|
|
| (۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش غیرنهایی}} | | {{جعبه اطلاعات راوی |
| {{امامت}}
| | | عنوان =(حبابه والبیه) |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| | | تصویر = |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حبابه والبیه]]''' است. "'''[[حبابه والبیه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| | | اندازه تصویر = |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | | | نام کامل = [[حبابه والبیه]] <ref>معجم الرجال: ج۲۳، ص۱۸۴، ر۱۵۶۰۶.</ref> |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حبابه والبیه در رجال و تراجم]] | [[حبابه والبیه در تاریخ اسلامی]]| [[حبابه والبیه در معارف مهدویت]]</div>
| | | کنیه = |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حبابه والبیه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| | | لقب = |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| | | نسب = |
| | | تولد = |
| | | شهر تولد = |
| | | کشور تولد = |
| | | محل زندگی = |
| | | وفات = سنة ۱۸۰ <ref>تنقیح المقال فی علم الرجال: ج۳، ص۷۴.</ref> |
| | | شهر وفات = |
| | | محل دفن = |
| | | خویشاوندان سرشناس = |
| | | مذهب =[[شیعه]] |
| | | صحابی = |
| | | راوی از معصوم = |
| | | مشایخ = |
| | | راویان از او = |
| | | اعتبار = |
| | | موضوع روایات = |
| | | تعداد روایات = ۲ |
| | | تألیفات = |
| | | شهرت = |
| | | سایر = |
| | }} |
| | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = حبابه والبیه | عنوان مدخل = حبابه والبیه | مداخل مرتبط = [[حبابه والبیه در رجال و تراجم]] - [[حبابه والبیه در تاریخ اسلامی]] - [[حبابه والبیه در معارف مهدویت]] | پرسش مرتبط = }} |
|
| |
|
| ==مقدمه== | | == مقدمه == |
| *مرحوم [[کشی]] مینویسد: [[حبابه والبیه]]<ref>والبیة، نسبتی است که به والبه داده شده و والبه گروهی از قبیله بنی‌اسد هستند. (اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۴، ص۳۸۳).</ref> دوران [[امیر المؤمنین علی]]{{ع}} را [[درک]] کرد و تا زمان [[امام رضا]]{{ع}}، طبق آنچه به ما رسیده است، زنده بوده است؛ و [[اللّه]] [[اعلم]]<ref>رجال الکشی، کشی، ص۱۱۵.</ref>.
| | حبابة<ref>{{عربی|بفتح الحاء المهملة و تخفیف الباء الموحدة کما یفهم من القاموس فإنه قال: حباب کسحاب اسم... فما عن الوافی من أنها بفتح المهمله و الموحدتین و التشدید (الوافی، ج۲، ص۱۴۴) لعله غیر صواب}}. (أعیان الشیعه، ج۴، ص۳۸۳)؛ [[سمعانی]]: {{عربی|الوالبی: بفتح الواو و کسر اللام و الباء المنقوطة بواحدة؛ هذه النسبة إلی والب، و هی حی من بنی أسد}}. (الأنساب (سمعانی)، ج۵، ص۵۶۸)؛ طریحی: {{عربی|والبة اسم رجل، و حبابة الوالبیة نسبت إلی والب مرضی عنها، و قصتها فی الحصاة مع الأئمة مشهورة}}.(مجمع [[البحرین]]، ج۲، ص۱۸۲، ذیل واژه ولب). |
| *[[شیخ طوسی]] [[حبابه والبیه]] را از [[اصحاب امام حسن]]<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۹۴ (اصحاب ابی محمد الحسن بن علی{{ع}} حبابة الوالبیة). او در قسمت باب النساء نیز [[حبابه والبیه]] را از اصحاب امام حسن{{ع}} برشمرده است. (همان، ص۹۶ اصحاب ابی محمد الحسن بن علی باب النساء: [[حبابه والبیه]]).</ref>، [[امام سجاد]]<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۱۲۰ (اصحاب ابی محمد علی بن الحسین{{ع}} و من روی عنه: أم البراء و قیل: هی حبابة الوالبیة).</ref> و [[امام باقر]]{{عم}} معرفی کرده است<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۱۵۱ (أصحاب أبی جعفر محمد بی علی بن الحسین{{ع}}، حبابة الوالبیة).</ref>.
| | [[علامه مجلسی]]: {{عربی|و حبابة بفتح الحاء و تخفیف الباء و منهم من یشدد و لعله تصحیف، و الوالبیة نسبة إلی والبة موضع بالبادیة من الیمن}}.([[مرآة العقول]]، ج۴، ص۷۸-۷۹).</ref> الوالبیة<ref>ر.ک: رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال، ص۱۱۴-۱۱۵، ح۱۸۲-۱۸۳؛ رجال البرقی، ص۶۲؛ رجال الطوسی، ص۹۴، (ش ۹۳۰)، ۹۶، (ش ۹۵۸)، ۱۲۰، (ش ۱۲۲۸) و ۱۵۱، (ش ۱۶۹۶)؛ الرجال (ابن داود)، ص۹۸، ش۳۷۰؛ منهج المقال، ج۳، ص۳۰۶، ش۱۲۶۰؛ نقد الرجال، ج۵، ص۳۰۵، (ش ۶۵۴۶) و ۳۰۹، (ش ۶۵۷۰)؛ مجمع الرجال، ج۷، ص۱۷۱؛ جامع الرواه، ج۱، ص۱۷۷، ش۱۴۵۳؛ ج۲، ص۴۵۵، (ش ۳۶۱۷) و ۴۵۶، (ش ۳۶۵۰)؛ الرجال (حر عاملی)، ص۸۳، ش۳۲۵؛ منتهی المقال، ج۷، ص۴۵۹، (ش ۴۴۶۹) و ۴۶۱، (ش ۴۴۷۴)؛ تکملة الرجال، ج۲، ص۷۰۸؛ تنقیح المقال (رحلی)، ج۳، ص۷۴؛ معجم رجال الحدیث، ج۲۴، ص۲۱۱، ش۱۵۶۳۶؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۹۰، ش۳۱۲۱؛ ج۸، ص۵۶۰، (ش ۱۸۰۰۳) و ۵۶۴، (ش ۱۸۰۲۲)؛ قاموس الرجال، ج۱۲، ص۱۹۴، (ش ۱۹) و ۲۳۱، (ش ۷۶).</ref>، تنها در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]] و به گزارش از [[تفسیر العیاشی]] واقع شده است: |
| *[[برقی]] نیز [[حبابه والبیه]] را از روایت کنندگان از [[امام حسن]]{{ع}} و همچنین از [[روایت]] کنندگان از [[امام باقر]]{{ع}} دانسته است.<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۱۵۱ (من روی عن أبی جعفر{{ع}} حبابة الوالبیة).</ref>
| |
| *[[ابن داوود]] نیز در قسم اول از کتاب رجالش، در باب اسماء [[رجال]]، [[حبابه والبیه]] را از [[اصحاب امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[امام علی بن الحسین]] و [[امام باقر]]{{عم}} دانسته و از کشی حکایت کرده که وی [[ممدوح]] است<ref>رجال ابن داود، ص۹۸ (حبابة الوالبیة ن سین ین قر [کش] ممدوحة) در کتاب او برای هر کدام از ائمه رمز خاصی قرار داده شده است که عین مطلب کتاب او را نقل میکنیم: {{عربی|فکل من أعلمت علیه برمز واحد منهم فهو من رجاله، و من روی عن أکثر من واحد ذکرت الرمز بعددهم، فالرسول{{صل}} (ل) و علی{{ع}} (ی) و الحسن{{ع}} (ن) و الحسین{{ع}} (سین) و علی بن الحسین{{ع}} (ین) و محمدبن علی الباقر{{ع}} (قر) و جعفر بن محمد الصادق{{ع}} (ق) و موسی بن جعفر الکاظم{{ع}} (م) و علی بن موسی الرضا{{ع}} (ضا) و محمد بن علی الجواد{{ع}} (د) و علی بن محمد الهادی{{ع}} (دی) و الحسن بن علی العسکری{{ع}} (کر) و من لم یرو عن واحد منهم{{ع}} (لم)}}. (رجال ابن داود، ص۲۶).</ref> و نام او را در قسمت اسماء [[نساء]] که به قسمت اول کتابش ملحق کرده، نیاورده است؛ بلکه در آنجا نام [[فاطمه]]، دختر [[حبابه والبیه]] را آورده و نوشته است که وی طبق [[نقل]] [[سعد بن عبدالله]] از [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} [[روایت]] کرده است<ref>رجال ابن داود، ص۲۲۳ (فاطمة بنت حبابة الوالبیة ن، سین علی ما قال سعد بن عبدالله).</ref>.
