امت قائمه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امت قائمه]] به [[صالح]] بودن وصف گردیده‌اند: «و اُولکَ مِنَ الصّــلِحین». برخی وصف صلاح را بالاترین [[مدح]] در [[فرهنگ قرآنی]] دانسته‌اند؛ زیرا [[خداوند]] بزرگ‌ترین [[پیامبران]] خود را با این وصف، [[ستوده]] است: «و اَدخَلنـهُم فی رَحمَتِنا اِنَّهُم مِنَ الصّــلِحین = و ایشان را در مهر و [[بخشایش]] خویش درآوردیم، که آنان از [[نیکان]] و [[شایستگان]] بودند». ([[انبیاء]] / ۲۱، ۸۶)<ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص۲۰۳.</ref> در پایان خداوند می‌فرماید: و آنان (امت قائمه) هر کار [[نیکی]] که انجام دهند هرگز [[ناسپاسی]] نبینند و خداوند به [[[حال]]] [[پرهیزکاران]] داناست: «وما یَفعَلوا مِن خَیرٍ فَلَن یُکفَروهُ واللّهُ عَلیمٌ بِالمُتَّقین». ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۱۵) به گفته برخی [[مفسران]] این [[آیه]] نیز ردّی بر [[پندار]] [[باطل]] [[یهودیان]] درباره امت قائمه است که می‌گفتند: [[اشرار]] از [[یهود]] به محمد {{صل}}[[ایمان]] آورده‌اند؛ زیرا خداوند در این آیه آنان را در شمار [[صالحان]] خوانده <ref>روح المعانی، مج ۳، ج ۴، ص۵۵.</ref> و از آنان به [[عظمت]] یاد کرده است.<ref>التفسیر الکبیر، ج ۴، ص۲۰۳.</ref>.<ref>[[عبدالحسن افتخاری|افتخاری، عبدالحسن]]، [[امت قائمه - افتخاری (مقاله)|مقاله «امت قائمه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص194.</ref>