امنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۶۵۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴
 
(۵۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = امنیت| عنوان مدخل  = امنیت| مداخل مرتبط = [[امنیت در لغت]] - [[امنیت در قرآن]] - [[امنیت در معارف مهدویت]] - [[امنیت در فقه اسلامی]] - [[امنیت در فقه سیاسی]] - [[امنیت در معارف دعا و زیارات]] - [[امنیت در معارف و سیره نبوی]] - [[امنیت در معارف و سیره علوی]] - [[امنیت در معارف و سیره سجادی]] - [[امنیت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امنیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امنیت در لغت]] - [[امنیت در قرآن]] - [[امنیت در معارف دعا و زیارات]] - [[امنیت در فقه اسلامی]] - [[امنیت در فقه سیاسی]] - [[امنیت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امنیت در معارف و سیره نبوی]] - [[امنیت در معارف و سیره علوی]] - [[امنیت در معارف و سیره حسینی]] - [[امنیت در معارف و سیره سجادی]] - [[امنیت در معارف مهدویت]] - [[امنیت در حقوق اسلامی]] - [[امنیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


'''امنیت''' به معنای در [[امان]] بودن، و آسودگی در اصطلاح عبارت است از فقدان [[تهدید]] نسبت به ارزش‌های حیاتی و اولیه. امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] و از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم اوست. از دیدگاه [[اسلام]]، [[احساس امنیت]] واقعی برای [[انسان]]، تنها در سایه ایمان به خداوند حاصل می‌شود. امنیت به حسب مؤلفه‌های مختلف اقسام گوناگونی دارد مانند: امنیت فردی و اجتماعی؛ [[امنیت سیاسی]]؛ [[امنیت اقتصادی]]؛ [[امنیت فرهنگی]]؛ [[امنیت قضایی]] و غیره.
'''امنیت''' به معنای آسودگی و از بین رفتن هراس و نگرانی، در اصطلاح، عبارت است از: حس آسودگی، آسایش و رهایی در برابر خطرها و تهدیدات در ابعاد گوناگون. امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] و از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم اوست. از دیدگاه [[اسلام]]، [[احساس امنیت]] واقعی برای [[انسان]]، تنها در سایه ایمان به خداوند حاصل می‌شود. امنیت به حسب مؤلفه‌های مختلف اقسام گوناگونی دارد مانند: امنیت فردی؛ اجتماعی؛ [[امنیت سیاسی|سیاسی]]؛ [[امنیت اقتصادی|اقتصادی]]؛ [[امنیت فرهنگی|فرهنگی]]؛ [[امنیت قضایی|قضایی]] و غیره.


== معناشناسی ==
== معناشناسی ==
خط ۱۶: خط ۱۶:
امنیت فردی حالتی است که در آن، فرد فارغ از [[ترس]] آسیب رسیدن به [[جان]] یا [[مال]] یا آبروی خود یا از دست دادن آن [[زندگی]] کند. [[امنیت اجتماعی]] نیز حالت فراغت همگانی از تهدیدی است که کردار غیر قانونی [[دولت]] یا دستگاهی یا گروهی یا فردی در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] پدید آورد. امنیت ملی حالتی است که ملتی فارغ از تهدیدِ از دست دادن همه یا بخشی از جمعیت، [[دارایی]] یا خاک خود به سر برد و در امنیت بین‌المللی قدرت‌ها در حالت [[تعادل]] و [[حفظ]] وضع موجودند و از دستیازی به قلمرو دیگران خودداری می‌کنند و در جهت حفظ [[صلح]] بین‌المللی کوشش‌های هماهنگی دارند و سازمان‌های بین‌المللی ضامن آن به شمار می‌آیند<ref>دانشنامه سیاسی، ص۳۸ ـ ۳۹، «امن».</ref>.<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>
امنیت فردی حالتی است که در آن، فرد فارغ از [[ترس]] آسیب رسیدن به [[جان]] یا [[مال]] یا آبروی خود یا از دست دادن آن [[زندگی]] کند. [[امنیت اجتماعی]] نیز حالت فراغت همگانی از تهدیدی است که کردار غیر قانونی [[دولت]] یا دستگاهی یا گروهی یا فردی در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] پدید آورد. امنیت ملی حالتی است که ملتی فارغ از تهدیدِ از دست دادن همه یا بخشی از جمعیت، [[دارایی]] یا خاک خود به سر برد و در امنیت بین‌المللی قدرت‌ها در حالت [[تعادل]] و [[حفظ]] وضع موجودند و از دستیازی به قلمرو دیگران خودداری می‌کنند و در جهت حفظ [[صلح]] بین‌المللی کوشش‌های هماهنگی دارند و سازمان‌های بین‌المللی ضامن آن به شمار می‌آیند<ref>دانشنامه سیاسی، ص۳۸ ـ ۳۹، «امن».</ref>.<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>


== پیشینه ==
== پیشینه تاریخی ==
امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] است و [[تاریخی]] به درازای [[عمر]] [[بشر]] دارد<ref>افتخاری، مراحل بنیادین اندیشه در مطالعات امنیت اجتماعی، ۳۳.</ref> که در [[اسلام]] از جایگاه خاصی برخوردار است. [[قرآن کریم]] امنیت را [[نعمت]] بی‌بدیل و مقدم بر دیگر [[نعمت‌ها]] دانسته و به [[انسان‌ها]] توصیه کرده‌است [[خداوند]] یگانه‌ای را که آنان را از [[ترس]] [[ایمنی]] بخشیده، [[ستایش]] کنند<ref>سوره قریش، آیه ۴.</ref>. [[احساس امنیت]] و [[آرامش]] یکی از [[نعمت‌های خدا]] به [[مؤمنان]]<ref>سوره فتح، آیه ۴.</ref> و رسیدن به آن یکی از [[اهداف]] [[حکومت صالحان]] در [[زمین]]<ref>سوره نور، آیه ۵۵.</ref> است و خداوند قبله‌گاه [[مسلمانان]] را شهری دارای امنیت شمرده‌ است<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵، سوره آل عمران، آیه ۹۶، سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref> [[جامعه]] دارای امنیت، از [[الگوها]] و مثال‌های [[قرآن]] است که در آن، امنیت مقدم بر وضع [[معیشت]] جامعه دانسته شده‌ است<ref>سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> و سخت‌ترین [[مجازات‌ها]] برای افرادی در نظر گرفته می‌شود که [[امنیت جامعه]] را به خطر می‌اندازند که شامل اعدام، به صلیب‌ کشیدن و [[تبعید]] است سوره مائده، آیه ۳۳.</ref>.
امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] است و [[تاریخی]] به درازای [[عمر]] [[بشر]] دارد<ref>افتخاری، مراحل بنیادین اندیشه در مطالعات امنیت اجتماعی، ۳۳.</ref> که در [[اسلام]] از جایگاه خاصی برخوردار است. [[قرآن کریم]] امنیت را [[نعمت]] بی‌بدیل و مقدم بر دیگر [[نعمت‌ها]] دانسته و به [[انسان‌ها]] توصیه کرده‌است [[خداوند]] یگانه‌ای را که آنان را از [[ترس]] [[ایمنی]] بخشیده، [[ستایش]] کنند<ref>سوره قریش، آیه ۴.</ref>. [[احساس امنیت]] و [[آرامش]] یکی از [[نعمت‌های خدا]] به [[مؤمنان]]<ref>سوره فتح، آیه ۴.</ref> و رسیدن به آن یکی از [[اهداف]] [[حکومت صالحان]] در [[زمین]]<ref>سوره نور، آیه ۵۵.</ref> است و خداوند قبله‌گاه [[مسلمانان]] را شهری دارای امنیت شمرده‌ است<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵، سوره آل عمران، آیه ۹۶، سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref> [[جامعه]] دارای امنیت، از [[الگوها]] و مثال‌های [[قرآن]] است که در آن، امنیت مقدم بر وضع [[معیشت]] جامعه دانسته شده‌ است<ref>سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> و سخت‌ترین [[مجازات‌ها]] برای افرادی در نظر گرفته می‌شود که [[امنیت جامعه]] را به خطر می‌اندازند که شامل اعدام، به صلیب‌ کشیدن و [[تبعید]] است سوره مائده، آیه ۳۳.</ref>.


