بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تفسیر | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تفسیر روایی]]، [[تفسیر قرآن]] بر اساس [[احادیث]] و [[روایات]] [[حضرت رسول اکرم]]{{صل}} و [[ائمه معصوم]]{{ع}} (از نظر [[شیعه]]) است. | [[تفسیر روایی]]، [[تفسیر قرآن]] بر اساس [[احادیث]] و [[روایات]] [[حضرت رسول اکرم]] {{صل}} و [[ائمه معصوم]] {{ع}} (از نظر [[شیعه]]) است. | ||
[[اهل‌سنت]]؛ [[صحابه]] و [[تابعین]] را از مصادر [[تفسیر]] دانسته، به روایات منقول از آنان به دلیل [[صحابی]] و [[تابعی]] بودن [[اطمینان]] و از آنها در تفسیر قرآن استفاده می‌کنند؛ در حالی که شیعه فقط به روایاتی [[اعتماد]] دارد که از [[معصوم]] باشد، و اقوال صحابه را به صرف صحابی‌بودن نمی‌پذیرد. | [[اهل‌سنت]]؛ [[صحابه]] و [[تابعین]] را از مصادر [[تفسیر]] دانسته، به روایات منقول از آنان به دلیل [[صحابی]] و [[تابعی]] بودن [[اطمینان]] و از آنها در تفسیر قرآن استفاده می‌کنند؛ در حالی که شیعه فقط به روایاتی [[اعتماد]] دارد که از [[معصوم]] باشد، و اقوال صحابه را به صرف صحابی‌بودن نمی‌پذیرد. | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
مفسرانِ [[معتقد]] به کاربرد [[حدیث]] در تفسیر قرآن برای [[اثبات]] [[صحت]] روش و مبانی [[تفسیری]] خود، ادله‌ای را اقامه کرده‌اند که به پاره‌ای از آنها اشاره می‌شود: | مفسرانِ [[معتقد]] به کاربرد [[حدیث]] در تفسیر قرآن برای [[اثبات]] [[صحت]] روش و مبانی [[تفسیری]] خود، ادله‌ای را اقامه کرده‌اند که به پاره‌ای از آنها اشاره می‌شود: | ||
#[[استدلال]] به روایاتی که در [[مذمت]] و تقبیح تفسیر به رأی وارد شده‌اند. | # [[استدلال]] به روایاتی که در [[مذمت]] و تقبیح تفسیر به رأی وارد شده‌اند. | ||
#عدم جواز اعتماد به ظَنّ در تفسیر قرآن. طبق نظریه آنان تفسیری که پشتوانه [[روایی]] نداشته باشد، [[اجتهاد]] شخصی است و مبنایی جز [[ظن]] و [[گمان]] ندارد. | # عدم جواز اعتماد به ظَنّ در تفسیر قرآن. طبق نظریه آنان تفسیری که پشتوانه [[روایی]] نداشته باشد، [[اجتهاد]] شخصی است و مبنایی جز [[ظن]] و [[گمان]] ندارد. | ||
#معرفی [[رسول اکرم]]{{صل}} به عنوان [[مبین قرآن]] توسط خود [[قرآن]]: {{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ}}<ref>«(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن | # معرفی [[رسول اکرم]] {{صل}} به عنوان [[مبین قرآن]] توسط خود [[قرآن]]: {{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ}}<ref>«(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند» سوره نحل، آیه ۴۴.</ref>؛ و این دلیلی است بر نیاز تفسیر به روایات. | ||
#اختصاصی بودن خطاب‌های قرآن. و به همین جهت، تنها راه بیان و توضیح قرآن مخاطبان آن ([[پیامبر]]{{صل}} و سایر [[معصومان]]{{ع}}) هستند. | # اختصاصی بودن خطاب‌های قرآن. و به همین جهت، تنها راه بیان و توضیح قرآن مخاطبان آن ([[پیامبر]] {{صل}} و سایر [[معصومان]] {{ع}}) هستند. | ||
#[[ناتوانی]] [[عقل]] از تفسیر قرآن. در این‌باره به روایاتی استدلال کرده‌اند که راه [[فهم قرآن]] را منحصر در روایات دانسته، و عقل را در تفسیر قرآن [[ناتوان]] می‌شمرد؛ | # [[ناتوانی]] [[عقل]] از تفسیر قرآن. در این‌باره به روایاتی استدلال کرده‌اند که راه [[فهم قرآن]] را منحصر در روایات دانسته، و عقل را در تفسیر قرآن [[ناتوان]] می‌شمرد؛ | ||
