امنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۲٬۸۸۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} {{' به '== پانویس == {{پانویس}} {{')
 
(۹۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امنیت در لغت]] - [[امنیت در قرآن]] - [[امنیت در معارف دعا و زیارات]] - [[امنیت در فقه اسلامی]] - [[امنیت در فقه سیاسی]] - [[امنیت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امنیت در معارف و سیره نبوی]] - [[امنیت در معارف و سیره علوی]] - [[امنیت در معارف و سیره حسینی]] - [[امنیت در معارف و سیره سجادی]] - [[امنیت در معارف مهدویت]] - [[امنیت در حقوق اسلامی]] - [[امنیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امنیت
| عنوان مدخل  = امنیت
| مداخل مرتبط = [[امنیت در لغت]] - [[امنیت در قرآن]] - [[امنیت در معارف مهدویت]] - [[امنیت در فقه سیاسی]] - [[امنیت در معارف دعا و زیارات]] - [[امنیت در معارف و سیره نبوی]] - [[امنیت در معارف و سیره علوی]] - [[امنیت در معارف و سیره سجادی]] - [[امنیت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امنیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}
==مفهوم‌شناسی امنیت==
امنیت، اصطلاحی است که در [[جامعه‌شناسی]]، [[علوم سیاسی]]، [[فقه]]، [[علوم]] [[تربیتی]]، و [[روان‌شناسی]] مورد کاربرد قرار گرفته است. از جهت [[روان‌شناختی]]، [[احساس امنیت]] عبارت است از [[احساس]] [[آزادی]] نسبی از خطر. این [[احساس]]، وضع خوشایندی را ایجاد می‌کند و فرد در آن دارای [[آرامش روحی]] و جسمی است<ref>شاملو، سعید، بهداشت روانی، ص۹۱.</ref>.


بنابراین، امنیت، به معنای فقدان [[تهدید]] نسبت به ارزش‌های حیاتی و اولیه، یا به معنای نبود [[ترس]] از [[تهدید]] است<ref>[[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. امنیت، یک [[موهبت]] بزرگ [[الهی]] و نیاز مهم [[فطری]] [[انسان]] است. [[احساس امنیت روانی]]، از برجسته‌ترین ویژگی‌های شخصیتی افراد خلاق و سالم است. [[احساس امنیت روانی]]، آن زمان می‌تواند به صورت مطلوب در میان [[مردم]] یک [[جامعه]] وجود داشته باشد، که افراد بدون دغدغه خاطر و به دور از [[اندیشه]] پیدا کردن فردی صاحب [[نفوذ]]، در کوتاه‌ترین زمان ممکن و در تمام اوقات شبانه‌روز، به امکانات مادی و [[معنوی]] دست‌رسی داشته باشند<ref>[[غلام علی افروز|افروز، غلام علی]]، [[احساس امنیت (مقاله)|احساس امنیت]]، سرمقاله مجله پیوند، نشریه ماهانه آموزشی- تربیتی، شماره ۲۳۱، تهران، دی‌ماه ۱۳۷۷: http://magpayvand.ir/index.php?route=product/category&path=۰&page=۱۹.</ref>.
'''امنیت''' به معنای آسودگی و از بین رفتن هراس و نگرانی، در اصطلاح، عبارت است از: حس آسودگی، آسایش و رهایی در برابر خطرها و تهدیدات در ابعاد گوناگون. امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] و از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم اوست. از دیدگاه [[اسلام]]، [[احساس امنیت]] واقعی برای [[انسان]]، تنها در سایه ایمان به خداوند حاصل می‌شود. امنیت به حسب مؤلفه‌های مختلف اقسام گوناگونی دارد مانند: امنیت فردی؛ اجتماعی؛ [[امنیت سیاسی|سیاسی]]؛ [[امنیت اقتصادی|اقتصادی]]؛ [[امنیت فرهنگی|فرهنگی]]؛ [[امنیت قضایی|قضایی]] و غیره.


==ضرورت امنیت==
== معناشناسی ==
همه [[انسان‌ها]] [[نیازمند]] امنیت و [[آرامش]] خاطرند. نیاز به امنیت، بیان‌گر نیاز فرد به یک تکیه‌گاه و حامی فرابشری است. به گفته روان‌شناسان،[[ انسان]] برای [[تأمین امنیت]] خویش، همواره به [[حمایت]] دیگران [[نیازمند]] است؛ از این‌رو به [[پدر]]، [[مادر]] و گروه‌های [[اجتماعی]] وابسته و علاقه‌مند می‌شود. به گفته انیشتین، گاهی از هیچ‌کس، حتی سازمان‌های [[اجتماعی]] هم کاری بر نمی‌آید، لذا [[انسان]] به یک [[نیروی معنوی]] و ماورای بشری [[احساس]] نیاز می‌کند که در فائق آمدن بر [[مشکلات]] او را [[یاری]] کند و همواره از او [[پشتیبانی]] نماید<ref>[[محمدرضا سالار‌فر|سالاری‌فر، محمدرضا]]، [[بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی (کتاب)|بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی]]، ص۹۹-۱۰۰.</ref>.
=== معنای لغوی ===
امنیت به معنای در [[امان]] بودن، [[ایمنی]] و آسودگی<ref>تاج العروس، ج ۱۸، ص۲۳، «امن»؛ لغت نامه، ج ۳، ص۳۳۷۶؛ فرهنگ فارسی، ج ۱، ص۳۵۴، «امنیت».</ref> و از بین رفتن [[هراس]] و [[نگرانی]] است<ref>مفردات، ص۹۰، «امن».</ref>.<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]]؛ [[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳؛ [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۱۲۵.</ref>


یکی از اساسی‌ترین نیازهای [[انسان]] معاصر بهره‌مندی از [[آرامش]] و [[امنیت روانی]] است. در سایه [[آرامش]] و [[امنیت روانی]]، [[بهداشت روانی]] و [[سلامت جسمی]] و [[شخصیت]] سالم [[انسانی]] شکل می‌گیرد؛ و [[انسان‌ها]] می‌توانند به [[رشد]] و کمال و توسعه [[انسانی]]، اهداف عالی [[زندگی]] و [[سجایای اخلاقی]] نائل شوند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]]، ص92، 98.</ref>. در بحث [[سلسله]] مراتب نیازها از نظر مازلو، نیازهای ایمنی از نیازهای اساسی [[آدمی]] تلقّی شده است<ref>[[محمدرضا سالار‌فر|سالاری‌فر، محمدرضا]]، [[بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی (کتاب)|بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی]]، ص۹۷.</ref>. همان‌طوری که [[استرس]] و [[اضطراب]] سرچشمه بسیاری از [[اختلالات روانی]] است، شاید بتوان گفت [[احساس امنیت]] نیز، زیر بنای [[بهداشت]] و [[سلامت روانی]] است؛ از این‌رو اکثر مباحث [[بهداشت روانی]] به نحوی به ایجاد [[احساس امنیت]] بازگشت می‌کند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.
=== معنای اصطلاحی ===
امنیت، اصطلاحی است که در [[جامعه‌شناسی]]، علوم سیاسی، [[فقه]]، [[علوم]] [[تربیتی]]، و روان‌شناسی مورد کاربرد قرار گرفته است. از جهت روان‌شناختی، [[احساس امنیت]] عبارت است از [[احساس]] [[آزادی]] نسبی از خطر. این [[احساس]]، وضع خوشایندی را ایجاد می‌کند و فرد در آن دارای [[آرامش روحی]] و جسمی است<ref>شاملو، سعید، بهداشت روانی، ص۹۱.</ref>.


==اقسام امنیت==
بنابراین، امنیت، به معنای فقدان [[تهدید]] نسبت به ارزش‌های حیاتی و اولیه، یا به معنای نبود [[ترس]] از [[تهدید]] است<ref>[[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
===به لحاظ فرد و اجتماع===
# [[امنیت فردی]]
# [[امنیت اجتماعی]]
* [[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از امنیت را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود امنیت ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۵.</ref>.


