ایوب بن عطیه حذاء کوفی اعرج: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط =اصحاب امام صادق | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوعبدالرحمان ایوب بن عطیه حذاء حداد کوفی أعرج]] از [[اصحاب]]<ref>رجال الطوسی ۱۵۴.</ref> و [[راویان موثق]] [[امام صادق]]{{ع}} بود.<ref>رجال النجاشی ۱/۲۵۶.</ref> [[یحیی بن عمران حلبی]] و [[ابوالمغرا]] از وی [[روایت]] می‌‌کردند.<ref>تنقیح المقال ۱/۱۵۹ جامع الرواة ۱/۱۱۲.</ref> اثر ایوب، کتابی است که [[صفوان بن یحیی]] آن را نقل کرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۵۶.</ref> که از آن به کتاب الحدیث یاد شده است.<ref>الذریعه ۶/۳۱۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۹۵.</ref>
[[ابوعبدالرحمان ایوب بن عطیه حذاء حداد کوفی أعرج]] از [[اصحاب]]<ref>رجال الطوسی ۱۵۴.</ref> و [[راویان موثق]] [[امام صادق]]{{ع}} بود.<ref>رجال النجاشی ۱/۲۵۶.</ref> [[یحیی بن عمران حلبی]] و [[ابوالمغرا]] از وی [[روایت]] می‌‌کردند.<ref>تنقیح المقال ۱/۱۵۹ جامع الرواة ۱/۱۱۲.</ref> اثر ایوب، کتابی است که [[صفوان بن یحیی]] آن را نقل کرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۵۶.</ref> که از آن به کتاب الحدیث یاد شده است.<ref>الذریعه ۶/۳۱۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۹۵.</ref>
خط ۱۲: خط ۱۲:


[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۹

آشنایی اجمالی

ابوعبدالرحمان ایوب بن عطیه حذاء حداد کوفی أعرج از اصحاب[۱] و راویان موثق امام صادق(ع) بود.[۲] یحیی بن عمران حلبی و ابوالمغرا از وی روایت می‌‌کردند.[۳] اثر ایوب، کتابی است که صفوان بن یحیی آن را نقل کرده[۴] که از آن به کتاب الحدیث یاد شده است.[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۱۵۴.
  2. رجال النجاشی ۱/۲۵۶.
  3. تنقیح المقال ۱/۱۵۹ جامع الرواة ۱/۱۱۲.
  4. رجال النجاشی ۱/۲۵۶.
  5. الذریعه ۶/۳۱۵.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۹۵.