بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سوره توحید | | موضوع مرتبط = سوره توحید | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = سوره توحید | ||
| مداخل مرتبط = [[سوره توحید در علوم قرآنی]] - [[سوره توحید در معارف و سیره رضوی]] | | مداخل مرتبط = [[سوره توحید در علوم قرآنی]] - [[سوره توحید در معارف و سیره رضوی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[اخلاص]] از سور مکی است که پس از [[سوره ناس]] و پیش از [[سوره نجم]] نازل شده و در رتبه بیست و یکم | [[اخلاص]] از سور مکی است که پس از [[سوره ناس]] و پیش از [[سوره نجم]] نازل شده و در رتبه بیست و یکم نزول قرار گرفته است. <ref>البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۸۰؛ الاتقان، ج۱، ص۱۹.</ref> | ||
به‌دلیل برخی روایاتِ [[اسباب نزول]]، احتمال نزول آن در [[مدینه]] نیز داده شده،<ref> المیزان، ج۲۰، ص۳۸۷.</ref> یا حتی از | به‌دلیل برخی روایاتِ [[اسباب نزول]]، احتمال نزول آن در [[مدینه]] نیز داده شده،<ref> المیزان، ج۲۰، ص۳۸۷.</ref> یا حتی از سوره‌های مدنی شمرده شده است. <ref>الاتقان، ج۱، ص۲۷.</ref> بنا بر روایتی از [[ابن‌مسعود]] و [[ابیّ بن کعب]] و [[ابن‌عباس]]، این [[سوره]] در پاسخ گروهی از [[مشرکان]] [[مکه]] نازل شد که از [[رسول‌خدا]] {{صل}} خواستند تا نَسَب پروردگارش را بیان کند. <ref>مجمع‌البیان، ج۱۰، ص۸۵۹؛ تفسیرابن کثیر، ج۴، ص۶۰۴ـ۶۰۵؛ الدرالمنثور، ج۸، ص۶۷۰.</ref> اما طبق روایاتی دیگر، نزول این سوره در پاسخ برخی از [[دانشمندان یهود]] دانسته شده، که از [[رسول خدا]] {{صل}} چنین درخواستی داشتند. <ref>جمع‌البیان، ج۱۰، ص۸۵۹.</ref> در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نیز، نظر اخیر [[تأیید]] شده است. <ref>جمع‌البیان، ج۱۰، ص۸۵۹.</ref> | ||
در این دسته دوم از روایاتِ [[سبب نزول]]، بیان نشده که [[پرسش]] یهود از [[پیامبر]] در مدینه صورت گرفته، بلکه حتی در پاره‌ای از آنها آمده که شماری از [[عالمان]] یهود به مکه آمده، و در آنجا از رسول‌خدا {{صل}} درباره [[نسب]] [[خدا]] سؤال کرده‌اند؛<ref>جمع‌البیان، ج۱۰، ص۸۵۹.</ref> اما همین [[روایات]] سبب شده است که برخی [[مفسران]] نزول [[سوره اخلاص]] را در مدینه بدانند. <ref>الاتقان، ج۱، ص۲۶.</ref> گروهی دیگر نیز بدون استناد به دلیلی معتبر، برای جمع این دو دسته از روایات، به نزول مکرّر سوره اخلاص در مدینه نظر داده‌اند. <ref> الاتقان، ج۱، ص۲۶.</ref> | در این دسته دوم از روایاتِ [[سبب نزول]]، بیان نشده که [[پرسش]] یهود از [[پیامبر]] در مدینه صورت گرفته، بلکه حتی در پاره‌ای از آنها آمده که شماری از [[عالمان]] یهود به مکه آمده، و در آنجا از رسول‌خدا {{صل}} درباره [[نسب]] [[خدا]] سؤال کرده‌اند؛<ref>جمع‌البیان، ج۱۰، ص۸۵۹.</ref> اما همین [[روایات]] سبب شده است که برخی [[مفسران]] نزول [[سوره اخلاص]] را در مدینه بدانند. <ref>الاتقان، ج۱، ص۲۶.</ref> گروهی دیگر نیز بدون استناد به دلیلی معتبر، برای جمع این دو دسته از روایات، به نزول مکرّر سوره اخلاص در مدینه نظر داده‌اند. <ref> الاتقان، ج۱، ص۲۶.</ref> | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
# و [[صمد]]. <ref>التفسیر الکبیر، ج۳۲، ص۱۷۵ـ۱۷۶؛ تفسیر بقاعی، ج۸، ص۵۷۵؛ روح المعانی، مج۱۶، ص۴۷۷.</ref> «صمد» پس از دو نام «[[اخلاص]]» و «توحید» و نیز «نسبة الرب»، مشهورترین نام سوره است که از یک سو این نام تنها در همین سوره از [[قرآن]] آمده <ref>تفسیر قرطبی، ج۲۰، ص۱۶۹.</ref> و از سوی دیگر مهم‌ترین واژه این سوره است که توجه [[مفسران]] به آن جلب شده‌است. | # و [[صمد]]. <ref>التفسیر الکبیر، ج۳۲، ص۱۷۵ـ۱۷۶؛ تفسیر بقاعی، ج۸، ص۵۷۵؛ روح المعانی، مج۱۶، ص۴۷۷.</ref> «صمد» پس از دو نام «[[اخلاص]]» و «توحید» و نیز «نسبة الرب»، مشهورترین نام سوره است که از یک سو این نام تنها در همین سوره از [[قرآن]] آمده <ref>تفسیر قرطبی، ج۲۰، ص۱۶۹.</ref> و از سوی دیگر مهم‌ترین واژه این سوره است که توجه [[مفسران]] به آن جلب شده‌است. | ||
این سوره یکی از ۵ سوره‌ای است که با فعل امرِ {{متن قرآن|قُلْ}} شروع شده، اما از نظر حجم با سه [[سوره کافرون]]، [[سوره فلق]] و [[سوره ناس]] [[ارتباط]] بیشتری دارد. این سوره از یک سو با سوره کافرون پیوند دارد؛ زیرا هر دو سوره در جهت [[تحکیم]] پایه‌های توحید معرفی شده‌اند و از سوی دیگر با دو سوره فلق و ناس پیوند دارد و با عنوان معوّذات به قرائت آن سفارش شده و برای آنها خاصیت تعویذ در مقابلِ بعضی [[بیماری‌ها]] و [[خطرها]] و اساساً در [[امان خدا]] قرار گرفتن بیان شده است.