===به لحاظ زمینه‌ها===
در اصطلاح [[سیاسی]] و حقوقی به حالت [[فراغت]] از هرگونه [[تهدید]] یا حمله و نیز به آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله امنیت گفته می‌شود و به صورت امنیت فردی، [[اجتماعی]]، ملی و بین‌المللی کاربرد یافته است.
# [[امنیت اقتصادی]]
# [[امنیت سیاسی]]
# [[امنیت فرهنگی]]
# [[امنیت قضایی]]
# [[امنیت اخلاقی]]
# [[امنیت روانی]]


==خاستگاه امنیت (اسباب و عوامل امنیت)==
امنیت فردی حالتی است که در آن، فرد فارغ از [[ترس]] آسیب رسیدن به [[جان]] یا [[مال]] یا آبروی خود یا از دست دادن آن [[زندگی]] کند. [[امنیت اجتماعی]] نیز حالت فراغت همگانی از تهدیدی است که کردار غیر قانونی [[دولت]] یا دستگاهی یا گروهی یا فردی در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] پدید آورد. امنیت ملی حالتی است که ملتی فارغ از تهدیدِ از دست دادن همه یا بخشی از جمعیت، [[دارایی]] یا خاک خود به سر برد و در امنیت بین‌المللی قدرت‌ها در حالت [[تعادل]] و [[حفظ]] وضع موجودند و از دستیازی به قلمرو دیگران خودداری می‌کنند و در جهت حفظ [[صلح]] بین‌المللی کوشش‌های هماهنگی دارند و سازمان‌های بین‌المللی ضامن آن به شمار می‌آیند<ref>دانشنامه سیاسی، ص۳۸ ـ ۳۹، «امن».</ref>.<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>
[[انسان]] دارای دو بُعد جسمانی و [[روحانی]] است و برای محافظت از این دو بُعد وجودی خود، به دو [[سیستم]] [[دفاعی]] نیاز دارد. [[اسلام]] نگاه ویژه‌ای به بُعد [[روحانی]] و [[روانی]] [[انسان]] دارد. [[خداوند متعال]] به هنگام [[آفرینش انسان]] ابعاد وجودی متعددی را مورد توجه قرار داده و ضمن تأکید بر بعد جسمانی [[انسان]]، ابعاد [[عقلانی]]، [[روانی]] و [[روحانی]] او را نیز مورد [[لطف]] و نظر [[رحمت]] خویش قرار داده است. نقصان و عدم [[تعادل]] در [[ابعاد روحی روانی]] می‌تواند در دیگر ابعاد [[انسان]]، مانند بعد [[عقلانی]] و حتی جسمی وی نیز تأثیرگذار باشد<ref>[[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سیدمهدی]]، گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (کتاب)| گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح ]]، ص۲۷۴.</ref>.


از دیدگاه [[اسلام]]، [[احساس امنیت]] واقعی برای [[انسان]]، تنها در سایه [[ایمان به خداوند]] حاصل می‌شود؛ به [[دلیل]] اینکه "میل به [[احساس]] ایمنی از جانب افراد، به [[دلیل]] [[ترس]] است؛ ترسی که از محرّک‌های موجود و یا احتمالی در محیط بیرون ارگانیزم ایجاد می‌شود"<ref>شاملو، سعید، بهداشت روانی، ص۹۲.</ref>. [[ترس]] از [[جنگ]]، [[ترس]] از [[آینده]] موهوم، [[ترس]] از [[بیماری]]، [[ترس از مرگ]]، [[ترس]] از [[فقر]]، [[ترس]] از حوادث طبیعی مانند [[طوفان]]، سیل، و [[زلزله]]؛ [[ترس]] از [[دشمن]]، [[ترس]] از [[خیانت]]، [[ترس]] از فقدان عزیزان، و ترس‌های احتمالی دیگر، [[احساس]] نیاز به امنیت را در [[انسان]] بر می‌انگیزد<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.
== پیشینه تاریخی ==
امنیت از جمله نیازهای نخستین [[زندگی]] [[انسان]] است و [[تاریخی]] به درازای [[عمر]] [[بشر]] دارد<ref>افتخاری، مراحل بنیادین اندیشه در مطالعات امنیت اجتماعی، ۳۳.</ref> که در [[اسلام]] از جایگاه خاصی برخوردار است. [[قرآن کریم]] امنیت را [[نعمت]] بی‌بدیل و مقدم بر دیگر [[نعمت‌ها]] دانسته و به [[انسان‌ها]] توصیه کرده‌است [[خداوند]] یگانه‌ای را که آنان را از [[ترس]] [[ایمنی]] بخشیده، [[ستایش]] کنند<ref>سوره قریش، آیه ۴.</ref>. [[احساس امنیت]] و [[آرامش]] یکی از [[نعمت‌های خدا]] به [[مؤمنان]]<ref>سوره فتح، آیه ۴.</ref> و رسیدن به آن یکی از [[اهداف]] [[حکومت صالحان]] در [[زمین]]<ref>سوره نور، آیه ۵۵.</ref> است و خداوند قبله‌گاه [[مسلمانان]] را شهری دارای امنیت شمرده‌ است<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵، سوره آل عمران، آیه ۹۶، سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref> [[جامعه]] دارای امنیت، از [[الگوها]] و مثال‌های [[قرآن]] است که در آن، امنیت مقدم بر وضع [[معیشت]] جامعه دانسته شده‌ است<ref>سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> و سخت‌ترین [[مجازات‌ها]] برای افرادی در نظر گرفته می‌شود که [[امنیت جامعه]] را به خطر می‌اندازند که شامل اعدام، به صلیب‌ کشیدن و [[تبعید]] است سوره مائده، آیه ۳۳.</ref>.


[[احساس]] [[امنیتی]] که از [[ایمان]] به آرمان‌های [[مکتب انتظار]] برمی‌خیزد و موجب [[سلامت روانی]] و ارتقای کارکرد فرد در [[زندگی]] می‌شود، به معنای آن است که فرد [[منتظِر]] با تأسّی به مؤلفه‌های [[انتظار]]، تکیه‌گاه مطمئن و معیّتی بی‌بدیل را در درون خود یافته و از این طریق، بخش قابل توجهی از انتظاراتِ مربوط به حوزه ایمنی را در خود می‌یابد. به این معنا که از جهت [[روان‌شناختی]]، مهم‌ترین تأثیر [[ایمان]] به [[امامت و مهدویت]] برای مقابله با [[ترس]] و [[تهدید]] و [[اضطراب]] و [[استرس]] و فشارهای [[روانی]] و رسیدن به [[امنیت روانی]]، به خاطر نقشی است که در فرآیند ارزش‌یابی این عوامل دارد؛ به نحوی که فرد [[مؤمن]] و [[منتظِر]]، چون [[خدا]] و [[حجّت]] [[خدا]] را همراه و نگهبان و [[پشتیبان]] و مایه امنیت و [[امان]] خود [[احساس]] می‌کند، نگرش مثبت به رویدادی‌های [[زندگی]] و [[پایان تاریخ]] و فرجام نهایی [[حیات]] [[انسان]] دارد و [[آینده]] [[زندگی]] [[انسان]] را سرشار از [[عدالت]] و امنیت و [[معنویت]] و [[رفاه]] و [[آرامش]] و [[آسایش]] می‌بیند. لذا در مواجه با حوادت تنش‌زا،[[ اضطراب]]، [[استرس]] و فشار [[روانی]] کم‌تری را [[احساس]] و تجربه می‌کند. از این جهت [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[التزام]] به ارزش‌های [[مکتب انتظار]]، نقش اساسی در ارتقای [[بهداشت روان]] افراد در دوران پر تنش و پر [[استرس]] و فشارزای [[عصر غیبت]] دارد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
از سوی دیگر، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} امنیت را نعمتی دانسته است که مورد [[ناسپاسی]] [[مردم]] قرار گرفته و افراد زمانی قدر آن را می‌دانند که به مصیبتی گرفتار شوند<ref>صدوق، الخصال، ۱/۳۴؛ اخوان کاظمی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۶۲–۱۶۳.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>