از سوی دیگر، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} امنیت را نعمتی دانسته است که مورد [[ناسپاسی]] [[مردم]] قرار گرفته و افراد زمانی قدر آن را می‌دانند که به مصیبتی گرفتار شوند<ref>صدوق، الخصال، ۱/۳۴؛ اخوان کاظمی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۶۲–۱۶۳.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>
از سوی دیگر، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} امنیت را نعمتی دانسته است که مورد [[ناسپاسی]] [[مردم]] قرار گرفته و افراد زمانی قدر آن را می‌دانند که به مصیبتی گرفتار شوند<ref>صدوق، الخصال، ۱/۳۴؛ اخوان کاظمی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۶۲–۱۶۳.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>


== امنیت در قرآن کریم ==
== نگرش قرآنی ==
{{اصلی|امنیت در قرآن}}
{{اصلی|امنیت در قرآن}}
در [[قرآن‌کریم]] افزون بر واژه [[امن]] و مشتقات آن<ref>سوره نور، آیه ۵۵،  سوره دخان، آیه ۵۱،  سوره بقره، آیه ۱۹۶، سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> از کلید واژه‌هایی مانند [[سلم]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۰۸.</ref>، [[سلام]]<ref>سوره رعد، آیه ۲۴.</ref>، [[سکینه]]<ref>سوره توبه، آیه ۲۶.</ref>، [[صلح]]<ref>سوره نساء، آیه ۱۲۸.</ref> و واژگانی در طرف مقابل امنیت مانند: [[خوف]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۱۲.</ref>، [[رعب]]<ref>سوره حشر، آیه ۲.</ref>، [[حزن]]<ref>سوره بقره، آیه ۳۸.</ref> و نیز [[آیات جهاد]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۹۳، سوره نساء، آیه ۹۱.</ref>، [[قصاص]]<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۶، سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref> و حدود<ref>سوره فرقان، آیه ۴.</ref> موضوع امنیت برداشت می‌شود. افزون بر این، [[آیات]] دیگری نیز در ترسیم حوزه معنایی امنیت نقش دارد که عبارت است از آیاتی که با بیان پاره‌ای [[احکام فقهی]] و [[اخلاقی]]، امنیت [[عقیده]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref>، [[جان]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۲، سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref>، [[مال]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۸.</ref> و آبروی<ref>سوره نساء، آیه ۵۸، سوره حجرات، آیه ۱۱، سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref> [[انسان‌ها]] را محترم شمرده و پیوند میان [[مؤمنان]] را بر پایه [[برادری]]<ref>سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref>، صلح<ref>سوره حجرات، آیه 9 و 10</ref>، [[احسان]]<ref>سوره نساء، آیه ۳۶.</ref> و [[قسط و عدل]]<ref>سوره حجرات، آیه ۹.</ref> دانسته است و بر آمادگی [[دفاعی]] [[مسلمانان]]<ref>سوره انفال، آیه ۶.</ref> و [[جهاد]]<ref>سوره نساء، آیه ۸۴.</ref> تأکید کرده است<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>.
در [[قرآن‌کریم]] افزون بر واژه [[امن]] و مشتقات آن<ref>سوره نور، آیه ۵۵،  سوره دخان، آیه ۵۱،  سوره بقره، آیه ۱۹۶، سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> از کلید واژه‌هایی مانند [[سلم]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۰۸.</ref>، [[سلام]]<ref>سوره رعد، آیه ۲۴.</ref>، [[سکینه]]<ref>سوره توبه، آیه ۲۶.</ref>، [[صلح]]<ref>سوره نساء، آیه ۱۲۸.</ref> و واژگانی در طرف مقابل امنیت مانند: [[خوف]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۱۲.</ref>، [[رعب]]<ref>سوره حشر، آیه ۲.</ref>، [[حزن]]<ref>سوره بقره، آیه ۳۸.</ref> و نیز [[آیات جهاد]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۹۳، سوره نساء، آیه ۹۱.</ref>، [[قصاص]]<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۶، سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref> و حدود<ref>سوره فرقان، آیه ۴.</ref> موضوع امنیت برداشت می‌شود. افزون بر این، [[آیات]] دیگری نیز در ترسیم حوزه معنایی امنیت نقش دارد که عبارت است از آیاتی که با بیان پاره‌ای [[احکام فقهی]] و [[اخلاقی]]، امنیت [[عقیده]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref>، [[جان]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۲، سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref>، [[مال]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۸.</ref> و آبروی<ref>سوره نساء، آیه ۵۸، سوره حجرات، آیه ۱۱، سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref> [[انسان‌ها]] را محترم شمرده و پیوند میان [[مؤمنان]] را بر پایه [[برادری]]<ref>سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref>، صلح<ref>سوره حجرات، آیه 9 و 10</ref>، [[احسان]]<ref>سوره نساء، آیه ۳۶.</ref> و [[قسط و عدل]]<ref>سوره حجرات، آیه ۹.</ref> دانسته است و بر آمادگی [[دفاعی]] [[مسلمانان]]<ref>سوره انفال، آیه ۶.</ref> و [[جهاد]]<ref>سوره نساء، آیه ۸۴.</ref> تأکید کرده است<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>.
خط ۳۱: خط ۳۱:


