مسئولیت کارگزاران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]] 22px دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مسئولیت کارگزاران در قرآن]] - [[مسئولیت کارگزاران در حدیث]] - [[مسئولیت کارگزاران در نهج البلاغه]] - [[مسئولیت کارگزاران در فقه سیاسی]] - [[مسئولیت کارگزاران در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = مسئولیت کارگزاران (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = کارگزاران | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


مسئولیت به معنای پرسیدنی و بازخواستنی است. [[انسان]] در طول [[زندگی]] همیشه با [[تعهد]] و مسئولیت رو‌به‌روست و این، یکی از امتیازهای [[انسان]] نسبت به دیگر موجودات است و در این میان کارگزاران و مدیران نسبت به بقیه کردم دارای مسئولیت‌های بیشتری هستند مانند: [[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]]؛ مسئولیت در برابر [[امام]] و [[رهبر]]؛ مسئولیت در برابر خویشتن؛ مسئولیت در برابر سازمان و انجام [[وظایف]]؛ مسئولیت در برابر کارکنان؛ مسئولیت در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و فرصت‌طلبان و مسئولیت در برابر [[عامه]] [[مردم]].
مسئولیت به معنای پرسیدنی و بازخواستنی است. [[انسان]] در طول [[زندگی]] همیشه با [[تعهد]] و مسئولیت رو‌به‌روست و این، یکی از امتیازهای [[انسان]] نسبت به دیگر موجودات است و در این میان کارگزاران و مدیران نسبت به بقیه کردم دارای مسئولیت‌های بیشتری هستند مانند: [[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]]؛ مسئولیت در برابر [[امام]] و [[رهبر]]؛ مسئولیت در برابر خویشتن؛ مسئولیت در برابر سازمان و انجام [[وظایف]]؛ مسئولیت در برابر کارکنان؛ مسئولیت در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و فرصت‌طلبان و مسئولیت در برابر [[عامه]] [[مردم]].
خط ۱۱: خط ۱۱:
# پرهیز از [[تکبر]] و [[استکبار]].
# پرهیز از [[تکبر]] و [[استکبار]].


به‌ویژه [[تلاش]] [[کارگزاران]] برای رعایت [[حدود الهی]] و جوانب [[امر و نهی]] او و اخلاص‌پیشگی در [[عبادت]]، از جمله [[وظایف]] آنان در برابر [[پروردگار]] به‌حساب می‌آید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.
به‌ویژه [[تلاش]] [[کارگزاران]] برای رعایت [[حدود الهی]] و جوانب [[امر و نهی]] او و اخلاص‌پیشگی در [[عبادت]]، از جمله [[وظایف]] آنان در برابر [[پروردگار]] به‌حساب می‌آید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.


== مسئولیت کارگزاران در برابر [[امام]] و [[رهبر]] ==
== مسئولیت کارگزاران در برابر [[امام]] و [[رهبر]] ==
خط ۱۸: خط ۱۸:
# نیک‌خواهی و ارائه مشاوره [[نیک]] به [[رهبران]] و افراد مافوق.
# نیک‌خواهی و ارائه مشاوره [[نیک]] به [[رهبران]] و افراد مافوق.


بنابراین همه مدیران موظف‌اند که ضمن رعایت [[اوامر]] افراد مافوق و [[فرمانروایان]] [[صالح]]، همواره [[نیک‌خواه]] و مصلحت‌جوی آنان باشند و به‌درستی نصیحتشان کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.
بنابراین همه مدیران موظف‌اند که ضمن رعایت [[اوامر]] افراد مافوق و [[فرمانروایان]] [[صالح]]، همواره [[نیک‌خواه]] و مصلحت‌جوی آنان باشند و به‌درستی نصیحتشان کنند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.


== مسئولیت کارگزاران در برابر خویشتن ==
== مسئولیت کارگزاران در برابر خویشتن ==
خط ۳۰: خط ۳۰:
# پرهیز از [[خودپسندی]] و [[خشم]] و [[معصیت]].
# پرهیز از [[خودپسندی]] و [[خشم]] و [[معصیت]].