| |
| *[[کنیه]] [[حبابه والبیه]] را [[ام الندی]]<ref>الخرائج و الجرائح، قطب راوندی، ج۱، ص۴۲۸- ۴۲۹؛ إعلام الوری بأعلام الهدی، طبرسی، ج۲، ص۱۴۰؛ کشف الغمة فی معرفة الأئمة، اربلی، ج۲، ص۲۲۹؛ تفسیر ابی‌حمزة ثمالی، ابوحمزه ثمالی، ص۲۸؛ قاموس الرجال، شوشتری، ج۱۲، ص۲۲۱- ۲۲۲؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۸، ص۵۶۰.</ref> [[نقل]] کرده‌اند و به [[نقلی]]، کنیه‌اش ام‌البراء است<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۱۲۰ (اصحاب ابی محمد علی بن الحسین و من روی عنه: أم البراء و قیل: هی حبابة الوالبیة)، رجال البرقی، برقی، ص۶۲ (من روی عن علی بن الحسین: أم البراء) و معجم رجال الحدیث، خویی، ج۲۳، ص۱۷۴. سید محسن امین مینویسد: تردید هست که ام البراء، تصحیف شده ام الندا یا بر عکس باشد (و حبابة) به فتح حاء آنچنان که از قاموس فهمیده می‌شود، حباب مثل سحاب، اسم است و حبابة سعدی با ضم شاعر است و با فتح، حبابة الوالبیة و أم حبابة برای هر دو به کار می‌رود و والبیة نسبت به والبه گروهی از قبیله بنی اسد است. (اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۸۳). و نیز ر.ک: نقد الرجال، تفرشی، ج۵، ص۳۰۵؛ جامع الرواة، محمد علی اردبیلی، ج۲، ص۴۵۵؛ منتهی المقال فی أحوال الرجال، شیخ محمد بن إسماعیل مازندرانی، ج۷، ص۴۵۹؛ طرائف المقال، سید علی بروجردی، ج۲، ص۶۵؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، شیخ علی نمازی شاهرودی، ج۸، ص۵۵۱؛ المفید من معجم رجال الحدیث، جواهری، ص۷۵۸؛ قاموس الرجال، شوشتری، ج۱۲، ص۱۹۴.</ref>.
| |
| *مرحوم [[سید ابوالقاسم خویی]] مینویسد: [[حبابه والبیه]] از [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} [[روایت]] [[نقل]] کرده<ref>در تاج العروس نیز آمده است که [[حبابه والبیه]] از علی {{ع}} روایت کرده است. (تاج-العروس، زبیدی، ج۱، ص۳۹۹).</ref> و [[ثابت ثمالی]] نیز از وی [[روایت]] [[نقل]] کرده است<ref>معجم رجال الحدیث، خوئی، ج۲۳، ص۱۸۵-۱۸۶.</ref><ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۵۷-۲۵۸.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[حبابه والبیه]] و [[امام علی]]{{ع}}==
| | {{متن حدیث|عَنْ حَبَابَةَ اَلْوَالِبِيَّةِ قَالَتْ: سَمِعْتُ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: مَا أَعْلَمُ أَحَداً عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلاَّ نَحْنُ وَ شِيعَتَنَا، قَالَ صَالِحٌ: مَا أَحَدٌ عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ جَابِرٌ: مَا أَعْلَمُ أَحَداً عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۳، ص۱۶۳ به گزارش از تفسیر العیاشی، ج۱، ص۱۸۵، ح۸۸.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 121-122.</ref> |
| *[[حبابه والبیه]] می‌گوید: روزی [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} را در محل [[شرطه الخمیس]] دیدم که تازیانه دو سری به دست داشت و با آن فروشندگان ماهی جری، مار ماهی و زمار (ماهی‌های حرام‌گوشت بدون [[فلس]]) را می‌زد و می‌فرمود: "ای فروشندگان [[مسخ]] شده‌های بنی‌اسرائیل و [[سپاهیان]] بنی‌مروان"
| |
| *[[فرات بن احنف]] گفت: "[[لشکریان]] بنی [[مروان]] چه کسانی‌اند؟
| |
| *آن [[حضرت]] فرمود: "مردمی بودند که ریش‌ها را می‌تراشیدند و سبیل‌ها را تاب می‌دادند و آنها [[مسخ]] شدند".
| |
| *[[حبابه والبیه]] گوید: گوینده‌ای خوش بیان‌تر از [[علی]]{{ع}} ندیدم؛ پس به دنبال [[حضرت]] به راه افتادم تا اینکه در جلو [[مسجد]] نشست؛ پس گفتم: خدای تو را [[رحمت]] کند!؟ [[دلیل]] [[امامت]] چیست.
| |
| *فرمود: "آن سنگ ریزه را بیاور" و با دست به سنگریزهای اشاره کرد؛ آن را آوردم و آن [[حضرت]] با خاتمش آن را مُهر کرد و به من داد و فرمود: "[[حبابه والبیه]]! اگر کسی [[ادعای امامت]] کرد و توانست چنانکه دیدی، این سنگ را مهر کند، بدان که او [[امام]] است و [[اطاعت]] او [[واجب]]؛ به علاوه از او چیزی پوشیده نیست".
| |
| *[[حبابه والبیه]] گوید: من آن سنگریزه را با خود داشتم تا وقتی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[شهید]] شد، پس نزد [[امام حسن]]{{ع}} رفتم، زمانی که بر [[مسند]] [[امیر المؤمنین]] نشسته بود و [[مردم]] از او سؤال می‌پرسیدند؛ پس به من فرمود: "[[حبابه والبیه]]! بیاور آنچه را که با خود داری"؛ پس من سنگریزه را به آن [[حضرت]] دادم و [[امام حسن]]{{ع}} بر آن مُهر کرد، چنان که [[امیر المؤمنین]]{{ع}} مُهر کرده بود؛ سپس در [[مسجد]] [[رسول اکرم]]{{صل}} نزد [[امام حسین]]{{ع}}<ref>طبق حدیث حبابه والبیه، امامت سید الشهداء و امامت او بعد از برادرش، ثابت و مسلم است (اعلام الوری باعلام الهدی، طبرسی، ص۲۱۷).</ref> رفتم و ایشان مرا پیش خواند و مرحبا گفت و فرمود: "آیا [[دلیل]] [[امامت]] را می‌خواهی؟" گفتم: آری، آقای من؛ فرمود: "آنچه را با خود داری بیاور! پس سنگریزه را به آن [[حضرت]] دادم و او هم بر آن مُهر نهاد؛ بعدها نزد [[علی بن الحسین]]{{ع}} رفتم، در حالی که به خاطر [[پیری]] رعشه مرا فرا گرفته بود؛ چون که [[صد]] و سیزده سال از عمرم گذشته بود؛ پس [[امام سجاد]]{{ع}} را در حال [[رکوع]] و [[سجود]] دیدم و از دریافت [[نشانه امامت]] [[مأیوس]] شدم؛ اما آن [[حضرت]] با انگشت سبابه به من اشاره کرد و جوانیم بازگشت؛ سپس فرمود: "آنچه همراه داری، بیاور!" [[سنگریزه]] را به ایشان تقدیم کردم و ایشان هم بر آن مُهر کرد؛ پس از [[شهادت]] ایشان آن سنگریزه را به [[امام باقر]]{{ع}} دادم و آن [[حضرت]] هم آن را مُهر کرد؛ سپس بعدها که آن را به نزد [[امام صادق]] و [[امام]] [[موسی بن جعفر]] و [[امام رضا]]{{عم}} بردم، آنها هم آن را مُهر کردند؛ [[محمد بن هشام]] می‌گوید: [[حبابه والبیه]] شش ماه پس از آن قضیه هم زنده بود<ref>اصول کافی، کلینی، ج۱، ص۳۴۶-۳۴۷؛ کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج۲، ص۵۳۵-۵۳۷؛ اعلام الوری باعلام الهدی، طبرسی، ص۲۰۹- ۲۱۰ (با تلخیص)؛ کشف الغمه فی معرفه الائمه، اربلی، ج۲، ص۵۳۵-۵۳۶؛ قاموس الرجال، شوشتری، ج۱۲، ص۲۳۱-۲۳۲.</ref>.
