وصی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = القاب امام علی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
'''وصی''' به معنای کسی که [[حق]] [[حفظ]] و تصرف در چیزی به او داده می‌شود وصی از لقب‌های [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} است و [[پیامبر]] بارها او را به عنوان وصی خویش معرفی کرده است. چه در اوایل [[بعثت]] و ماجرای [[اطعام]] [[قریش]] و [[حدیث یوم الدار]] و چه در واپسین روزهای [[عمر]] خویش<ref>بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱ تا ۲۶.</ref>. تعبیر {{ | '''وصی''' به معنای کسی که [[حق]] [[حفظ]] و تصرف در چیزی به او داده می‌شود وصی از لقب‌های [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} است و [[پیامبر]] بارها او را به عنوان وصی خویش معرفی کرده است. چه در اوایل [[بعثت]] و ماجرای [[اطعام]] [[قریش]] و [[حدیث یوم الدار]] و چه در واپسین روزهای [[عمر]] خویش<ref>بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱ تا ۲۶.</ref>. تعبیر {{متن حدیث|هَذَا أَخِي وَ وَارِثِي وَ وَصِيِّي}} از آن جمله است. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[وصایت]] در [[اسلام]] همان [[خلافت]] و [[جانشینی پیامبر]] است که [[امام علی]] و [[ائمه]] دیگر هم این سمت را داشته‌اند و از [[امام علی|حضرت علی]] در [[روایات]] به عنوان سیّد الأوصیاء، سید‌الوصیین، وصی النبی و... یاد شده است {{ | [[وصایت]] در [[اسلام]] همان [[خلافت]] و [[جانشینی پیامبر]] است که [[امام علی]] و [[ائمه]] دیگر هم این سمت را داشته‌اند و از [[امام علی|حضرت علی]] در [[روایات]] به عنوان سیّد الأوصیاء، سید‌الوصیین، وصی النبی و... یاد شده است {{متن حدیث|إِنَّ أَفْضَلَ الْأَوْصِيَاءِ وَصِيُّ مُحَمَّدٍ}}<ref>کافی، ج ۱ ص ۴۵۰</ref> اطلاق این [[لقب]] برای آن حضرت چنان [[شهرت]] داشته که گاهی به تنهایی به‌کار می‌رفته و با گفتن وصی ذهن‌ها به آن [[امام]] متوجه می‌شده است. خود [[علی]] در شورای [[انتخابات]] [[خلیفه]] به آنان فرمود شمارا به [[خدا]] قسم آیا برای [[پیامبر خدا]] جز من وصی می‌شناسید؟ گفتند نه<ref>بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱.</ref>. در اشعار و گفته‌های دیگران هم از آن حضرت با همین [[لقب]] بسیار یاد شده است<ref>به مواردی از اشعار شاعران در کتاب «امامت» حسن‌زاده آملی ص ۱۴۶ به بعد و «موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب» ج ۲ ص ۱۲۱ مراجعه کنید</ref>. [[وصیّت]] و [[وصایت]] و [[وصیّ]]، بار [[اعتقادی]] و ولایی دارد و تعدادی از محقّقان در موضوع [[امامت]]، به نگارش کتاب‌هایی در [[اثبات]] [[وصیّ]] بودن [[امام علی|علی]] {{ع}} نوشته‌اند که به معنای [[اثبات]] [[امامت]] بلافصل اوست<ref>مثل «اثبات الوصية» مسعودی، «اثبات الوصيّه» هشام بن حکم، «اثبات الوصيّة» علامه حلّی و... .</ref>. مقام [[وصایت]]، [[ضرورت]] [[اطاعت]] از [[وصیّ]] را هم همراه دارد. به فرمودۀ [[امام صادق]] {{ع}}: {{متن حدیث|أُشْرِكَ بَيْنَ الْأَوْصِيَاءِ وَالرُّسُلِ فِي الطَّاعَةِ}}<ref>«وصیا و پیامبران در اطاعت، مشترک قرار داده شده‌اند». اصول کافی، ج ۱ ص ۱۸۶.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۹۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
{{فضائل اهل بیت}} | {{فضائل اهل بیت}} | ||
[[رده: | [[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام علی]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳
وصی به معنای کسی که حق حفظ و تصرف در چیزی به او داده می‌شود وصی از لقب‌های حضرت علی (ع) است و پیامبر بارها او را به عنوان وصی خویش معرفی کرده است. چه در اوایل بعثت و ماجرای اطعام قریش و حدیث یوم الدار و چه در واپسین روزهای عمر خویش[۱]. تعبیر «هَذَا أَخِي وَ وَارِثِي وَ وَصِيِّي» از آن جمله است.
مقدمه
وصایت در اسلام همان خلافت و جانشینی پیامبر است که امام علی و ائمه دیگر هم این سمت را داشته‌اند و از حضرت علی در روایات به عنوان سیّد الأوصیاء، سید‌الوصیین، وصی النبی و... یاد شده است «إِنَّ أَفْضَلَ الْأَوْصِيَاءِ وَصِيُّ مُحَمَّدٍ»[۲] اطلاق این لقب برای آن حضرت چنان شهرت داشته که گاهی به تنهایی به‌کار می‌رفته و با گفتن وصی ذهن‌ها به آن امام متوجه می‌شده است. خود علی در شورای انتخابات خلیفه به آنان فرمود شمارا به خدا قسم آیا برای پیامبر خدا جز من وصی می‌شناسید؟ گفتند نه[۳]. در اشعار و گفته‌های دیگران هم از آن حضرت با همین لقب بسیار یاد شده است[۴]. وصیّت و وصایت و وصیّ، بار اعتقادی و ولایی دارد و تعدادی از محقّقان در موضوع امامت، به نگارش کتاب‌هایی در اثبات وصیّ بودن علی (ع) نوشته‌اند که به معنای اثبات امامت بلافصل اوست[۵]. مقام وصایت، ضرورت اطاعت از وصیّ را هم همراه دارد. به فرمودۀ امام صادق (ع): «أُشْرِكَ بَيْنَ الْأَوْصِيَاءِ وَالرُّسُلِ فِي الطَّاعَةِ»[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱ تا ۲۶.
- ↑ کافی، ج ۱ ص ۴۵۰
- ↑ بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱.
- ↑ به مواردی از اشعار شاعران در کتاب «امامت» حسن‌زاده آملی ص ۱۴۶ به بعد و «موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب» ج ۲ ص ۱۲۱ مراجعه کنید
- ↑ مثل «اثبات الوصية» مسعودی، «اثبات الوصيّه» هشام بن حکم، «اثبات الوصيّة» علامه حلّی و... .
- ↑ «وصیا و پیامبران در اطاعت، مشترک قرار داده شده‌اند». اصول کافی، ج ۱ ص ۱۸۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۹۳.
