خزانه‌داری علم الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

 
خط ۳۰: خط ۳۰:
== برداشت‌هایی از [[روایات]] ==
== برداشت‌هایی از [[روایات]] ==
از روایات مذکور در باب [[خزان العلم]] بودن اهل بیت {{ع}} نکاتی برداشت می‌شود که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
از روایات مذکور در باب [[خزان العلم]] بودن اهل بیت {{ع}} نکاتی برداشت می‌شود که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
# چیزی که در خزینه، [[حفظ]] و نگهداری می‌شود ممکن است به دیگران برسد و آنان نیز بهره‌مند گردند، لکن چون در [[اختیار]] [[خازن]] و [[کلیددار]] است حساب و برنامه‌ای دارد، همانند چشمه جوشان نیست که معمولاً از [[اختیار انسان]] خارج است و هر کسی می‌تواند به آن دسترسی پیدا کند، بلکه اولاً در [[اختیار]] خود [[خازن]] و [[نگهبانی]] است که هرگاه بخواهد، از آن استفاده می‌کند، ثانیا از دسترسی و دست برد دیگران خارج است و ثالثاً هر مقدار که خود خزانه‌دار بخواهد، به دیگران می‌دهد بدون اینکه از اختیار و کنترل او خارج شود<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹</ref>.
# چیزی که در خزینه، [[حفظ]] و نگهداری می‌شود ممکن است به دیگران برسد و آنان نیز بهره‌مند گردند، لکن چون در [[اختیار]] [[خازن]] و [[کلیددار]] است حساب و برنامه‌ای دارد، همانند چشمه جوشان نیست که معمولاً از [[اختیار انسان]] خارج است و هر کسی می‌تواند به آن دسترسی پیدا کند، بلکه اولاً در [[اختیار]] خود [[خازن]] و نگهبانی است که هرگاه بخواهد، از آن استفاده می‌کند، ثانیا از دسترسی و دست برد دیگران خارج است و ثالثاً هر مقدار که خود خزانه‌دار بخواهد، به دیگران می‌دهد بدون اینکه از اختیار و کنترل او خارج شود<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹</ref>.
# [[امامان]] {{ع}} به خازنین [[تشبیه]] شده‌اند و خازن باید کاملا [[امین]] باشد و چون امامان {{ع}} [[خازن علم]] [[پروردگار]] هستند، پس مورد [[اطمینان]] و [[وثوق]] او هستند و این [[فضیلت]] بزرگی است.
# [[امامان]] {{ع}} به خازنین تشبیه شده‌اند و خازن باید کاملا [[امین]] باشد و چون امامان {{ع}} [[خازن علم]] [[پروردگار]] هستند، پس مورد [[اطمینان]] و وثوق او هستند و این [[فضیلت]] بزرگی است.
# [[علم]] در رأس تمام [[فضائل]] [[انسان]] است؛ زیرا به [[برکت]] علم، [[خدا]] و [[رسول]] شناخته می‌شوند و به واسطۀ علم، انسان از [[جهل]] و [[ضلالت]] خلاص می‌شود و به برکت علم [[دین]] را می‌شناسد و بالاخره به سبب علم [[خیر]] [[دنیا]] و [[آخرت]] حاصل می‌گردد پس [[عالم]] [[افضل]] است و هر کس از این [[نعمت]] بیشتر برخوردار گردد به همان نسبت فضیلت و [[شرف]] او بیشتر می‌شود پس کسانی که خازن علم‌اند یعنی دارای تمام [[علوم]] هستند افضل از دیگران هستند؛ لذا امامان {{ع}} افضل از تمام افراد و بلکه از تمام ملائکه‌اند چون هیچ مخلوقی غیر از [[اهل بیت]] {{ع}} خازن تمام علوم نیست<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی نقوی|نقوی، سید محمد تقی]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره ۵ (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص۴۵ ـ ۵۰.</ref>.
# [[علم]] در رأس تمام [[فضائل]] [[انسان]] است؛ زیرا به [[برکت]] علم، [[خدا]] و [[رسول]] شناخته می‌شوند و به واسطۀ علم، انسان از [[جهل]] و [[ضلالت]] خلاص می‌شود و به برکت علم [[دین]] را می‌شناسد و بالاخره به سبب علم [[خیر]] [[دنیا]] و [[آخرت]] حاصل می‌گردد پس [[عالم]] [[افضل]] است و هر کس از این [[نعمت]] بیشتر برخوردار گردد به همان نسبت فضیلت و [[شرف]] او بیشتر می‌شود پس کسانی که خازن علم‌اند یعنی دارای تمام [[علوم]] هستند افضل از دیگران هستند؛ لذا امامان {{ع}} افضل از تمام افراد و بلکه از تمام ملائکه‌اند چون هیچ مخلوقی غیر از [[اهل بیت]] {{ع}} خازن تمام علوم نیست<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی نقوی|نقوی، سید محمد تقی]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره ۵ (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص۴۵ ـ ۵۰.</ref>.
# لازمۀ آنکه کسی خازن چیزی باشد، این است که بر آن علم داشته باشد و اگر [[تصور]] شود کسی خازن {{متن حدیث|مَا فِی‏ السَّمَاوَاتِ‏ وَ مَا فِی‏ الْأَرْضِ‏‏}} است، معنایش آن است که در همۀ [[عوالم]]، خازن همۀ موجودات است و لازمه‌اش عالم بودن به همۀ اشیاء است. بنابراین، این [[روایات]]، [[دلالت]] التزامی بر [[عمومیت]] [[علم امامان]] {{ع}} می‌نمایند<ref>ر.ک: [[سید حبیب بخارایی‌زاده|بخارایی‌زاده، سید حبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایان‌نامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص۱۷۷؛ ر.ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]].</ref>.
# لازمۀ آنکه کسی خازن چیزی باشد، این است که بر آن علم داشته باشد و اگر تصور شود کسی خازن {{متن حدیث|مَا فِی‏ السَّمَاوَاتِ‏ وَ مَا فِی‏ الْأَرْضِ‏‏}} است، معنایش آن است که در همۀ [[عوالم]]، خازن همۀ موجودات است و لازمه‌اش عالم بودن به همۀ اشیاء است. بنابراین، این [[روایات]]، دلالت التزامی بر [[عمومیت]] [[علم امامان]] {{ع}} می‌نمایند<ref>ر.ک: [[سید حبیب بخارایی‌زاده|بخارایی‌زاده، سید حبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایان‌نامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص۱۷۷؛ ر.ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]].</ref>.
# تعبیر خزانه‌دار، به این نکته اشاره دارد که این [[علوم]]، [[علوم ذاتی]] [[اهل بیت]] {{ع}} نیستند؛ بلکه ایشان خزانه‌داران علوم [[خداوند]] هستند<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]].</ref>.
# تعبیر خزانه‌دار، به این نکته اشاره دارد که این [[علوم]]، علوم ذاتی [[اهل بیت]] {{ع}} نیستند؛ بلکه ایشان خزانه‌داران علوم [[خداوند]] هستند<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]].</ref>.


بنابراین بر اساس [[روایات]] [[امامان]] {{عم}} به عنوان [[خزانه]] داران [[علم الهی]] محسوب می‌شوند.
بنابراین بر اساس [[روایات]] [[امامان]] {{عم}} به عنوان [[خزانه]] داران [[علم الهی]] محسوب می‌شوند.
۱۱۳٬۱۶۴

ویرایش