بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '| ناشر = انتشارات ' به '| ناشر = ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| ناشر = دار | | ناشر = دار احیاء التراث العربی | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
نکته شایان ذکر این که، تأویلگرایی چیزی است و [[تفسیر]] به مفهوم اصطلاحی آن چیز دیگر؛ بهویژه اینگونه تأویلات، بیشتر جنبه [[تطبیق]] [[آیات قرآن]] بر یافتههای [[ذهنی]] و تصورات نویسنده یا گوینده است تا تفسیر به معنی بیان مقصود [[آیه]]. از طرفی این نکته را هم باید یادآور شد که اصولاً نمیتوان بدون [[آگاهی]] و آشنایی کامل در [[علم]] [[عرفان]] و ساختار آن به معارضه و [[ستیز]] با آن برآمد بنابراین به سخن پر [[ارج]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} باید توجه نمود که: "[[مردمان]] [[دشمن]] نادانستههای خویشند"<ref>{{متن حدیث| النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا}}؛ نهج البلاغه، کلمات قصار، ص۱۷۲.</ref>. بررسی [[افکار]] و آراء تأویلی [[ابن عربی]] و امثال او کار هر کسی نیست. کار [[نقد]] و بررسی [[فکری]] و [[علمی]] هر صاحب دانشی را باید به متخصص آن واگذار نمود. کوتاه سخن این که، تأویلات نازک اندیشان [[اهل عرفان]] و [[کشف و شهود]]، عرصهای کاملاً جدا و متمایز از دایره شرح معانی کلمات و [[ظواهر]] لفظی [[آیات]] است. | نکته شایان ذکر این که، تأویلگرایی چیزی است و [[تفسیر]] به مفهوم اصطلاحی آن چیز دیگر؛ بهویژه اینگونه تأویلات، بیشتر جنبه [[تطبیق]] [[آیات قرآن]] بر یافتههای [[ذهنی]] و تصورات نویسنده یا گوینده است تا تفسیر به معنی بیان مقصود [[آیه]]. از طرفی این نکته را هم باید یادآور شد که اصولاً نمیتوان بدون [[آگاهی]] و آشنایی کامل در [[علم]] [[عرفان]] و ساختار آن به معارضه و [[ستیز]] با آن برآمد بنابراین به سخن پر [[ارج]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} باید توجه نمود که: "[[مردمان]] [[دشمن]] نادانستههای خویشند"<ref>{{متن حدیث| النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا}}؛ نهج البلاغه، کلمات قصار، ص۱۷۲.</ref>. بررسی [[افکار]] و آراء تأویلی [[ابن عربی]] و امثال او کار هر کسی نیست. کار [[نقد]] و بررسی [[فکری]] و [[علمی]] هر صاحب دانشی را باید به متخصص آن واگذار نمود. کوتاه سخن این که، تأویلات نازک اندیشان [[اهل عرفان]] و [[کشف و شهود]]، عرصهای کاملاً جدا و متمایز از دایره شرح معانی کلمات و [[ظواهر]] لفظی [[آیات]] است. | ||
از امتیازات این تفسیر، سوق دادن [[مفسران]] به افقی بالاتر از [[علم تفسیر]] و به عبارت دیگر، توجه دادن آنان به حقایقی ماورایی است که تا شخص [[مفسر]] مقدمات، مراحل و مراتب دریافت آن را در [[جان]] و [[روح]] خویش تحصیل ننموده باشد و عوالمی از عالم معنا و [[حقیقت]] را [[درک]] نکرده باشد به عمق و درک آن [[حقایق]] | از امتیازات این تفسیر، سوق دادن [[مفسران]] به افقی بالاتر از [[علم تفسیر]] و به عبارت دیگر، توجه دادن آنان به حقایقی ماورایی است که تا شخص [[مفسر]] مقدمات، مراحل و مراتب دریافت آن را در [[جان]] و [[روح]] خویش تحصیل ننموده باشد و عوالمی از عالم معنا و [[حقیقت]] را [[درک]] نکرده باشد به عمق و درک آن [[حقایق]] دست نخواهد یازید. بیشتر مطالب آن گردآوری از [[فتوحات]] مکیه و فصوص الحکم و دیگر آثار متفرقه اوست. بخش اندکی از "ایجاز البیان فی الترجمة عن القرآن" نیز در حاشیه این اثر نقل گردیده است<ref>رحمة من الرحمان، گردآوری و تحقیق محمود محمود الغراب، دمشق، مطبعه نصر، ۱۴۱۰ق.</ref><ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر ابن عربی (مقاله)|مقاله «تفسیر ابن عربی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | ||
== فهرست کتاب == | == فهرست کتاب == |