[[روایات]]، امنیت را عِدل [[سلامتی]] و صحت قرار قرار داده است. [[قرآن]] اهمیت دو چندانی برای امنیت قائل است<ref>سوره قریش، آیه ۳-۴.</ref>. یعنی [[نجات]] از [[گرسنگی]] را با نجات از ناامنی در کنار هم قرار داده است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. [[ضرورت]] وجود امنیت برای هر [[جامعه]]، نیاز زیادی به [[استدلال]] و [[اقامه دلیل]] و [[برهان]] ندارد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۴/۱۳۷۶.</ref>. [[انسان‌ها]] تحقق امنیت را از ضروری‌ترین و استراتژیک‌ترین مسائل برای خود تصور می‌کنند و درصدد هستند به هر وسیله ممکن به این [[هدف]] مهم، حساس و سرنوشت‌ساز در زندگی خود نائل شوند و لذا گاهی در بعضی ادوار [[تاریخ]]، [[مردم]] تن به قلدری یک قلدر با همه [[رنج‌ها]] و سختی‌هایش داده‌اند؛ برای اینکه امنیت را در [[اختیار]] آنها بگذارد و این حاکی از اهمیت امنیت است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۱۱/۱۳۷۹.</ref>.<ref>[[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]]، ص ۱۰۰۲.</ref>
[[روایات]]، امنیت را عِدل [[سلامتی]] و صحت قرار قرار داده است. [[قرآن]] اهمیت دو چندانی برای امنیت قائل است<ref>سوره قریش، آیه ۳-۴.</ref>. یعنی [[نجات]] از [[گرسنگی]] را با نجات از ناامنی در کنار هم قرار داده است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. [[ضرورت]] وجود امنیت برای هر [[جامعه]]، نیاز زیادی به [[استدلال]] و [[اقامه دلیل]] و [[برهان]] ندارد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۴/۱۳۷۶.</ref>. [[انسان‌ها]] تحقق امنیت را از ضروری‌ترین و استراتژیک‌ترین مسائل برای خود تصور می‌کنند و درصدد هستند به هر وسیله ممکن به این [[هدف]] مهم، حساس و سرنوشت‌ساز در زندگی خود نائل شوند و لذا گاهی در بعضی ادوار [[تاریخ]]، [[مردم]] تن به قلدری یک قلدر با همه [[رنج‌ها]] و سختی‌هایش داده‌اند؛ برای اینکه امنیت را در [[اختیار]] آنها بگذارد و این حاکی از اهمیت امنیت است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۱۱/۱۳۷۹.</ref>.<ref>[[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]]، ص ۱۰۰۲.</ref>
== حق امنیت ==
{{اصلی|امنیت در فقه سیاسی|امنیت در حقوق اسلامی}}
[[حقّ]] [[حیات]] از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم [[انسانی]] است که از [[برکت]] آن، افراد قادر به برخورداری از دیگر حقوق و [[آزادی‌ها]]ی خویش خواهند بود. در روابط گوناگون فردی و [[اجتماعی]] و خصوصی و عمومی [[انسان]]، ممکن است حیات مادی و معنوی افراد، جزئاً یا کلاً در معرض خطر قرار گیرد. در چنین حالتی است که وجود «امنیت» به عنوان یک تأسیس حقوقی، [[اخلاقی]] و اجتماعی برای همگان [[ضرورت]] اجتناب‌ناپذیر خواهد داشت.
«امنیت» عبارت از [[اطمینان]] خاطری است که بر اساس آن، افراد در جامعه‌ای که [[زندگی]] می‌کنند، نسبت به حفظ جان، حیثیت و حقوق مادی و معنوی خود [[بیم]] و هراسی نداشته باشند. این تأسیس مستلزم دو تضمین اساسی است:
# تضمین امنیت افراد در مقابل هر نوع توقیف، [[زندانی]] شدن، [[مجازات]] و دیگر تعرضات خودکامانه و غیرقانونی [[حکومتی]]:
# تضمین امنیت افراد از راه حمایت‌های [[اعمال]] شده توسط [[جامعه]]، برای هر یک از اعضای خود، به منظور حفظ حقوق و تعلقات و برخورداری از آزادی‌ها انسانی با این ترتیب، امنیت برای افراد و [[دولت]] ایجاد [[تکلیف]] می‌کند؛ به این معنی که افراد مکلفند حقوق مادی و معنوی یکدیگر را مورد [[احترام]] قرار دهند و رعایت نمایند. دولت نیز [[مکلف]] است نخست، با وضع [[قانون]] و تأسیس تشکیلات اداری و [[قضایی]]، برای [[مردم]] ایجاد امنیت کند تا با اطمینان خاطر به زندگی خود ادامه دهند و دوم، خود نیز در متابعت از قانون، حقوق و [[آزادی]] افراد را [[محترم]] شمارد و خودسرانه به آن تعرض نکند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۶۹۶.</ref>.
== فواید و کارکردها ==
تعدّد مؤلفه‌های ایمنی‌بخش در [[دین]]، نشان از اهمیت مسأله و توسعه‌بخشی در راه این نیازِ محوری است. فارغ از امنیت‌های بیرونی که معلول عوامل [[اجتماعی]] است، بخشی از پارامترهای ایمنی‌بخش در درون انسان و مربوط به حوزه [[تفکر]] و [[اندیشه]] اوست. تنها بودن [[انسان]]، یا حتّی [[حس]] تنهایی که به جهت عدم همراهیِ [[روحی]] اطرافیان رخ می‌دهد، امنیت و [[آسایش]] روانی را سلب می‌نماید. انواع جدایی‌های [[عاطفی]] و تنها بودن‌های [[ذهنی]]، با [[اطمینان]] به همراهیِ تکیه‌گاهی [[امن]] و مطمئن، از [[انسان]] دور می‌شود. این در حالی است که فرد [[منتظِر]]، با [[تأسی]] به مؤلفه‌های [[انتظار]]، همراه [[مهربان]] و تکیه‌گاه بی‌مانندی را در درون خود یافته و به بخش قابل توجهی از نیازی مربوط به حوزه ایمنی و [[همراهی]] خود را دست یازیده است؛ زیرا، [[ایمان]] به آئین [[توحیدی]] [[اسلام]] و [[یقین]] به [[مراقبت]] و دستگیری [[امام]] معصومی که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] در [[زمین]] و [[سرپرست]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] است، بسی امنیت‌بخش است و در زیر چتر این [[ایمان]]، [[انسان]] دیگر [[احساس]] تنهایی، [[تهدید]]، و [[ترس]] و [[اضطراب]] نمی‌کند. همان‌طور که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا... لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند... نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۶۲.</ref>. [[ایمان]] به [[مهدویت]] که بر شناخت‌های [[حقیقی]] و باورهای منطقی [[استوار]] است و ریشه در آغاز و فرجام [[تاریخ]] دارد، مانند دژ مستحکمی [[آدمی]] را از هجوم [[ترس]] و اضطراب‌ها که ریشه در باورهای غیر منطقی [[آخرالزمانی]] دارد، [[حفظ]] و صیانت می‌کند و چتر حفاظت و امنیت ولی و [[حجت خدا]] را بر سرِ ساکنان [[زمین]] می‌گستراند. زیرا، بر اساس [[باور]] به [[امامت و مهدویت]]، [[خداوند متعال]] بر اساس [[لطف]] و [[رحمت]] خود، [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را [[خلیفه]] و [[حجت]] خود در [[زمین]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] و مایه امنیت و ایمنی [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است.
همان‌طور که [[پیامبر اعظم]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي ذَهَبَ أَهْلُ الْأَرْضِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۵.</ref>؛ "[[اهل بیت]] من مایه امنیت و [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] است، پس زمانی‌که آنان از [[زمین]] بروند، [[اهل]] [[زمین]] نیز از میان خواهند رفت". بر همین اساس، [[امام باقر]] {{ع}}، [[امام]] و [[حجت خدا]] را عامل بقا و مایه امنیت [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ يَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، وَ لَعَذَّبَهُمُ اللَّهُ بِأَشَدِّ عَذَابِهِ، ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ جَعَلَنَا حُجَّةً فِي أَرْضِهِ، وَ أَمَاناً فِي الْأَرْضِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ}}<ref>عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص۱۴۰.</ref>؛ "اگر [[زمین]] یک روز بدون امامی از ما [[اهل بیت]] باشد، اهلش را در خود فرو خواهد بُرد و [[خداوند]] [[اهل]] [[زمین]] را به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار خواهد کرد. این بدان جهت است که که [[خداوند]] ما [[اهل بیت]] را [[حجت]] خود در [[زمین]] و عامل امنیت [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.


== اقسام و گونه‌ها ==
== اقسام و گونه‌ها ==
=== به لحاظ فرد و اجتماع ===
=== به لحاظ فرد و خانواده و اجتماع ===
==== امنیت فردی ====
==== امنیت فردی ====
{{اصلی|امنیت فردی}}
امنیت فردی یعنی مصونیت و [[حرمت]] یک شخص از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] مشروعش که نباید حریم خصوصی وی نقض شود و [[اختیار]] و [[آزادی]] فردی او سلب گردد<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۵۱.</ref>. رسیدن به این سطح از امنیت، مستلزم توجه و [[مبارزه]] با موانع و تهدیدات آن است<ref>لک‌زایی، فلسفه امنیت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۱۲–۱۳.</ref>. مهم‌ترین [[تهدید]] و سرمنشأ گرفتاری‌های [[بشر]]، مبارزه نکردن با نفس اماره و [[شیطان]] باطنی است و سازندگی روحی، مقدم بر همه سازندگی‌هاست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۷۹–۳۸۰.</ref>.
امنیت فردی یعنی مصونیت و [[حرمت]] یک شخص از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] مشروعش که نباید حریم خصوصی وی نقض شود و [[اختیار]] و [[آزادی]] فردی او سلب گردد<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۵۱.</ref>. رسیدن به این سطح از امنیت، مستلزم توجه و [[مبارزه]] با موانع و تهدیدات آن است<ref>لک‌زایی، فلسفه امنیت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۱۲–۱۳.</ref>. مهم‌ترین [[تهدید]] و سرمنشأ گرفتاری‌های [[بشر]]، مبارزه نکردن با نفس اماره و [[شیطان]] باطنی است و سازندگی روحی، مقدم بر همه سازندگی‌هاست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۷۹–۳۸۰.</ref>.