==راه کسب امنیت==
== نگرش قرآنی ==
{{اصلی|امنیت در قرآن}}
در [[قرآن‌کریم]] افزون بر واژه [[امن]] و مشتقات آن<ref>سوره نور، آیه ۵۵،  سوره دخان، آیه ۵۱،  سوره بقره، آیه ۱۹۶، سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> از کلید واژه‌هایی مانند [[سلم]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۰۸.</ref>، [[سلام]]<ref>سوره رعد، آیه ۲۴.</ref>، [[سکینه]]<ref>سوره توبه، آیه ۲۶.</ref>، [[صلح]]<ref>سوره نساء، آیه ۱۲۸.</ref> و واژگانی در طرف مقابل امنیت مانند: [[خوف]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۱۲.</ref>، [[رعب]]<ref>سوره حشر، آیه ۲.</ref>، [[حزن]]<ref>سوره بقره، آیه ۳۸.</ref> و نیز [[آیات جهاد]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۹۳، سوره نساء، آیه ۹۱.</ref>، [[قصاص]]<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۶، سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref> و حدود<ref>سوره فرقان، آیه ۴.</ref> موضوع امنیت برداشت می‌شود. افزون بر این، [[آیات]] دیگری نیز در ترسیم حوزه معنایی امنیت نقش دارد که عبارت است از آیاتی که با بیان پاره‌ای [[احکام فقهی]] و [[اخلاقی]]، امنیت [[عقیده]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref>، [[جان]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۲، سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref>، [[مال]]<ref>سوره مائده، آیه ۳۸.</ref> و آبروی<ref>سوره نساء، آیه ۵۸، سوره حجرات، آیه ۱۱، سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref> [[انسان‌ها]] را محترم شمرده و پیوند میان [[مؤمنان]] را بر پایه [[برادری]]<ref>سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref>، صلح<ref>سوره حجرات، آیه 9 و 10</ref>، [[احسان]]<ref>سوره نساء، آیه ۳۶.</ref> و [[قسط و عدل]]<ref>سوره حجرات، آیه ۹.</ref> دانسته است و بر آمادگی [[دفاعی]] [[مسلمانان]]<ref>سوره انفال، آیه ۶.</ref> و [[جهاد]]<ref>سوره نساء، آیه ۸۴.</ref> تأکید کرده است<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>.


==موانع امنیت==
== ضرورت و جایگاه ==
همه [[انسان‌ها]] [[نیازمند]] امنیت و [[آرامش]] خاطرند. نیاز به امنیت، بیان‌گر نیاز فرد به یک تکیه‌گاه و حامی فرابشری است. به گفته روان‌شناسان، [[انسان]] برای تأمین امنیت خویش، همواره به حمایت دیگران [[نیازمند]] است؛ از این‌رو به پدر، مادر و گروه‌های [[اجتماعی]] وابسته و علاقه‌مند می‌شود. به گفته انیشتین، گاهی از هیچ‌کس، حتی سازمان‌های [[اجتماعی]] هم کاری بر نمی‌آید، لذا [[انسان]] به یک نیروی معنوی و ماورای بشری [[احساس]] نیاز می‌کند که در فائق آمدن بر [[مشکلات]] او را [[یاری]] کند و همواره از او پشتیبانی نماید<ref>[[محمدرضا سالار‌فر|سالاری‌فر، محمدرضا]]، [[بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی (کتاب)|بهداشت روانی با نگرش به منابع اسلامی]]، ص۹۹-۱۰۰.</ref>.


==نشانه‌های امنیت==
در سایه [[آرامش]] و امنیت روانی، بهداشت روانی و سلامت جسمی و [[شخصیت]] سالم [[انسانی]] شکل می‌گیرد و [[انسان‌ها]] می‌توانند به [[رشد]] و کمال و توسعه [[انسانی]]، اهداف عالی [[زندگی]] و سجایای اخلاقی نائل شوند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]]، ص92، 98.</ref>. همان‌طوری که استرس و [[اضطراب]] سرچشمه بسیاری از اختلالات روانی است، شاید بتوان گفت [[احساس امنیت]] نیز، زیر بنای [[بهداشت]] و سلامت روانی است؛ از این‌رو اکثر مباحث بهداشت روانی به نحوی به ایجاد [[احساس امنیت]] بازگشت می‌کند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.


==فواید و کارکردهای امنیت==
[[روایات]]، امنیت را عِدل [[سلامتی]] و صحت قرار قرار داده است. [[قرآن]] اهمیت دو چندانی برای امنیت قائل است<ref>سوره قریش، آیه ۳-۴.</ref>. یعنی [[نجات]] از [[گرسنگی]] را با نجات از ناامنی در کنار هم قرار داده است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. [[ضرورت]] وجود امنیت برای هر [[جامعه]]، نیاز زیادی به [[استدلال]] و [[اقامه دلیل]] و [[برهان]] ندارد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۴/۱۳۷۶.</ref>. [[انسان‌ها]] تحقق امنیت را از ضروری‌ترین و استراتژیک‌ترین مسائل برای خود تصور می‌کنند و درصدد هستند به هر وسیله ممکن به این [[هدف]] مهم، حساس و سرنوشت‌ساز در زندگی خود نائل شوند و لذا گاهی در بعضی ادوار [[تاریخ]]، [[مردم]] تن به قلدری یک قلدر با همه [[رنج‌ها]] و سختی‌هایش داده‌اند؛ برای اینکه امنیت را در [[اختیار]] آنها بگذارد و این حاکی از اهمیت امنیت است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۵/۱۱/۱۳۷۹.</ref>.<ref>[[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]]، ص ۱۰۰۲.</ref>
تعدّد مؤلفه‌های ایمنی‌بخش در [[دین]]، نشان از اهمیت مسأله و توسعه‌بخشی در [[راه]] این نیازِ محوری است. فارغ از امنیت‌های بیرونی که معلول عوامل [[اجتماعی]] است، بخشی از پارامترهای ایمنی‌بخش در [[درون انسان]] و مربوط به حوزه [[تفکر]] و [[اندیشه]] اوست. تنها بودن [[انسان]]، یا حتّی [[حس]] [[تنهایی]] که به جهت عدم همراهیِ [[روحی]] اطرافیان رخ می‌دهد، امنیت و [[آسایش]] [[روانی]] را سلب می‌نماید. انواع جدایی‌های [[عاطفی]] و تنها بودن‌های [[ذهنی]]، با [[اطمینان]] به همراهیِ تکیه‌گاهی [[امن]] و مطمئن، از [[انسان]] دور می‌شود. این در حالی است که فرد [[منتظِر]]، با [[تأسی]] به مؤلفه‌های [[انتظار]]، همراه [[مهربان]] و تکیه‌گاه بی‌مانندی را در درون خود یافته و به بخش قابل توجهی از نیازی مربوط به حوزه ایمنی و [[همراهی]] خود را [[دست]] یازیده است؛ زیرا،[[ ایمان]] به آئین [[توحیدی]] [[اسلام]] و [[یقین]] به [[مراقبت]] و [[دستگیری]] [[امام]] معصومی که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] در [[زمین]] و [[سرپرست]] و [[پناهگاه]][[ انسان]] است، بسی امنیت‌بخش است و در زیر چتر این [[ایمان]]، [[ انسان]] دیگر [[احساس]] [[تنهایی]]، [[تهدید]]، و [[ترس]] و [[اضطراب]] نمی‌کند. همان‌طور که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا... لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند... نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۶۲.</ref>. [[ایمان]] به [[مهدویت]] که بر شناخت‌های [[حقیقی]] و باورهای منطقی [[استوار]] است و ریشه در آغاز و فرجام [[تاریخ]] دارد، مانند [[دژ]] مستحکمی [[آدمی]] را از [[هجوم]] [[ترس]] و اضطراب‌ها که ریشه در باورهای غیر منطقی [[آخرالزمانی]] دارد، [[حفظ]] و صیانت می‌کند و چتر [[حفاظت]] و امنیت ولی و [[حجت خدا]] را بر سرِ ساکنان [[زمین]] می‌گستراند. زیرا، بر اساس [[باور]] به [[امامت و مهدویت]]، [[خداوند متعال]] بر اساس [[لطف]] و [[رحمت]] خود، [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} را [[خلیفه]] و [[حجت]] خود در [[زمین]] و [[پناهگاه]][[ انسان]] و مایه امنیت و ایمنی [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.