| |
| *[[شیخ طوسی]] نیز مینویسد: [[حبابه والبیه]] تا زمان [[امام رضا]]{{ع}} زنده بود و آن [[حضرت]] نیز سنگریزه او را مُهر کرد و [[امام رضا]]{{ع}} آخرین امامی بود که او [[ملاقات]] کرد و سپس از [[دنیا]] رفت و [[امام]]{{ع}} او را در پیراهن خودش [[کفن]] کرد<ref>الغیبة، شیخ طوسی، ص۷۵ – ۷۶.</ref>. از [[رشید هجری]] هم [[نقل]] شده است: روزی من و [[سلمان]] و [[ابوعبدالرحمن بن قیس بن ورقاء]] و [[ابوالقاسم مالک بن تیهان]] و [[سهل بن حنیف]] در [[مدینه]] در حضور [[امیرالمؤمنین]] بودیم؛ ناگاه [[حبابه والبیه]] آن [[حضرت]] وارد شد، در حالی که بر سرش منقلی بود شبیه غربالی که گندم را باد می‌دهند و در میان آن، میوه‌های درازی بود و [[قرآنی]] آویخته در گردن داشت تسبیحی از سنگریزه در دستش بود. پس [[سلام]] کرد و بسیار گریست و گفت: "ای [[امیرالمؤمنین]]! آه از آن وقتی که از دست ما بروی؛ و وای از زمانی که از میان ما [[پنهان]] شوی! و وای از آن غنیمتی که وجود تو است و از دست ما برود... همانا من گفته‌ام را با [[یقین]] می‌گویم؛ من تو را [[ملاقات]] کرده‌ام، در حالی که تو میدانی چه اراده‌ای دارم"؛
| |
| *سپس آن [[حضرت]] دست راستش را به سوی او دراز کرد و ریگ‌ها را از وی گرفت؛ ریگ‌های سفیدی که می‌درخشید؛ پس انگشترش را از دست بیرون آورد و ریگ‌ها را مُهر کرد و فرمود: "ای [[حبابه والبیه]]! این، خواسته توست؟" گفت: "آری به [[خدا]] ای [[امیر المؤمنین]]! همین را [[اراده]] کردم؛ چون که شنیدم بعد از تو شیعیانت [[اختلاف]] یافته، پراکنده می‌شوند، پس من این [[برهان]] را می‌خواستم تا همراه من باشد؛ البته اگر بعد از تو زنده باشم. و ای کاش [[خاندان]] و [[اهل]] من [[قربانی]] تو شوند! هنگامی که [[شیعیان]] تو درباره جانشینت [[شک]] کنند. من این ریگ‌ها را خواهم آورد و اگر آن [[جانشین]] تو هم ریگ‌ها را مُهر کند، چنان که شما مُهر کردید، خواهم دانست که او [[جانشین]] توست؛ امیدوارم درین باره درنگی نکنم"؛
| |
| *[[حضرت علی]]{{ع}} فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! ای [[حبابه والبیه]] تو با این ریگ‌ها فرزندم [[حسن]]، [[حسین]]، [[علی بن الحسین]]، [[محمد بن علی]]، [[جعفر بن محمد]]، [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] را [[ملاقات]] می‌کنی و پیش هر یک از آنان که بروی، ریگ‌ها را از تو می‌خواهند و با همین [[انگشتر]] آنها را مُهر می‌کنند؛ سپس در نزد [[علی بن موسی الرضا]] از آن [[حضرت]] درباره [[امامت]] آن [[حضرت]] برهانی بزرگ می‌بینی و سپس [[مرگ]] را [[اختیار]] می‌کنی و تو می‌میری و او متولی [[دفن]] و [[کفن]] و [[غسل]] تو می‌شود و بر فراز قبرت می‌ایستد و بر تو [[نماز]] می‌گزارد و من به تو مژده می‌دهم که تو با [[زنان]] [[مؤمن]]، همراه با [[مهدی]]{{ع}} هستی که از [[نسل]] من است؛ هنگامی که [[خدا]] امر او را [[آشکار]] کند". پس [[حبابه والبیه]] [[گریه]] کرد و گفت: "یا [[امیرالمؤمنین]] اگر [[فضل]] [[خدا]] و [[فضل]] [[رسول]] و [[فضل]] تو نباشد چگونه این امر برای [[پیروان]] [[سست]] [[عقیده]] و [[سست]] [[یقین]] و کم [[کردار]] تو ممکن است؟ ای [[امیرالمؤمنین]]! درست است که جز تو کسی [[جانشین پیامبر]] نیست، پس برای من [[دعا]] کن که [[خدا]] مرا بدین [[عقیده]] پا بر جا نگهدارد و در این باره [[آزمایش]] و از این [[عقیده]] [[گمراه]] نشوم؛ پس [[حضرت امیرالمؤمنین]]{{ع}} برای او [[دعا]] کرد او [[شب]] را به خوبی به بامداد رساند.
| |
| *[[حبابه والبیه]] گوید: چون [[حضرت]] [[امیر المؤمنین]] به ضربت [[شمشیر]] [[عبدالرحمن بن ملجم]] لعنة [[اللّه]] علیه در [[مسجد کوفه]] در [[گذشت]]، [[خدمت]] مولایم، [[حسن بن علی]]{{ع}} رسیدم؛ او به من فرمود: "خوش [[آمدی]] ای [[حبابه والبیه]]! ریگ‌هائی را که [[امیر المؤمنین]] با انگشترش مُهر کرد، بیاور! ناگاه دیدم ایشان هم همان [[انگشتر]] را بیرون آورد و ریگ‌ها را مُهر کرد. چون [[حضرت امام حسن]]{{ع}} به زهر در [[گذشت]]، [[خدمت]] [[امام حسین]]{{ع}} رسیدم؛ چون مرا دید، فرمود: "مرحبا ای [[حبابه والبیه]]! ریگ‌ها را بیاور! پس ریگ‌ها را گرفت و با همان [[انگشتر]] مُهر کرد؛ چون [[امام حسین]]{{ع}} [[شهید]] شد، [[خدمت]] [[امام علی بن الحسین]]{{ع}} رسیدم، در حالی که [[مردم]] در [[امامت]] آن [[حضرت]] [[شک]] داشتند و [[شیعیان]] [[حجاز]] به [[محمد حنفیه]] میل کرده بودند؛ پس گروهی از بزرگان [[شیعیان]] پیش من آمده، گفتند: "ای [[حبابه والبیه]]! تو را به [[خدا]] [[سوگند]] می‌دهیم که به خاطر ما با همان ریگ‌ها به سوی [[علی بن حسین]]{{ع}} برو تا اینکه [[حق]] روشن شود"؛ پس به [[خدمت]] آن [[حضرت]] رسیدم؛ چون مرا دید آفرین گفت و دست دراز نمود و فرمود: "ریگ‌ها را بیاورده و تمام آنها را با همان [[انگشتر]] مُهر زد؛ پس از او به [[خدمت]] [[محمد بن علی]]، [[جعفر بن محمد]]، [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی الرضا]]{{عم}} رفتم و همه مانند [[حضرت]] [[امیر المؤمنین]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} ریگ‌ها را مُهر کردند... چون به حالی رسیدم که [[پیری]] بر من چیره شد، در آن حال به مولایم، [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} گفتم: مرا فراموش نفرمائید و بر جنازه من حاضر شوید و [[نماز]] بخوانید، چنان که جدت، [[امیر المؤمنین]] به من [[وعده]] فرموده است؛ [[حضرت]] فرمود: "ملازم باش که تو با ما هستی"<ref>ارشاد القلوب، دیلمی، ص۲۸۸- ۲۹۰.</ref><ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۵۸-۲۶۲.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==أمّ [[غانم]] کیست؟== | | ==شرح حال [[راوی]]== |
| *[[کلینی]] مینویسد: [[ابوهاشم جعفری]] گوید: روزی من [[خدمت]] [[ابا محمد]] ([[امام حسن عسکری]]{{ع}} بودم که برای مردی [[یمنی]] اجازه حضور خواستند و سپس او وارد شد؛ مردی بود فربه، بلند و [[تنومند]]، که با عنوان [[ولایت]] به [[امام]] [[سلام]] کرد (یعنی گفت: [[السلام]] علیک یا ولی [[اللّه]]) و [[حضرت]] جواب گفت و [[فرمان]] داد که بنشیند؛ پس او پهلوی من نشست؛ من با خود گفتم: کاش می‌دانستم او کیست؛ پس [[امام]] فرمود: "او از [[فرزندان]] آن [[زن]] [[عربی]] است که سنگریزهای داشت و پدرانم با خاتم خویش آن را مُهر کرده بودند، و اکنون آن را آورده است و می‌خواهد که من هم آن را مُهر کنم"؛ سپس به او فرمود: "آن را بده!" او هم سنگریزهای را از جیب خود بیرون آورد که در یک طرفش جای صافی بود و [[امام عسکری]]{{ع}} آن را گرفت و سپس خاتمش را در آورد و آن را چنان مُهر کرد که نقش برداشت و گویا الآن نقش خاتم آن [[حضرت]] که الحسن بن [[علی]] بود، پیش چشم من است. پس من به آن [[مرد]] [[یمانی]] گفتم: هرگز پیش از این آن [[حضرت]] را دیده بودی؟ گفت: "نه به [[خدا]]! سال‌هاست که من [[اشتیاق]] دیدن او را داشتم تا آنکه همین [[ساعت]] [[جوانی]] که او را ندیده بودم، نزد من آمد و گفت: "برخیز و داخل شو!" من هم وارد شدم. سپس آن [[مرد]] [[یمانی]] برخاست و به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} گفت: "[[رحمت]] و [[برکات]] [[خدا]] بر شما [[خاندان]] باد! شما ذریه‌ای هستید که بعضی پاره تن بعضی دیگرید؛ به [[خدا]] [[سوگند]]! رعایت [[حق]] شما [[واجب]] است؛ مانند [[حق]] [[امیر المؤمنین]] و [[امامان]] بعد از او". سپس او رفت و من دیگر او را ندیدم. [[ابوهاشم جعفری]] گوید: من اسم او را پرسیدم؛ گفت: اسم من [[مهجع بن صلت بن عقبة بن سمعان بن غانم بن امّ غانم]] است، و امّ‌غانم همان [[زن]] [[عرب]] [[یمانی]] است که [[امیرالمؤمنین]] و نوادگانش تا [[حضرت رضا]]{{ع}} [[سنگریزه]] او را مُهر کرده بودند<ref>اصول کافی، کلینی، ج۲، ص۱۸۲؛ مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۴۴۱-۴۴۲؛ إعلام الوری بأعلام الهدی، طبرسی، ص۳۷۱- ۳۷۲.</ref>.
