سازش: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سازش در لغت]] - [[سازش در قرآن]] - [[سازش در فقه سیاسی]] - [[نفی سازش در معارف و سیره نبوی]] - [[نفی سازش در معارف و سیره علوی]] - [[نفی سازش در معارف و سیره پیامبران]]| پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سازش در لغت]] - [[سازش در قرآن | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
مداهنه در لغت، [[سهل‌انگاری]]، [[سازش‌کاری]] و [[دورویی]]<ref>فرهنگ معین، ج۳، ص۳۹۶۰.</ref> و در اصطلاح، [[خیانت]] و [[چاپلوسی]] کردن است؛ به گونه‌ای که به خاطر رعایت بعضی از [[مصالح]]، عمل طرف مقابل، نادیده گرفته می‌شود. مداهنه در [[قرآن]]، نوعی سازش‌کاری است که از روش‌های بازیگران [[سیاسی]] به شمار می‌آید. آنها در مقابل امتیازاتی که می‌گیرند، امتیازاتی را هم به طرف مقابل می‌دهند و برای [[منافع]] شخصی خود، از اهداف، اصول و [[ارزش‌ها]] صرف نظر می‌کنند<ref>{{متن قرآن|وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ}} «دوست دارند نرمی پیشه کنی تا نرمی پیش گیرند» سوره قلم، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ}} «و در میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و از خواسته‌های آنان پیروی مکن و از آنان بپرهیز مبادا تو را در برخی از آنچه خداوند به سوی تو فرو فرستاده است به فتنه اندازند و اگر رو برتابند بدان که خداوند جز این نمی‌خواهد که آنان را به برخی از گناهانشان گرفتار سازد و بی‌گمان بسیاری از مردم نافرمانند» سوره مائده، آیه ۴۹.</ref>. از این‌رو، [[اسلام]] مداهنه را در مراودات سیاسی و [[اجتماعی]]، نپذیرفته است<ref>التفسیر الکبیر، ج۳۰، ص۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۲۳۰؛ تفسیر مراغی، ج۲۹، ص۳۱؛ المیزان، ج۱۹، ص۳۷۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۳.</ref>. | مداهنه در لغت، [[سهل‌انگاری]]، [[سازش‌کاری]] و [[دورویی]]<ref>فرهنگ معین، ج۳، ص۳۹۶۰.</ref> و در اصطلاح، [[خیانت]] و [[چاپلوسی]] کردن است؛ به گونه‌ای که به خاطر رعایت بعضی از [[مصالح]]، عمل طرف مقابل، نادیده گرفته می‌شود. مداهنه در [[قرآن]]، نوعی سازش‌کاری است که از روش‌های بازیگران [[سیاسی]] به شمار می‌آید. آنها در مقابل امتیازاتی که می‌گیرند، امتیازاتی را هم به طرف مقابل می‌دهند و برای [[منافع]] شخصی خود، از اهداف، اصول و [[ارزش‌ها]] صرف نظر می‌کنند<ref>{{متن قرآن|وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ}} «دوست دارند نرمی پیشه کنی تا نرمی پیش گیرند» سوره قلم، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ}} «و در میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و از خواسته‌های آنان پیروی مکن و از آنان بپرهیز مبادا تو را در برخی از آنچه خداوند به سوی تو فرو فرستاده است به فتنه اندازند و اگر رو برتابند بدان که خداوند جز این نمی‌خواهد که آنان را به برخی از گناهانشان گرفتار سازد و بی‌گمان بسیاری از مردم نافرمانند» سوره مائده، آیه ۴۹.</ref>. از این‌رو، [[اسلام]] مداهنه را در مراودات سیاسی و [[اجتماعی]]، نپذیرفته است<ref>التفسیر الکبیر، ج۳۰، ص۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۲۳۰؛ تفسیر مراغی، ج۲۹، ص۳۱؛ المیزان، ج۱۹، ص۳۷۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۳.</ref>. | ||
==سازش‌ناپذیری (عدم مداهنه)== | == سازش‌ناپذیری (عدم مداهنه) == | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
* [[آشتی]] | * [[آشتی]] | ||
* [[صلح]] | * [[صلح]] | ||
* [[آتش‌بس]] | * [[آتش‌بس]] | ||
==پرسش‌های وابسته== | == پرسش‌های وابسته == | ||
# [[سیره اهل بیت در مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)]] | # [[سیره اهل بیت در مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)]] | ||
# [[سیره اهل بیت در شیوه‌های مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)]] | # [[سیره اهل بیت در شیوه‌های مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)]] | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲
سازش از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سازش در لغت - سازش در قرآن - سازش در فقه سیاسی - نفی سازش در معارف و سیره نبوی - نفی سازش در معارف و سیره علوی - نفی سازش در معارف و سیره پیامبران - پرسش مرتبط نداردمقدمه
مداهنه در لغت، سهل‌انگاری، سازش‌کاری و دورویی[۱] و در اصطلاح، خیانت و چاپلوسی کردن است؛ به گونه‌ای که به خاطر رعایت بعضی از مصالح، عمل طرف مقابل، نادیده گرفته می‌شود. مداهنه در قرآن، نوعی سازش‌کاری است که از روش‌های بازیگران سیاسی به شمار می‌آید. آنها در مقابل امتیازاتی که می‌گیرند، امتیازاتی را هم به طرف مقابل می‌دهند و برای منافع شخصی خود، از اهداف، اصول و ارزش‌ها صرف نظر می‌کنند[۲]. از این‌رو، اسلام مداهنه را در مراودات سیاسی و اجتماعی، نپذیرفته است[۳][۴].
سازش‌ناپذیری (عدم مداهنه)
جستارهای وابسته
پرسش‌های وابسته
- سیره اهل بیت در مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)
- سیره اهل بیت در شیوه‌های مبارزه با طاغوت چه بوده است؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معین، ج۳، ص۳۹۶۰.
- ↑ ﴿وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ﴾ «دوست دارند نرمی پیشه کنی تا نرمی پیش گیرند» سوره قلم، آیه ۹؛ ﴿وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ﴾ «و در میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و از خواسته‌های آنان پیروی مکن و از آنان بپرهیز مبادا تو را در برخی از آنچه خداوند به سوی تو فرو فرستاده است به فتنه اندازند و اگر رو برتابند بدان که خداوند جز این نمی‌خواهد که آنان را به برخی از گناهانشان گرفتار سازد و بی‌گمان بسیاری از مردم نافرمانند» سوره مائده، آیه ۴۹.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج۳۰، ص۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۲۳۰؛ تفسیر مراغی، ج۲۹، ص۳۱؛ المیزان، ج۱۹، ص۳۷۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۳.