همان‌طور که [[پیامبر اعظم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي ذَهَبَ أَهْلُ الْأَرْضِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۵.</ref>؛ "[[اهل بیت]] من مایه امنیت و [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] است، پس زمانی‌که آنان از [[زمین]] بروند، [[اهل]] [[زمین]] نیز از میان خواهند رفت". بر همین اساس، [[امام باقر]]{{ع}}، [[امام]] و [[حجت خدا]] را عامل بقا و مایه امنیت [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ يَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، وَ لَعَذَّبَهُمُ اللَّهُ بِأَشَدِّ عَذَابِهِ، ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ جَعَلَنَا حُجَّةً فِي أَرْضِهِ، وَ أَمَاناً فِي الْأَرْضِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ}}<ref>عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص۱۴۰.</ref>؛ "اگر [[زمین]] یک روز بدون امامی از ما [[اهل بیت]] باشد، اهلش را در خود فرو خواهد بُرد و [[خداوند]] [[اهل]] [[زمین]] را به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار خواهد کرد. این بدان جهت است که که [[خداوند]] ما [[اهل بیت]] را [[حجت]] خود در [[زمین]] و عامل امنیت [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
== اقسام و گونه‌ها ==
=== به لحاظ فرد و خانواده و اجتماع ===
==== امنیت فردی ====
{{اصلی|امنیت فردی}}
امنیت فردی یعنی مصونیت و [[حرمت]] یک شخص از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] مشروعش که نباید حریم خصوصی وی نقض شود و [[اختیار]] و [[آزادی]] فردی او سلب گردد<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۵۱.</ref>. رسیدن به این سطح از امنیت، مستلزم توجه و [[مبارزه]] با موانع و تهدیدات آن است<ref>لک‌زایی، فلسفه امنیت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۱۲–۱۳.</ref>. مهم‌ترین [[تهدید]] و سرمنشأ گرفتاری‌های [[بشر]]، مبارزه نکردن با نفس اماره و [[شیطان]] باطنی است و سازندگی روحی، مقدم بر همه سازندگی‌هاست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۷۹–۳۸۰.</ref>.


==گستره امنیت==
بُعد عینی و ظاهری امنیت فردی به این است که شخص، فارغ از [[ترس]] آسیب‌ رسیدن به [[جان]]، [[مال]] یا آبروی خود و فارغ از خطر از دست‌ دادن آنها [[زندگی]] کند<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref> این بُعد از امنیت شامل مصونیت از بازداشت غیرقانونی و [[شکنجه]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۴۲ و ۱۷/۱۴۱.</ref>، [[حفظ]] حریم خصوصی افراد، امنیت [[شغل]]، سرمایه و امنیت [[مسکن]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۴۰، ۱۶۱–۱۶۲ و ۱۶۵.</ref> است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>.
==== امنیت خانوادگی ====
{{اصلی|امنیت خانوادگی}}


==عواقب نبود امنیت==
==== امنیت اجتماعی ====
{{اصلی|امنیت اجتماعی}}
امنیت اجتماعی به معنای مصونیت یک فرد، گروه و [[ملت]] از تعرض و [[تجاوز به حقوق]] [[اجتماعی]] مشروعش است<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۱۷.</ref>. این تهدید می‌تواند ناشی از [[کردار]] غیرقانونی [[دولت]]، افراد یا گروه‌ها در تمامی یا بخشی از [[جامعه]] باشد<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۳۹.</ref>. امنیت اجتماعی دارای ابعاد مختلف [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و [[قضایی]] است<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.


==احساس امنیت در سایه انتظار ظهور==
[[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از امنیت را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود امنیت ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۱۲۵.</ref>.
[[احساس امنیت]]، به عنوان یکی از [[آثار روان‌شناختی انتظار]] در بُعد ارتقای [[بهداشت روانی]] به این معناست که [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[باور]] به مُنجیِ که ولی و [[حجت خدا در زمین]] و حاضر و ناظر بر احوال [[مؤمنان]] و [[آگاه]] بر جریانات [[زندگی]] آنهاست و در بحران‌ها و [[خطرها]] مراقب و کمک‌کار آنان می‌باشد، به [[مؤمنان]] و [[پیروان]] [[مکتب انتظار]]، [[امنیت روانی]] می‌بخشد و آنان با این [[باور]] [[راسخ]]، در برابر هر گونه فشار و رویداد تنش‌زا و تهدیدها و خطرات احتمالی، بدون [[ترس]] و [[اضطراب]] و [[استرس]]، [[قادر]] به مقابله هستند. همان‌طور که پژوهش‌گران عرصه [[مهدویت]] به این واقعیت واقفند و آن را اظهار کرده‌اند: "[[شیعه]] [[معتقد]] به [[امام]] زمانی زنده و حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود است که او را در مواقع حسّاس کمک‌کار خواهد بود. این [[اعتقاد]] از جهت [[روان‌شناختی]] آثار عمیقی را در [[روحیه]] [[شیعیان]] خواهد داشت"<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[ موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)| موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۲۰.</ref>. [[ایمان به امامت]] و [[باور به مهدویت]] که در [[مکتب]] [[شیعه]] به عنوان [[کمال دین]] و اتمام [[نعمت خداوند]] و یگانه [[راه]] [[نجات]] [[بشریت]] از [[ظلم]] دیرین و [[استبداد]] فراگیر و [[تاریخی]] معرفی شده است، آثار و [[برکات]] فراوان در [[دوران غیبت]] برای [[جامعه]] [[دین‌باور]] دارد. یکی از پیامدهای بسیار مثبت [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}}، نقش آن امنیت‌بخشی [[روانی]] و ارتقای [[بهداشت]] و [[سلامت روان]] "[[جامعه]] [[منتظِر]]" در دوران بسیار پر تنش و طاقت‌فرسای "[[عصر غیبت]]" است<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.


مهم‌ترین اثر [[روان‌شناختی]] [[مکتب انتظار]]، در برابر تهدیدهای فراگیر جهانی و پیش‌بینی‌های شوم و هراس‌انگیز [[آخرالزمانی]] از [[سرنوشت]] و نابودی [[بشر]]، امنیت‌بخشی آن است. در [[منابع روایی]] مربوط به [[مهدویت]] از زبان [[پیامبر اعظم]]{{صل}} [[روایت]] شده است: {{متن حدیث|وَ لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ حَتَّى يَخْرُجَ قَائِمُنَا فَيَمْلَأَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}<ref>خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۶۵.</ref>؛ "اگر از [[دنیا]] جز روزی باقی نماند، [[خداوند]] آن روز را آن‌چنان طولانی گرداند تا [[قائم]] ما [[ظهور]] کند، پس [[جهان]] را سرشار از [[قسط]] و [[عدالت]] گرداند، چنان‌که از [[ظلم و ستم]] پر شده بود"<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.
===== امنیت ملی =====
{{اصلی|امنیت ملی}}
امنیت ملی عبارت از [[احساس]] [[آزادی]] [[کشور]] در تعقیب هدف‌های ملی و فقدان [[ترس]] و خطر جدی از خارج، نسبت به منافع اساسی و حیاتی کشور<ref>فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۷۳.</ref> است. مفهوم امنیت ملی در این تعریف به معنای آزادی، [[هدف‌ها]] و منافع ملی و حیاتی کشور بستگی دارد. از این رو هر کشور به تناسب برداشت خاصی که از این مفاهیم دارد امنیت ملی خود را به نوع خاصی [[تفسیر]] می‌کند، تا آنجا که گاه قلمرو امنیت ملی، سلب امنیت از کشورهای دیگر را نیز شامل می‌شود. به همین دلیل امنیت ملی آمری نسبی تلقی می‌شود و بر اساس اندیشه‌های خاصی که در زمینه مفاهیم ذکر شده در اذهان شکل می‌گیرد، به صورت [[ذهنی]] و در رابطه با [[قدرت]] نمود پیدا می‌کند، و همین پیچیدگی‌های ذهنی است که امنیت را در عمل یا به عامل [[تجاوز]] تبدیل می‌کند و یا آن را در برابر تجاوز آسیب‎پذیر می‌کند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۱.</ref>.


