اخلاص در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[اخلاص]] در لغت به معنای [[خالص]] کردن، ویژه کردن، [[خلوص نیت]] داشتن و [[عقیده]] [[پاک]] و ارادت صادق داشتن است. اخلاص یعنی پاک کردن [[نیت]] از تمام آلودگی‌ها برای [[خدا]] و [[اقرار]] به [[یگانگی]] او. اخلاص یعنی به طور کامل رو سوی خدا آوردن و از دیگران بریدن<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>.

در [[مکتب]] [[وحی]] [[اخلاص در دین]] و پیراستن [[روح]] و [[اندیشه]] و عمل از هر چیزی که مورد پسند خدا نباشد اهمیت بسیار دارد. در [[آیات]] متعددی در [[قرآن]] بر [[لزوم]] وجود این خصیصه در [[انسان]] تأکید شده است؛ از جمله: {{متن قرآن|وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ}}<ref>«و فرمانی نیافته بودند جز این که خدا را در حالی که دین خویش را برای او ناب داشته‌اند، با درستی آیین، بپرستند» سوره بینه، آیه ۵.</ref> و [[فرمان]] نیافته بودند جز اینکه خدا را بپرستند، و در حالی که به توحید‌گراییده‌اند، [[دین]] [خود] را برای او خالص گردانند. در کنار کسانی که برای پاک‌سازی و خلوص نیت خویش در [[راه خدا]] تلاش می‌کنند (مخلِصین)، [[قرآن کریم]] از افرادی نام می‌برد که تمام وجودشان برای خدا و به دست خدا خالص شده است ([[مخلَصین]]). این مرتبه از اخلاص، بالاترین مرحله آن است و تنها به [[مدد الهی]] و [[توفیق]] او شامل کسانی می‌شود که در مسیر [[تقرّب]] به سوی خدا حرکت کرده‌اند. قرآن کریم برخی از [[انبیا]] را با این ویژگی ستوده است<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ}} «و بی‌گمان آن زن آهنگ وی کرد و وی نیز اگر برهان پروردگار خویش را نمی‌دید آهنگ او می‌کرد بدین گونه (بر آن بودیم) تا از او زشتی و پلیدکاری را بگردانیم که او از بندگان ناب ما بود» سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref>. [[شیطان]] نیز به صراحت اعلام کرده است که در اغواگری خویش، بر [[بندگان]] مخلَص [[خدا]] هیچ راه نفوذی ندارد: {{متن قرآن|... وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ}}<ref>«... و همگان را از راه به در خواهم برد * بجز از میان آنان بندگان نابت را» سوره حجر، آیه ۳۹-۴۰.</ref>.

از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] شده است: «[[اخلاص]] عالی‌ترین [[هدف]] [[انسانی]] است»<ref>غررالحکم، ص۱۹۷.</ref>. و نیز فرموده است: «[[خالص]] گردانیدن عمل سخت‌تر از خود آن است و [[پاک]] کردن [[نیت]] از [[فساد]] و ناخالصی، برای عمل‌کنندگان، از [[جهاد]] طولانی دشوارتر است»<ref>بحارالانوار، ج۷۴؛ دانشنامه صحیفه سجادیه، ص۲۸۸.</ref>. از این سخنان آشکار می‌شود که [[ارزش]] هر عمل و عبادتی در نزد خدا به [[میزان]] [[خلوص]] فرد در نیت و [[صداقت]] و [[راستی]] او در توجه به سوی [[خدای متعال]] بستگی دارد. ممکن است قالب و شکل یک عمل خوب و پسندیده باشد اما مادام که [[روح]] اخلاص در آن نباشد نه تنها موجب [[رضایت خدا]] و [[قرب]] به سوی او نمی‌شود بلکه [[انسان]] را از خدا دور و دورتر می‌سازد.

== اخلاص در روایات امام سجاد {{ع}} ==

 

== منابع ==

== پانویس ==

[[رده:اخلاص]]