بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پرسشهای وابسته == ==' به '==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = شورا و مشورت | | موضوع مرتبط = شورا و مشورت | ||
| عنوان مدخل = شورا و مشورت | | عنوان مدخل = شورا و مشورت | ||
| مداخل مرتبط = [[شورا و مشورت در قرآن]] - [[شورا و مشورت در نهج البلاغه]] - [[شورا و مشورت در | | مداخل مرتبط = [[شورا و مشورت در قرآن]] - [[شورا و مشورت در نهج البلاغه]] - [[شورا و مشورت در اخلاق اسلامی]] - [[شورا و مشورت در معارف دعا و زیارات]] - [[شورا و مشورت در کلام اسلامی]] - [[شورا و مشورت در فقه اسلامی]] - [[شورا و مشورت در تاریخ اسلامی]] - [[شورا و مشورت در فقه سیاسی]] - [[شورا و مشورت در معارف و سیره نبوی]] - [[شورا و مشورت در معارف و سیره علوی]] - [[شورا و مشورت در معارف و سیره سجادی]] - [[شورا و مشورت در معارف و سیره امام جواد]] - [[شورا و مشورت در جامعهشناسی اسلامی]] - [[شورا و مشورت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[آیین اسلام]] بر [[مشورت]] در امور فردی و جمعی ارجی ویژه مینهد. [[قرآن کریم]] سورهای به نام "شوری" دارد که [[مشورت]] را در شمار فرائض [[اخلاقی]] و [[روحیات]] [[معنوی]] آورده است. بنای [[حکومت]] اسلامی نیز بر [[مشورت]] و دوری از [[استبداد]] و خودرأیی است و [[حاکمان]] [[اسلامی]] باید از مشورتِ [[مشاوران]] کارآزموده و [[آگاه]] بهرهمند باشند. البته [[پیروی]] از [[رأی]] آنان برای [[حاکم]] الزامی نیست و او میتواند به تشخیص خود عمل کند. [[حکومت]] [[پیامبر]] {{صل}} در [[مدینه]] از نخستین حکومتهای [[سیاسی]] مبتنی بر شوری بود و [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[مسلمانان]] آن روزگار را اهل [[مشورت]] میخواند {{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کردهاند و نماز را بر پا داشتهاند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان دادهایم میبخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۱۵.</ref>. | [[آیین اسلام]] بر [[مشورت]] در امور فردی و جمعی ارجی ویژه مینهد. [[قرآن کریم]] سورهای به نام "شوری" دارد که [[مشورت]] را در شمار فرائض [[اخلاقی]] و [[روحیات]] [[معنوی]] آورده است. بنای [[حکومت]] اسلامی نیز بر [[مشورت]] و دوری از [[استبداد]] و خودرأیی است و [[حاکمان]] [[اسلامی]] باید از مشورتِ [[مشاوران]] کارآزموده و [[آگاه]] بهرهمند باشند. البته [[پیروی]] از [[رأی]] آنان برای [[حاکم]] الزامی نیست و او میتواند به تشخیص خود عمل کند. [[حکومت]] [[پیامبر]] {{صل}} در [[مدینه]] از نخستین حکومتهای [[سیاسی]] مبتنی بر شوری بود و [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[مسلمانان]] آن روزگار را اهل [[مشورت]] میخواند {{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کردهاند و نماز را بر پا داشتهاند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان دادهایم میبخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۱۵.</ref>. | ||
خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
[[مشورت]] در جایی که [[خداوند]] [[تکلیف]] چیزی را روشن کرده و [[انسان]] را موظف ساخته است به آن عمل کند، روا نیست. به عنوان نمونه، نمیتوان [[اصول دین]] را به [[مشورت]] گذاشت یا نمیتوان چگونگی نمازگزاردن را از راه [[مشورت]] با [[مؤمنین]] معین کرد. [[خداوند]] بنا بر مصالحی تصمیمگیری در برخی امور را برای خود محفوظ داشته و اختیاری به [[انسان]] نداده است. در چنین اموری [[انسان]] [[قادر]] نیست با [[مشورت]] به [[مصلحت]] خویش و [[جامعه انسانی]] راه بیابد. مثلًا تعیین شخص [[امام]] [[معصوم]] از گذر [[مشورت]] روا نیست. این کار بر عهده [[خداوند]] است؛ زیرا [[امام]] باید دارای شرایطی مانند [[عصمت]] باشد و بازشناختن کسی که از این خصیصه برخوردار است، در [[توان]] [[انسان]] نیست. از این رو، [[مشورت]] برای [[تعیین امام]] کاری بیفایده است. شوری و [[مشورت]] تنها در اموری روا است که سودی برساند و کارگشایی بکند و [[نص]] و [[فرمان]] صریحی از [[خداوند]] یا [[بندگان]] معصومش در دست نباشد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۱۵.</ref>. | [[مشورت]] در جایی که [[خداوند]] [[تکلیف]] چیزی را روشن کرده و [[انسان]] را موظف ساخته است به آن عمل کند، روا نیست. به عنوان نمونه، نمیتوان [[اصول دین]] را به [[مشورت]] گذاشت یا نمیتوان چگونگی نمازگزاردن را از راه [[مشورت]] با [[مؤمنین]] معین کرد. [[خداوند]] بنا بر مصالحی تصمیمگیری در برخی امور را برای خود محفوظ داشته و اختیاری به [[انسان]] نداده است. در چنین اموری [[انسان]] [[قادر]] نیست با [[مشورت]] به [[مصلحت]] خویش و [[جامعه انسانی]] راه بیابد. مثلًا تعیین شخص [[امام]] [[معصوم]] از گذر [[مشورت]] روا نیست. این کار بر عهده [[خداوند]] است؛ زیرا [[امام]] باید دارای شرایطی مانند [[عصمت]] باشد و بازشناختن کسی که از این خصیصه برخوردار است، در [[توان]] [[انسان]] نیست. از این رو، [[مشورت]] برای [[تعیین امام]] کاری بیفایده است. شوری و [[مشورت]] تنها در اموری روا است که سودی برساند و کارگشایی بکند و [[نص]] و [[فرمان]] صریحی از [[خداوند]] یا [[بندگان]] معصومش در دست نباشد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۱۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | # [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[پژوهشکده تحقیقات اسلامی]]، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۵: | خط ۲۲: | ||
[[رده:شورا و مشورت]] | [[رده:شورا و مشورت]] | ||