آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی]] از [[موالی]] [[بنی تیم]] یا [[بنی تمیم]]،<ref>التاریخ الکبیر ۲/۳۹.</ref> و نیاکانش از [[مردمان | [[ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی]] از [[موالی]] [[بنی تیم]] یا [[بنی تمیم]]،<ref>التاریخ الکبیر ۲/۳۹.</ref> و نیاکانش از [[مردمان خراسان]] بوده<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و خود به سال۱۳۲ه <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۰/۳۳۵.</ref> در [[مروالرود]] متولد شد. او به [[آدم بن ابی‌ایاس]] [[شهرت]] داشت.<ref> الثقات ۸/۱۳۴.</ref> دیری نپایید که به جهت [[کسب دانش]]، راهی [[بغداد]] شد و [[رشد]] [[علمی]] خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و [[شکوفایی]] وی را در این [[شهر]] دانسته‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۲۷.</ref> در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته‌ترین آنها [[شعبة بن حجاج]] بود.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> [[ذهبی]] به نقل از [[احمد بن حنبل]] می‌‌گوید که آدم بن ابی‌ایاس یکی از شش نفری است که [[احادیث]] شعبه را نوشته و آنها را جمع‌آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود<ref>تاریخ الاسلام ۱۵/۶۰.</ref> و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره‌مند شد که از آن میان [[شیبان بن عبدالرحمان]]، [[بکر بن خنیس]] و [[حماد بن سلمه]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref> | ||
عسقلانی چنان به [[ | عسقلانی چنان به [[دانش‌اندوزی]] و بهره‌گیری از [[دانشمندان]] [[اشتیاق]] داشت که به بغداد و اساتید آنجا اکتفا نکرد؛ لذا به [[کوفه]] و از آنجا به بلاد دیگری چون [[بصره]]، [[حجاز]]، [[شام]] و در نهایت به [[عسقلان]]، از شهرهای ساحلی شام رفت و از شیوخ آن مناطق استفاده کرد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref> وی پس از [[مسافرت]] به این [[دیار]]، آنجا را به عنوان [[وطن]] خود برگزید و تا آخر [[عمر]] در همان‌جا رحل اقامت افکند<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و به همین سبب به عسقلانی شهرت یافت.<ref>الأنساب ۴/۱۹۰.</ref> | ||
بسیاری از [[راویان]] و مورّخان از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که [[محمد بن اسماعیل بخاری]] صاحب الصحیح، [[ابوحاتم رازی]] [[محدّث]] معروف و [[ابوزرعه دمشقی]] صاحب [[تاریخ]] از برجسته‌ترین اینان‌اند.<ref> تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.</ref> [[ابن | بسیاری از [[راویان]] و [[مورّخان]] از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که [[محمد بن اسماعیل بخاری]] صاحب الصحیح، [[ابوحاتم رازی]] [[محدّث]] معروف و [[ابوزرعه دمشقی]] صاحب [[تاریخ]] از برجسته‌ترین اینان‌اند.<ref> تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.</ref> [[ابن ابی‌حاتم]] و [[عجلی]] بر [[وثاقت]] وی تأکید کرده<ref>الجرح و التعدیل ۲/۲۶۸ تاریخ الثقات ۵۸.</ref> و [[ابن حبّان]] نام وی را در زمره [[ثقات]] آورده است.<ref>الثقات ۸/۱۳۴.</ref> [[ابن سعد]]، عسقلانی را مردی کوتاه قد توصیف کرده و می‌‌نویسد که وی به کاغذ فروشی [[اشتغال]] داشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> او پس از ۸۸ سال [[زندگی]] در سال ۲۲۰ه در [[عسقلان]] درگذشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> آدم دارای تألیفی به نام [[تفسیر القرآن]] می‌‌باشد <ref> هدیة العارفین ۱/۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۹ - ۶۰.</ref> | ||
==جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[تفسیر آدم بن ابی‌ایاس]] | * [[تفسیر آدم بن ابی‌ایاس]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۴: | ||
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:راویان امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
[[رده:اعلام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۶
آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی از موالی بنی تیم یا بنی تمیم،[۱] و نیاکانش از مردمان خراسان بوده[۲] و خود به سال۱۳۲ه [۳] در مروالرود متولد شد. او به آدم بن ابی‌ایاس شهرت داشت.[۴] دیری نپایید که به جهت کسب دانش، راهی بغداد شد و رشد علمی خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و شکوفایی وی را در این شهر دانسته‌اند.[۵] در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته‌ترین آنها شعبة بن حجاج بود.[۶] ذهبی به نقل از احمد بن حنبل می‌‌گوید که آدم بن ابی‌ایاس یکی از شش نفری است که احادیث شعبه را نوشته و آنها را جمع‌آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود[۷] و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره‌مند شد که از آن میان شیبان بن عبدالرحمان، بکر بن خنیس و حماد بن سلمه را می‌‌توان نام برد.[۸]
عسقلانی چنان به دانش‌اندوزی و بهره‌گیری از دانشمندان اشتیاق داشت که به بغداد و اساتید آنجا اکتفا نکرد؛ لذا به کوفه و از آنجا به بلاد دیگری چون بصره، حجاز، شام و در نهایت به عسقلان، از شهرهای ساحلی شام رفت و از شیوخ آن مناطق استفاده کرد.[۹] وی پس از مسافرت به این دیار، آنجا را به عنوان وطن خود برگزید و تا آخر عمر در همان‌جا رحل اقامت افکند[۱۰] و به همین سبب به عسقلانی شهرت یافت.[۱۱]
بسیاری از راویان و مورّخان از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند که محمد بن اسماعیل بخاری صاحب الصحیح، ابوحاتم رازی محدّث معروف و ابوزرعه دمشقی صاحب تاریخ از برجسته‌ترین اینان‌اند.[۱۲] ابن ابی‌حاتم و عجلی بر وثاقت وی تأکید کرده[۱۳] و ابن حبّان نام وی را در زمره ثقات آورده است.[۱۴] ابن سعد، عسقلانی را مردی کوتاه قد توصیف کرده و می‌‌نویسد که وی به کاغذ فروشی اشتغال داشت.[۱۵] او پس از ۸۸ سال زندگی در سال ۲۲۰ه در عسقلان درگذشت.[۱۶] آدم دارای تألیفی به نام تفسیر القرآن می‌‌باشد [۱۷].[۱۸]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ التاریخ الکبیر ۲/۳۹.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۰/۳۳۵.
- ↑ الثقات ۸/۱۳۴.
- ↑ تاریخ بغداد ۷/۲۷.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۵/۶۰.
- ↑ تاریخ بغداد ۷/۱۷.
- ↑ تاریخ بغداد ۷/۱۷.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
- ↑ الأنساب ۴/۱۹۰.
- ↑ تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.
- ↑ الجرح و التعدیل ۲/۲۶۸ تاریخ الثقات ۵۸.
- ↑ الثقات ۸/۱۳۴.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
- ↑ هدیة العارفین ۱/۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۵۹ - ۶۰.