مرجعیت دینی از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = مرجعیت دینی

| عنوان مدخل = مرجعیت دینی

| مداخل مرتبط = [[مرجعیت دینی در قرآن]] - [[مرجعیت دینی در حدیث]] - [[مرجعیت دینی در کلام اسلامی]] - [[مرجعیت دینی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[مرجعیت دینی از دیدگاه اهل سنت]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

به [[اعتقاد]] [[اهل سنت]]، [[پیامبر اکرم]] {{صل}}، همه آنچه را که لازم بود، بازگفته و با رفتن او بیان واقعی و عاری از [[خطا]] درباره [[دین]]، تمام شد همانند [[انقطاع وحی]]. به تدریج این [[اندیشه]] که [[صحابۀ پیامبر]] در [[تفسیر دین]] از صلاحیت برخوردارند، قوت گرفت اما تنها هم زمانی عده‌ای با پیامبر نمی‌تواند مبنای صلاحیت [[علمی]] و [[اخلاقی]] صحابه باشد. [[مجتهد]] دانستن صحابه و اینکه اگر رأیشان در امور اصابت کند، مأجورند و اگر خطا کنند، معذورند، تأثیرات بسیار عمیقی بر [[جامعه اسلامی]] نهاد. خلفای وقت در عین حال که در ظاهر، از [[اهل بیت]] [[احترام اهل بیت|احترام]] می‌کردند، در [[باطن]] تا می‌توانستند در تضعیف موقعیت اجتماعی آنها می‌کوشیدند؛ از سوی دیگر، [[روز]] به روز بر احترام صحابه می‌افزودند و [[مردم]] در فراگرفتن [[حدیث]] از آنها [[تشویق]] می‌شدند. البته صحابه در شعاع کلمه {{عربی|"حَسْبُنَا كِتَابُ‏ الله‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} خود را از هر کتاب علمی مستغنی می‌دانستند. ولی نبودن [[روح]] تحقیق در [[عامه]] صحابه و قدغن نمودن از کتابت و پیدا شدن ظاهر الاسلام‌های [[اسرائیلی]] دست به دست داده و حدیث را از ارزش واقعی اندختند؛ زیرا: [[احادیث مجعول]] یا ضعیف، داخل [[معارف اسلامی]] گردید و ثانیاً: کمیت قابل توجهی از حدیث به دست فراموشی سپرده شد و از میان رفت. ثالثاً: با این همه تظاهر که در صدر اسلام به دین می‌شده از هر صد [[صحابی]] چهار یا پنج حدیث بیشتر در دست نیست<ref>ر.ک: [[محمد سعیدی مهر|سعیدی مهر، محمد]]؛ [[امیر دیوانی|دیوانی، امیر]]، [[معارف اسلامی ج۲ (کتاب)| معارف اسلامی ج۲]]، ص۹۱ - ۹۵.</ref>.

== منابع ==

== پانویس ==

[[رده:مرجعیت دینی]]