#[[استدلال]] به [[حدیث ثقلین]]. به مقتضای حدیث ثقلین، [[تمسک به قرآن]] و کسب [[هدایت]] از آن جز از راه [[عترت]] و [[امامان معصوم]]{{ع}} ممکن نیست<ref>واعظ زاده خراسانی، محمد، مکاتب وروشهای تفسیری(خطی) | # [[استدلال]] به [[حدیث ثقلین]]. به مقتضای حدیث ثقلین، [[تمسک به قرآن]] و کسب [[هدایت]] از آن جز از راه [[عترت]] و [[امامان معصوم]] {{ع}} ممکن نیست<ref>واعظ زاده خراسانی، محمد، مکاتب وروشهای تفسیری(خطی)، صفحه ۴۴۰؛ عک، خالد عبد الرحمان، اصول التفسیر و قواعده، صفحه (۱۰۷-۱۳۱)؛ رومی، فهد بن عبدالرحمان، اصول التفسیر و مناهجه، صفحه (۷۱-۷۸)؛ معرفت، محمد هادی، صیانة القرآن من التحریف، صفحه ۳۶؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیر والمفسرون، جلد۱،صفحه ۱۵۶؛ عمید زنجانی، عباسعلی، مبانی وروشهای تفسیر قرآن، صفحه (۱۹۱-۲۰۷)؛ جلالیان، حبیب الله، تاریخ تفسیرقرآن کریم، صفحه (۱۰۵-۱۰۶)؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱،صفحه (۴-۱۴)؛ کمالی دزفولی، علی، شناخت قرآن، صفحه (۳۲۵-۳۳۴)؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۲،صفحه ۴۶۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۹۱.</ref> | ||
==[[تفسیر مأثور]]== | == [[تفسیر مأثور]] == | ||
==[[مفسّران]] [[روایی]]== | == [[مفسّران]] [[روایی]] == | ||
[[مفسّران]] [[روایی]] بر صاحبان تفاسیری اطلاق می‌شود که محور اصلی [[تفسیر]] آنها را [[اخبار]] منسوب به [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{ع}} و [[صحابه]] تشکیل می‌دهد؛ مانند: [[جامع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|جامع البیان فی تفسیر القرآن]] تألیف [[محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری]] معروف به [[تفسیر طبری (کتاب)|تفسیر طبری]]، و [[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور (کتاب)|الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور]] تألیف [[جلال الدین سیوطی]]<ref>عقیقی بخشایشی، عبد الرحیم، طبقات مفسران شیعه، جلد۱، صفحه ۲۰۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۴۴۹۵.</ref> | [[مفسّران]] [[روایی]] بر صاحبان تفاسیری اطلاق می‌شود که محور اصلی [[تفسیر]] آنها را [[اخبار]] منسوب به [[پیامبر]] {{صل}} و [[امامان معصوم]] {{ع}} و [[صحابه]] تشکیل می‌دهد؛ مانند: [[جامع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|جامع البیان فی تفسیر القرآن]] تألیف [[محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری]] معروف به [[تفسیر طبری (کتاب)|تفسیر طبری]]، و [[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور (کتاب)|الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور]] تألیف [[جلال الدین سیوطی]]<ref>عقیقی بخشایشی، عبد الرحیم، طبقات مفسران شیعه، جلد۱، صفحه ۲۰۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۴۴۹۵.</ref> | ||
{{تفسیر}} | {{تفسیر}} | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||