المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۱
، ۲ آوریل ۲۰۲۴بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات مجموعه کتاب | {{جعبه اطلاعات مجموعه کتاب | ||
| عنوان پیشین = | |||
| عنوان = المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز | | عنوان = المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز | ||
| عنوان پسین = | |||
| عنوان اصلی = | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر = 14000535.jpg | | تصویر = 14000535.jpg | ||
خط ۱۸: | خط ۲۰: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| ناشر = | | ناشر = دار الکتب العلمیة | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = | ||
| محل نشر = بیروت، لبنان | | محل نشر = بیروت، لبنان | ||
| سال نشر = | | سال نشر = ۱۴۲۲ ق | ||
| تعداد جلد = ۶ | | تعداد جلد = ۶ | ||
| فهرست جلدها = | | فهرست جلدها = | ||
خط ۲۸: | خط ۳۰: | ||
| شماره ملی = | | شماره ملی = | ||
}} | }} | ||
'''المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز''' کتابی است به زبان عربی | '''المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز''' کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویلات [[آیات قرآن]] میباشد. این کتاب اثر [[ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربى]] مشهور به [[ابن عطیه اندلسی]] است و [[انتشارات دار الکتب العلمیه]] انتشار آن را به عهده داشته است.<ref name=p1>[http://lib.eshia.ir/41716/1/2 کتابخانه مدرسه فقاهت]</ref> | ||
== دربارهٔ کتاب == | == دربارهٔ کتاب == | ||
خط ۴۲: | خط ۴۴: | ||
ابن عطیه در آغاز تفسیرش، مقدمه عالمانهای در ده باب، ارائه نموده که گویای [[آگاهی]] او در فنِّ [[تفسیر قرآن]] است. این ابواب عبارتند از: | ابن عطیه در آغاز تفسیرش، مقدمه عالمانهای در ده باب، ارائه نموده که گویای [[آگاهی]] او در فنِّ [[تفسیر قرآن]] است. این ابواب عبارتند از: | ||
#باب [[فضل]] القرآن | # باب [[فضل]] القرآن | ||
#باب فی فضل تفسیر القرآن | # باب فی فضل تفسیر القرآن | ||
#باب مراتب المفسرین | # باب مراتب المفسرین | ||
#باب [[نزول]] القرآن [[علی]] سبعه احرف | # باب [[نزول]] القرآن [[علی]] سبعه احرف | ||
#باب جمع القرآن و شکله، نقطه و تحزیبه و تعشیره | # باب جمع القرآن و شکله، نقطه و تحزیبه و تعشیره | ||
#باب الفاظ التی فی کتاب [[الله]] و اللغات العجم بها تعلق | # باب الفاظ التی فی کتاب [[الله]] و اللغات العجم بها تعلق | ||
#باب فی الألفاظ التی یقتضی الایجاز استعمالها فی تفسیر الکتاب | # باب فی الألفاظ التی یقتضی الایجاز استعمالها فی تفسیر الکتاب | ||
#باب فی تفسیر [[اسماء]] القرآن و ذکر السوره و الآیه | # باب فی تفسیر [[اسماء]] القرآن و ذکر السوره و الآیه | ||
#باب القول فی الاستعاذه | # باب القول فی الاستعاذه | ||
#نبذة مما قال العلماء فی [[اعجاز]] القرآن. | # نبذة مما قال العلماء فی [[اعجاز]] القرآن. | ||
ابن عطیه علاوه بر روایاتی که از طریق [[صحابه]] و [[تابعین]] نقل میکند به ذکر [[روایات اهل بیت]]{{عم}} نیز میپردازد و نوعاً روایات اهل بیت را مقدم بر دیگران یاد میکند و نخستین [[روایت]] را درباره {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> از [[امام صادق]]{{ع}} نقل میکند با این عبارت: {{متن حدیث|رُوی عن جعفر بن محمد الصادق رضی الله عنه، أنه قال: البسمله تیجان السور}}. و روایت دوم را نیز از [[امام سجاد]]{{ع}} در این باره یادآور میشود. [[شیوه]] او در تفسیر، ابتدا ذکر [[روایات]] و سپس بررسی لغوی و نحوی و آنگاه نقل آراء مفسران پیش از خود با طول و تفصیل است و میتوان گفت که این تفسیر در نقل آراء متعدد مفسران و ادیبان و [[فقیهان]]، در نوع خود منحصر به فرد است. | ابن عطیه علاوه بر روایاتی که از طریق [[صحابه]] و [[تابعین]] نقل میکند به ذکر [[روایات اهل بیت]] {{عم}} نیز میپردازد و نوعاً روایات اهل بیت را مقدم بر دیگران یاد میکند و نخستین [[روایت]] را درباره {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> از [[امام صادق]] {{ع}} نقل میکند با این عبارت: {{متن حدیث|رُوی عن جعفر بن محمد الصادق رضی الله عنه، أنه قال: البسمله تیجان السور}}. و روایت دوم را نیز از [[امام سجاد]] {{ع}} در این باره یادآور میشود. [[شیوه]] او در تفسیر، ابتدا ذکر [[روایات]] و سپس بررسی لغوی و نحوی و آنگاه نقل آراء مفسران پیش از خود با طول و تفصیل است و میتوان گفت که این تفسیر در نقل آراء متعدد مفسران و ادیبان و [[فقیهان]]، در نوع خود منحصر به فرد است. | ||
بزرگترین امتیاز این اثر به «نکتهپردازیهای ادیبانه» و «نقل آراء گوناگون [[تفسیری]]، ادبی و [[فقهی]]» است. ابن [[عطیه]] هر چند متمایل به آراء علمای [[سلف]] و اقوال مختلف آنان است اما [[کوشش]] او بر آن است که در [[مقام]] اظهار نظر از حدّ [[اعتدال]] خارج نشود و متعصبانه به [[داوری]] ننشیند. به همین جهت، بهگونه محافظهکارانه، در بیشتر مسائل اختلافی راه [[سکوت]] را بر میگزیند و نتیجه تحقیق را بر عهده خواننده وامیگذارد<ref>المحرر الوجیز، ابن عطیه اندلسی، تحقیق مجد مکی، بیروت، دار ابن حزم، بیتا.</ref><ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر المحرر الوجیز (مقاله)|مقاله «تفسیر المحرر الوجیز»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | بزرگترین امتیاز این اثر به «نکتهپردازیهای ادیبانه» و «نقل آراء گوناگون [[تفسیری]]، ادبی و [[فقهی]]» است. ابن [[عطیه]] هر چند متمایل به آراء علمای [[سلف]] و اقوال مختلف آنان است اما [[کوشش]] او بر آن است که در [[مقام]] اظهار نظر از حدّ [[اعتدال]] خارج نشود و متعصبانه به [[داوری]] ننشیند. به همین جهت، بهگونه محافظهکارانه، در بیشتر مسائل اختلافی راه [[سکوت]] را بر میگزیند و نتیجه تحقیق را بر عهده خواننده وامیگذارد<ref>المحرر الوجیز، ابن عطیه اندلسی، تحقیق مجد مکی، بیروت، دار ابن حزم، بیتا.</ref><ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر المحرر الوجیز (مقاله)|مقاله «تفسیر المحرر الوجیز»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> |