راعی: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب: برگردانده‌شده |
(←پانویس) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«راعی»، مشتقی از کلمۀ «رعی» است و رعی به معنی نگهداری و [[مراقبت]] از | «راعی»، مشتقی از کلمۀ «رعی» است و رعی به معنی نگهداری و [[مراقبت]] از گله و مرادف با شبانی است و رعایت به معنای وسیع آن به معنای مراقبت توأم با نوعی [[هدایت]] به کار می‌رود. | ||
راعی و | راعی و رعیت در فرهنگ اسلامی مفهوم [[سیاسی]] دارد و در متون [[اسلامی]] به معنای متبوع و [[مسئول]] آمده است. {{متن حدیث|كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ}}<ref>مجموعه ورام، ص۶.</ref>. | ||
و به همین معنا رعیت به [[مردم]] و [[امت]] رهرو اطلاق شده است مانند: {{متن حدیث|فَإِذَا أَدَّتْ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوَالِي}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>. {{متن حدیث|حَقُّ الْوَالِي عَلَى الرَّعِيَّةِ وَ حَقُّ الرَّعِيَّةِ عَلَى الْوَالِي}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>. {{متن حدیث|فَلَيْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِيَّةُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاةِ}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>.<ref>فقه سیاسی، ج۲، ص۱۵۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص۹۱.</ref> | و به همین معنا رعیت به [[مردم]] و [[امت]] رهرو اطلاق شده است مانند: {{متن حدیث|فَإِذَا أَدَّتْ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوَالِي}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>. {{متن حدیث|حَقُّ الْوَالِي عَلَى الرَّعِيَّةِ وَ حَقُّ الرَّعِيَّةِ عَلَى الْوَالِي}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>. {{متن حدیث|فَلَيْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِيَّةُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاةِ}}<ref>نهج البلاغه، ۲۱۴.</ref>.<ref>فقه سیاسی، ج۲، ص۱۵۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص۹۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مفاهیم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۳
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«راعی»، مشتقی از کلمۀ «رعی» است و رعی به معنی نگهداری و مراقبت از گله و مرادف با شبانی است و رعایت به معنای وسیع آن به معنای مراقبت توأم با نوعی هدایت به کار می‌رود. راعی و رعیت در فرهنگ اسلامی مفهوم سیاسی دارد و در متون اسلامی به معنای متبوع و مسئول آمده است. «كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ»[۱].
و به همین معنا رعیت به مردم و امت رهرو اطلاق شده است مانند: «فَإِذَا أَدَّتْ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوَالِي»[۲]. «حَقُّ الْوَالِي عَلَى الرَّعِيَّةِ وَ حَقُّ الرَّعِيَّةِ عَلَى الْوَالِي»[۳]. «فَلَيْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِيَّةُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاةِ»[۴].[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ مجموعه ورام، ص۶.
- ↑ نهج البلاغه، ۲۱۴.
- ↑ نهج البلاغه، ۲۱۴.
- ↑ نهج البلاغه، ۲۱۴.
- ↑ فقه سیاسی، ج۲، ص۱۵۱.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص۹۱.