حضرت شعیب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت شعیب {{ع}} پس از آمدن [[عذاب]]، خطاب به [[کافران]] از ابلاغ پیام [[الهی]] و [[پند]] و اندرزهای خویش سخن گفت و بدون اظهار [[تأسف]] از نابودی کافران از آنان روی برتافت: {{متن قرآن|فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسَى عَلَى قَوْمٍ كَافِرِينَ}}<ref>«آنگاه (شعیب) از آنان رو گرداند و گفت: ای قوم من! به راستی پیام‌های پروردگارم را به شما رسانده‌ام و برای شما خیرخواهی کرده‌ام؛ اکنون چگونه برای قومی کافر اندوهگین شوم؟» سوره اعراف، آیه ۹۳.</ref>.<ref>نک: المیزان، ج۸، ص۱۹۴.</ref> درباره اینکه حضرت شعیب {{ع}} و [[پیروان]] وی پس از نابودی [[کافران]] [[قوم]] به کجا رفتند، گزارشی در [[قرآن کریم]] نیست؛ اما به کسانی مانند ابن‌وهب و [[ابن‌عباس]] منسوب است که آنها در [[مکه]] ساکن شدند<ref> تاریخ دمشق، ج۲۳، ص۷۹؛ الدر المنثور، ج۳، ص۱۰۳؛ فتح القدیر، ج۲، ص۲۵۸.</ref>. البته با توجه به آنچه قبلاً درباره دوره دوم [[زندگی]] [[حضرت شعیب]] {{ع}} و پناه دادن به [[حضرت موسی]] {{ع}} در این دوره گفته شد، می‌توان احتمال زیاد داد که آن حضرت و پیروانش پس از نابودی کافران قوم در همان [[مدین]] ماندند. بیشتر منابع، [[محل دفن]] حضرت شعیب {{ع}} را [[مسجدالحرام]]، روبه‌روی [[حجرالاسود]] یا در [[غرب]] [[کعبه]] میان [[دارالندوه]] و باب [[بنی‌سهم]] گفته‌اند.<ref> تاریخ دمشق، ج۲۳، ص۷۹؛ الدرالمنثور، ج۳، ص۱۰۳؛ فتح‌القدیر، ج۲، ص۲۵۸.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[شعیب (مقاله)|مقاله «شعیب»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref>

[[رده:حضرت شعیب]]