| | أم الندی، [[حبابة بنت جعفر الأسدیة الوالبیة]] از [[زنان]] کم نظیر [[کوفه]] از [[قبیله بنی اسد]]، از [[بانوان]] [[راوی حدیث]] [[شیعه]] و از [[دوست‌داران]] [[راستین]] [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} که در [[زهد]]، [[عبودیت]] و [[پارسایی]] کم نظیر بوده است<ref>الأصول الستة عشر، ص۴۰: {{عربی|عَنْ عِمْرَانَ بْنِ مِيثَمٍ، قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ عَبَايَةُ عَلَى امْرَأَةٍ مِنْ بَنِي أَسَدٍ يُقَالُ لَهَا: حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ قَدْ ذَهَبَ أَثَرُ السُّجُودِ بِوَجْهِهَا}}؛ بصائر الدرجات، ج۱، ص۱۷۱، ح۴: {{عربی|... عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} أَنَّ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةَ كَانَتْ إِذَا وَفَدَ النَّاسُ إِلَى مُعَاوِيَةَ وَفَدَتْ هِيَ إِلَى الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ كَانَتِ امْرَأَةً شَدِيدَةَ الِاجْتِهَادِ وَ قَدْ يَبِسَ جِلْدُهَا عَلَى بَطْنِهَا مِنَ الْعِبَادَةِ...}}؛ بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۷۰-۱۷۱، ح۶: {{عربی|عَنْ صَالِحِ بْنِ مِيثَمٍ الْأَسَدِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ عَبَايَةُ بْنُ رِبْعِيٍّ عَلَى امْرَأَةٍ فِي بَنِي وَالِبَةَ قَدِ احْتَرَقَ وَجْهُهَا}}.</ref> و از کسانی است که در [[رجعت]] برمی‌گردد<ref>{{عربی|... عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ: يُكَرُّ مَعَ الْقَائِمِ{{ع}} ثَلَاثَ عَشْرَةَ امْرَأَةً قُلْتُ: وَ مَا يَصْنَعُ بِهِنَ؟ قَالَ: يُدَاوِينَ الْجَرْحَى، وَ يَقُمْنَ عَلَى الْمَرْضَى، كَمَا كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ). قُلْتُ: فَسَمِّهِنَّ لِي. فَقَالَ: الْقِنْوَاءُ بِنْتُ رُشَيْدٍ، وَ أُمُّ أَيْمَنَ، وَ حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ، وَ سُمَيَّةُ أُمُّ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ}}. (دلائل الإمامه، ص۴۸۴، ح۴۸۰).</ref>. |
| *[[قطب راوندی]] پس از [[نقل]] این ماجرا در ادامه مینویسد: و صاحبان سنگریزه‌ها سه نفر بودند؛ یکی کسی که کنیه‌اش امّ‌غانم است و نامش سعاد از [[قبیله]] [[بنی‌سعد بن بکر بن عبد مناف]] و دومی امّ-الندی [[حبابه]]؛ دختر [[جعفر]] والبیه و نام سومی نیز امّ‌سلیم بود و می‌توانست کتاب بخواند<ref>الخرائج و الجرائح، قطب راوندی، ج۱، ص۴۲۸-۴۲۹ (با اندکی تغییر). ام غانم، مشهور به صاحب سنگریزه‌ها غیر از آن صاحب سنگریزه‌هاست که مشهورست. و او ام الندی دختر جعفر حبابة والبیه اسدی است و نام صاحب سنگریزه‌های اول، ام مسلم و به نقلی، ام اسلم است. او روزی به خانه ام سلمه آمد و سراغ پیامبر را گرفت؛ پس او نزد أم سلمه منتظر ماند تا پیامبر آمد؛ سپس ام مسلم گفت: پدر و مادرم فدای شما ای رسول خدا! من کتبرا خوانده‌ام و می‌دانم که هر پیامبری وصی و جانشینی دارد؛ موسی{{ع}} در زمان حیات و بعد از وفاتش وصی داشت و عیسی نیز همینطور؛ پس وصی شما کیست؟ پیامبر فرمود: ای ام مسلم، وصی من در زمان حیات و مماتم یکی است. سپس با دستش به سنگریزه‌ها ضربه‌ای زد، با هم عجین شدند و با انگشترش بر آن مهر زد؛ سپس فرمود: ای ام¬مسلم هر کس بعد از من چنین کاری انجام داد، او وصی و جانشین من در حیات و ممات من است. او از نزد پیامبر بیرون آمد و به أمیر المؤمنین رسید و گفت: پدر و مادرم فدای شما! تو وصی رسول خدا نیستی؟ آن حضرت فرمود: بله ای ام مسلم؛ سپس سنگریزه‌ها را مهر زد و فرمود: هر کس بعد از من چنین کاری کرد، او وصی من است. سپس امام حسن{{ع}} را دید؛ در حالی‌که او جوانی بود؛ پس پرسید: آقای من، شما وصی پدرت نیستی؟... سپس بعد از شهید شدن امام حسین{{ع}} نزد علی بن الحسین{{ع}} رفت و آن حضرت همین کار را انجام داد. (الثاقب فی المناقب، ابن حمزه طوسی، ص۵۶۲- ۵۶۳).</ref>.
| |
| *[[ابن شهر آشوب]] نیز به [[نقل]] از [[ابن عباس]] مینویسد: صاحب سنگریزه‌ها سه نفر بودند: امّ سلیم که می‌توانست کتاب بخواند و [[پیامبر]]{{صل}} و [[وصی]]{{عم}} او سنگریزه‌هایش را مهر زده بودند؛ دومی، امّ‌الندی [[حبابه]] دختر [[جعفر]] والبیه [[اسدی]] بود و سومی امّ غانم [[اعرابی]] [[یمانی]] که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بر سنگریزه‌هایشان مهر زده بود<ref>مناقب آل أبی طالب، ج۲، ص۲۸۹- ۲۹۰. همچنین ابن شهرآشوب ماجرای ورود غانم را به همراه مادرش به مدینه برای رسیدن به محضر امام سجاد{{ع}} نقل می‌کند. (مناقب آل أبی طالب، ج۴، ص۱۳۶).</ref>.