این فرمایش [[پیامبر اعظم]]{{صل}}، متناظر به این [[وعده]] حتمی [[خداوند]] است که فرجام نهایی [[تاریخ]] را چنین سرشار از [[امنیت فراگیر]] ترسیم فرموده است: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند -چنان‌که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. بنابراین، از نظرگاه [[اسلام]]، فرد [[منتظِر]]، از جهت تفوّق یافتن [[شدائد]] روزگار بر وی، ایمن بوده و طریق راهیابی به [[گشایش]] و سهولت مسائل خویش بر او هموار است؛ این امنیت در برابر همه ناامنی‌های فردی و [[اجتماعی]] و درگیر شدن با مسائل روزمره و دغدغه‌های کنونی [[زندگی]]، بی‌بدیل بوده و تفاوت [[رفتاری]] [[انسان منتظر]] در حوزه [[سلامت]] و [[بهداشت روان]] با آن پیوند یافته است<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[ بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)| بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]].</ref>.
=== به لحاظ زمینه‌ها ===
==== امنیت جانی ====
{{اصلی|امنیت جانی}}
امنیت جانی تنها به معنای مصونیت هر [[انسان]] از هر نوع تعرضی که [[جان]] او را به خطر اندازد، نیست بلکه شامل امنیت [[روحی]] و روانی و نیز امنیت از هر نوع تعرض جسمی و روانی است. تنها [[قتل]]، جرح، ادماء، خداش و خراش نیست که ممنوع است، ارعاب و ایجاد [[اضطراب]] و جو [[وحشت]] نیز به نوعی از مصادیق [[محارب]] است<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۴.</ref>.


==امنیت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی==
==== امنیت روحی و روانی ====
[[امام مهدی]]{{ع}}، به عنوان آخرین [[حجت خداوند]]، در توقیعی به [[اصحاب]]، خود را عامل امنیت [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|وَ إِنِّي لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۸۵.</ref>؛ "همانا من مایه امنیت برای [[اهل]] [[زمین]] هستم، همان‌طور که [[ستارگان]] عامل امنیت برای [[اهل]] آسمانند". البته باید توجه داشت که [[زمان ظهور]] همه ترس‌ها تبدیل به امنیت می‌شود. این امنیت علاوه بر ساختار‌هایی که نیازهای [[انسان]] را برآورده می‌کند، شامل نبود هر گونه [[ظلم]] و [[فساد]] نیز می‌گردد. یعنی در [[دوران ظهور]] و حضور [[حجت خدا در زمین]]، [[ انسان]]، علاوه بر اینکه [[آرامش]] کامل و همه‌جانبه در [[زندگی]] دارد؛ هیچ گونه تهدیدی اعم از نظامی، [[سیاسی]] [[اجتماعی]]، [[فرهنگی]]، زیست‌محیطی، [[اقتصادی]] و حتی [[تهدید]] [[روحی]] و [[روانی]] و [[اخروی]] هم او را دنبال نمی‌کند<ref>[[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
{{اصلی|امنیت روحی و روانی}}
امنیت، موهبت الهی و نیاز [[فطری]] [[انسان]] است. همۀ [[انسان‌ها]] [[نیازمند]] امنیتِ درون و [[آرامش]] خاطرند. امنیت روانی، از برجسته‏ ترین ویژگی‏‌های شخصیتی افراد خلاق و تواناست. امنیت روانی به معنای واقعی آن زمانی می‏تواند به صورت مطلوب در میان [[مردم]] وجود داشته باشد که افراد بدون دغدغۀ خاطر و به دور از اندیشۀ پیدا کردن فردی [[صاحب]] نفوذ، در کوتاه ترین زمان ممکن و در تمام ‏اوقات شبانه روز، به امکانات مادی و معنوی دسترسی داشته باشند<ref>ر.ک: [[غلام علی افروز|افروز، غلام علی]]، [[امنیت (مقاله)|احساس امنیت]]، مجله پیوند.</ref>. [[مکتب]] [[انتظار]] می‌‌تواند چنین احساسی را در فرد [[منتظر]] ایجاد نماید<ref>ر.ک: [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.


باید توجه داشت، [[انسان منتظر]] در برابر [[اعتقاد به مهدی]] [[موعود]] و [[امام]] [[منتظَر]]{{ع}} برای خود دو گونه [[مسئولیت]] را تعریف می‌کند و خود را در برابر هر دو نوع [[تکلیف]]، مکلّف می‌داند:
[[اسلام]] نگاه ویژه‌ای به [[روح]] و روان انسان‌ دارد. [[خداوند متعال]] به هنگام [[خلقت انسان]] ابعاد وجودی متعددی را مورد توجه قرار داده و ضمن تأکید بر بعد جسمانی [[انسان]]، ابعاد [[عقلانی]]، روانی و [[روحانی]] او را نیز مورد توجه قرار داده است. عدم [[تعادل]] در ابعاد روحی ـ روانی می‌تواند در دیگر ابعاد [[انسان]] مانند بُعد [[عقلانی]] و حتی جسمی وی نیز تأثیرگذار باشد<ref>ر.ک: [[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سید مهدی]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح]]، ص۲۷۴.</ref>.
#انجام [[وظایف]] و مسئولیت‌های متوجه فرد و [[جامعه]] [[منتظِر]]؛
#[[زمینه‌سازی برای ظهور]] [[امام]] [[منتظَر]].


بنابراین، [[منتظِر]] بودن، دو نوع [[مسئولیت]] را متوجه شخص [[منتظِر]] می‌نماید. او هم باید انتظارات متوجه خودش را برآورده کند و هم انتظاراتِ متوجهِ [[جامعه]] را با [[زمینه‌سازی]]، محقق سازد. بر پایه این [[اعتقاد]]، با مراجعه به [[آیات]] و روایاتی که بیان‌گر شرح [[وظایف]] و اوصاف انسان‌های [[منتظِر]] است و [[وظایف]] آنها را بیان می‌کند یا با [[مشاهده]] افرادی که وی آنها را منتظِران واقعی می‌شمارد، الگوی [[عینی]] و تجسّم واقعی از شخص [[منتظِر]] را در [[ذهن]] و [[دل]] خود الهام‌گیری می‌نماید و لحظه لحظه [[عمر]] و [[زندگی]] خود را در جهت کسب [[رضایت]] [[امام زمان]] خود سپری می‌سازد و همیشه در پی تحقّق اوصاف و ویژگی‌های مورد [[انتظار امام زمان]]{{ع}}، در [[رفتار]] و [[اعمال]] و [[زندگی]] خود است. آن‌گاه که این اوصاف و ویژگی‌ها را در خود محقّق می‌بیند، [[احساس]] [[خرسندی]] و امنیت می‌کند. [[خرسند]] است که به آرزوی خویش رسیده است و آن‌گونه که آن الگوی [[الهی]] و [[امام]] و مقتدای او خواسته، [[زندگی]] می‌کند<ref>[[علی زینتی|زنتی، علی]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)| گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۲۴.</ref>. از سوی دیگر، شخص [[منتظِر]] به ندای [[دل]] و خواسته درونی خود نیز جواب داده است و تأمین و تحقّق این خواسته برای صاحبش مایه [[خرسندی]] و موجب [[احساس]] [[رضایت]] و امنیت می‌گردد. از جانب دیگر انجام مسئولیت‌های [[زمینه‌ساز ظهور]] که خود، [[انتظار]] درونی شده دیگری است، عامل مستقلی برای تحصیل [[رضایت]] [[محبوب]] و رسیدن به امنیت خاطر می‌شود. بنابراین، [[اعتقاد به امام مهدی]] و [[ظهور]] حضرتش{{ع}} به عنوان [[انتظار]] و [[عقیده]] درونی شده امنیت خاطر پایدار را برای افرادی که در مسیر این [[عقیده]] گام بردارند به ارمغان می‌آورد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
==== امنیت اعتقادی و ایمانی ====
{{اصلی|امنیت اعتقادی}}
[[امنیت در عقیده]] و [[ایمان]]، به دو جنبه درونی و بیرونی قابل تقسیم است:


==پرسش مستقیم==
===== جنبه درونی (همراهی با [[آرامش]] [[اطمینان]]) =====
* [[وضعیت امنیت اجتماعی در عصر ظهور چگونه است؟ (پرسش)]]
در این جنبه تأکید بر بُعد درونی و روانی امنیت اعتقادی است. امنیت اعتقادی در بعد درونی، به معنای احساس ایمنی و آرامش درونی ناشی از [[باورها]] و [[اعتقادات دینی]] است. امنیت اعتقادی زمانی شکل می‌گیرد که فرد یا [[جامعه]] به باورها و ارزش‌های دینی [[معتقد]] باشد و بر اساس آن [[زندگی]] کند.
 
برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های امنیت اعتقادی عبارت‌اند از:
# اعتقاد راسخ به خدا و [[اصول دین]]؛
# پایبندی به احکام و [[ارزش‌های الهی]]؛
# اطمینان به [[عدالت]] و [[رحمت خداوند]]؛
# [[احساس آرامش]] در برابر [[سختی‌ها]] با [[توکل به خدا]]؛
# رضایت از قضا و قدر الهی؛
# دوری از شبهات و [[تردیدهای اعتقادی]].
 
امنیت اعتقادی منشأ اثرات مثبتی همچون [[آرامش روحی]]، [[امیدواری]]، [[هدفمندی]] در زندگی، مصونیت در برابر انحرافات اخلاقی و پایبندی به [[ارزش‌های اخلاقی]] است. تقویت امنیت اعتقادی در جامعه مستلزم ترویج [[معارف دینی]] و الگوسازی از سوی [[پیامبران]]، [[امامان]]، [[مراجع]] و [[رهبران دینی]] است.
 
===== جنبه بیرونی (مصونیت در برابر تهدیدات و [[انحرافات]]) =====
در این جنبه تأکید بر حفظ اعتقادات در برابر تهدیدات و انحرافات است. هر [[انسانی]] باید از امنیت در عقیده برخوردار باشد. [[اسلام]] با [[راهزنان]] اعتقادات [[مردم]] برخورد شدید دارد و از آن به عنوان «ایجاد [[فساد در زمین]]» یاد می‌کند {{متن قرآن|الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ}}<ref>«(بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ و نامه ۵۳؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۲۴؛ سفینةالبحار، ج۱، ص۴۱؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۹۱.</ref> و نخستین [[نشانه]] [[استضعاف]] را فشار و تأثیر عوامل اثرگذرانده در انحراف اعتقادی و یا موانع [[آزادی]] اعتقاد می‌داند که پاگرفتن این نوع استضعاف، مراحل [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و نظامی را نیز به دنبال دارد<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص۳۲۳.</ref>.
 
==== امنیت فرهنگی ====
{{اصلی|امنیت فرهنگی}}
«امنیت فرهنگی» به معنای مصونیت افراد و [[جامعه]] در برابر تعرض به هر کدام از مؤلفه‌های [[فرهنگ]] آن (همانند: [[باورها]]، [[ارزش‌ها]]، هنجارها و غیره) و [[حفاظت]] از آنها در برابر آسیب‌های [[اخلاقی]]، هویتی و ارزشی است. این نوع [[امنیت]]، [[نگرانی]] [[والدین]] نسبت به [[آینده]] فرزندانشان را برطرف می‌کند؛ زیرا والدین نگران گرفتار شدن [[فرزندان]] در دام [[انحرافات اخلاقی]]، اعتیاد و [[فساد]] هستند که امنیت فرهنگی می‌تواند این نگرانی را برطرف کند.
 
البته منظور از امنیت فرهنگی در [[اسلام]]، [[نفی]] و [[انکار]] سایر [[فرهنگ‌ها]] نیست. بلکه اسلام با تمام فرهنگ‌هایی که منطبق با [[فطرت]] و [[کرامت انسانی]] باشند، [[احترام متقابل]] دارد و خواهان [[گفتگو]] و تعامل با آنهاست. یک جامعه زمانی از امنیت فرهنگی برخوردار است که در برابر [[تهاجم فرهنگی]]، القای مفاهیم غلط اخلاقی و تزریق [[شبهات]] هویتی مصون بماند. راهکارهایی مانند [[ترویج]] [[معنویت]] و [[ارزش‌های دینی]]، [[آزادی بیان]] در چارچوب [[شرع]]، و خنثی‌سازی [[تبلیغات]] منفی [[بیگانگان]] می‌تواند در تحقق امنیت فرهنگی مؤثر باشد. [[رسانه‌ها]] و مطبوعات نیز با نقش‌آفرینی در این زمینه، می‌توانند کمک شایانی به تأمین امنیت فرهنگی کنند.
 
بی‌شک، [[فساد اخلاقی]] مهم‌ترین [[تهدید]] [[فرهنگی]] است و باید با بازگشت به ارزش‌های اصیل [[دینی]] مقابله کرد. آزادی بیان در چارچوب [[اخلاق]] و گسترش معنویت نیز از راه‌های تأمین امنیت فرهنگی است. تبلیغات منفی بیگانگان با [[هدف]] ایجاد [[تفرقه]]، از [[تهدیدات]] فرهنگی محسوب می‌شود که رسانه‌ها می‌توانند در خنثی‌سازی آن نقش مهمی ایفا کنند<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵–۲۹۳؛ [[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۱۰۰۴.</ref>.
 
==== امنیت اقتصادی ====
{{اصلی|امنیت اقتصادی}}
امنیت اقتصادی در سطح فردی و گروهی، به [[میزان]] دسترسی افراد به ضروریات زیستی (غذا، آب، [[مسکن]]، [[آزادی]] کار، [[تولید]] و [[مالکیت]]) که جزو [[حقوق اساسی]] است مربوط می‌شود<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۹۹.</ref> و در سطح عمومی، دستیابی به [[رفاه]] [[عامه]] و رشد اقتصادی در [[جامعه]]<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۰۰.</ref> است. [[امنیت اقتصادی]]  نتیجه توزیع عادلانه ثروت در جامعه و بخش عمده ناامنی‌های [[اجتماعی]] محصول [[فقر]] و [[بی‌عدالتی]] [[اقتصادی]] است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۱۲۴؛ ۴/۶۹ و ۷/۲۵۸–۲۵۹.</ref>. راهکار تأمین عدالت، خدمت بیشتر به [[ضعیفان]] و وضع قوانین برای اعاده [[حقوق]] [[فقیران]] و تأمین [[زندگی]] آنان است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۰۱ و ۱۴/۳۰۴.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>
 
