تبلیغات در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ')
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تبلیغات| عنوان مدخل  = تبلیغات| مداخل مرتبط = [[تبلیغات در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تبلیغات| عنوان مدخل  = تبلیغات| مداخل مرتبط = [[تبلیغات در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
== مفهوم‌شناسی ==
== معناشناسی ==
«[[تبلیغات]]» جمع «[[تبلیغ]]»، از ریشه «بلغ»، مترادف واژه بلاغ، به معنای رساندن است<ref>راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۴</ref> و به انجام دادن فعالیت سازمان‌یافته برای گسترش یک [[عقیده]] یا جلب نظر [[مردم]] به سوی کسی یا چیزی گفته می‌شود.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۱۶۱۰</ref> فراخواندن به [[مذهب]]، مسلک و روشی که تبلیغ‌کننده در نظر دارد، از مصادیق تبلیغ به‌شمار می‌آید<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۴/۵۵۹۸</ref> و به‌طور کلی به هر نوع ارتباطی (گفتاری، نوشتاری، [[رفتاری]] و تصویری) که به منظور [[نفوذ]] و تأثیرگذاری در [[افکار]]، [[عقاید]] و [[احساسات]] مخاطبان، [[سازماندهی]] شود و برای جهت‌ بخشیدن به آنان در راستای [[هدف]] و مقصدی خاص، [[هویت]] پیدا کند، تبلیغات گفته می‌شود.<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۱۷۴</ref>[[تبلیغ]] در کاربرد [[اسلامی]] نیز به معنای رساندن [[پیام]] [[وحی]] به همه افراد [[بشر]] برای [[دعوت]] آنان به سوی کانون [[حقیقت]] آمده است.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۷؛ مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۷۸–۷۹</ref> [[امام‌ خمینی]] با تعریف تبلیغات، به عنوان شناساندن [[خوبی‌ها]] و [[تشویق]] به انجام آن و ترسیم [[بدی‌ها]] و نشان‌ دادن راه [[گریز]] و منع از آن، تعریف کرده است.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۳۹</ref>.<ref>[[مسلم طاهری کل کشوندی|طاهری کل کشوندی، مسلم]]، [[تبلیغات (مقاله)|مقاله «تبلیغات»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۳، ص۲۲۷ – ۲۳۶.</ref>
«[[تبلیغات]]» جمع «[[تبلیغ]]»، از ریشه «بلغ»، مترادف واژه بلاغ، به معنای رساندن است<ref>راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۴</ref> و به انجام دادن فعالیت سازمان‌یافته برای گسترش یک [[عقیده]] یا جلب نظر [[مردم]] به سوی کسی یا چیزی گفته می‌شود.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۱۶۱۰</ref> فراخواندن به [[مذهب]]، مسلک و روشی که تبلیغ‌کننده در نظر دارد، از مصادیق تبلیغ به‌شمار می‌آید<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۴/۵۵۹۸</ref> و به‌طور کلی به هر نوع ارتباطی (گفتاری، نوشتاری، [[رفتاری]] و تصویری) که به منظور [[نفوذ]] و تأثیرگذاری در [[افکار]]، [[عقاید]] و [[احساسات]] مخاطبان، [[سازماندهی]] شود و برای جهت‌ بخشیدن به آنان در راستای [[هدف]] و مقصدی خاص، [[هویت]] پیدا کند، تبلیغات گفته می‌شود.<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۱۷۴</ref>[[تبلیغ]] در کاربرد [[اسلامی]] نیز به معنای رساندن [[پیام]] [[وحی]] به همه افراد [[بشر]] برای [[دعوت]] آنان به سوی کانون [[حقیقت]] آمده است.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۷؛ مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۷۸–۷۹</ref> [[امام‌ خمینی]] با تعریف تبلیغات، به عنوان شناساندن [[خوبی‌ها]] و [[تشویق]] به انجام آن و ترسیم [[بدی‌ها]] و نشان‌ دادن راه [[گریز]] و منع از آن، تعریف کرده است.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۳۹</ref>.<ref>[[مسلم طاهری کل کشوندی|طاهری کل کشوندی، مسلم]]، [[تبلیغات (مقاله)|مقاله «تبلیغات»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۳، ص۲۲۷ – ۲۳۶.</ref>