بُعد عینی و ظاهری امنیت فردی به این است که شخص، فارغ از [[ترس]] آسیب‌ رسیدن به [[جان]]، [[مال]] یا آبروی خود و فارغ از خطر از دست‌ دادن آنها [[زندگی]] کند<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref> این بُعد از امنیت شامل مصونیت از بازداشت غیرقانونی و [[شکنجه]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۴۲ و ۱۷/۱۴۱.</ref>، [[حفظ]] حریم خصوصی افراد، امنیت [[شغل]]، سرمایه و امنیت [[مسکن]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۴۰، ۱۶۱–۱۶۲ و ۱۶۵.</ref> است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>.
بُعد عینی و ظاهری امنیت فردی به این است که شخص، فارغ از [[ترس]] آسیب‌ رسیدن به [[جان]]، [[مال]] یا آبروی خود و فارغ از خطر از دست‌ دادن آنها [[زندگی]] کند<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref> این بُعد از امنیت شامل مصونیت از بازداشت غیرقانونی و [[شکنجه]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۴۲ و ۱۷/۱۴۱.</ref>، [[حفظ]] حریم خصوصی افراد، امنیت [[شغل]]، سرمایه و امنیت [[مسکن]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۴۰، ۱۶۱–۱۶۲ و ۱۶۵.</ref> است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>.
==== امنیت خانوادگی ====
{{اصلی|امنیت خانوادگی}}


==== [[امنیت اجتماعی]] ====
==== امنیت اجتماعی ====
{{اصلی|امنیت اجتماعی}}
امنیت اجتماعی به معنای مصونیت یک فرد، گروه و [[ملت]] از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] [[اجتماعی]] مشروعش است<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۱۷.</ref>. این تهدید می‌تواند ناشی از [[کردار]] غیرقانونی [[دولت]]، افراد یا گروه‌ها در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] باشد<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref>. امنیت اجتماعی دارای ابعاد مختلف [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و [[قضایی]] است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.
امنیت اجتماعی به معنای مصونیت یک فرد، گروه و [[ملت]] از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] [[اجتماعی]] مشروعش است<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۱۷.</ref>. این تهدید می‌تواند ناشی از [[کردار]] غیرقانونی [[دولت]]، افراد یا گروه‌ها در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] باشد<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref>. امنیت اجتماعی دارای ابعاد مختلف [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و [[قضایی]] است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.


[[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از امنیت را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود امنیت ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۱۲۵.</ref>.
[[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از امنیت را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود امنیت ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۱۲۵.</ref>.
===== امنیت ملی =====
{{اصلی|امنیت ملی}}
امنیت ملی عبارت از [[احساس]] [[آزادی]] [[کشور]] در تعقیب هدف‌های ملی و فقدان [[ترس]] و خطر جدی از خارج، نسبت به منافع اساسی و حیاتی کشور<ref>فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۷۳.</ref> است. مفهوم امنیت ملی در این تعریف به معنای آزادی، [[هدف‌ها]] و منافع ملی و حیاتی کشور بستگی دارد. از این رو هر کشور به تناسب برداشت خاصی که از این مفاهیم دارد امنیت ملی خود را به نوع خاصی [[تفسیر]] می‌کند، تا آنجا که گاه قلمرو امنیت ملی، سلب امنیت از کشورهای دیگر را نیز شامل می‌شود. به همین دلیل امنیت ملی آمری نسبی تلقی می‌شود و بر اساس اندیشه‌های خاصی که در زمینه مفاهیم ذکر شده در اذهان شکل می‌گیرد، به صورت [[ذهنی]] و در رابطه با [[قدرت]] نمود پیدا می‌کند، و همین پیچیدگی‌های ذهنی است که امنیت را در عمل یا به عامل [[تجاوز]] تبدیل می‌کند و یا آن را در برابر تجاوز آسیب‎پذیر می‌کند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۱.</ref>.


=== به لحاظ زمینه‌ها ===
=== به لحاظ زمینه‌ها ===
==== [[امنیت سیاسی]] ====
==== امنیت جانی ====
هنگامی که افراد، گروه‌ها و [[ملت‌ها]] فرصت و [[آزادی]] کافی برای اعمال [[حاکمیت]] بر [[سرنوشت]] خویش داشته باشند و چیزی مانع رسیدن آنان به این [[حق]] نشود از [[امنیت سیاسی]] برخوردارند<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۰۹.</ref>. [[مرجع]] امنیت سیاسی [[دولت اسلامی]] است که اجزای آن را [[اسلام]] که مبنای دولت اسلامی است، [[ولایت فقیه]] به مثابه نمود نهادی و [[مردم]] که پایگاه اجتماعی دولت اسلامی است تشکیل می‌دهند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۸ و ۵۲۵–۵۲۶؛ امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۷۳ و ۱۵۳؛ پورسعید، مرجع امنیت در کنش گفتاری امام‌ خمینی، ۲۹–۳۱.</ref>، حتی در حکومت‌های نامشروع [[دفاع]] از امنیت [[کشور اسلامی]] واجب است<ref>پورحسین، بغی و تمرد در حکومت اسلامی، ۲۵–۲۶.</ref>. برای [[امنیت سیاسی]] می‌توان ابزارهایی در نظر گرفت که از آن جمله می‌توان به نهادهای [[امنیتی]] و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی اشاره کرد<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.
{{اصلی|امنیت جانی}}
امنیت جانی تنها به معنای مصونیت هر [[انسان]] از هر نوع تعرضی که [[جان]] او را به خطر اندازد، نیست بلکه شامل امنیت [[روحی]] و روانی و نیز امنیت از هر نوع تعرض جسمی و روانی است. تنها [[قتل]]، جرح، ادماء، خداش و خراش نیست که ممنوع است، ارعاب و ایجاد [[اضطراب]] و جو [[وحشت]] نیز به نوعی از مصادیق [[محارب]] است<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۴.</ref>.
 
==== امنیت روحی و روانی ====
{{اصلی|امنیت روحی و روانی}}
امنیت، موهبت الهی و نیاز [[فطری]] [[انسان]] است. همۀ [[انسان‌ها]] [[نیازمند]] امنیتِ درون و [[آرامش]] خاطرند. امنیت روانی، از برجسته‏ ترین ویژگی‏‌های شخصیتی افراد خلاق و تواناست. امنیت روانی به معنای واقعی آن زمانی می‏تواند به صورت مطلوب در میان [[مردم]] وجود داشته باشد که افراد بدون دغدغۀ خاطر و به دور از اندیشۀ پیدا کردن فردی [[صاحب]] نفوذ، در کوتاه ترین زمان ممکن و در تمام ‏اوقات شبانه روز، به امکانات مادی و معنوی دسترسی داشته باشند<ref>ر.ک: [[غلام علی افروز|افروز، غلام علی]]، [[امنیت (مقاله)|احساس امنیت]]، مجله پیوند.</ref>. [[مکتب]] [[انتظار]] می‌‌تواند چنین احساسی را در فرد [[منتظر]] ایجاد نماید<ref>ر.ک: [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
 
[[اسلام]] نگاه ویژه‌ای به [[روح]] و روان انسان‌ دارد. [[خداوند متعال]] به هنگام [[خلقت انسان]] ابعاد وجودی متعددی را مورد توجه قرار داده و ضمن تأکید بر بعد جسمانی [[انسان]]، ابعاد [[عقلانی]]، روانی و [[روحانی]] او را نیز مورد توجه قرار داده است. عدم [[تعادل]] در ابعاد روحی ـ روانی می‌تواند در دیگر ابعاد [[انسان]] مانند بُعد [[عقلانی]] و حتی جسمی وی نیز تأثیرگذار باشد<ref>ر.ک: [[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سید مهدی]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح]]، ص۲۷۴.</ref>.
 