| |
| *[[شیخ طوسی]] نیز پس از [[نقل]] ماجرای [[حبابه]] مینویسد: داستان [[امام رضا]]{{ع}} با امّ غانم [[اعرابی]]، صاحب سنگریزه‌هایی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بر آنها مُهر زده و بعد از ایشان نیز [[ائمه]]{{عم}} تا زمان [[ابو محمد]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}}، بر آنها مُهر زده بودند، معروف و مشهورست و اگر درباره مولای ما ابا الحسن [[الرضا]]{{ع}} و ائمه‌ای{{عم}} که از [[اولاد]] ایشان هستند، غیر از این دو [[دلیل]] در نصی که از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بر [[امامت]] ایشان رسیده است، در دست نبود، همین برای [[انسان]] منصف کافی بود <ref>الغیبة، شیخ طوسی، ص۷۵- ۷۶.</ref>.
| |
| *[[سید محسن امین]] نیز مینویسد: گفته شده، امّ‌الندی همان [[حبابه والبیه]] است و بعضی گفته‌اند، کنیه‌اش امّ غانم است ولیکن امّ غانم [[کنیه]] [[زن]] دیگری است<ref>اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۳، ص۴۸۸.</ref><ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۶۲-۲۶۵.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[حبابه والبیه]] و [[امام حسین]]{{ع}}==
| | ایشان حدود ۲۳۰ سال [[عمر]] نموده است؛ از دوره [[امام علی]]{{ع}} تا دوران [[امام رضا]]{{ع}} را [[ادراک]] کرده است<ref>{{عربی|وَ كَانَتْ قَدْ أَدْرَكَتْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} وَ عَاشَتْ إِلَى زَمَنِ الرِّضَا{{ع}} عَلَى مَا بَلَغَنِي. وَ اللَّهُ أَعْلَمُ}}.(رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال)، ص۱۱۵، ش۱۸۲).</ref> و به [[صاحب الحصاة]]<ref>مناقب آل أبی طالب (ابن شهر آشوب مازندرانی)، ج۲، ص۲۸۹-۲۹۰): {{عربی|قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ صَاحِبُ الْحَصَاةِ ثَلَاثَةٌ أُمُّ سُلَيْمٍ وَارِثَةُ الْكُتُبِ طَبَعَ فِي حَصَاتِهَا النَّبِيُّ وَ الْوَصِيُّ{{ع}} ثُمَّ أُمُّ النَّدَى حَبَابَةُ بِنْتُ جَعْفَرٍ الْوَالِبِيَّةُ الْأَسَدِيَّةُ- ثُمَّ أُمُّ غَانِمٍ الْأَعْرَابِيَّةُ الْيَمَانِيَّةُ وَ خَتَمَ فِي حَصَاتِهِمَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}}}}.</ref> معروف است. |
| *مرحوم [[کشی]] مینویسد: [[عمران بن میثم]] گوید: روزی من و [[عبایه اسدی]] به نزد زنی از [[بنی اسد]] وارد شدیم که [[حبابه والبیه]] نامیده می‌شد؛ پس عبایه به او گفت: "آیا این [[جوان]] را که با من است می‌شناسی"؟ [[حبابه والبیه]] گفت: "نه"؛ عبایه گفت: "این، پسر برادرت، [[میثم]] است"؛ [[حبابه والبیه]] گفت "آری به [[خدا]]؛ آری به [[خدا]]"؛ سپس گفت: "آیا شما را [[حدیثی]] که از [[اباعبدالله الحسین بن علی]]{{ع}} شنیده‌ام، [[آگاه]] کنم؟"
| |
| گفتیم: آری، [[حبابه والبیه]] گفت: از [[امام حسین]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: "ما و [[شیعیان]] ما بر فطرتی هستیم که [[محمد]]{{صل}} بر آن [[فطرت]] [[مبعوث]] شده است و سایر [[مردم]] از آن جدا هستند"<ref>رجال الکشی، کشی، ص۱۱۴.</ref>.
| |
| *مرحوم [[کشی]] در [[نقل]] دیگری مینویسد: [[اسحاق بن عمار]] [[روایت]] کرده است که [[صالح بن میثم]] گفت: روزی من و عبایه [[اسدی]] به نزد [[حبابه والبیه]] وارد شدیم؛ وی گفت: روزی [[خدمت]] [[امام حسین]]{{ع}} رسیدم و [[سلام]] کردم و ایشان جواب [[سلام]] مرا داد و مرحبا گفت و سپس فرمود: "[[حبابه والبیه]]! چرا برای [[زیارت]] و عرض [[سلام]] به ما تأخیر کردی؟" گفتم: علت تأخیر نوعی [[بیماری]] است که بر من عارض شده است؛ آن [[حضرت]] فرمود: "آن [[بیماری]] چیست؟" من که به [[مرض]] برص [[مبتلا]] شده بودم و آن را پوشیده میداشتم، [[پوشش]] را برداشتم و محل [[بیماری]] را به [[حضرت]] نشان دادم؛ پس آن [[امام]] دست مبارکش را بر روی آن نهاد و [[دعا]] فرمود و هنوز دعایش به پایان نرسیده بود که دستش را برداشت و من دیدم که [[بیماری]] برص از من برطرف شده و من بهبود یافته‌ام؛ سپس فرمود: "هیچ کس از این [[امت]] جز ما و [[شیعیان]] ما بر [[دین ابراهیم]]{{ع}} نیست"<ref>رجال الکشی، کشی، ص۱۱۵. شوشتری به دلیل تفاوت دو راوی (صالح بن میثم و عمران بن میثم(و اینکه در خبر دوم باید به جای عبارت {{عربی|حتی رفع یده و قد کشف الله ذلک البرص}} عبارت {{عربی|و لم یرفع حتی کشف الله ذلک البرص}} باشد یکی از دو خبر را تحریف شده می‌داند. (ر.ک: قاموس الرجال، ج۱۲، ص۱۳۳).</ref>.
| |
| *[[ابوبصیر]] نیز از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند:هنگامی که همه [[مردم]] به سوی [[معاویه]] رفتند، [[حبابه والبیه]] به سوی [[امام حسین]]{{ع}} آمد؛ او زنی سخت کوش بود که از شدت [[عبادت]] پوستش به شکمش چسبیده بود. روزی او همراه پسر عمویش که [[جوانی]] بود به نزد [[امام حسین]]{{ع}} وارد شد و به ایشان گفت: "فدایت شوم! ببین!<ref>به نقل دیگری، [[حبابه والبیه]] والبیه گفت: به حضرت صادق{{ع}} گفتم: پسر برادری دارم که عارف بفضل شماست؛ می‌خواهم بدانم که آیا از شیعیان شماست؟ فرمود: اسم او چیست؟ گفتم: فلان بن فلان؛ پس امام{{ع}} به خدمتکاری فرمود: آن مخزن اسرار را بیاور؛ پس صحیفه بزرگی را آورد و باز نمود و امام{{ع}} در آن توجهی نموده، فرمود: آری این، اسم اوست و اسم پدرش اینجاست. (بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد، حسن صفار، ج۱، ص۱۷۱).</ref> آیا نام این پسر عموی من نزد شماست (او جزو [[شیعیان]] شماست) و [[نجات]] خواهد یافت؟" [[امام حسین]]{{ع}} فرمود: "بله، نام او نزد ماست (جزو [[شیعیان]] ماست) و او را [[نجات]] یافته دیدم"<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد، حسن صفار، ج۱، ص۱۷۱-۱۷۲.</ref><ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۶۵-۲۶۶.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[حبابه والبیه|حبابه]]؛ از [[یاوران امام زمان]]{{ع}}==
| | وی در سن ۱۱۳ سالگی با [[دعای امام سجاد]]{{ع}} [[جوان]] شده و تا [[زمان امام رضا]]{{ع}} زنده بوده است<ref> کمال الدین، ج۲، ص۵۳۷: |
| *[[مفضل بن عمر]] گوید: از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: "سیزده [[زن]] با [[قائم]]{{ع}} در [[هنگام ظهور]] هستند"؛
