علم امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

برای [[درک]] موقعیت [[علمی]] [[امام]] و مقام پرارج [[حضرت صاحب الامر]]{{ع}} که آخرین [[حجت خداوند]] است به [[احادیث]] چندی اشاره می‌کنیم: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: دوازده نفر از [[اهل بیت]] من، [[خداوند]] [[علم]] و فهم و [[حکمت]] مرا به آنها عطا فرموده، و آنها را از خاک و گل من [[آفریده]] است<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص۳۲؛ کشف الغمه، ج ۲، ص۵۰۷.</ref>. [[امیر المؤمنین علی]]{{ع}} فرمود: علم مرگ‌ومیرها به ما داده شده، علم [[تأویل]] و تنزیل و حل‌وفصل خصومت‌ها به ما عطا گردیده، علم حوادث و وقایع به ما داده شده و هرگز چیزی از ما پوشیده نمی‌ماند"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص۲۴۶.</ref>. و در [[حدیث]] دیگری می‌فرماید: [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] در نزد امام، همچون [[کف دست]] اوست، ظاهر و [[باطن]] آنها را می‌فهمد و نیک‌وبد آنها را می‌شناسد<ref>بحار الانوار، ج ۲۵، ص۱۷۳.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: دیدگان امام به [[خواب]] می‌رود ولی قلبش همیشه بیدار است... از پشت سر همچون پیش رو می‌بیند، و [[فرشتگان]] پیوسته با او سخن می‌گویند تا زمانی که [[روزگار]] او به سر آید<ref>کافی، ج ۱، ص۳۸۸؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص۱۶۸.</ref>. و نیز درباره علم و دانش حضرت مهدی{{ع}} می‌فرماید: علم به [[کتاب خدا]] و [[سنّت پیامبر]]{{صل}} در [[دل]] [[مهدی]] ما، همچون [[زراعت]] می‌روید، پس اگر کسی از شما باقی بماند تا زمانی که آن حضرت را درک کند، باید به هنگام سلام دادن به وی بگوید: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ الرَّحْمَةِ وَ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنَ الْعِلْمِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَةِ}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص۳۶.</ref>.

[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "همه [[دنیا]] همانند یک حبّه گردو در برابر امام، نمایان است و چیزی از آن بر او پوشیده نیست. از هر طرف بخواهد در آن تصرف می‌کند، آن‌چنان‌که یکی از شما در سفره‌ای که در برابرتان گسترده است، از هرطرف بخواهد دست می‌برد و از آن بهره می‌گیرد<ref>اختصاص مفید، ص۲۱۷؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص۳۶۷.</ref>. و در حدیث دیگری می‌فرماید: [[امام]] هنگامی که در شکم مادر است می‌شنود... و چون به [[امامت]] رسید، [[خداوند]] برای او عمودی از [[نور]] برمی‌افرازد که به وسیله آن، [[اعمال]] [[مردم]] هر شهری را می‌بیند<ref>کافی، ج ۱، ص۳۸۷.</ref>. و درباره علم حضرت مهدی{{ع}} می‌فرماید: هنگامی که امور به دست [[حضرت صاحب الامر]]{{ع}} برسد، [[خدای تبارک و تعالی]]، هرزمین [[پستی]] را برای او بالا می‌برد، و هر [[زمین]] بلندی را پایین می‌آورد تا اینکه همه [[جهان]] همانند [[کف دست]] او، برایش آشکار شود<ref>بشارة الاسلام، ص۲۴۳.</ref>. از مجموع این [[روایات]]، پی به عظمت [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[علم]] و [[دانش]] او می‌بریم<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۱۴.</ref>.