==== امنیت اعتقادی و ایمانی ====
{{اصلی|امنیت اعتقادی}}
[[امنیت در عقیده]] و [[ایمان]]، به دو جنبه درونی و بیرونی قابل تقسیم است:
 
===== جنبه درونی (همراهی با [[آرامش]] [[اطمینان]]) =====
در این جنبه تأکید بر بُعد درونی و روانی امنیت اعتقادی است. امنیت اعتقادی در بعد درونی، به معنای احساس ایمنی و آرامش درونی ناشی از [[باورها]] و [[اعتقادات دینی]] است. امنیت اعتقادی زمانی شکل می‌گیرد که فرد یا [[جامعه]] به باورها و ارزش‌های دینی [[معتقد]] باشد و بر اساس آن [[زندگی]] کند.
 
برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های امنیت اعتقادی عبارت‌اند از:
# اعتقاد راسخ به خدا و [[اصول دین]]؛
# پایبندی به احکام و [[ارزش‌های الهی]]؛
# اطمینان به [[عدالت]] و [[رحمت خداوند]]؛
# [[احساس آرامش]] در برابر [[سختی‌ها]] با [[توکل به خدا]]؛
# رضایت از قضا و قدر الهی؛
# دوری از شبهات و [[تردیدهای اعتقادی]].
 
امنیت اعتقادی منشأ اثرات مثبتی همچون [[آرامش روحی]]، [[امیدواری]]، [[هدفمندی]] در زندگی، مصونیت در برابر انحرافات اخلاقی و پایبندی به [[ارزش‌های اخلاقی]] است. تقویت امنیت اعتقادی در جامعه مستلزم ترویج [[معارف دینی]] و الگوسازی از سوی [[پیامبران]]، [[امامان]]، [[مراجع]] و [[رهبران دینی]] است.
 
===== جنبه بیرونی (مصونیت در برابر تهدیدات و [[انحرافات]]) =====
در این جنبه تأکید بر حفظ اعتقادات در برابر تهدیدات و انحرافات است. هر [[انسانی]] باید از امنیت در عقیده برخوردار باشد. [[اسلام]] با [[راهزنان]] اعتقادات [[مردم]] برخورد شدید دارد و از آن به عنوان «ایجاد [[فساد در زمین]]» یاد می‌کند {{متن قرآن|الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ}}<ref>«(بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ و نامه ۵۳؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۲۴؛ سفینةالبحار، ج۱، ص۴۱؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۹۱.</ref> و نخستین [[نشانه]] [[استضعاف]] را فشار و تأثیر عوامل اثرگذرانده در انحراف اعتقادی و یا موانع [[آزادی]] اعتقاد می‌داند که پاگرفتن این نوع استضعاف، مراحل [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و نظامی را نیز به دنبال دارد<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص۳۲۳.</ref>.
 
==== امنیت فرهنگی ====
{{اصلی|امنیت فرهنگی}}
«امنیت فرهنگی» به معنای مصونیت افراد و [[جامعه]] در برابر تعرض به هر کدام از مؤلفه‌های [[فرهنگ]] آن (همانند: [[باورها]]، [[ارزش‌ها]]، هنجارها و غیره) و [[حفاظت]] از آنها در برابر آسیب‌های [[اخلاقی]]، هویتی و ارزشی است. این نوع [[امنیت]]، [[نگرانی]] [[والدین]] نسبت به [[آینده]] فرزندانشان را برطرف می‌کند؛ زیرا والدین نگران گرفتار شدن [[فرزندان]] در دام [[انحرافات اخلاقی]]، اعتیاد و [[فساد]] هستند که امنیت فرهنگی می‌تواند این نگرانی را برطرف کند.  


==== [[امنیت اقتصادی]] ====
البته منظور از امنیت فرهنگی در [[اسلام]]، [[نفی]] و [[انکار]] سایر [[فرهنگ‌ها]] نیست. بلکه اسلام با تمام فرهنگ‌هایی که منطبق با [[فطرت]] و [[کرامت انسانی]] باشند، [[احترام متقابل]] دارد و خواهان [[گفتگو]] و تعامل با آنهاست. یک جامعه زمانی از امنیت فرهنگی برخوردار است که در برابر [[تهاجم فرهنگی]]، القای مفاهیم غلط اخلاقی و تزریق [[شبهات]] هویتی مصون بماند. راهکارهایی مانند [[ترویج]] [[معنویت]] و [[ارزش‌های دینی]]، [[آزادی بیان]] در چارچوب [[شرع]]، و خنثی‌سازی [[تبلیغات]] منفی [[بیگانگان]] می‌تواند در تحقق امنیت فرهنگی مؤثر باشد. [[رسانه‌ها]] و مطبوعات نیز با نقش‌آفرینی در این زمینه، می‌توانند کمک شایانی به تأمین امنیت فرهنگی کنند.
امنیت اقتصادی در سطح فردی و گروهی، به [[میزان]] دسترسی افراد به ضروریات زیستی (غذا، آب، [[مسکن]]، [[آزادی]] کار، [[تولید]] و [[مالکیت]]) که جزو [[حقوق اساسی]] است مربوط می‌شود<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۹۹.</ref> و در سطح عمومی، دستیابی به [[رفاه]] [[عامه]] و رشد اقتصادی در [[جامعه]]<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۰۰.</ref> است. [[امنیت اقتصادی]]  نتیجه توزیع عادلانه ثروت در جامعه و بخش عمده ناامنی‌های [[اجتماعی]] محصول [[فقر]] و [[بی‌عدالتی]] [[اقتصادی]] است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۱۲۴؛ ۴/۶۹ و ۷/۲۵۸–۲۵۹.</ref>. راهکار تأمین عدالت، خدمت بیشتر به [[ضعیفان]] و وضع قوانین برای اعاده [[حقوق]] [[فقیران]] و تأمین [[زندگی]] آنان است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۰۱ و ۱۴/۳۰۴.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>


==== [[امنیت فرهنگی]] ====
بی‌شک، [[فساد اخلاقی]] مهم‌ترین [[تهدید]] [[فرهنگی]] است و باید با بازگشت به ارزش‌های اصیل [[دینی]] مقابله کرد. آزادی بیان در چارچوب [[اخلاق]] و گسترش معنویت نیز از راه‌های تأمین امنیت فرهنگی است. تبلیغات منفی بیگانگان با [[هدف]] ایجاد [[تفرقه]]، از [[تهدیدات]] فرهنگی محسوب می‌شود که رسانه‌ها می‌توانند در خنثی‌سازی آن نقش مهمی ایفا کنند<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵–۲۹۳؛ [[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۱۰۰۴.</ref>.
هرگاه فرد، گروه، یا ملتی از تعرض و [[تجاوز]] به [[اعتقادات دینی]]، عرف‌ها، [[قوانین]]، [[شخصیت]] و [[هویت]] مصون باشد، دارای [[امنیت فرهنگی]] است<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۲۴.</ref>.  راهکار اساسی برای رفع معضلات فرهنگی توجه‌ کردن به [[آخرت]] و [[اعتقاد قلبی]] به [[خداوند]] و گسترش [[معنویت]] در جامعه است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۷.</ref>.