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم | این سوره یکی از ۵ سوره‌ای است که با فعل امرِ {{متن قرآن|قُلْ}} شروع شده، اما از نظر حجم با سه [[سوره کافرون]]، [[سوره فلق]] و [[سوره ناس]] [[ارتباط]] بیشتری دارد. این سوره از یک سو با سوره کافرون پیوند دارد؛ زیرا هر دو سوره در جهت [[تحکیم]] پایه‌های توحید معرفی شده‌اند و از سوی دیگر با دو سوره فلق و ناس پیوند دارد و با عنوان معوّذات به قرائت آن سفارش شده و برای آنها خاصیت تعویذ در مقابلِ بعضی [[بیماری‌ها]] و [[خطرها]] و اساساً در [[امان خدا]] قرار گرفتن بیان شده است.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 354-356.</ref> | ||
== محتوای سوره == | == محتوای سوره == | ||
[[سوره اخلاص]] [[خداوند]] را به یکتایی در ذات | [[سوره اخلاص]] [[خداوند]] را به یکتایی در ذات وصف کرده: {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و [[خدا]] را تنها [[مرجع]] رفع همه نیازهای [[مخلوقات]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|اللَّهُ الصَّمَدُ}}<ref>«خداوند صمد است» سوره اخلاص، آیه ۲.</ref> و هرگونه صفت نقصی، مانند ترکیب و داشتن اجزا وبه وجود آمدن از شیئی دیگر را از او [[نفی]] می‌کند: {{متن قرآن|لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ}}<ref>«نه زاده است و نه او را زاده‌اند» سوره اخلاص، آیه ۳.</ref> و او را از هرگونه [[شریک]] داشتن مُبرّا می‌داند: {{متن قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ}}<ref>«و نه هیچ کس او را همانند است» سوره اخلاص، آیه ۴.</ref>. | ||
مهم‌ترین | مهم‌ترین وصف [[خدا]] در این [[سوره]] پس از بیان [[یگانگی]] در ذات، [[صَمَد]] بودن است که [[روایات]] متعددی از [[معصومین]] {{ع}} در [[تفسیر]] آن نقل شده و مجموع آنها [[یگانگی خدا]] در [[افعال]] ([[توحید افعالی]]) را ثابت و هرگونه [[نقص]] و [[صفات سلبی]] را از [[خداوند]] نفی می‌کند <ref>المیزان، ج۲۰، ص۳۸۸ـ۳۹۱.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 356.</ref> | ||
== [[احکام فقهی]] [[سوره]] == | == [[احکام فقهی]] [[سوره]] == | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
سوره اخلاص بر اثر [[معارف]] بلند [[توحیدی]] آن، در میان سایر سوره‌های قرآن جایگاهی ممتاز دارد. روایتی منقول از [[امام سجاد]] {{ع}} بیان‌گر عمق معارف این سوره است؛ کسی از آن [[حضرت]] درباره [[توحید]] پرسید و آن حضرت در پاسخ گفت: خداوند می‌دانست در [[آخرالزمان]] گروه‌هایی ژرف اندیش خواهند آمد؛ ازاین‌رو [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و ۵ [[آیه]] آغازین [[سوره حدید]] را نازل کرد. | سوره اخلاص بر اثر [[معارف]] بلند [[توحیدی]] آن، در میان سایر سوره‌های قرآن جایگاهی ممتاز دارد. روایتی منقول از [[امام سجاد]] {{ع}} بیان‌گر عمق معارف این سوره است؛ کسی از آن [[حضرت]] درباره [[توحید]] پرسید و آن حضرت در پاسخ گفت: خداوند می‌دانست در [[آخرالزمان]] گروه‌هایی ژرف اندیش خواهند آمد؛ ازاین‌رو [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و ۵ [[آیه]] آغازین [[سوره حدید]] را نازل کرد. | ||
در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} آمده است که هر کس این سوره را قرائت کند، [[توحید]] را شناخته است. در این [[روایت]] سفارش شده که پس از اتمام قرائت سوره، [[قاری]] سه بار بگوید: {{عربی|"كَذَلِكَ اَللَّهُ رَبِّي"}}<ref>نور الثقلین، ج۵، ص۷۰۰.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم | در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} آمده است که هر کس این سوره را قرائت کند، [[توحید]] را شناخته است. در این [[روایت]] سفارش شده که پس از اتمام قرائت سوره، [[قاری]] سه بار بگوید: {{عربی|"كَذَلِكَ اَللَّهُ رَبِّي"}}<ref>نور الثقلین، ج۵، ص۷۰۰.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 356-357.</ref> | ||
== [[فضایل]] و آثار == | == [[فضایل]] و آثار == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
