ابوالحصین انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> ==مقدمه==' به '</div> ==مقدمه==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از [[زندگی]] او در [[تاریخ]]، اطلاعی در دست نیست. گفته‌اند: او [[اهل | از [[زندگی]] او در [[تاریخ]]، اطلاعی در دست نیست. گفته‌اند: او [[اهل مدینه]] و از تیره [[بنی سالم بن عوف]] بوده و در اوایل [[هجرت]] همراه با دیگر اهل مدینه به [[اسلام]] گرویده است.<ref>الاصابة، ج ۷، ص ۷۸.</ref> | ||
در [[شأن نزول]] دو [[آیه]] از او نام برده شده: | در [[شأن نزول]] دو [[آیه]] از او نام برده شده: | ||
#به [[نقل]] سُدّی، ابوالحصین دو پسر داشت. وقتی گروهی از تاجران [[شام]] برای [[تجارت]] به مدینه آمده بودند، هنگام برگشت، [[فرزندان]] ابوالحصین که به [[دعوت]] آنان به [[مسیحیّت]] گرویده بودند، با آنان راهی شام شدند. ابوالحصین از [[پیامبر]] خواست تا فرزندانش را بازگرداند <ref> اسباب النزول، ص ۷۴.</ref> که آیه {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست که رهیافت از گمراهی آشکار است پس، آنکه به طاغوت کفر ورزد و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به دستاویز استوارتر چنگ زده است که هرگز گسستن | # به [[نقل]] سُدّی، ابوالحصین دو پسر داشت. وقتی گروهی از تاجران [[شام]] برای [[تجارت]] به مدینه آمده بودند، هنگام برگشت، [[فرزندان]] ابوالحصین که به [[دعوت]] آنان به [[مسیحیّت]] گرویده بودند، با آنان راهی شام شدند. ابوالحصین از [[پیامبر]] خواست تا فرزندانش را بازگرداند <ref> اسباب النزول، ص ۷۴.</ref> که آیه {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست که رهیافت از گمراهی آشکار است پس، آنکه به طاغوت کفر ورزد و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به دستاویز استوارتر چنگ زده است که هرگز گسستن ندارد و خداوند شنوای داناست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> نازل شد. پیامبر درباره آنان فرمود: [[خداوند]] آنها را دور کند. آن دو، نخستین کسانی هستند که [[کافر]] شدند.<ref>جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.</ref> برپایه نقل دیگری از [[مسروق]]، [[پسران]] ابوالحصین، [[پیش از بعثت]] پیامبر [[نصرانی]] شده و به شام رفته بودند و وقتی پس از [[هجرت پیامبر]] با گروهی بازرگان نصرانی به مدینه بازگشتند، ابوالحصین [[سوگند]] یاد کرد که آنها را رها نکند، مگر [[مسلمان]] شوند. آنها سر باز زده، برای [[داوری]] نزد پیامبر رفتند که آیه پیشین نازل شد و پیامبر {{صل}} آنان را [[آزاد]] گذاشت.<ref>اسباب النزول، ص ۷۴.</ref> | ||
#پس از [[نزول آیه]] پیش گفته و پاسخ پیامبر، کدورتی از [[حضرت]] در [[دل]] ابوالحصین پدید آمد که نزول آیه {{متن قرآن|فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«پس نه، به پروردگارت سوگند که ایمان نمی‌آورند تا در آنچه میانشان ستیز رخ داده است تو را داور کنند سپس از آن داوری که کرده‌ای در خود دلتنگی نیابند و یکسره (بدان) تن در دهند» سوره نساء، آیه ۶۵.</ref> را در پی داشت <ref>جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.</ref> و او را [[نکوهش]] کرد.<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[ابوالحُصین انصاری (مقاله)|مقاله «ابوالحُصین انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، | # پس از [[نزول آیه]] پیش گفته و پاسخ پیامبر، کدورتی از [[حضرت]] در [[دل]] ابوالحصین پدید آمد که نزول آیه {{متن قرآن|فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«پس نه، به پروردگارت سوگند که ایمان نمی‌آورند تا در آنچه میانشان ستیز رخ داده است تو را داور کنند سپس از آن داوری که کرده‌ای در خود دلتنگی نیابند و یکسره (بدان) تن در دهند» سوره نساء، آیه ۶۵.</ref> را در پی داشت <ref>جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.</ref> و او را [[نکوهش]] کرد.<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[ابوالحُصین انصاری (مقاله)|مقاله «ابوالحُصین انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص 653-654.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:000052.jpg|22px]] [[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[ابوالحُصین انصاری (مقاله)|مقاله «ابوالحُصین انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱''']] | # [[پرونده:000052.jpg|22px]] [[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[ابوالحُصین انصاری (مقاله)|مقاله «ابوالحُصین انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۶: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۴
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
از زندگی او در تاریخ، اطلاعی در دست نیست. گفته‌اند: او اهل مدینه و از تیره بنی سالم بن عوف بوده و در اوایل هجرت همراه با دیگر اهل مدینه به اسلام گرویده است.[۱]
در شأن نزول دو آیه از او نام برده شده:
- به نقل سُدّی، ابوالحصین دو پسر داشت. وقتی گروهی از تاجران شام برای تجارت به مدینه آمده بودند، هنگام برگشت، فرزندان ابوالحصین که به دعوت آنان به مسیحیّت گرویده بودند، با آنان راهی شام شدند. ابوالحصین از پیامبر خواست تا فرزندانش را بازگرداند [۲] که آیه
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
[۳] نازل شد. پیامبر درباره آنان فرمود: خداوند آنها را دور کند. آن دو، نخستین کسانی هستند که کافر شدند.[۴] برپایه نقل دیگری از مسروق، پسران ابوالحصین، پیش از بعثت پیامبر نصرانی شده و به شام رفته بودند و وقتی پس از هجرت پیامبر با گروهی بازرگان نصرانی به مدینه بازگشتند، ابوالحصین سوگند یاد کرد که آنها را رها نکند، مگر مسلمان شوند. آنها سر باز زده، برای داوری نزد پیامبر رفتند که آیه پیشین نازل شد و پیامبر a آنان را آزاد گذاشت.[۵] - پس از نزول آیه پیش گفته و پاسخ پیامبر، کدورتی از حضرت در دل ابوالحصین پدید آمد که نزول آیه فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا[۶] را در پی داشت [۷] و او را نکوهش کرد.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ الاصابة، ج ۷، ص ۷۸.
- ↑ اسباب النزول، ص ۷۴.
- ↑ «در (کار) دین هیچ اکراهی نیست که رهیافت از گمراهی آشکار است پس، آنکه به طاغوت کفر ورزد و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به دستاویز استوارتر چنگ زده است که هرگز گسستن ندارد و خداوند شنوای داناست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.
- ↑ جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.
- ↑ اسباب النزول، ص ۷۴.
- ↑ «پس نه، به پروردگارت سوگند که ایمان نمی‌آورند تا در آنچه میانشان ستیز رخ داده است تو را داور کنند سپس از آن داوری که کرده‌ای در خود دلتنگی نیابند و یکسره (بدان) تن در دهند» سوره نساء، آیه ۶۵.
- ↑ جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.
- ↑ آقازاده، فتاح، مقاله «ابوالحُصین انصاری»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱، ص 653-654.