==== امنیت سیاسی ====
{{اصلی|امنیت سیاسی}}
هنگامی که افراد، گروه‌ها و [[ملت‌ها]] فرصت و [[آزادی]] کافی برای اعمال [[حاکمیت]] بر [[سرنوشت]] خویش داشته باشند و چیزی مانع رسیدن آنان به این [[حق]] نشود از [[امنیت سیاسی]] برخوردارند<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۰۹.</ref>. [[مرجع]] امنیت سیاسی [[دولت اسلامی]] است که اجزای آن را [[اسلام]] که مبنای دولت اسلامی است، [[ولایت فقیه]] به مثابه نمود نهادی و [[مردم]] که پایگاه اجتماعی دولت اسلامی است تشکیل می‌دهند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۸ و ۵۲۵–۵۲۶؛ امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۷۳ و ۱۵۳؛ پورسعید، مرجع امنیت در کنش گفتاری امام‌ خمینی، ۲۹–۳۱.</ref>، حتی در حکومت‌های نامشروع [[دفاع]] از امنیت [[کشور اسلامی]] واجب است<ref>پورحسین، بغی و تمرد در حکومت اسلامی، ۲۵–۲۶.</ref>. برای [[امنیت سیاسی]] می‌توان ابزارهایی در نظر گرفت که از آن جمله می‌توان به نهادهای [[امنیتی]] و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی اشاره کرد<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ ـ ۲۹۳.</ref>.
 
==== امنیت قضایی ====
{{اصلی|امنیت قضایی}}
«امنیت قضایی» به معنای حمایت از حقوق افراد و نهادها در چهارچوب [[قانون]] توسط نهادهای [[قضایی]] و [[اطمینان]] [[مردم]] از اینکه در صورت تعرض یا [[ظلم]]، [[حقوق]] آنها توسط این سازوکار بازیابی خواهد شد، می‌باشد. این نوع [[امنیت]] شامل [[حفاظت]] از حقوق [[مالکیت]]، [[اموال]]، اشخاص و غیره می‌شود. همچنین شامل دسترسی آسان همگان به [[عدالت]] و نیز اجرای صحیح و بی‌طرفانه [[قوانین]] توسط [[دستگاه قضایی]] است. امنیت قضایی از جمله نیازهای لازم [[جامعه بشری]] است؛ زیرا هر [[انسانی]] این [[ضرورت]] را [[درک]] می‌کند که نیاز است مطمئن باشد در صورتی که مورد ظلم یا [[تجاوز]] قرار گرفت، می‌تواند به [[دستگاه قضا]] مراجعه کند و حقش پایمال نشود. از این رو، [[آموزه‌های اسلامی]] با تأکید بر [[لزوم]] رعایت عدالت و [[انصاف]] در دادرسی‌ها، نقش بسزایی در تحقق امنیت قضایی ایفا می‌کند. [[مسئولان]] قضایی مکلفند با دقت کافی، مانع [[نفوذ]] افراد فاقد صلاحیت به دستگاه قضا شده و از بروز هرگونه [[تخلف]] یا [[تعدی به حقوق مردم]] جلوگیری نمایند. [[دشمنان]] نیز همواره تلاش دارند با خدشه‌دار کردن امنیت قضایی، [[آرامش روانی]] [[جامعه]] را مختل سازند. [[پاسداری]] از اجرای صحیح قانون و تأمین امنیت قضایی، رمز مصون ماندن [[حقوق عمومی]] در برابر هرگونه تجاوز و [[تعدی]] است<ref>ر.ک: [[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵-۲۹۳؛ [[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص۱۰۱۰.</ref>.
 
== حق امنیت ==
{{اصلی|امنیت در حقوق اسلامی}}
[[حقّ]] [[حیات]] از جمله [[حقوق]] طبیعی و مقدّم [[انسانی]] است که از [[برکت]] آن، افراد قادر به برخورداری از دیگر حقوق و [[آزادی‌ها]]ی خویش خواهند بود. در روابط گوناگون فردی و [[اجتماعی]] و خصوصی و عمومی [[انسان]]، ممکن است حیات مادی و معنوی افراد، جزئاً یا کلاً در معرض خطر قرار گیرد. در چنین حالتی است که وجود «امنیت» به عنوان یک تأسیس حقوقی، [[اخلاقی]] و اجتماعی برای همگان [[ضرورت]] اجتناب‌ناپذیر خواهد داشت.
 
«امنیت» عبارت از [[اطمینان]] خاطری است که بر اساس آن، افراد در جامعه‌ای که [[زندگی]] می‌کنند، نسبت به حفظ جان، حیثیت و حقوق مادی و معنوی خود [[بیم]] و هراسی نداشته باشند. این تأسیس مستلزم دو تضمین اساسی است:
# تضمین امنیت افراد در مقابل هر نوع توقیف، [[زندانی]] شدن، [[مجازات]] و دیگر تعرضات خودکامانه و غیرقانونی [[حکومتی]]:
# تضمین امنیت افراد از راه حمایت‌های [[اعمال]] شده توسط [[جامعه]]، برای هر یک از اعضای خود، به منظور حفظ حقوق و تعلقات و برخورداری از آزادی‌ها انسانی با این ترتیب، امنیت برای افراد و [[دولت]] ایجاد [[تکلیف]] می‌کند؛ به این معنی که افراد مکلفند حقوق مادی و معنوی یکدیگر را مورد [[احترام]] قرار دهند و رعایت نمایند. دولت نیز [[مکلف]] است نخست، با وضع [[قانون]] و تأسیس تشکیلات اداری و [[قضایی]]، برای [[مردم]] ایجاد امنیت کند تا با اطمینان خاطر به زندگی خود ادامه دهند و دوم، خود نیز در متابعت از قانون، حقوق و [[آزادی]] افراد را [[محترم]] شمارد و خودسرانه به آن تعرض نکند<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۶۹۶.</ref>.
 
== اسباب و مؤلفه‌ها ==
[[انسان]] دارای دو بُعد جسمانی و [[روحانی]] است و برای محافظت از این دو بُعد وجودی خود، به دو [[سیستم]] [[دفاعی]] نیاز دارد. [[اسلام]] نگاه ویژه‌ای به بُعد [[روحانی]] و روانی [[انسان]] دارد. [[خداوند متعال]] به هنگام [[آفرینش انسان]] ابعاد وجودی متعددی را مورد توجه قرار داده و ضمن تأکید بر بُعد جسمانی [[انسان]]، ابعاد [[عقلانی]]، روانی و [[روحانی]] او را نیز مورد [[لطف]] و نظر [[رحمت]] خویش قرار داده است. نقصان و عدم [[تعادل]] در ابعاد روحی روانی می‌تواند در دیگر ابعاد [[انسان]]، مانند بعد [[عقلانی]] و حتی جسمی وی نیز تأثیرگذار باشد<ref>[[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سیدمهدی]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (کتاب)| گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح]]، ص۲۷۴.</ref>.
 
از دیدگاه [[اسلام]]، [[احساس امنیت]] واقعی برای [[انسان]]، تنها در سایه ایمان به خداوند حاصل می‌شود؛ به [[دلیل]] اینکه "میل به [[احساس]] ایمنی از جانب افراد، به [[دلیل]] [[ترس]] است؛ ترسی که از محرّک‌های موجود و یا احتمالی در محیط بیرون ارگانیزم ایجاد می‌شود"<ref>شاملو، سعید، بهداشت روانی، ص۹۲.</ref>. [[ترس]] از [[جنگ]]، ترس از [[آینده]] موهوم، ترس از [[بیماری]]، ترس از مرگ، ترس از [[فقر]]، ترس از حوادث طبیعی مانند طوفان، سیل، و [[زلزله]]؛ ترس از [[دشمن]]، ترس از [[خیانت]]، ترس از فقدان عزیزان، و ترس‌های احتمالی دیگر، [[احساس]] نیاز به امنیت را در [[انسان]] بر می‌انگیزد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.
 