در روایات، خواندن آن را سبب [[ایمنی]] از [[شر]] [[حاکم ستمگر]] و [[مردم]] نیز بر شمرده‌اند. مفضل‌بن‌عمر از [[امام صادق]] {{ع}} نقل کرده است: با قرائت {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> میان خود و مردم، حایل ایجاد کن و آن را در طرف راست، چپ، پیش‌رو، پشت سر، بالا و پایین خودت بخوان. <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۳.</ref> نیز رسول خدا {{صل}} به یکی از اصحابش توصیه کرده است که برای [[رفع فقر]] و [[تنگدستی]]، این سوره را پس از ورود به [[خانه]]، قرائت کند <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۵؛ تفسیرابن کثیر، ج۴، ص۶۰۸.</ref> و نقل شده که [[رسول خدا]] {{صل}} در وقتی که او را عقربی گزیده بود با قرائت این [[سوره]] و معوّذتین، خود را [[تعویذ]] کرده است. <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۴.</ref> | در روایات، خواندن آن را سبب [[ایمنی]] از [[شر]] [[حاکم ستمگر]] و [[مردم]] نیز بر شمرده‌اند. مفضل‌بن‌عمر از [[امام صادق]] {{ع}} نقل کرده است: با قرائت {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> میان خود و مردم، حایل ایجاد کن و آن را در طرف راست، چپ، پیش‌رو، پشت سر، بالا و پایین خودت بخوان. <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۳.</ref> نیز رسول خدا {{صل}} به یکی از اصحابش توصیه کرده است که برای [[رفع فقر]] و [[تنگدستی]]، این سوره را پس از ورود به [[خانه]]، قرائت کند <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۵؛ تفسیرابن کثیر، ج۴، ص۶۰۸.</ref> و نقل شده که [[رسول خدا]] {{صل}} در وقتی که او را عقربی گزیده بود با قرائت این [[سوره]] و معوّذتین، خود را [[تعویذ]] کرده است. <ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۴.</ref> | ||
در [[حدیثی]] آمده است که هرگاه رسول خدا {{صل}} [[بیمار]] می‌شد، [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> را بر خود می‌خواند. <ref>الاحادیث والآثار، ص۴۱۹.</ref> سفارش‌های رسول خدا {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}} به قرائت این سوره (با توجه به مضمون آن) می‌تواند تلاشی برای [[هدایت مردم]] به‌سوی [[اعتقاد صحیح]] به [[خدای تعالی]] به‌شمار آید؛ به‌ویژه برای مردمی که به [[بت‌پرستی]] خو گرفته بودند؛ ازاین‌رو هرگاه یکی از [[صحابه]] به قرائت این سوره مداومت می‌کرد به شدت مورد [[تشویق]] و [[محبت]] [[رسول‌خدا]] {{صل}} قرار می‌گرفت<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۱؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج۴، ص۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم | در [[حدیثی]] آمده است که هرگاه رسول خدا {{صل}} [[بیمار]] می‌شد، [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> را بر خود می‌خواند. <ref>الاحادیث والآثار، ص۴۱۹.</ref> سفارش‌های رسول خدا {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}} به قرائت این سوره (با توجه به مضمون آن) می‌تواند تلاشی برای [[هدایت مردم]] به‌سوی [[اعتقاد صحیح]] به [[خدای تعالی]] به‌شمار آید؛ به‌ویژه برای مردمی که به [[بت‌پرستی]] خو گرفته بودند؛ ازاین‌رو هرگاه یکی از [[صحابه]] به قرائت این سوره مداومت می‌کرد به شدت مورد [[تشویق]] و [[محبت]] [[رسول‌خدا]] {{صل}} قرار می‌گرفت<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۷۰۱؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج۴، ص۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 357-358.</ref> | ||
== سوره توحید در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | == سوره توحید در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:000060.jpg|22px]] [[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹''']] | ||
# [[پرونده: 10524027.jpg|22px]] [[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره توحید (مقاله)|مقاله «سوره توحید»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']] | # [[پرونده: 10524027.jpg|22px]] [[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره توحید (مقاله)|مقاله «سوره توحید»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||