| | {{عربی|... أَنَّ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةَ دَعَا لَهَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَيْهَا شَبَابَهَا فَأَشَارَ إِلَيْهَا بِإِصْبَعِهِ فَحَاضَتْ لِوَقْتِهَا وَ لَهَا يَوْمَئِذٍ مِائَةُ سَنَةٍ وَ ثَلَاثَ عَشْرَةَ سَنَةً}}؛ [[الکافی]]، ج۱، ص۳۴۷، ح۳: {{عربی|... ثُمَّ أَتَيْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ قَدْ بَلَغَ بِيَ الْكِبَرُ إِلَى أَنْ أُرْعِشْتُ وَ أَنَا أَعُدُّ يَوْمَئِذٍ مِائَةً وَ ثَلَاثَ عَشْرَةَ سَنَةً فَرَأَيْتُهُ رَاكِعاً وَ سَاجِداً وَ مَشْغُولًا بِالْعِبَادَةِ فَيَئِسْتُ مِنَ الدَّلَالَةِ فَأَوْمَأَ إِلَيَّ بِالسَّبَّابَةِ فَعَادَ إِلَيَّ شَبَابِي}}؛ [[شیخ صدوق]] پس از [[نقل روایت]] نوشته است: {{عربی|قال مصنف هذا الکتاب: فإذا جاز أن یرد الله علی حبابة الوالبیة شبابها و قد بلغت مائة سنة و ثلاث عشرة سنة و تبقی حتی تلقی الرضا{{ع}} و بعده تسعة أشهر بدعاء [[علی بن الحسین]]{{ع}} فکیف لایجوز أن یکون نفس الإمام المنتظر{{ع}} أن یدفع [[الله]] -عزوجل- عنه الهرم و یحفظ علیه شبابه و یبقیه حتی یخرج فیملأ الأرض عدلا کما ملئت جورا و ظلما معا الأخبار الصحیحة بذلک عن النبی{{صل}} و الأئمة{{عم}} و مخالفونا رووا أن أبا الدنیا المعروف بمعمر المغربی و اسمه [[علی بن عثمان]] بن خطاب بن [[مرة]] بن مؤید لما [[قبض]] النبی{{صل}} کان له قریبا من ثلاثمائة سنة و أنه [[خدم]] بعده أمیرالمؤمنین [[علی بن أبی طالب]]{{ع}} و أن الملوک أشخصوه إلیهم و سألوه عن علة طول [[عمره]] و استخبروه عما [[شاهد]] فأخبر أنه شرب من [[ماء]] الحیوان فلذلک طال عمره و أنه بقی إلی أیام [[المقتدر]] و أنه لم یصح لهم [[موته]] إلی وقتنا هذا و لا ینکرون أمره فکیف ینکرون [[أمر]] [[القائم]]{{ع}} لطول عمره}}. |
| *گفتم: چه کاری انجام خواهند داد؟
| | [[علامه مجلسی]] نوشته است: |
| *فرمود: "رسیدگی به امور مجروحان و مریض‌ها"؛
| | {{عربی|ثم اعلم أنه علی ما فی هذا الخبر لا بد من أن یکون عمر حبابة مائتین و خمسة و ثلاثین سنة أو أکثر علی ما تقتضیه تواریخ الأئمة{{عم}} و مده أعمارهم کما سیأتی، إن کان مجیئها إلی علی بن الحسین{{ع}} فی أوائل إمامته کما هو [[الظاهر]]، و لو فرضنا کونه فی آخر عمره و إتیانها [[الرضا]]{{ع}} فی أول إمامته فلا بد من أن یکون عمرها أزید من مائتی سنة و لذا [[ذکرها]] علماؤنا فی المعمرات و المعمرین ردا لاستبعاد المخالفین من [[طول عمر]] [[القائم]] -[[صلوات]] [[الله]] علیه-}}.([[مرآة العقول]]، ج۴، ص۸۲).</ref> از [[رجالیان]] قدمای [[شیعه]]، کشی<ref>کشی در عنوان [[حبابة الوالبیة]] دو [[روایت]] گزارش کرده است: |
| *گفتم: آنها را برایم نام می‌برید؟ فرمود: "[[قنواء]] دختر [[رشید]]؛ [[ام ایمن]]؛ [[حبابه والبیه]]؛ [[سمیه]] [[مادر]] [[عمار بن یاسر]]؛ [[زبیده]]؛ [[ام خالد]]؛ [[احمسیه]]؛ [[ام سعید حنفیه]]؛ [[صبانه]] آرایشگر و [[ام خالد جهنیه]]"<ref>دلائل الإمامة، طبری، ص۴۸۴. البته در این روایت نام بیش از ۹ نفر نیامده است. نیلی نجفی در ذیل این روایت نوشته است: ظاهرا چهار نفر دیگر، آسیة بنت مزاحم، سارة، مریم بنت عمران، و کلثوم بنت عمران، خواهر موسی بن عمران هستند که به دلیل معروفیت، نامشان نیامده است. (سرور أهل الإیمان فی علامات ظهور صاحب الزمان، ص۱۱۵).</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۶۶-۲۶۷.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[حبابه والبیه|حبابه]] و [[نقل روایت]]==
| | {{عربی|مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ، قَالَ حَدَّثَنِي الْعَمْرَكِيُّ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ، عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ، عَنْ عَنْبَسَةَ بْنِ مُصْعَبٍ وَ عَلِيِّ بْنِ الْمُغِيرَةِ، عَنْ عِمْرَانَ بْنِ مِيثَمٍ، قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ عَبَايَةُ الْأَسَدِيُّ عَلَى امْرَأَةٍ مِنْ بَنِي أَسَدٍ يُقَالُ لَهَا حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ، فَقَالَ لَهَا عَبَايَةُ تَدْرِينَ مَنْ هَذَا الشَّابُّ الَّذِي مَعِي قَالَتْ لَا، قَالَ مَهْ ابْنُ أَخِيكَ مِيثَمٌ. قَالَتْ إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ، ثُمَّ قَالَتْ أَ لَا أُحَدِّثُكُمْ بِحَدِيثٍ سَمِعْتُهُ مِنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} قُلْنَا بَلَى، قَالَتْ سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ{{ع}} يَقُولُ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا عَلَى الْفِطْرَةِ الَّتِي بَعَثَ اللَّهُ عَلَيْهَا مُحَمَّداً{{صل}} وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْهَا بِرَاءٌ}}؛ {{عربی|حَمْدَوَيْهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ سُوَيْدٍ الْفَرَّاءِ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ صَالِحِ بْنِ مِيثَمٍ، قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ عَبَايَةُ الْأَسَدِيُّ عَلَى حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةِ، فَقَالَ لَهَا هَذَا ابْنُ أَخِيكَ مِيثَمٌ، قَالَتْ ابْنُ أَخِي وَ اللَّهِ حَقّاً، أَ لَا أُحَدِّثُكُمْ بِحَدِيثٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} فَقُلْتُ بَلَى. قَالَتْ دَخَلْتُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْتُ فَرَدَّ السَّلَامَ وَ رَحَّبَ ثُمَّ قَالَ مَا بَطَأَ بِكَ عَنْ زِيَارَتِنَا وَ التَّسْلِيمِ عَلَيْنَا يَا حَبَابَةُ قُلْتُ مَا بَطَأَنِي إِلَّا عِلَّةٌ عَرَضَتْ، قَالَ وَ مَا هِيَ قَالَتْ فَكَشَفْتُ خِمَارِي عَنْ بَرَصٍ، قَالَتْ فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَى الْبَرَصِ وَ دَعَا فَلَمْ يَزَلْ يَدْعُو حَتَّى رَفَعَ يَدَهُ وَ كَشَفَ اللَّهُ ذَلِكَ الْبَرَصَ، ثُمَّ قَالَ يَا حَبَابَةُ إِنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا وَ مَنْ سِوَاهُمْ مِنْهَا بِرَاءٌ}}. ([[رجال الکشی]] (إختیار معرفة الرجال)، ص۱۱۵، ح۱۸۲ و ۱۸۳).</ref>، [[برقی]]<ref>رجال البرقی، ص۶۲.</ref> و [[شیخ طوسی]]<ref>رجال الطوسی، ص۹۴، (ش ۹۳۰)، ۹۶، (ش ۹۵۸)، ۱۲۰، (ش ۱۲۲۸) و ۱۵۱، (ش ۱۶۹۶).</ref> از ایشان یاد کردند. [[رجالیان سنی]] متعرض حال او نشدند؛ ولی در بعضی کتب [[اهل سنت]]، از [[راویان]] [[امام علی]]{{ع}} شمرده شده است<ref>إکمال الکمال، ج۲، ص۳۷۲: {{عربی|أما حبابة بفتح الحاء المهملة و تخفیف الباء التی تلیها المعجمة بواحدة و فتحها فهی حبابة الوالبیة؛ روت عن علی}}؛ توضیح المشتبه، ج۳، ص۴۸-۴۹: {{عربی|قال: حبابة الوالبیة عن علی. قلت: هی بموحدتین مفتوحتین مع فتح المهملة أیضا}}.</ref>. |
| *[[ثابت ثمالی]] از [[حبابه]] [[روایت]] [[نقل]] کرده است که به دو نمونه اشاره میکنیم: [[ثابت ثمالی]] گوید: روزی [[حبابه والبیه]] به نزد [[امام باقر]]{{ع}} وارد شد و گفت: "ای پسر [[رسول خدا]]! مرا با خبر کن که شما چه زمانی در [[تاریکی]] بودید؟" [[امام]]{{ع}} فرمود: "ما قبل از [[خلقت]] [[نور]] وجود داشتیم"<ref>بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۳، ص۳۰۷.</ref>.
| |
| *همچنین [[ثابت ثمالی]] از [[حبابه والبیه]] [[نقل]] می‌کند که گفت: از [[مولا]] [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} شنیدم که فرمود: "ما [[اهل]] بیتی هستیم که مایع مست کننده نمی‌نوشیم، و جری (که نوعی ماهی است) نمی‌خوریم و مسح بر خفین را جایز نمی‌دانیم و هر کس از [[شیعیان]] ما هست باید به ما [[اقتداء]] و به روش ما عمل کند"<ref>من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق ۴، ص۴۱۵ و وسائل الشیعة، حرّعاملی ۲۴، ص۱۳۲ به نقل از بحارالانوار ۴، ص۴۱۵.</ref><ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۲۶۷.</ref>.