یکی از عوامل ناامنی در حوزه فرهنگ، تهدیدهای تبلیغاتی دولت‌های دیگر است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۴۳.</ref> و از آنجا که [[هدف]] آنان ایجاد اختلاف، [[ناامیدی]]، بی‌اعتمادی و تحریک مردم است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۲–۳ و ۱۴/۱۷۴–۱۷۶.</ref> یکی از رسالت‌های رسانه‌های جمعی [[کشور]]، خنثی‌ کردن این [[تبلیغات]] و از بین‌ بردن آثار تهدید کننده و تخریبی آنها در کنار دشمن‌شناسی است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۵؛ ۱۴/۱۷۷–۱۷۸ و ۱۶/۱۱۳–۱۱۴.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>
==== امنیت اقتصادی ====
{{اصلی|امنیت اقتصادی}}
امنیت اقتصادی در سطح فردی و گروهی، به [[میزان]] دسترسی افراد به ضروریات زیستی (غذا، آب، [[مسکن]]، [[آزادی]] کار، [[تولید]] و [[مالکیت]]) که جزو [[حقوق اساسی]] است مربوط می‌شود<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۹۹.</ref> و در سطح عمومی، دستیابی به [[رفاه]] [[عامه]] و رشد اقتصادی در [[جامعه]]<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۰۰.</ref> است. [[امنیت اقتصادی]]  نتیجه توزیع عادلانه ثروت در جامعه و بخش عمده ناامنی‌های [[اجتماعی]] محصول [[فقر]] و [[بی‌عدالتی]] [[اقتصادی]] است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۱۲۴؛ ۴/۶۹ و ۷/۲۵۸–۲۵۹.</ref>. راهکار تأمین عدالت، خدمت بیشتر به [[ضعیفان]] و وضع قوانین برای اعاده [[حقوق]] [[فقیران]] و تأمین [[زندگی]] آنان است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۰۱ و ۱۴/۳۰۴.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ۲۹۳.</ref>


==== [[امنیت قضایی]] ====
==== امنیت سیاسی ====
عملکرد صحیح و بدون [[تبعیض]] دستگاه قضایی جهت رسیدن به اهداف تعریف‌ شده و [[اطمینان]] عمومی به این عملکرد را امنیت قضایی می‌گویند<ref>علی نقی، امنیت قضایی، ۵۷.</ref>. امنیت در معنای [[نظم]]، زمانی تحقق می‌یابد که همگان [[قوانین]] را بپذیرند و در اجرای آن بکوشند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۹/۴۲۵ و ۱۴/۲۲۱، ۴۱۴.</ref>. اقدام مسلحانه به منظور ایجاد [[ترس]] و [[وحشت]] در میان عموم [[مردم]] که در اصطلاح فقهی به محاربه مشهور است، به دلیل سلب امنیت روانی و [[اجتماعی]] مردم، به تناسب جرمی که صورت می‌گیرد، مستلزم [[مجازات]] است. همه [[ملت]] با هر [[مذهب]] و قومیتی، در مقابل قانون برابرند و در [[حکومت اسلامی]] با افراد در هر رتبه و مقامی که هستند باید به [[عدالت]] و به‌طور یکسان [[رفتار]] شود<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۶/۴۵۳؛ ۹/۴۲۵ و ۱۱/۲۹۳.</ref> و [[جان]]، [[مال]] و حیثیت همه افراد باید در [[امان]] باشد و کسی [[حق]] ندارد [[حقوق مردم]] را زیر پا بگذارد و با [[مردم]] رفتار غیر انسانی و غیر [[اسلامی]] کند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۴۰.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>
{{اصلی|امنیت سیاسی}}
هنگامی که افراد، گروه‌ها و [[ملت‌ها]] فرصت و [[آزادی]] کافی برای اعمال [[حاکمیت]] بر [[سرنوشت]] خویش داشته باشند و چیزی مانع رسیدن آنان به این [[حق]] نشود از [[امنیت سیاسی]] برخوردارند<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۰۹.</ref>. [[مرجع]] امنیت سیاسی [[دولت اسلامی]] است که اجزای آن را [[اسلام]] که مبنای دولت اسلامی است، [[ولایت فقیه]] به مثابه نمود نهادی و [[مردم]] که پایگاه اجتماعی دولت اسلامی است تشکیل می‌دهند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۸ و ۵۲۵–۵۲۶؛ امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۷۳ و ۱۵۳؛ پورسعید، مرجع امنیت در کنش گفتاری امام‌ خمینی، ۲۹–۳۱.</ref>، حتی در حکومت‌های نامشروع [[دفاع]] از امنیت [[کشور اسلامی]] واجب است<ref>پورحسین، بغی و تمرد در حکومت اسلامی، ۲۵–۲۶.</ref>. برای [[امنیت سیاسی]] می‌توان ابزارهایی در نظر گرفت که از آن جمله می‌توان به نهادهای [[امنیتی]] و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی اشاره کرد<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.


==== امنیت ملی ====
==== امنیت قضایی ====
امنیت ملی عبارت از [[احساس]] [[آزادی]] [[کشور]] در تعقیب هدف‌های ملی و فقدان [[ترس]] و خطر جدی از خارج، نسبت به منافع اساسی و حیاتی کشور<ref>فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۷۳.</ref> است. مفهوم امنیت ملی در این تعریف به معنای آزادی، [[هدف‌ها]] و منافع ملی و حیاتی کشور بستگی دارد. از این رو هر کشور به تناسب برداشت خاصی که از این مفاهیم دارد امنیت ملی خود را به نوع خاصی [[تفسیر]] می‌کند، تا آنجا که گاه قلمرو امنیت ملی، سلب امنیت از کشورهای دیگر را نیز شامل می‌شود. به همین دلیل امنیت ملی آمری نسبی تلقی می‌شود و بر اساس اندیشه‌های خاصی که در زمینه مفاهیم ذکر شده در اذهان شکل می‌گیرد، به صورت [[ذهنی]] و در رابطه با [[قدرت]] نمود پیدا می‌کند، و همین پیچیدگی‌های ذهنی است که امنیت را در عمل یا به عامل [[تجاوز]] تبدیل می‌کند و یا آن را در برابر تجاوز آسیب‎پذیر می‌کند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۱.</ref>.
{{اصلی|امنیت قضایی}}
«امنیت قضایی» به معنای حمایت از حقوق افراد و نهادها در چهارچوب [[قانون]] توسط نهادهای [[قضایی]] و [[اطمینان]] [[مردم]] از اینکه در صورت تعرض یا [[ظلم]]، [[حقوق]] آنها توسط این سازوکار بازیابی خواهد شد، می‌باشد. این نوع [[امنیت]] شامل [[حفاظت]] از حقوق [[مالکیت]]، [[اموال]]، اشخاص و غیره می‌شود. همچنین شامل دسترسی آسان همگان به [[عدالت]] و نیز اجرای صحیح و بی‌طرفانه [[قوانین]] توسط [[دستگاه قضایی]] است. امنیت قضایی از جمله نیازهای لازم [[جامعه بشری]] است؛ زیرا هر [[انسانی]] این [[ضرورت]] را [[درک]] می‌کند که نیاز است مطمئن باشد در صورتی که مورد ظلم یا [[تجاوز]] قرار گرفت، می‌تواند به [[دستگاه قضا]] مراجعه کند و حقش پایمال نشود. از این رو، [[آموزه‌های اسلامی]] با تأکید بر [[لزوم]] رعایت عدالت و [[انصاف]] در دادرسی‌ها، نقش بسزایی در تحقق امنیت قضایی ایفا می‌کند. [[مسئولان]] قضایی مکلفند با دقت کافی، مانع [[نفوذ]] افراد فاقد صلاحیت به دستگاه قضا شده و از بروز هرگونه [[تخلف]] یا [[تعدی به حقوق مردم]] جلوگیری نمایند. [[دشمنان]] نیز همواره تلاش دارند با خدشه‌دار کردن امنیت قضایی، [[آرامش روانی]] [[جامعه]] را مختل سازند. [[پاسداری]] از اجرای صحیح قانون و تأمین امنیت قضایی، رمز مصون ماندن [[حقوق عمومی]] در برابر هرگونه تجاوز و [[تعدی]] است<ref>ر.ک: [[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵-۲۹۳؛ [[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص۱۰۱۰.</ref>.


