آیه اطعام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
{{جعبه اطلاعات آیات نامدار | {{جعبه اطلاعات آیات نامدار | ||
| نام آیه = آیه اطعام | | نام آیه = آیه اطعام | ||
| نام تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| متن آیه = وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا | | متن آیه = وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا | ||
| معنی آیه = فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، ... | | معنی آیه = فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، ... | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
| شأن نزول = غذا دادن پنج تن آل عبا{{ع}} به فقیر و مسکین و یتیم | | شأن نزول = غذا دادن پنج تن آل عبا{{ع}} به فقیر و مسکین و یتیم | ||
| مصداق آیه = پنج تن آل عبا{{ع}} | | مصداق آیه = پنج تن آل عبا{{ع}} | ||
| دلالت آیه = {{فهرست جعبه | اخلاص اهل بیت{{ع}}}} | | دلالت آیه = {{فهرست جعبه | اخلاص اهل بیت{{ع}}| اطعام بر اساس حب اهل بیت به خدا}} | ||
| نتایج آیه = | | نتایج آیه = | ||
}} | }} | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
[[رده:فضائل امام علی]] | [[رده:فضائل امام علی]] | ||
[[رده:آیات نامدار]] | [[رده:آیات نامدار]] | ||
[[رده:آیات امامت]] | |||
[[رده:آیات دارای شأن نزول]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۲
| آیه اطعام | |
|---|---|
| ترجمه آیه | |
| مشخصات آیه | |
| بخشی از | آیهٔ ۸ سورهٔ انسان از جزء ۲۹ قرآن کریم |
| نام‌های دیگر | هل أتی، دهر |
| محتوای آیه | |
| شأن نزول آیه | غذا دادن پنج تن آل عبا(ع) به فقیر و مسکین و یتیم |
| مصادیق برای آیه | پنج تن آل عبا(ع) |
| دلالت آیه |
|
مقدمه
هشتمین آیه از سوره انسان که آیه اطعام نامیده می‌شود، درباره بخشش امام علی (ع) و خانواده‌اش نازل شده است.
این آیه مربوط است به ماجرای غذا دادن به فقیر و مسکین و یتیم از طرف امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه زهراء (س) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع): قرآن کریم در آیات ۵ تا ۱۱ سوره انسان (هل اتی) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: ﴿وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا﴾[۱]، ﴿إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا﴾[۲] و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند. و می‌گویند: ما شما را برای خدا اطعام می‌کنیم و هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب الغدیر از ۳۴ نفر از علمای معروف اهل سنت نام می‌برد که این حدیث را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا روایت فوق از روایاتی است که در میان اهل سنت مشهور بلکه متواتر است[۳].[۴]
شأن نزول
پانویس
- ↑ «و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه ۸.
- ↑ «(با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه ۹.
- ↑ ر. ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۲۹.