بکر بن محمد ازدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بکر بن محمد ازدی در تراجم و رجال]] | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بکر بن محمد ازدی در تراجم و رجال]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابومحمد بکر بن محمد بن عبدالرحمان بن نعیم ازدی غامدی کوفی]] از افراد برجسته [[خاندان]] [[آل نعیم]]، از خاندانهای مهم و عالم پرور [[شیعه در کوفه]]، بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۹.</ref> وی از [[اصحاب امام صادق]]، [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{ع}} به حساب میآمد<ref>رجال الطوسی، ص۱۵۷، ۳۴۴ و ۳۷۰.</ref> و از [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و امام کاظم<ref>لسان المیزان، ج۲، ص۵۷.</ref> و افرادی چون [[ابابصیر]]، [[ابان بن عثمان]] و [[اسحاق بن جعفر]] [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۵۷.</ref> افرادی چون [[عبدالله بن صلت قمی]]، [[عباس بن معروف]]، [[احمد بن اسحاق]]، [[ابراهیم بن هاشم]]، [[ابن ابی عمیر]]، [[حسن بن علی بن یقطین]] و [[عثمان بن عیسی]] از وی روایت کردهاند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> | [[ابومحمد بکر بن محمد بن عبدالرحمان بن نعیم ازدی غامدی کوفی]] از افراد برجسته [[خاندان]] [[آل نعیم]]، از خاندانهای مهم و عالم پرور [[شیعه در کوفه]]، بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۹.</ref> وی از [[اصحاب]] [[امام صادق]]، [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{ع}} به حساب میآمد<ref>رجال الطوسی، ص۱۵۷، ۳۴۴ و ۳۷۰.</ref> و از [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و امام کاظم<ref>لسان المیزان، ج۲، ص۵۷.</ref> و افرادی چون [[ابابصیر]]، [[ابان بن عثمان]] و [[اسحاق بن جعفر]] [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۵۷.</ref> افرادی چون [[عبدالله بن صلت قمی]]، [[عباس بن معروف]]، [[احمد بن اسحاق]]، [[ابراهیم بن هاشم]]، [[ابن ابی عمیر]]، [[حسن بن علی بن یقطین]] و [[عثمان بن عیسی]] از وی روایت کردهاند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> | ||
او فردی مورد [[اعتماد]] و عمرش طولانی بود و کتابی دارد که عدهای از [[اصحاب]]، آن را نقل کردهاند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> به [[عقیده]] برخی [[رجال شناسان]]، دو نفر به نام [[بکر بن محمد ازدی]] داریم، <ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> ولی گویا [[کشّی]] قائل به تعدد نیست.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۲.</ref> کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۱۶.</ref> و اصل را از آثار وی شمردهاند.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۰۵.</ref> | او فردی مورد [[اعتماد]] و عمرش طولانی بود و کتابی دارد که عدهای از [[اصحاب]]، آن را نقل کردهاند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> به [[عقیده]] برخی [[رجال شناسان]]، دو نفر به نام [[بکر بن محمد ازدی]] داریم، <ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.</ref> ولی گویا [[کشّی]] قائل به تعدد نیست.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۲.</ref> کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۱۶.</ref> و اصل را از آثار وی شمردهاند.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۰۵.</ref> |
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
آشنایی اجمالی
ابومحمد بکر بن محمد بن عبدالرحمان بن نعیم ازدی غامدی کوفی از افراد برجسته خاندان آل نعیم، از خاندانهای مهم و عالم پرور شیعه در کوفه، بود.[۱] وی از اصحاب امام صادق، امام کاظم و امام رضا(ع) به حساب میآمد[۲] و از امام باقر، امام صادق و امام کاظم[۳] و افرادی چون ابابصیر، ابان بن عثمان و اسحاق بن جعفر روایت کرده است.[۴] افرادی چون عبدالله بن صلت قمی، عباس بن معروف، احمد بن اسحاق، ابراهیم بن هاشم، ابن ابی عمیر، حسن بن علی بن یقطین و عثمان بن عیسی از وی روایت کردهاند.[۵]
او فردی مورد اعتماد و عمرش طولانی بود و کتابی دارد که عدهای از اصحاب، آن را نقل کردهاند.[۶] به عقیده برخی رجال شناسان، دو نفر به نام بکر بن محمد ازدی داریم، [۷] ولی گویا کشّی قائل به تعدد نیست.[۸] کتاب الحدیث[۹] و اصل را از آثار وی شمردهاند.[۱۰].[۱۱]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۹.
- ↑ رجال الطوسی، ص۱۵۷، ۳۴۴ و ۳۷۰.
- ↑ لسان المیزان، ج۲، ص۵۷.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۵۷.
- ↑ جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۲.
- ↑ الذریعه، ج۶، ص۳۱۶.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۳۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۰۵.