جایگاه توسل در قرآن چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[علمای ابرار (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار]]

| تصویر = 110066.jpg

| نمایه وابسته = [[کلیاتی از علمای ابرار (نمایه)|کلیاتی از علمای ابرار]]

| مدخل اصلی = [[توسل در قرآن]]

| موضوعات وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۱

# به گزارش قرآن، [[فرزندان]] [[یعقوب]] {{ع}} پس از [[ستم]] و [[پشیمانی]] از گذشته خویش، برای پذیرش دعا و [[توبه]] شان نزد [[پروردگار]]، [[پدر]] را واسطه و [[شفیع]] در [[درگاه الهی]] قرار دادند که عین [[توحید]] و توکل نیز بود: {{متن قرآن|قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}}<ref>«گفتند: ای پدر! برای ما از گناهانمان آمرزش بخواه که ما بی‌گمان گنهکار بوده‌ایم * گفت: به زودی برایتان از پروردگارم آمرزش می‌خواهم که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره یوسف، آیه ۹۷-۹۸.</ref><ref>نقد پنج‌بخشی بر گفتار آقای کدیور در مورد اعتقاد شیعه به امامت، سید محمد حسین یثربی و همکاران www.toraath.com.</ref>. اگر توسل و شفاعت، [[نامشروع]] و [[شرک]] بود، نه تنها [[یعقوب نبی]] زیر بار چنین معصیتی نمی‌رفت، که بی‌گمان با آن [[انحراف]] به [[مبارزه]] برمی‌خاست و قرآن آن [[رفتار]] را با نگاه [[تصدیق]] و از موضع [[مؤیّد]] [[روایت]] نمی‌کرد.

[[رده:توسل]]