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته ==
| | [[حبابه والبیه]] در سند بعضی [[روایات]] قرار گرفته و [[حدیث]] گزارش کرده است؛ از جمله یک [[روایت]] در [[الکافی]]<ref>الکافی، ج۱، ص۳۴۶-۳۴۷، ح۳: {{عربی|... عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْقَاسِمِ الْعِجْلِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى الْمَعْرُوفِ بِكُرْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خُدَاهِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو الْخَثْعَمِيِّ عَنْ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةِ قَالَتْ رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} فِي شُرْطَةِ الْخَمِيسِ وَ مَعَهُ دِرَّةٌ لَهَا سَبَابَتَانِ يَضْرِبُ بِهَا بَيَّاعِي الْجِرِّيِّ وَ الْمَارْمَاهِي وَ الزِّمَّارِ وَ يَقُولُ لَهُمْ يَا بَيَّاعِي مُسُوخِ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ جُنْدِ بَنِي مَرْوَانَ فَقَامَ إِلَيْهِ فُرَاتُ بْنُ أَحْنَفَ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَا جُنْدُ بَنِي مَرْوَانَ قَالَ فَقَالَ لَهُ أَقْوَامٌ حَلَقُوا اللِّحَى وَ فَتَلُوا الشَّوَارِبَ فَمُسِخُوا فَلَمْ أَرَ نَاطِقاً أَحْسَنَ نُطْقاً مِنْهُ ثُمَّ اتَّبَعْتُهُ فَلَمْ أَزَلْ أَقْفُو أَثَرَهُ حَتَّى قَعَدَ فِي رَحَبَةِ الْمَسْجِدِ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَا دَلَالَةُ الْإِمَامَةِ يَرْحَمُكَ اللَّهُ قَالَتْ فَقَالَ ائْتِينِي بِتِلْكِ الْحَصَاةِ وَ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى حَصَاةٍ فَأَتَيْتُهُ بِهَا فَطَبَعَ لِي فِيهَا بِخَاتَمِهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا حَبَابَةُ إِذَا ادَّعَى مُدَّعٍ الْإِمَامَةَ فَقَدَرَ أَنْ يَطْبَعَ كَمَا رَأَيْتِ فَاعْلَمِي أَنَّهُ إِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ وَ الْإِمَامُ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ شَيْءٌ يُرِيدُهُ قَالَتْ ثُمَّ انْصَرَفْتُ حَتَّى قُبِضَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} فَجِئْتُ إِلَى الْحَسَنِ{{ع}} وَ هُوَ فِي مَجْلِسِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} وَ النَّاسُ يَسْأَلُونَهُ فَقَالَ يَا حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ فَقُلْتُ نَعَمْ يَا مَوْلَايَ فَقَالَ هَاتِي مَا مَعَكِ قَالَ فَأَعْطَيْتُهُ فَطَبَعَ فِيهَا كَمَا طَبَعَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}}قَالَتْ ثُمَّ أَتَيْتُ الْحُسَيْنَ{{ع}} وَ هُوَ فِي مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ صفَقَرَّبَ وَ رَحَّبَ ثُمَّ قَالَ لِي إِنَّ فِي الدَّلَالَةِ دَلِيلًا عَلَى مَا تُرِيدِينَ أَ فَتُرِيدِينَ دَلَالَةَ الْإِمَامَةِ فَقُلْتُ نَعَمْ يَا سَيِّدِي فَقَالَ هَاتِي مَا مَعَكِ فَنَاوَلْتُهُ الْحَصَاةَ فَطَبَعَ لِي فِيهَا قَالَتْ ثُمَّ أَتَيْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ قَدْ بَلَغَ بِيَ الْكِبَرُ إِلَى أَنْ أُرْعِشْتُ وَ أَنَا أَعُدُّ يَوْمَئِذٍ مِائَةً وَ ثَلَاثَ عَشْرَةَ سَنَةً فَرَأَيْتُهُ رَاكِعاً وَ سَاجِداً وَ مَشْغُولًا بِالْعِبَادَةِ فَيَئِسْتُ مِنَ الدَّلَالَةِ فَأَوْمَأَ إِلَيَّ بِالسَّبَّابَةِ فَعَادَ إِلَيَّ شَبَابِي قَالَتْ فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي كَمْ مَضَى مِنَ الدُّنْيَا وَ كَمْ بَقِيَ فَقَالَ أَمَّا مَا مَضَى فَنَعَمْ وَ أَمَّا مَا بَقِيَ فَلَا قَالَتْ ثُمَّ قَالَ لِي هَاتِي مَا مَعَكِ فَأَعْطَيْتُهُ الْحَصَاةَ فَطَبَعَ لِي فِيهَا ثُمَّ أَتَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ{{ع}}فَطَبَعَ لِي فِيهَا ثُمَّ أَتَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فَطَبَعَ لِي فِيهَا ثُمَّ أَتَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَى{{ع}} فَطَبَعَ لِي فِيهَا ثُمَّ أَتَيْتُ الرِّضَا{{ع}} فَطَبَعَ لِي فِيهَا وَ عَاشَتْ حَبَابَةُ بَعْدَ ذَلِكَ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ عَلَى مَا ذَكَرَ مُحَمَّدُ بْنُ هِشَامٍ}}.</ref> و یک [[روایت]] در [[من لا یحضره الفقیه]]<ref>لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۵، ح۵۹۰۲: {{عربی|روی المفضل بن عمر، عن ثابت الثمالی، عن حبابة الوالبیة -رضی الله عنها- قال: سمعت مولای أمیرالمؤمنین{{ع}} یقول: إنا أهل بیت لا نشرب المسکر و لا نأکل الجری و لا نمسح علی الخفین فمن کان من شیعتنا فلیقتد بنا و لیستن بسنتنا}}.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص122-125.</ref> |
|
| |
|
| ==منابع== | | ==[[طبقه راوی]]== |
| | [[برقی]] او را از [[راویان]] [[امام مجتبی]] و [[امام باقر]]{{عم}}<ref>رجال البرقی، ص۶۲.</ref> به شمار آورده و [[شیخ طوسی]] وی را از جمله [[اصحاب امام مجتبی]]{{ع}} ذکر نموده و نوشته است: {{عربی|روت عن الحسن و الحسین{{عم}}، علی ما قال [[سعد بن عبدالله]]}}<ref>رجال الطوسی، ص۹۶، ش۹۵۸.</ref> و در [[اصحاب امام سجاد]]{{ع}} در باب النساء از شخصی با [[کنیه]] أم [[البراء]] نام برده و اضافه کرده است: {{عربی|قیل هی حبابة الوالبیة}}<ref>رجال الطوسی، ص۱۲۳، ش۱۲۲۸.</ref>؛ نیز او را از [[اصحاب امام باقر]]{{ع}} دانسته است<ref>رجال الطوسی، ص۱۵۱، ش۱۶۹۶.</ref> و از روایت [[الکافی]] استفاده می‌شود که وی [[امام علی]]{{ع}} و [[امامان]] بعدی تا [[امام رضا]]{{ع}} را [[ادراک]] نموده<ref>الکافی، ج۱، ص۳۴۶-۳۴۷، ح۳.</ref> و از تک تک آن بزرگواران نشانه‌ای که [[امامت]] ایشان دلالت کند، دریافت داشته است. ایشان، سرانجام پس از نه ماه از دریافت [[نشانه امامت]] از امام رضا{{ع}} از [[دنیا]] رفت<ref>الکافی، ج۱، ص۳۴۷، ح۳: {{عربی|و عاشت حبابة بعد ذلک تسعة أشهر علی ما ذکر محمد بن هشام}}.</ref> و در پیراهن آن حضرت [[کفن و دفن]] شد<ref>الغیبه (طوسی)، ص۷۶: {{عربی|و ماتت بعد لقائها إیاه و کفنها فی قمیصه}}.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص126.</ref> |
| | |
| | ==[[استادان]] و [[شاگردان راوی]]== |
