ابر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'یأتی: ص' به 'سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص')
 
(۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابر در قرآن]] - [[ابر در فقه اسلامی]] - [[ابر در معارف مهدویت]] - [[ابر در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مهدویت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] | [[امام مهدی در حدیث]] | [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[آخرالزمان]] [[ظهور]] می‌کند در حالی که ابری بالای سر او سایه افکنده است و او را از حرارت [[آفتاب]] حفظ می‌کند و به همراه او حرکت می‌کند و با زبانی [[فصیح]] می‌گوید: این شخص [[مهدی موعود]] است!<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۱.</ref>
از جمله [[آیات الهی]] است که در [[قرآن کریم]] و نیز در [[صحیفه سجادیه]] از آن یاد شده است. شکل‌گیری [[ابر]] و جابه‌جایی آن در [[آسمان]] و آنگاه [[ریزش باران]] و برف و زنده شدن [[زمین]] و [[رویش گیاهان]] و [[سیراب شدن]] حیوانات و [[انسان‌ها]] و... حکایت از اهمیت ابر در چرخه [[حیات]] بر روی زمین دارد، چه این که گاه نزولات آسمانی موجب خساراتی می‌شوند. قرآن کریم می‌فرماید: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ}}<ref>«آیا در نیافته‌ای که خداوند ابری را (پیش) می‌راند سپس میان آن را به هم می‌پیوندد سپس آن را بر هم می‌نشاند آنگاه دانه‌های باران را می‌نگری که از میان آن بیرون می‌آید و از ابرهایی کوه پیکر که در آسمان است تگرگ فرو می‌فرستد که آن را به هر که خواهد می‌زند و از هر که خواهد باز می‌دارد؛ درخشش برق آن نزدیک است دیدگان را (از میان) ببرد» سوره نور، آیه ۴۳.</ref>
[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[قبل از ظهور]] [[حضرت]] ابری سیاه از طرف [[مغرب]] می‌آید و مانند سپری روی [[آسمان]] را می‌گیرد؛ و صدایی شنیده می‌شود که می‌گوید: «ای [[مردم]]!» بعضی آن صدا را شنیده و بعضی [[شک]] دارند و از یکدیگر سؤال می‌کنند. بار دیگر آن ندا می‌آید و همگی می‌شنوند. در سومین بار ندا می‌آید: «ای [[مردم]]! [[فرمان خدا]] فرا رسید، پس [[عجله]] نکنید»<ref>{{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ}} سوره نحل، آیه ۱.</ref>.


آنگاه [[رسول خدا]] فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]] (گویا می‌بینم) که در آن روز دو شریک بساط فروش خویش را پهن کرده و جمع نمی‌کنند؛ شخصی که برای آبیاری مهیا شده، به آبیاری نمی‌رود؛ مردی شیر شترش را دوشیده تا بنوشد، اما نمی‌نوشد؛ همگی به گونه‌ای به [[فکر]] [[نجات]] خود هستند<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۲.</ref>.  
لذا [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]]، ابر و برق و رعد آن را از آیات الهی می‌شمارد که به [[فرمان خداوند]]، [[رحمت]] سودمند [[الهی]] یا [[عذاب]] زیان‌بار را بر [[مردم]] نازل می‌کنند، و از [[خدای متعال]] درخواست می‌کند: "[[باران]] عذاب را بر ما مبار و [[جامه]] [[محنت]] بر ما نپوشان"<ref>نیایش سی و ششم.</ref>. آن [[حضرت]] در دعای [[طلب]] باران پس از خشک‌سالی از خدای متعال تقاضای ابری متراکم، خوش، گوارا، فراگیر و خروشان را می‌نماید که بارانش ویران‌کننده و خسارت‌بار و برقش [[فریبنده]] و بدون باران نباشد<ref>نیایش نوزدهم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref><ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ابر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۲.</ref>
[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند، در حالی که بالای سر او ابری در حرکت است و صدایی از آن شنیده می‌شود که می‌گوید: این شخص [[مهدی]]{{ع}} است، [[جانشین]] خداست، ای [[مردم]] پیرویش کنید!<ref>وافی: ج ۲، ص ۱۱۳.</ref>  


[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: [[خداوند]] [[ابر سخت]]<ref>ابر سخت به ابری گفته می‌شود که صاعقه و رعد در آن بوده باشد.</ref> را برای [[صاحب شما]] ([[حضرت مهدی]]{{ع}}) [[ذخیره]] کرده است، هرگاه چنین ابری پدیدار شد [[صاحب شما]] بر آن سوار می‌شود و بی‌گمان او بر [[ابر]] سوار خواهد شد و با آن به سوی [[آسمان]] بالا رفته و [[آسمان]] هفت‌گانه را در می‌نوردد<ref>اختصاص، ص ۱۹۹.</ref>.
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «ابر»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
{{پایان منابع}}


[[حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: [[خداوند]] [[ذوالقرنین]] را بین [[انتخاب]] [[ابر سخت]] و [[ابر رام]]<ref>ابر رام به ابری آرام و بدون رعد و برق گویند.</ref> مخیر کرد و او هم [[ابر رام]] را برگزید، و اگر او [[ابر سخت]] را [[انتخاب]] می‌کرد، اجازه استفاده از آن را نداشت چون این [[ابر]] برای [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ذخیره]] شده است<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۳۱۲.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۵۹.</ref>.
== پانویس ==
{{پانویس}}


==پرسش مستقیم==
[[رده:مفاهیم]]
 
== پرسش‌های وابسته ==
 
== جستارهای وابسته ==
 
==منابع==
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
 
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
{{امام مهدی}}
 
[[رده:مدخل]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:ابر]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱

مقدمه

از جمله آیات الهی است که در قرآن کریم و نیز در صحیفه سجادیه از آن یاد شده است. شکل‌گیری ابر و جابه‌جایی آن در آسمان و آنگاه ریزش باران و برف و زنده شدن زمین و رویش گیاهان و سیراب شدن حیوانات و انسان‌ها و... حکایت از اهمیت ابر در چرخه حیات بر روی زمین دارد، چه این که گاه نزولات آسمانی موجب خساراتی می‌شوند. قرآن کریم می‌فرماید: أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ[۱]

لذا امام سجاد (ع) در صحیفه، ابر و برق و رعد آن را از آیات الهی می‌شمارد که به فرمان خداوند، رحمت سودمند الهی یا عذاب زیان‌بار را بر مردم نازل می‌کنند، و از خدای متعال درخواست می‌کند: "باران عذاب را بر ما مبار و جامه محنت بر ما نپوشان"[۲]. آن حضرت در دعای طلب باران پس از خشک‌سالی از خدای متعال تقاضای ابری متراکم، خوش، گوارا، فراگیر و خروشان را می‌نماید که بارانش ویران‌کننده و خسارت‌بار و برقش فریبنده و بدون باران نباشد[۳][۴][۵]

منابع

پانویس

  1. «آیا در نیافته‌ای که خداوند ابری را (پیش) می‌راند سپس میان آن را به هم می‌پیوندد سپس آن را بر هم می‌نشاند آنگاه دانه‌های باران را می‌نگری که از میان آن بیرون می‌آید و از ابرهایی کوه پیکر که در آسمان است تگرگ فرو می‌فرستد که آن را به هر که خواهد می‌زند و از هر که خواهد باز می‌دارد؛ درخشش برق آن نزدیک است دیدگان را (از میان) ببرد» سوره نور، آیه ۴۳.
  2. نیایش سی و ششم.
  3. نیایش نوزدهم.
  4. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
  5. شیرزاد، امیر، مقاله «ابر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۲.