==== امنیت عقیده ====
== حق امنیت ==
هر [[انسانی]] باید از امنیت در عقیده برخوردار باشد. اسلام با [[راهزنان]] [[اعتقادات]] [[مردم]] برخورد شدید دارد و از آن به عنوان «ایجاد [[فساد در زمین]]» یاد می‌کند {{متن قرآن|الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ}}<ref>«(بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ و نامه ۵۳؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۲۴؛ سفینةالبحار، ج۱، ص۴۱؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۹۱.</ref> و نخستین نشانه [[استضعاف]] را فشار و تأثیر عوامل اثرگذرانده در انحراف اعتقادی و یا موانع [[آزادی]] [[اعتقاد]] می‌داند که پاگرفتن این نوع استضعاف، مراحل [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و نظامی را نیز به دنبال دارد<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۳.</ref>.
{{اصلی|امنیت در حقوق اسلامی}}
[[حقّ]] [[حیات]] از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم [[انسانی]] است که از [[برکت]] آن، افراد قادر به برخورداری از دیگر حقوق و [[آزادی‌ها]]ی خویش خواهند بود. در روابط گوناگون فردی و [[اجتماعی]] و خصوصی و عمومی [[انسان]]، ممکن است حیات مادی و معنوی افراد، جزئاً یا کلاً در معرض خطر قرار گیرد. در چنین حالتی است که وجود «امنیت» به عنوان یک تأسیس حقوقی، [[اخلاقی]] و اجتماعی برای همگان [[ضرورت]] اجتناب‌ناپذیر خواهد داشت.


==== امنیت جانی ====
«امنیت» عبارت از [[اطمینان]] خاطری است که بر اساس آن، افراد در جامعه‌ای که [[زندگی]] می‌کنند، نسبت به حفظ جان، حیثیت و حقوق مادی و معنوی خود [[بیم]] و هراسی نداشته باشند. این تأسیس مستلزم دو تضمین اساسی است:
امنیت جانی تنها به معنای مصونیت هر [[انسان]] از هر نوع تعرضی که [[جان]] او را به خطر اندازد، نیست بلکه شامل امنیت [[روحی]] و روانی و نیز امنیت از هر نوع تعرض جسمی و روانی است. تنها [[قتل]]، جرح، ادماء، خداش و خراش نیست که ممنوع است، ارعاب و ایجاد [[اضطراب]] و جو [[وحشت]] نیز به نوعی از مصادیق [[محارب]] است<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۴.</ref>.
# تضمین امنیت افراد در مقابل هر نوع توقیف، [[زندانی]] شدن، [[مجازات]] و دیگر تعرضات خودکامانه و غیرقانونی [[حکومتی]]:
# تضمین امنیت افراد از راه حمایت‌های [[اعمال]] شده توسط [[جامعه]]، برای هر یک از اعضای خود، به منظور حفظ حقوق و تعلقات و برخورداری از آزادی‌ها انسانی با این ترتیب، امنیت برای افراد و [[دولت]] ایجاد [[تکلیف]] می‌کند؛ به این معنی که افراد مکلفند حقوق مادی و معنوی یکدیگر را مورد [[احترام]] قرار دهند و رعایت نمایند. دولت نیز [[مکلف]] است نخست، با وضع [[قانون]] و تأسیس تشکیلات اداری و [[قضایی]]، برای [[مردم]] ایجاد امنیت کند تا با اطمینان خاطر به زندگی خود ادامه دهند و دوم، خود نیز در متابعت از قانون، حقوق و [[آزادی]] افراد را [[محترم]] شمارد و خودسرانه به آن تعرض نکند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۶۹۶.</ref>.


== اسباب و مؤلفه‌ها ==
== اسباب و مؤلفه‌ها ==
خط ۸۸: خط ۱۱۸:
[[احساس]] [[امنیتی]] که از [[ایمان]] به آرمان‌های مکتب انتظار برمی‌خیزد و موجب سلامت روانی و ارتقای کارکرد فرد در [[زندگی]] می‌شود، به معنای آن است که فرد [[منتظِر]] با تأسّی به مؤلفه‌های [[انتظار]]، تکیه‌گاه مطمئن و معیّتی بی‌بدیل را در درون خود یافته و از این طریق، بخش قابل توجهی از انتظاراتِ مربوط به حوزه ایمنی را در خود می‌یابد. به این معنا که از جهت روان‌شناختی، مهم‌ترین تأثیر [[ایمان]] به [[امامت و مهدویت]] برای مقابله با [[ترس]] و [[تهدید]] و [[اضطراب]] و استرس و فشارهای روانی و رسیدن به امنیت روانی، به خاطر نقشی است که در فرآیند ارزش‌یابی این عوامل دارد؛ به نحوی که فرد [[مؤمن]] و [[منتظِر]]، چون [[خدا]] و [[حجّت]] [[خدا]] را همراه و نگهبان و پشتیبان و مایه امنیت و [[امان]] خود [[احساس]] می‌کند، نگرش مثبت به رویدادی‌های [[زندگی]] و [[پایان تاریخ]] و فرجام نهایی [[حیات]] [[انسان]] دارد و [[آینده]] [[زندگی]] [[انسان]] را سرشار از [[عدالت]] و امنیت و [[معنویت]] و [[رفاه]] و [[آرامش]] و [[آسایش]] می‌بیند. لذا در مواجه با حوادت تنش‌زا، [[اضطراب]]، استرس و فشار روانی کم‌تری را [[احساس]] و تجربه می‌کند. از این جهت [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[التزام]] به ارزش‌های مکتب انتظار، نقش اساسی در ارتقای بهداشت روان افراد در دوران پر تنش و پر استرس و فشارزای عصر غیبت دارد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
[[احساس]] [[امنیتی]] که از [[ایمان]] به آرمان‌های مکتب انتظار برمی‌خیزد و موجب سلامت روانی و ارتقای کارکرد فرد در [[زندگی]] می‌شود، به معنای آن است که فرد [[منتظِر]] با تأسّی به مؤلفه‌های [[انتظار]]، تکیه‌گاه مطمئن و معیّتی بی‌بدیل را در درون خود یافته و از این طریق، بخش قابل توجهی از انتظاراتِ مربوط به حوزه ایمنی را در خود می‌یابد. به این معنا که از جهت روان‌شناختی، مهم‌ترین تأثیر [[ایمان]] به [[امامت و مهدویت]] برای مقابله با [[ترس]] و [[تهدید]] و [[اضطراب]] و استرس و فشارهای روانی و رسیدن به امنیت روانی، به خاطر نقشی است که در فرآیند ارزش‌یابی این عوامل دارد؛ به نحوی که فرد [[مؤمن]] و [[منتظِر]]، چون [[خدا]] و [[حجّت]] [[خدا]] را همراه و نگهبان و پشتیبان و مایه امنیت و [[امان]] خود [[احساس]] می‌کند، نگرش مثبت به رویدادی‌های [[زندگی]] و [[پایان تاریخ]] و فرجام نهایی [[حیات]] [[انسان]] دارد و [[آینده]] [[زندگی]] [[انسان]] را سرشار از [[عدالت]] و امنیت و [[معنویت]] و [[رفاه]] و [[آرامش]] و [[آسایش]] می‌بیند. لذا در مواجه با حوادت تنش‌زا، [[اضطراب]]، استرس و فشار روانی کم‌تری را [[احساس]] و تجربه می‌کند. از این جهت [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[التزام]] به ارزش‌های مکتب انتظار، نقش اساسی در ارتقای بهداشت روان افراد در دوران پر تنش و پر استرس و فشارزای عصر غیبت دارد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.


