بکر بن محمد ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == بکر بن علی بن عبدالعزیز<ref>مصحف بکر عن علی بن عبدالعزیز است.</ref>، در سند یک روایت تفسیر کنز الدقائق و به گزارش از الخصال واقع شده است: {{متن حدیث| عَنْ ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بکر بن محمد ازدی در تراجم و رجال]] | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
بکر بن علی بن عبدالعزیز<ref>مصحف بکر عن علی بن عبدالعزیز است.</ref>، در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]] و به گزارش از [[الخصال]] واقع شده است:
[[ابومحمد بکر بن محمد بن عبدالرحمان بن نعیم ازدی غامدی کوفی]] از افراد برجسته [[خاندان]] [[آل نعیم]]، از خاندان‌های مهم و عالم پرور [[شیعه در کوفه]]، بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۹.</ref> وی از [[اصحاب]] [[امام صادق]]، [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{ع}} به حساب می‌‌آمد<ref>رجال الطوسی، ص۱۵۷، ۳۴۴ و ۳۷۰.</ref> و از [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و امام کاظم<ref>لسان المیزان، ج۲، ص۵۷.</ref> و افرادی چون [[ابابصیر]]، [[ابان بن عثمان]] و [[اسحاق بن جعفر]] [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۵۷.</ref> افرادی چون [[عبدالله بن صلت قمی]]، [[عباس بن معروف]]، [[احمد بن اسحاق]]، [[ابراهیم بن هاشم]]، [[ابن ابی عمیر]]، [[حسن بن علی بن یقطین]] و [[عثمان بن عیسی]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref>


{{متن حدیث| عَنْ بَكْرِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلسَّنَةِ كَمْ يَوْماً هِيَ قَالَ ثَلاَثُمِائَةٍ وَ سِتُّونَ يَوْماً مِنْهَا سِتَّةُ أَيَّامٍ خَلَقَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهَا اَلدُّنْيَا فَطُرِحَتْ مِنْ أَصْلِ اَلسَّنَةِ فَصَارَتِ اَلسَّنَةُ ثَلاَثَمِائَةٍ وَ أَرْبَعَةً وَ خَمْسِينَ يَوْماً يُسْتَحَبُّ أَنْ يَطُوفَ اَلرَّجُلُ فِي مُقَامِهِ بِمَكَّةَ عَدَدَ أَيَّامِ اَلسَّنَةِ ثَلاَثَمِائَةٍ وَ سِتِّينَ أُسْبُوعاً فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى ذَلِكَ طَافَ ثَلاَثَمِائَةٍ وَ سِتِّينَ شَوْطاً }}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۵، ص۱۰۴ به گزارش از الخصال، ج۲، ص۶۰۲، ح۷.</ref>.
او فردی مورد [[اعتماد]] و عمرش طولانی بود و کتابی دارد که عده‌ای از [[اصحاب]]، آن را نقل کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> به [[عقیده]] برخی [[رجال شناسان]]، دو نفر به نام [[بکر بن محمد ازدی]] داریم، <ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> ولی گویا [[کشّی]] قائل به تعدد نیست.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۲.</ref> کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۱۶.</ref> و اصل را از آثار وی شمرده‌اند.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۰۵.</ref>
 
[[سند روایت]] به طور کامل در الخصال چنین ثبت شده است: {{متن حدیث|حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ بَكْرِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلسَّنَةِ كَمْ يَوْماً هِيَ...}}<ref>الخصال، ج۲، ص۶۰۲، ح۷.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۴، ص 599.</ref>
 
==شرح حال [[راوی]]==
نام راوی، نه در [[کتاب‌های رجالی]] ذکر شده؛ نه در سند [[روایات]] دیگر [[مشاهده]] شده است؛ لیکن از مقایسه سند روایت یاد شده، در [[الخصال]] با مشابه آن در یکی از [[اسناد]] [[تهذیب الأحکام]]<ref>{{متن حدیث|محمد بن أحمد بن یحیی عن أحمد بن الحسین عن الحسن بن علی بن یقطین عن بکر بن محمد عن عثیمة قال: دخلت علی أبی عبدالله{{ع}} و عنده نساؤه قال: فشم رائحة النضوح، فقال: ما هذا؟ قالوا: نضوح یجعل فیه الصّیاح، قال: فأمر به فأهریق فی البالوعة}}. تهذیب الأحکام، ج۹، ص۱۲۳، ح۲۶۴).</ref>، استفاده می‌شود که در عنوان یاد شده، تصحیف رخ داده و «بکر بن علی بن عبدالعزیز»، مصحّف {{عربی|"بكر عن عبدالعزيز"}} باشد.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۴، ص 600.</ref>
 