[[احساس]] [[امنیتی]] که از [[ایمان]] به آرمان‌های مکتب انتظار برمی‌خیزد و موجب سلامت روانی و ارتقای کارکرد فرد در [[زندگی]] می‌شود، به معنای آن است که فرد [[منتظِر]] با تأسّی به مؤلفه‌های [[انتظار]]، تکیه‌گاه مطمئن و معیّتی بی‌بدیل را در درون خود یافته و از این طریق، بخش قابل توجهی از انتظاراتِ مربوط به حوزه ایمنی را در خود می‌یابد. به این معنا که از جهت روان‌شناختی، مهم‌ترین تأثیر [[ایمان]] به [[امامت و مهدویت]] برای مقابله با [[ترس]] و [[تهدید]] و [[اضطراب]] و استرس و فشارهای روانی و رسیدن به امنیت روانی، به خاطر نقشی است که در فرآیند ارزش‌یابی این عوامل دارد؛ به نحوی که فرد [[مؤمن]] و [[منتظِر]]، چون [[خدا]] و [[حجّت]] [[خدا]] را همراه و نگهبان و پشتیبان و مایه امنیت و [[امان]] خود [[احساس]] می‌کند، نگرش مثبت به رویدادی‌های [[زندگی]] و [[پایان تاریخ]] و فرجام نهایی [[حیات]] [[انسان]] دارد و [[آینده]] [[زندگی]] [[انسان]] را سرشار از [[عدالت]] و امنیت و [[معنویت]] و [[رفاه]] و [[آرامش]] و [[آسایش]] می‌بیند. لذا در مواجه با حوادت تنش‌زا، [[اضطراب]]، استرس و فشار روانی کم‌تری را [[احساس]] و تجربه می‌کند. از این جهت [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[التزام]] به ارزش‌های مکتب انتظار، نقش اساسی در ارتقای بهداشت روان افراد در دوران پر تنش و پر استرس و فشارزای عصر غیبت دارد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
 
== فواید و کارکردها ==
تعدّد مؤلفه‌های ایمنی‌بخش در [[دین]]، نشان از اهمیت مسأله و توسعه‌بخشی در راه این نیازِ محوری است. فارغ از امنیت‌های بیرونی که معلول عوامل [[اجتماعی]] است، بخشی از پارامترهای ایمنی‌بخش در درون انسان و مربوط به حوزه [[تفکر]] و [[اندیشه]] اوست. تنها بودن [[انسان]]، یا حتّی [[حس]] تنهایی که به جهت عدم همراهیِ [[روحی]] اطرافیان رخ می‌دهد، امنیت و [[آسایش]] روانی را سلب می‌نماید. انواع جدایی‌های [[عاطفی]] و تنها بودن‌های [[ذهنی]]، با [[اطمینان]] به همراهیِ تکیه‌گاهی [[امن]] و مطمئن، از [[انسان]] دور می‌شود. این در حالی است که فرد [[منتظِر]]، با [[تأسی]] به مؤلفه‌های [[انتظار]]، همراه [[مهربان]] و تکیه‌گاه بی‌مانندی را در درون خود یافته و به بخش قابل توجهی از نیازی مربوط به حوزه ایمنی و [[همراهی]] خود را دست یازیده است؛ زیرا، [[ایمان]] به آئین [[توحیدی]] [[اسلام]] و [[یقین]] به [[مراقبت]] و دستگیری [[امام]] معصومی که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] در [[زمین]] و [[سرپرست]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] است، بسی امنیت‌بخش است و در زیر چتر این [[ایمان]]، [[انسان]] دیگر [[احساس]] تنهایی، [[تهدید]]، و [[ترس]] و [[اضطراب]] نمی‌کند. همان‌طور که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا... لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند... نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۶۲.</ref>. [[ایمان]] به [[مهدویت]] که بر شناخت‌های [[حقیقی]] و باورهای منطقی [[استوار]] است و ریشه در آغاز و فرجام [[تاریخ]] دارد، مانند دژ مستحکمی [[آدمی]] را از هجوم [[ترس]] و اضطراب‌ها که ریشه در باورهای غیر منطقی [[آخرالزمانی]] دارد، [[حفظ]] و صیانت می‌کند و چتر حفاظت و امنیت ولی و [[حجت خدا]] را بر سرِ ساکنان [[زمین]] می‌گستراند. زیرا، بر اساس [[باور]] به [[امامت و مهدویت]]، [[خداوند متعال]] بر اساس [[لطف]] و [[رحمت]] خود، [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را [[خلیفه]] و [[حجت]] خود در [[زمین]] و [[پناهگاه]] [[انسان]] و مایه امنیت و ایمنی [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است.
 
همان‌طور که [[پیامبر اعظم]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي ذَهَبَ أَهْلُ الْأَرْضِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۵.</ref>؛ "[[اهل بیت]] من مایه امنیت و [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] است، پس زمانی‌که آنان از [[زمین]] بروند، [[اهل]] [[زمین]] نیز از میان خواهند رفت". بر همین اساس، [[امام باقر]] {{ع}}، [[امام]] و [[حجت خدا]] را عامل بقا و مایه امنیت [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ يَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، وَ لَعَذَّبَهُمُ اللَّهُ بِأَشَدِّ عَذَابِهِ، ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ جَعَلَنَا حُجَّةً فِي أَرْضِهِ، وَ أَمَاناً فِي الْأَرْضِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ}}<ref>عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص۱۴۰.</ref>؛ "اگر [[زمین]] یک روز بدون امامی از ما [[اهل بیت]] باشد، اهلش را در خود فرو خواهد بُرد و [[خداوند]] [[اهل]] [[زمین]] را به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار خواهد کرد. این بدان جهت است که که [[خداوند]] ما [[اهل بیت]] را [[حجت]] خود در [[زمین]] و عامل امنیت [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
 
== عوامل تهدیدکننده ==
در [[نصوص]] [[اسلامی]] از عواملی چون: «[[محاربه]]»، «[[بغی]]»، «[[طاغوت]]»، «[[استکبار]]»، «[[فتنه]]»، «[[ظلم]]»، «[[ارهاب]]» به عنوان سازوکارهای ناامنی نام برده شده که هر کدام از آنها بخشی از [[حقوق عمومی]] و [[آزادی‌ها]] را در [[جامعه]] [[تهدید]] می‌کند.
 
جامع‌ترین عنوان در این میان، واژه «فتنه» است که هم در [[قرآن]] و هم در دیگر نصوص اسلامی از آن به عنوان عوامل مؤثر در تهدید امنیت یاد شده است. همچنین [[اسلام]]، ظلم، [[تعدی]]، [[اجبار]]، تهدید و ارعاب را از عوامل تهدیدکننده امنیت دانسته، به گونه‌ای که هر چهار عمل نامبرده را نه تنها [[تحریم]] و به شدت از آن [[نهی]] کرده، بلکه از آنها به عنوان جرایم قابل تعقیب و موجب [[مجازات]] بین‌المللی یاد کرده است<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۳۸۰، ۳۹۵، ۴۰۲ و ۴۰۷.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص ۳۲۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۷۸: خط ۱۳۵:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۴''']]
# [[پرونده:IM009734.jpg|22px]] [[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام خمینی ج۲''']]
# [[پرونده:1100619.jpg|22px]] [[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|'''منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲''']]
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
# [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']]
# [[پرونده: 137959.jpg|22px]] [[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)|'''نقش انتظار در بهداشت روانی''']]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]
# [[پرونده: 13681211.jpg|22px]] [[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش، سید مهدی]]، [[انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح (مقاله)|'''انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح''']]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۱]]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۸۷: خط ۱۵۰:
{{ارزش‌های اجتماعی}}
{{ارزش‌های اجتماعی}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:امنیت]]
[[رده:امنیت]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
۲۱۸٬۹۱۲

ویرایش