آیه بیت الله الحرام: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = آیات نامدار| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}

| نام آیه = آیه بیت الله الحرام

| معنی آیه = پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای کشت‌ناپذیر نزدیک خانه محترم تو جای دادم تا در آن نماز برپا دارند؛ پس دل‌هایی از مردم را خواهان آنان گردان و به آنها از میوه‌ها روزی فرما باشد که سپاس گزارند.

| شماره آیه = ۳۷

| دلالت آیه = {{فهرست جعبه| ضرورت حضور دائمی امام در میان امت| }}

| نتایج آیه =  

== مقدمه ==

در این [[آیه شریفه]] [[خداوند]] خبر از دعای [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} بعد از بنای [[خانه خدا]] می‌دهد و از خداوند مسئلت می‌دارد که [[قلوب]] [[مردمان]] را هنگام [[طواف]] خانه خدا و [[زیارت]] بیت‎الله متوجه [[ذریه]] ارجمندش گرداند. هرچند در آن [[زمان]] تنها [[حضرت اسماعیل]] {{ع}} مصداق ذریه محسوب می‌شدند، ولی با توجه به آنکه معنای ذریه همه [[فرزندان]] و اصلاب شخص را در بر می‌گیرد، می‌توان همه فرزندان [[ابراهیم]] {{ع}} را مشمول دعای آن [[حضرت]] محسوب نمود. مشخص است که در اینجا منظور آن حضرت ذریه فاسقشان نبوده؛ زیرا در ادامه [[هدف]] از استقرار آنان در کنار بیت‌الله را [[اقامه نماز]] بیان می‌دارند و کسی می‌تواند [[نماز]] را به معنی [[واقعی]] کلمه اقامه نماید که از همه انحاء [[فحشا]] و منکر [[اعتقادی]] و عملی بری باشد.

با توجه به آنکه حضرات [[رسول اکرم]] {{صل}} و [[اوصیاء]] طاهرین ایشان {{ع}} مصداق بارز [[ذریه ابراهیم]] {{ع}} هستند؛ [[استجابت]] دعای حضرت ابراهیم {{ع}} به این معنا است که در همه زمان‎ها [[مردم]] موظف هستند که برای زیارت خانه خدا شتابان به نزد آنان بروند و [[دین]] خود را از [[مقام ولایت]] اخذ نمایند و سپس زیارت مقبول را انجام دهند؛ همچنین از آنجا که زیارت خانه خدا از [[فرامین]] [[جاودانه]] [[الهی]] و برای همه دوران‎هاست، پس [[وجوب]] بهره‌مندی و [[تمسّک به امام]] [[معصوم]] [[حیّ]] نیز همیشگی است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۱۷.</ref>

[[حد وسط]] در این برهان، [[ضرورت]] توجه [[قلبی]] به [[قبله]] [[حقیقی]] برای به پا داشتن [[حقیقت]] نماز است؛ به این ترتیب که: در [[آیه]] مورد [[استدلال]]، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} بعد از [[ابتلائات]] فراوان و بنای [[خانه خدا]]، [[هدف]] از این امر را [[اقامه نماز]] بیان می‌دارد و می‌فرماید:

با توجه به آنکه [[نماز]] ذکر اکبر است و [[کامل‌ترین]] عبادتی است که می‌توان از طریق آن در مراتب [[اسلام]] و [[ایمان]] [[سیر]] [[قربی]] به سوی [[پروردگار]] داشت، آن [[حضرت]] در میان [[عبادات]] و [[مناسک دینی]]، بر آن تأکید می‌نماید و چون [[نمازگزار]] در حال نماز روی به [[خداوند]] می‌آورد، [[قبله]] ظاهر او [[کعبه]] و قبله [[باطن]] و [[قلب]] او [[مقام ولایت]] است؛ لذا حضرت ابراهیم {{ع}} از خداوند درخواست می‌نماید که [[امت مسلمان]] برای اقامه [[حقیقت]] نماز روی به [[ذریه]] او بیاورند؛ تا بتوانند از حقیقت [[دین]] و ایمان و [[اسرار]] نماز بهره‎مند شوند. همان طور که قبله از مقارنات [[واجب]] نماز است و نماز بدون توجه به قبله [[باطل]] است، اقامه حقیقت نماز نیز بدون [[تولّی]] به [[ولایت امام]] [[معصوم]] -که قبله [[باطنی]] است-باطل خواهد بود.

=== امام؛ قبله [[دل‌ها]] در اقامه نماز ===

=== [[ضرورت]] حضور دائمی امام در میان امت ===

مقدم در طی [[برهان]] قبل ثابت شد و با [[اثبات]] مقدم، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ در نتیجه می‌گوییم: ولکن اقامه نماز در همه دوران واجب است؛ پس باید در همه دوران امام معصوم در میان امت حاضر باشد، تا امت با [[تولی]] به ولایت او بتواند اقامه نماز بنماید {{متن قرآن|فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ}}<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶]]، ص ۲۳۷.</ref>.

== پرسش مستقیم ==

== منابع ==

== پانویس ==

[[رده:آیات امامت]]

[[رده:آیات نامدار]]