، ص۲۴۵.</ref> که البته همه منتسبینی که به این محله منسوب‌اند از این [[قبیله]] نیستند<ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۱۲.</ref>. آنان در این شهر، دارای مسجدی مختص به خود بودند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۸۷.</ref>. علاوه بر مسلی‌های ساکن کوفه، جمعی بنی حبابی‌ها، در نجد [[منزل]] داشتند. سالیان بعد، جماعتی از آنها به [[مغرب]] [[عربی]] رفتند. آنان همان کسانی‌اند که [[عبدالله بن مدان]] در قصیده‌ای از آنان یاد کرده است<ref>بامطرف، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۱، ص۳۲۲.</ref>. [[بنی اسد بن مسلیه]] هم، از دیگر [[طوایف]] بنی مسلیه بودند که در یمن ساکن بودند<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||