سوره ص: تفاوت میان نسخه‌ها

و پس از آن [[رسول]] گرامی خود را امر به [[صبر]] نموده و سرگذشت [[بندگان]] اواب خود را در یک فصل به یادش می‌آورد، و آن گاه [[عاقبت]] کار مردم با [[تقوی]] و سرانجام [[طاغیان]] را در فصلی خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور می‌دهد به اینکه ماموریت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوی توحید دعوت کند. و نیز در فصلی دیگر می‌فرماید: که خدا از همان [[روز]] نخست که به [[ملائکه]] [[امر]] کرد تا برای [[آدم]] [[سجده]] کنند و [[شیطان]] [[امتناع]] کرد، این قضای حتمی را راند که سرانجام [[پیروان]] [[شیطان]] و خود او به [[آتش]] منتهی شود. گفته شده: این [[سوره]] به [[شهادت]] [[سیاق]] آیاتش در [[مکه]] نازل شده است.

# دارای ۸۸ [[آیه]] به عدد [[کوفی]]، ۸۶ آیه به عدد حجازی، شامی و [[بصری]]، ۷۳۲ یا ۷۳۵ کلمه و ۳۰۲۹ یا ۳۰۶۱ حرف است.

# پیش از [[هجرت]] در مکه فرود آمد.

# گفته شده است دو آیه و بنا به قولی هفت آیه [[منسوخ]] دارد.

# چهاردهمین سوره دارای [[حروف مقطعه]] است و آیه {{متن قرآن|قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.</ref> سجده مستحبی دارد.