| | [[حبابة الوالبیة]] از هشت [[امام]] [[معصوم]]{{عم}}، ([[امیرالمؤمنین علی]]، [[امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[امام سجاد]]، [[امام باقر]]، [[امام صادق]]، [[امام موسی بن جعفر]] و [[امام رضا]]{{عم}}) مستقیم [[روایت]] کرده است و روایت دیگری که از غیر آن بزرگواران گزارش کرده باشد، به دست نیامده است و کسانی که از وی روایت کردند، [[عبدالکریم بن عمرو خثعمی]]، [[عمران بن میثم]]، [[صالح بن میثم]] و [[ثابت بن دینار ابو حمزه ثمالی]] نام دارند<ref>ر.ک: الکافی، ج۱، ص۳۴۶، ح۳؛ رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال)، ص۱۱۴، (ح ۱۸۲) و ۱۱۵، (ح ۱۸۳)؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۵، ح۵۹۰۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص126-127.</ref> |
| | |
| | ==[[مذهب]] [[راوی]]== |
| | از روایت [[الکافی]]<ref>ر.ک: الکافی، ج۱، ص۳۴۶، ح۳.</ref> و جز آن فهمیده می‌شود که [[حبابه والبیه]] دارای [[عقیده]] صحیح و [[حق]] بوده و بر اثر [[مشاهده]] نشانه امامت از [[امام علی]]{{ع}} و از تک تک [[ائمه]] بعدی تا امام رضا{{ع}} از [[راویان]] امامی شمرده می‌شود: |
| | #{{متن حدیث|... عَنْ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنَّ لِيَ ابْنَ أَخٍ وَ هُوَ يَعْرِفُ فَضْلَكُمْ وَ إِنِّي أُحِبُّ أَنْ تُعْلِمَنِي أَ مِنْ شِيعَتِكُمْ قَالَ وَ مَا اسْمُهُ قَالَتْ قُلْتُ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ قَالَتْ فَقَالَ يَا فُلَانَةُ هَاتِ النَّامُوسَ فَجَاءَتْ بِصَحِيفَةٍ تَحْمِلُهَا كَبِيرَةٍ فَنَشَرَهَا ثُمَّ نَظَرَ فِيهَا فَقَالَ نَعَمْ هُوَ ذَا اسْمُهُ وَ اسْمُ أَبِيهِ هَاهُنَا}}<ref>بصائر الدرجات، ج۱، ص۱۷۰، ح۱.</ref>. |
| | #{{متن حدیث|عَنْ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَ سَمِعْتُ مَوْلَايَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} يَقُولُ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لَا نَشْرَبُ الْمُسْكِرَ وَ لَا نَأْكُلُ الْجِرِّيَّ وَ لَا نَمْسَحُ عَلَى الْخُفَّيْنِ فَمَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلْيَقْتَدِ بِنَا وَ لْيَسْتَنَّ بِسُنَّتِنَا}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۵-۴۱۶، ح۵۹۰۲.</ref>. |
| | #{{متن حدیث|أَبُو الْفَضْلِ الشَّيْبَانِيُّ فِي أَمَالِيهِ وَ أَبُو إِسْحَاقَ الْعَدْلُ الطَّبَرِيُّ فِي مَنَاقِبِهِ عَنْ حَبَابَةَ الْوَالِبِيَّةِ قَالَتْ دَخَلْتُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ كَانَ بِوَجْهِي وَضَحٌ فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ فَذَهَبَ قَالَتْ ثُمَّ قَالَ يَا حَبَابَةُ مَا عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْهُمْ بِرَاءٌ}}<ref>مناقب آل أبی طالب (ابن شهر آشوب مازندرانی)، ج۴، ص۱۳۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص127-128.</ref> |
| | |
| | ==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]== |
| | [[ابن داوود]] از راوی در باب اول [[رجال]] خودش که به [[راویان ممدوح]] و مهمل اختصاص دارد، یاد کرده و او را از [[اصحاب امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[امام سجاد]] و [[امام باقر]]{{ع}} شمرده و به گزارش از کشی وی را [[ممدوح]] معرفی نموده است<ref>الرجال (ابن داود)، ص۹۸، ش۳۷۰: {{عربی|ن، سین، ین، قر [کش] ممدوحة}}.</ref>. |
| | |
| | بعضی از [[رجالیان]] دیگر با استناد به [[روایت]] [[الکافی]] [[جلالت]] و [[منزلت]] وی نزد [[ائمه]]{{عم}} را برداشت نموده و نوشته اند: {{عربی|هذا یدل علی علو شأنها و جلالتها فوق العدالة و الوثاقة}}<ref>تکملة الرجال، ج۲، ص۷۱۱؛ تنقیح المقال (رحلی)، ج۳، ص۷۵.</ref>. |
| | |
| | [[تفرشی]]: {{عربی|روی الکشی ما یدل علی مدحها}}<ref>نقد الرجال، ج۵، ص۳۰۹، ش۶۵۷۰.</ref>. |
| | |
| | [[طریحی]]: {{عربی|مرضی عنها، و قصتها فی الحصاة مع الأئمة مشهورة}}<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۱۸۲.</ref>. |
| | |
| | [[شیخ حر عاملی]]: {{عربی|روی الکشی و غیره مدحها، و حسن حالها}}<ref>وسائل الشیعه، ج۳۰، ص۳۳۷.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 128.</ref> |
| | |
| | == [[جرح و تعدیل]] [[شیعه]] == |
| | *{{عربی|الشیخ الزنجانی: صحیح}} |
| | *{{عربی|عدّها البرقی ممن روت عن الحسن {{ع}} وعن ابی جعفر {{ع}}}} <ref>رجال البرقی: ۶۲.</ref> |
| | *{{عربی|ولکن السید الخوئی: ذکر انّ البرقی عدّها ممن روت عن أمیر المؤمنین {{ع}} ولکن فی النسخة الموجودة عندنا خلاف ذلک ابی روت عن الحسن {{ع}}}} <ref>معجم الرجال: ج۲۳، ص۱۸۴.</ref>. |
| | *{{عربی|قال الکشی: قالت حبابة سمعت الحسین بن علی {{عم}} وأضاف الکشی قد أدرکت أمیر المؤمنین {{ع}} وعاشت الی زمن الرضا {{ع}}}} <ref>رجال الکش: ص۱۱۴، ر۱۸۲.</ref>. |
| | *{{عربی|قالت حبابة طبع أمیر المؤمنین {{ع}} علی الحصاة وأتیت الی علی بن الحسین {{ع}} وطبع لها علی الحصاة کعلامة بأمامته وأتیت أبا جعفر {{ع}} وطبع لها علی الحصاة ثم أتیت أبو عبداللّه {{ع}} فطبع لی علی الحصاة ثمّ أتیت أبو الحسن {{ع}} فطبع لی علی الحصاة}} <ref>معجم الرجال: ج۲۳، ص۱۸۵.</ref>. |
| | *{{عربی|وعدّها ابن داود فی القسم الأوّل وقال ممدوحة عن کش}} <ref>رجال ابن داود: ص۶۹، ر۳۷۴.</ref>.<ref>https://hoveyat.valiasr-aj.com/showrec.php?id=5593 جهاز رواة الحدیث</ref> |
| | |
| | == منابع == |
| | {{منابع}} |
| * [[پرونده:1100376.jpg|22px]] [[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)|'''اصحاب امام حسن مجتبی''']] | | * [[پرونده:1100376.jpg|22px]] [[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[حبابه والبیه (مقاله)|مقاله «حبابه والبیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)|'''اصحاب امام حسن مجتبی''']] |
| | {{پایان منابع}} |
| | |
| | == پانویس == |
| | {{پانویس}} |
|
| |
|
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
| {{امام علی}}
| |
|
| |
|
| [[رده:مدخل]] | | [[رده:رجال تفسیری]] |
| [[رده:اعلام]] | | [[رده:اعلام]] |
| [[رده:حبابه والبیه]] | | [[رده:طبقه ششم راویان]] |
| [[رده:مدخل اصحاب امام حسن مجتبی]]
| |
