علی بن غراب فزاری کوفی محاربی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == علی بن غراب فزاری کوفی محاربی، معروف به ابن غراب اهل کوفه بود که بعدها به بغداد رفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref> از اصحاب امام باقر<r...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[علی بن غراب فزاری کوفی محاربی]]، معروف به [[ابن غراب]] [[اهل کوفه]] بود که بعدها به [[بغداد]] رفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref> از [[اصحاب]] [[امام باقر]]<ref>رجال الطوسی ۱۳۰.</ref> و [[امام صادق]]{{عم}}<ref>رجال البرقی ۲۵.</ref> بود و از امام صادق و [[امام رضا]]{{ع}}<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> [[روایت]] نقل کرده است. همچنین از روایتگرانی چون [[فضل اعور]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۱۱۲.</ref> [[ابوبکر بن محمد حضرمی]]<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> و [[عبیدالله بن عمر]] عمری<ref>تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref>[[حدیث]] نقل کرده است. راویانی چون [[ابواسحاق ابراهیم بن سلیمان خزاز]]، [[حسن بن علی]]<ref>الفهرست (طوسی) ۹۵.</ref> و [[نصر بن مزاحم منقری]]<ref>تهذیب الکمال ۲۱/۵۵.</ref> از او [[حدیث]] نقل کرده‌اند. ابن غراب از جمله [[محدثان]] و بزرگان [[شیعی]] بود و [[فقه]] را از [[ائمه]]{{عم}} روایت کرده است.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۷۵.</ref> [[تشیع]] وی سبب شد تا عده‌ای از [[رجال‌نویسان اهل سنت]] او را به [[تدلیس]] در روایت و [[ضعف]] متهم سازند. با این همه او را محدثی [[ثقه]]، [[راستگو]]<ref> تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref> و حدیث شناس<ref> خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۷/۳۷۱.</ref> خوانده‌اند. ابن غراب [[معتقد]] بود که امام صادق{{ع}} سخنان خود را از [[خداوند]] نقل می‌‌کند، گاهی نیز می‌‌گفت که بهترین جعفرها به من خبر داد.<ref> مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> سرانجام در سال ۱۸۴ هـ در [[کوفه]] [[وفات]] یافت.<ref> الطبقات الکبری ۶/۳۹۱.</ref> کتاب الحدیث اثر اوست<ref>الذریعه ۶/۳۵۰و۳۵۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۵۲۵.</ref>
علی بن غراب فزاری کوفی محاربی، معروف به [[ابن غراب]] [[اهل کوفه]] بود که بعدها به [[بغداد]] رفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref> از [[اصحاب]] [[امام باقر]]<ref>رجال الطوسی ۱۳۰.</ref> و [[امام صادق]]{{عم}}<ref>رجال البرقی ۲۵.</ref> بود و از امام صادق و [[امام رضا]]{{ع}}<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> [[روایت]] نقل کرده است. همچنین از روایتگرانی چون [[فضل اعور]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۱۱۲.</ref> [[ابوبکر بن محمد حضرمی]]<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> و [[عبیدالله بن عمر]] عمری<ref>تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref>[[حدیث]] نقل کرده است. راویانی چون [[ابواسحاق ابراهیم بن سلیمان خزاز]]، [[حسن بن علی]]<ref>الفهرست (طوسی) ۹۵.</ref> و [[نصر بن مزاحم منقری]]<ref>تهذیب الکمال ۲۱/۵۵.</ref> از او [[حدیث]] نقل کرده‌اند. ابن غراب از جمله [[محدثان]] و بزرگان [[شیعی]] بود و [[فقه]] را از [[ائمه]]{{عم}} روایت کرده است.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۷۵.</ref> [[تشیع]] وی سبب شد تا عده‌ای از [[رجال‌نویسان اهل سنت]] او را به [[تدلیس]] در روایت و [[ضعف]] متهم سازند. با این همه او را محدثی [[ثقه]]، [[راستگو]]<ref> تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.</ref> و حدیث شناس<ref> خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۷/۳۷۱.</ref> خوانده‌اند. ابن غراب [[معتقد]] بود که امام صادق{{ع}} سخنان خود را از [[خداوند]] نقل می‌‌کند، گاهی نیز می‌‌گفت که بهترین جعفرها به من خبر داد.<ref> مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.</ref> سرانجام در سال ۱۸۴ هـ در [[کوفه]] [[وفات]] یافت.<ref> الطبقات الکبری ۶/۳۹۱.</ref> کتاب الحدیث اثر اوست<ref>الذریعه ۶/۳۵۰و۳۵۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۵۲۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸

آشنایی اجمالی

علی بن غراب فزاری کوفی محاربی، معروف به ابن غراب اهل کوفه بود که بعدها به بغداد رفت.[۱] از اصحاب امام باقر[۲] و امام صادق(ع)[۳] بود و از امام صادق و امام رضا(ع)[۴] روایت نقل کرده است. همچنین از روایتگرانی چون فضل اعور،[۵] ابوبکر بن محمد حضرمی[۶] و عبیدالله بن عمر عمری[۷]حدیث نقل کرده است. راویانی چون ابواسحاق ابراهیم بن سلیمان خزاز، حسن بن علی[۸] و نصر بن مزاحم منقری[۹] از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن غراب از جمله محدثان و بزرگان شیعی بود و فقه را از ائمه(ع) روایت کرده است.[۱۰] تشیع وی سبب شد تا عده‌ای از رجال‌نویسان اهل سنت او را به تدلیس در روایت و ضعف متهم سازند. با این همه او را محدثی ثقه، راستگو[۱۱] و حدیث شناس[۱۲] خوانده‌اند. ابن غراب معتقد بود که امام صادق(ع) سخنان خود را از خداوند نقل می‌‌کند، گاهی نیز می‌‌گفت که بهترین جعفرها به من خبر داد.[۱۳] سرانجام در سال ۱۸۴ هـ در کوفه وفات یافت.[۱۴] کتاب الحدیث اثر اوست[۱۵].[۱۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.
  2. رجال الطوسی ۱۳۰.
  3. رجال البرقی ۲۵.
  4. مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.
  5. رجال النجاشی ۲/۱۱۲.
  6. مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.
  7. تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.
  8. الفهرست (طوسی) ۹۵.
  9. تهذیب الکمال ۲۱/۵۵.
  10. الفهرست (الندیم) ۲۷۵.
  11. تاریخ بغداد ۱۲/۴۵.
  12. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۷/۳۷۱.
  13. مستدرکات علم رجال الحدیث ۵/۴۲۳.
  14. الطبقات الکبری ۶/۳۹۱.
  15. الذریعه ۶/۳۵۰و۳۵۱.
  16. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۲۵.