همان‌طور که ملاحظه می‌شود، از جمله مهم‌ترین [[وظایف]] [[کارگزاران]] در برابر خویشتن، ایجاد شرایط رشد و توسعه قابلیت‌های فردی، پرهیز از [[معصیت]] و رعایت [[نظم در امور]] شخصی است <ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.
همان‌طور که ملاحظه می‌شود، از جمله مهم‌ترین [[وظایف]] [[کارگزاران]] در برابر خویشتن، ایجاد شرایط رشد و توسعه قابلیت‌های فردی، پرهیز از [[معصیت]] و رعایت [[نظم در امور]] شخصی است <ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>.


== مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان و انجام [[وظایف]] ==
== مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان و انجام [[وظایف]] ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
# احراز صلاحیت و [[شایستگی]].
# احراز صلاحیت و [[شایستگی]].


[[کارگزاران]] باید [[تلاش]] کنند که [[وظایف]] خود را به دقت و با ظرافت در زمان مقتضی انجام دهند، ضمن این‌که یکی از بزرگ‌ترین موارد [[ظلم و ستم]] در [[جامعه]]، [[ترویج]] ناشایستگی در سازمان‌هاست. بنابراین همه موظف‌اند تا حد امکان بر [[شایسته‌سالاری]] تأکید کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶-۶۷۷.</ref>.
[[کارگزاران]] باید [[تلاش]] کنند که [[وظایف]] خود را به دقت و با ظرافت در زمان مقتضی انجام دهند، ضمن این‌که یکی از بزرگ‌ترین موارد [[ظلم و ستم]] در [[جامعه]]، [[ترویج]] ناشایستگی در سازمان‌هاست. بنابراین همه موظف‌اند تا حد امکان بر [[شایسته‌سالاری]] تأکید کنند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶-۶۷۷.</ref>.


== مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان ==
== مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان ==
خط ۶۴: خط ۶۴:
# جلوگیری از احتکار و مهار [[فرصت‌طلبان]].
# جلوگیری از احتکار و مهار [[فرصت‌طلبان]].


بنابراین حکایت [[کارگزاران]] [[مسلمان]] در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]]، حکایت [[مسلمان]] [[شجاع]]، [[صادق]] و قابل اعتمادی است که نسبت به [[عامه]] [[مردم]] [[مهربان]]، ولی در برابر [[دشمنان]] و [[جباران]] و خائنان، [[قاطع]] و کوبنده و سخت‌گیر است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۷-۶۷۸.</ref>.
بنابراین حکایت [[کارگزاران]] [[مسلمان]] در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]]، حکایت [[مسلمان]] [[شجاع]]، [[صادق]] و قابل اعتمادی است که نسبت به [[عامه]] [[مردم]] [[مهربان]]، ولی در برابر [[دشمنان]] و [[جباران]] و خائنان، [[قاطع]] و کوبنده و سخت‌گیر است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۷-۶۷۸.</ref>.


== مسئولیت کارگزاران در برابر [[عامه]] [[مردم]] ==
== مسئولیت کارگزاران در برابر [[عامه]] [[مردم]] ==
خط ۷۸: خط ۷۸:
# اخذ [[مالیات]] منصفانه با روش‌های عادلانه و کاستن از بار [[مالیات]] در دوره‌های بحران و اهتمام به آبادسازی [[جامعه]] ([[شهرها]] و روستاها)؛ رعایت [[حق]] درباره دور و نزدیک و پرهیز از بخشیدن [[زمین]] به [[خویشان]] و [[نزدیکان]]؛ پرهیز از سوءاستفاده از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] و پرهیز از ترجیح دادن خود بر دیگران و به [[غفلت]] زدن خویشتن.
# اخذ [[مالیات]] منصفانه با روش‌های عادلانه و کاستن از بار [[مالیات]] در دوره‌های بحران و اهتمام به آبادسازی [[جامعه]] ([[شهرها]] و روستاها)؛ رعایت [[حق]] درباره دور و نزدیک و پرهیز از بخشیدن [[زمین]] به [[خویشان]] و [[نزدیکان]]؛ پرهیز از سوءاستفاده از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] و پرهیز از ترجیح دادن خود بر دیگران و به [[غفلت]] زدن خویشتن.


