اصحاب کهف در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان مدخل  = اصحاب کهف

| مداخل مرتبط = [[اصحاب کهف در قرآن]] - [[اصحاب کهف در علوم قرآنی]] - [[اصحاب کهف در حدیث]] - [[اصحاب کهف در معارف مهدویت]] - [[اصحاب کهف در ادیان و مکاتب]]

| پرسش مرتبط  =  

[[اصحاب کهف]] گروهی از افراد [[مؤمن]] بودند که از دست [[پادشاه]] [[کافر]] و [[ظالم]] خود به غاری پناه بردند، [[خداوند]] آنان را به خوابی طولانی برد. در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی توانایی نزدیک شدن و نگاه کردن به آنان را نداشت. آنان به صورت [[معجزه‌آسا]]، پس از چند قرن خوابیدن بیدار شدند و پس از مدتی دوباره به [[خواب]] رفتند<ref>ر. ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۵۴</ref>. بر پایه [[روایات]]، این [[پادشاه]] [[مشرک]] "دقیانوس" و محل واقعه "افسوس" دانسته شده است<ref>ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰.</ref>. داستان [[اصحاب کهف]] یکی از زیباترین و پندآموزترین قصص [[قرآنی]] است که در [[سوره کهف]] آمده است<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۰؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۶.</ref>.

براساس [[روایات]]، اصحاب کهف از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} دانسته شده‌اند که در زمان رجعت از [[حکومت]] جهانی [[عدل و قسط]]، بهره وافری خواهند برد<ref>ارشاد القلوب، ص ۲۸۶؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۰۱. </ref>.

# [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: [[حضرت قائم]] {{ع}} در پشت [[شهر]] [[کوفه]] بیست و هفت نفر را ظاهر خواهد کرد (و به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهد داد). پانزده نفر از [[بنی‌اسرائیل]] که به [[حق]] [[راهنمایی]] می‌کردند و [[عدالت]] می‌ورزیدند، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، یوشع بن نون، [[سلمان]]، [[ابودجانه انصاری]]، [[مقداد]] و [[مالک اشتر نخعی]]. آنان به [[یاری]] حضرت خواهند آمد و از سوی ایشان به [[امارت]] [[منصوب]] خواهند شد<ref>{{متن حدیث|إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَيْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ رَجُلًا، مِنْهُمْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ قَوْمِ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامَ)، وَ هُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ (تَعَالَى): وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ، وَ أَصْحَابُ الْكَهْفِ سَبعَة وَ الْمِقْدَادُ وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِيُّ وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِيُّ مُوسَى (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ)}}؛ دلایل الامامه، ص463.</ref>.

اگرچه [[اهل سنت]] به شدّت با [[اعتقاد]] به [[رجعت]] مخالف‌اند اما برخی از [[مفسران]] آنها به زنده شدن اصحاب کهف در دوران ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره کرده‌‏اند<ref>محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۰؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۲۹.</ref>