== امنیت و عوامل تهدیدکننده آن ==
== فواید و کارکردها ==
در [[نصوص]] [[اسلامی]] از عواملی چون «محاربه» و «[[بغی]]» و «[[طاغوت]]» و «[[استکبار]]» و «[[فتنه]]» و «[[ظلم]]» و «[[ارهاب]]» و «ملاء» به عنوان سازوکارهای ناامنی نام برده شده که هر کدام از آنها بخشی از [[حقوق عمومی]] و [[آزادی‌ها]] را در [[جامعه]] [[تهدید]] می‌کند.
تعدّد مؤلفه‌های ایمنی‌بخش در [[دین]]، نشان از اهمیت مسأله و توسعه‌بخشی در راه این نیازِ محوری است. فارغ از امنیت‌های بیرونی که معلول عوامل [[اجتماعی]] است، بخشی از پارامترهای ایمنی‌بخش در درون انسان و مربوط به حوزه [[تفکر]] و [[اندیشه]] اوست. تنها بودن [[انسان]]، یا حتّی [[حس]] تنهایی که به جهت عدم همراهیِ [[روحی]] اطرافیان رخ می‌دهد، امنیت و [[آسایش]] روانی را سلب می‌نماید. انواع جدایی‌های [[عاطفی]] و تنها بودن‌های [[ذهنی]]، با [[اطمینان]] به همراهیِ تکیه‌گاهی [[امن]] و مطمئن، از [[انسان]] دور می‌شود. این در حالی است که فرد [[منتظِر]]، با [[تأسی]] به مؤلفه‌های [[انتظار]]، همراه [[مهربان]] و تکیه‌گاه بی‌مانندی را در درون خود یافته و به بخش قابل توجهی از نیازی مربوط به حوزه ایمنی و [[همراهی]] خود را دست یازیده است؛ زیرا، [[ایمان]] به آئین [[توحیدی]] [[اسلام]] و [[یقین]] به [[مراقبت]] و دستگیری [[امام]] معصومی که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] در [[زمین]] و [[سرپرست]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] است، بسی امنیت‌بخش است و در زیر چتر این [[ایمان]]، [[انسان]] دیگر [[احساس]] تنهایی، [[تهدید]]، و [[ترس]] و [[اضطراب]] نمی‌کند. همان‌طور که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا... لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند... نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۶۲.</ref>. [[ایمان]] به [[مهدویت]] که بر شناخت‌های [[حقیقی]] و باورهای منطقی [[استوار]] است و ریشه در آغاز و فرجام [[تاریخ]] دارد، مانند دژ مستحکمی [[آدمی]] را از هجوم [[ترس]] و اضطراب‌ها که ریشه در باورهای غیر منطقی [[آخرالزمانی]] دارد، [[حفظ]] و صیانت می‌کند و چتر حفاظت و امنیت ولی و [[حجت خدا]] را بر سرِ ساکنان [[زمین]] می‌گستراند. زیرا، بر اساس [[باور]] به [[امامت و مهدویت]]، [[خداوند متعال]] بر اساس [[لطف]] و [[رحمت]] خود، [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را [[خلیفه]] و [[حجت]] خود در [[زمین]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] و مایه امنیت و ایمنی [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است.
 
همان‌طور که [[پیامبر اعظم]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي ذَهَبَ أَهْلُ الْأَرْضِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۵.</ref>؛ "[[اهل بیت]] من مایه امنیت و [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] است، پس زمانی‌که آنان از [[زمین]] بروند، [[اهل]] [[زمین]] نیز از میان خواهند رفت". بر همین اساس، [[امام باقر]] {{ع}}، [[امام]] و [[حجت خدا]] را عامل بقا و مایه امنیت [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ يَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، وَ لَعَذَّبَهُمُ اللَّهُ بِأَشَدِّ عَذَابِهِ، ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ جَعَلَنَا حُجَّةً فِي أَرْضِهِ، وَ أَمَاناً فِي الْأَرْضِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ}}<ref>عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص۱۴۰.</ref>؛ "اگر [[زمین]] یک روز بدون امامی از ما [[اهل بیت]] باشد، اهلش را در خود فرو خواهد بُرد و [[خداوند]] [[اهل]] [[زمین]] را به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار خواهد کرد. این بدان جهت است که که [[خداوند]] ما [[اهل بیت]] را [[حجت]] خود در [[زمین]] و عامل امنیت [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
 
== عوامل تهدیدکننده ==
در [[نصوص]] [[اسلامی]] از عواملی چون: «[[محاربه]]»، «[[بغی]]»، «[[طاغوت]]»، «[[استکبار]]»، «[[فتنه]]»، «[[ظلم]]»، «[[ارهاب]]» به عنوان سازوکارهای ناامنی نام برده شده که هر کدام از آنها بخشی از [[حقوق عمومی]] و [[آزادی‌ها]] را در [[جامعه]] [[تهدید]] می‌کند.


جامع‌ترین عنوان در این میان، واژه فتنه است که هم در [[قرآن]] و هم در دیگر نصوص اسلامی از آن به عنوان عوامل مؤثر در تهدید امنیت یاد شده است. همچنین [[اسلام]]، ظلم، [[تعدی]]، [[اجبار]]، تهدید و ارعاب را از عوامل تهدیدکننده امنیت دانسته، به گونه‌ای که هر چهار عمل نامبرده را نه تنها [[تحریم]] و به شدت از آن [[نهی]] کرده، بلکه از آنها به عنوان جرایم قابل تعقیب و موجب [[مجازات]] بین‌المللی یاد کرده است<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۳۸۰، ۳۹۵، ۴۰۲ و ۴۰۷.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۷.</ref>
جامع‌ترین عنوان در این میان، واژه «فتنه» است که هم در [[قرآن]] و هم در دیگر نصوص اسلامی از آن به عنوان عوامل مؤثر در تهدید امنیت یاد شده است. همچنین [[اسلام]]، ظلم، [[تعدی]]، [[اجبار]]، تهدید و ارعاب را از عوامل تهدیدکننده امنیت دانسته، به گونه‌ای که هر چهار عمل نامبرده را نه تنها [[تحریم]] و به شدت از آن [[نهی]] کرده، بلکه از آنها به عنوان جرایم قابل تعقیب و موجب [[مجازات]] بین‌المللی یاد کرده است<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۳۸۰، ۳۹۵، ۴۰۲ و ۴۰۷.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۰۷: خط ۱۴۲:
# [[پرونده: 137959.jpg|22px]] [[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)|'''نقش انتظار در بهداشت روانی''']]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]
# [[پرونده: 137959.jpg|22px]] [[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)|'''نقش انتظار در بهداشت روانی''']]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]
# [[پرونده: 13681211.jpg|22px]] [[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سید مهدی]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|'''انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح''']]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱]]
# [[پرونده: 13681211.jpg|22px]] [[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سید مهدی]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|'''انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح''']]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱]]
# [[پرونده: 13681210.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (مقاله)|'''گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۲۱۸٬۸۵۷

ویرایش