بنابراین، [[کارگزار]] [[مسلمان]] در برابر [[مردم]]، همچون [[پدر]] و [[مادر]] است؛ [[رضایت]] و [[خشنودی]] و خوش‌گمانی آنان را می‌جوید؛ از سنت‌های [[نیک]] گذشتگان پاسداری می‌کند؛ [[منافع]] و نیازها و ضرورت‌های حیات آیندگان را درمی‌یابد؛ [[نیاز]] گروه‌های متفاوت [[فقرا]]، [[یتیمان]]، بازرگانان و صنعتگران را در نظر می‌گیرد؛ و سعی در ایجاد [[ثبات]]، [[تعادل]] و توازن دارد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۹.</ref>.
بنابراین، [[کارگزار]] [[مسلمان]] در برابر [[مردم]]، همچون [[پدر]] و [[مادر]] است؛ [[رضایت]] و [[خشنودی]] و خوش‌گمانی آنان را می‌جوید؛ از سنت‌های [[نیک]] گذشتگان پاسداری می‌کند؛ [[منافع]] و نیازها و ضرورت‌های حیات آیندگان را درمی‌یابد؛ [[نیاز]] گروه‌های متفاوت [[فقرا]]، [[یتیمان]]، بازرگانان و صنعتگران را در نظر می‌گیرد؛ و سعی در ایجاد [[ثبات]]، [[تعادل]] و توازن دارد<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۹.</ref>.


[[مدیریت]] در [[اسلام]]، [[مدیریت]] بر مبنای اصول و ارزش‌های انسانی و [[اخلاقی]] است. در واقع وجه ممیز [[مدیریت]] [[اسلامی]] و سایر رویکردها به [[مدیریت]]، [[التزام]] به [[اخلاق]] [[اسلامی]] است. براساس رویکرد [[نهج البلاغه]] به [[مدیریت]] و حکمرانی، [[کارگزاران]] [[حکومت]] باید از میان افرادی قابل [[اعتماد]]، [[متعهد]] و متخصص [[انتخاب]] شوند؛ افرادی که [[خیرخواه]] حکومت‌اند، در برابر [[پروردگار]]، [[امام]]، سازمان، کارکنان، آحاد [[جامعه]] و حتی [[دشمنان]]، باید خود را [[مسئول]] بدانند؛ افرادی [[عاقل]]، بالغ، [[عادل]] و مسئولیت‌پذیر که برای [[نیل]] به اهداف [[اجتماعی]] اهتمام می‌ورزند؛ افرادی که هرچند همواره مترصد [[نیل]] به اهداف خود و سازمان‌اند، ولی برای [[نیل]] به این اهداف، موظف به رعایت حدود و الزامات [[صراط]] مستقیم‌اند؛ از تمایل به [[چپ و راست]] می‌پرهیزند؛ و بر رعایت حدود و مرزها و الزامات حفظ و توسعه [[منافع]] ملی و [[ارزش‌های اخلاقی]] دیرپا تأکید دارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۶۹.</ref>.
[[مدیریت]] در [[اسلام]]، [[مدیریت]] بر مبنای اصول و ارزش‌های انسانی و [[اخلاقی]] است. در واقع وجه ممیز [[مدیریت]] [[اسلامی]] و سایر رویکردها به [[مدیریت]]، [[التزام]] به [[اخلاق]] [[اسلامی]] است. براساس رویکرد [[نهج البلاغه]] به [[مدیریت]] و حکمرانی، [[کارگزاران]] [[حکومت]] باید از میان افرادی قابل [[اعتماد]]، [[متعهد]] و متخصص [[انتخاب]] شوند؛ افرادی که [[خیرخواه]] حکومت‌اند، در برابر [[پروردگار]]، [[امام]]، سازمان، کارکنان، آحاد [[جامعه]] و حتی [[دشمنان]]، باید خود را [[مسئول]] بدانند؛ افرادی [[عاقل]]، بالغ، [[عادل]] و مسئولیت‌پذیر که برای [[نیل]] به اهداف [[اجتماعی]] اهتمام می‌ورزند؛ افرادی که هرچند همواره مترصد [[نیل]] به اهداف خود و سازمان‌اند، ولی برای [[نیل]] به این اهداف، موظف به رعایت حدود و الزامات [[صراط]] مستقیم‌اند؛ از تمایل به [[چپ و راست]] می‌پرهیزند؛ و بر رعایت حدود و مرزها و الزامات حفظ و توسعه [[منافع]] ملی و [[ارزش‌های اخلاقی]] دیرپا تأکید دارند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۶۹.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۰۱: خط ۱۰۱:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:مسئولیت]]
۱۱۷٬۱۰۸

ویرایش