ابومحمد رقی در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{اصحاب امام رضا}}↵[[رده:' به '[[رده:') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:ابومحمد رقی]] | ||
[[رده:راویان امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ابومحمد رقی است. ابومحمد رقی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابومحمد رقی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نام این راوی در کتب رجال دیده نمی‌شود، او یک حدیث از امام رضا(ع) روایت کرده است، او می‌گوید: بر حضرت رضا(ع) وارد شدم و سلام کردم، امام متوجه من شد و به گفتگو پرداخت. در حین صحبت فرمود: ای ابومحمد هرگاه مؤمنی گرفتار مصیبتی شود و صبر کند خداوند پاداش شهیدان را به او می‌دهد.
ابومحمد گوید: بحث ما اصلاً مربوط به این موضوع نبود و ما از بیماری و درد سخن نمی‌گفتیم، من از این سخن‌ها ناراحت شدم و تعجب کردم که چگونه امام از بحث خارج شد و این موضوع را مطرح کرد، من با امام وداع کردم و از منزلش بیرون شدم، هنگامی که از منزل بیرون گردیدم متوجه شدم یاران من رفته‌اند من هم خود را به آنان رسانیدم.
شب درد پا برای من عارض شد و من با خود گفتم: چون از سخنان امام ناراحت شدم این درد برای من پیدا شده روز بعد پایم ورم کرد و بعد بر شدت ورم افزوده شد، در این هنگام متوجه شدم که امام چرا مرا به صبر در هنگام مرض و مصیبت دعوت می‌فرمودند، هنگامی که وارد مدینه شدم پایم چرک کرد و به صورت زخم بزرگی در آمد که از شدت درد خوابم نمی‌برد و یاد سخنان امام افتادم و ماه‌ها گرفتار آن بودم که تا بهبودی یافت.[۱]