== پیشینه ==
== پیشینه ==
[[انسان]] از آغاز [[تاریخ]] با مفهوم تبلیغ آشنا بوده و بسیاری از نشانه‌های به‌جامانده از آن دوران، به نوعی ابزار تبلیغ محسوب می‌شده است.<ref>مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۵۳</ref> بررسی [[تاریخی]] نشان می‌دهد که تبلیغات، به‌ویژه تبلیغات [[سیاسی]]، از زمان‌های قدیم مورد توجه [[فرمانروایان]] بوده و [[ناطقان]] یونان و [[روم]] و سایر امپراتوری‌های باستان، از اشکال مختلف تبلیغات استفاده می‌کرده‌اند<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۳</ref>؛ لیکن واژه تبلیغ (پروپاگاند) به معنای [[ترویج]] افکار و عقاید، به‌طور صریح در دوره رنسانس وارد [[فرهنگ]] لغات شد و با ترویج افکار [[آزادی‌خواهی]] و ظهور مکتب‌های مختلف [[اجتماعی]] و سیاسی در [[قرن]] نوزدهم، فعالیت‌های [[تبلیغاتی]] [[توسعه]] یافت. با آغاز قرن بیستم و شروع [[جنگ]] جهانی اول، [[تبلیغات]] [[سیاسی]] به عنوان یک [[سلاح]] مؤثر درآمد و مطبوعات، ابزار مهمی برای برخورد [[عقاید]] و آرا شد؛ چنان‌که [[قرن]] بیستم را قرن تبلیغات نامیده‌اند.<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۴</ref>
[[انسان]] از آغاز [[تاریخ]] با مفهوم تبلیغ آشنا بوده و بسیاری از نشانه‌های به‌جامانده از آن دوران، به نوعی ابزار تبلیغ محسوب می‌شده است.<ref>مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۵۳</ref> بررسی [[تاریخی]] نشان می‌دهد که تبلیغات، به‌ویژه تبلیغات [[سیاسی]]، از زمان‌های قدیم مورد توجه [[فرمانروایان]] بوده و [[ناطقان]] یونان و [[روم]] و سایر امپراتوری‌های باستان، از اشکال مختلف تبلیغات استفاده می‌کرده‌اند<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۳</ref>؛ لکن واژه تبلیغ (پروپاگاند) به معنای [[ترویج]] افکار و عقاید، به‌طور صریح در دوره رنسانس وارد [[فرهنگ]] لغات شد و با ترویج افکار [[آزادی‌خواهی]] و ظهور مکتب‌های مختلف [[اجتماعی]] و سیاسی در [[قرن]] نوزدهم، فعالیت‌های [[تبلیغاتی]] [[توسعه]] یافت. با آغاز قرن بیستم و شروع [[جنگ]] جهانی اول، [[تبلیغات]] [[سیاسی]] به عنوان یک [[سلاح]] مؤثر درآمد و مطبوعات، ابزار مهمی برای برخورد [[عقاید]] و آرا شد؛ چنان‌که [[قرن]] بیستم را قرن تبلیغات نامیده‌اند.<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۴</ref>


تبلیغات در [[فرهنگ]] [[توحیدی]] نیز جایگاه رفیعی دارد و در تمام [[احکام]] و [[عبادات]]، یک وجه ارتباطی و [[اجتماعی]] دیده می‌شود.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۵</ref> نخستین [[مبلغان]] [[پیامبران الهی]]{{ع}} بودند که تلاش کردند [[پیام‌های الهی]] را به افراد [[بشر]] برسانند. بخش عمده‌ای از کتاب‌های [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن کریم]] به بیان تاریخِ [[پیامبران]]{{ع}} و [[تبلیغ دین]] به دست آنها و [[دعوت]] [[مردم]] به [[حق]] اختصاص دارد.<ref>مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۵۱–۵۲</ref> [[پس از ظهور اسلام]]، حلقه‌های [[آموزشی]] برای تبلیغ دین در [[مسجدالحرام]] و خانه‌های [[مؤمنان]] مانند [[خانه]] [[ارقم‌ بن‌ ابی‌ ارقم]] در دامنه [[کوه صفا]] که بعدها به «دارالتبلیغ ارقم» معروف شد، شکل گرفت.<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ۱/۳۸۲–۳۸۳؛ علم‌الهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲–۱۳</ref> این مراکز که نخست تنها به [[آموزش]] ساده [[قرآن]] و احکام می‌پرداختند، بعدها پایه تشکیل مراکز و فعالیت‌های [[تبلیغی]] پیچیده‌تر شدند.<ref>علم‌الهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲</ref>
تبلیغات در [[فرهنگ]] [[توحیدی]] نیز جایگاه رفیعی دارد و در تمام [[احکام]] و [[عبادات]]، یک وجه ارتباطی و [[اجتماعی]] دیده می‌شود.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۵</ref> نخستین [[مبلغان]] [[پیامبران الهی]]{{ع}} بودند که تلاش کردند [[پیام‌های الهی]] را به افراد [[بشر]] برسانند. بخش عمده‌ای از کتاب‌های [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن کریم]] به بیان تاریخِ [[پیامبران]]{{ع}} و [[تبلیغ دین]] به دست آنها و [[دعوت]] [[مردم]] به [[حق]] اختصاص دارد.<ref>مروی، شیوه‌های تبلیغی، ۵۱–۵۲</ref> [[پس از ظهور اسلام]]، حلقه‌های [[آموزشی]] برای تبلیغ دین در [[مسجدالحرام]] و خانه‌های [[مؤمنان]] مانند [[خانه]] [[ارقم‌ بن‌ ابی‌ ارقم]] در دامنه [[کوه صفا]] که بعدها به «دارالتبلیغ ارقم» معروف شد، شکل گرفت.<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ۱/۳۸۲–۳۸۳؛ علم‌الهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲–۱۳</ref> این مراکز که نخست تنها به [[آموزش]] ساده [[قرآن]] و احکام می‌پرداختند، بعدها پایه تشکیل مراکز و فعالیت‌های [[تبلیغی]] پیچیده‌تر شدند.<ref>علم‌الهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲</ref>
۲۱۸٬۸۵۰

ویرایش