==تحقیق==
در سند الخصال، [[حسین بن علی بن یقطین]] از بکر بن علی بن عبدالعزیز روایت کرده و در سند [[تهذیب الأحکام]]، [[حسن بن علی بن یقطین]] از [[بکر بن محمد]] و چون علی بن عبدالعزیز در بعضی اسناد به واسطه پدرش از [[امام صادق]]{{ع}} روایت نقل کرده<ref>ر.ک: المحاسن، ج۱، ص۲۸۹، ح۴۳۴؛ بصائر الدرجات، ص۳۹۶، (ح۴) و ص۴۵۲، (ح۸)؛ تفسیر العیاشی، ج۱، ص۱۹۰، ح۱۰۷؛ الکافی، ج۴، ص۳۳۰، ح۶.</ref>، احتمالاً [[سند روایت]] چنین باشد: {{عربی|"الحسين بن علي بن يقطين، عن بكر، عن علي بن عبدالعزیز، عن أبيه، قال: سألت أبا عبدالله{{ع}}"}} و بر این اساس، مراد از بکر، [[بکر بن محمد الازدی]] است، به قرینه این سند روایت [[الکافی]]:
 
{{متن حدیث|اَلْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْأَزْدِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ مَعِي عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ فَقَالَ لِي مَنْ هَذَا فَقُلْتُ مَوْلًى لَنَا فَقَالَ أَعْتَقْتُمُوهُ أَوْ أَبَاهُ فَقُلْتُ بَلْ أَبَاهُ فَقَالَ لَيْسَ هَذَا مَوْلاَكَ هَذَا أَخُوكَ وَ اِبْنُ عَمِّكَ وَ إِنَّمَا اَلْمَوْلَى هُوَ اَلَّذِي جَرَتْ عَلَيْهِ اَلنِّعْمَةُ فَإِذَا جَرَتْ عَلَى أَبِيهِ فَهُوَ أَخُوكَ وَ اِبْنُ عَمِّكَ}}<ref>الکافی، ج۶، ص۱۱۹، ح۳.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۴، ص 600-601.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده: IM009728.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|'''رجال تفسیری ج۴''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۴: خط ۱۴:


[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:طبقه پنجم راویان]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:اصحاب امام رضا]]
[[رده:اصحاب امام کاظم]]
[[رده:آل نعیم]]
[[رده:ازدی]]
[[رده:کوفیان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲

آشنایی اجمالی

ابومحمد بکر بن محمد بن عبدالرحمان بن نعیم ازدی غامدی کوفی از افراد برجسته خاندان آل نعیم، از خاندان‌های مهم و عالم پرور شیعه در کوفه، بود.[۱] وی از اصحاب امام صادق، امام کاظم و امام رضا(ع) به حساب می‌‌آمد[۲] و از امام باقر، امام صادق و امام کاظم[۳] و افرادی چون ابابصیر، ابان بن عثمان و اسحاق بن جعفر روایت کرده است.[۴] افرادی چون عبدالله بن صلت قمی، عباس بن معروف، احمد بن اسحاق، ابراهیم بن هاشم، ابن ابی عمیر، حسن بن علی بن یقطین و عثمان بن عیسی از وی روایت کرده‌اند.[۵]

او فردی مورد اعتماد و عمرش طولانی بود و کتابی دارد که عده‌ای از اصحاب، آن را نقل کرده‌اند.[۶] به عقیده برخی رجال شناسان، دو نفر به نام بکر بن محمد ازدی داریم، [۷] ولی گویا کشّی قائل به تعدد نیست.[۸] کتاب الحدیث[۹] و اصل را از آثار وی شمرده‌اند.[۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۹.
  2. رجال الطوسی، ص۱۵۷، ۳۴۴ و ۳۷۰.
  3. لسان المیزان، ج۲، ص۵۷.
  4. معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۵۷.
  5. جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
  6. جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
  7. جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
  8. اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۲.
  9. الذریعه، ج۶، ص۳۱۶.
  10. الفهرست (طوسی)، ص۳۹.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۰۵.