شأن نزول آیه مودت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
دو [[شأن نزول]] برای [[آیه]] ذکر شده است: | دو [[شأن نزول]] برای [[آیه]] ذکر شده است: | ||
# شأن نزول اول میگوید: روزی [[مشرکان]] [[مکه]] در جایی گرد آمدند و گفتند: «آیا [[محمد]] در برابر آنچه آورده است، مزدی میخواهد؟» این [[آیه]] در پاسخ آنان فرود آمد و [[مردم]] را بر [[مودت]] [[پیامبر]] و [[خویشاوندان]] مأمور ساخت<ref>ر.ک: تفسیر آیة المودة، ص۲۵؛ روح المعانی، ج۲۵، ص۳۰؛ المیزان، ج۱۸، ص ۴۳.</ref>. براساس این [[شأن نزول]] [[آیه]] مکی است. | # شأن نزول اول میگوید: روزی [[مشرکان]] [[مکه]] در جایی گرد آمدند و گفتند: «آیا [[محمد]] در برابر آنچه آورده است، مزدی میخواهد؟» این [[آیه]] در پاسخ آنان فرود آمد و [[مردم]] را بر [[مودت]] [[پیامبر]] و [[خویشاوندان]] مأمور ساخت<ref>ر.ک: تفسیر آیة المودة، ص۲۵؛ روح المعانی، ج۲۵، ص۳۰؛ المیزان، ج۱۸، ص ۴۳.</ref>. براساس این [[شأن نزول]] [[آیه]] مکی است. | ||
# [[شأن نزول]] دوم میگوید: چون [[پیامبر]] {{صل}} در [[مدینه]] [[حکومت اسلامی]] را بنیان گذاشت به دشواریهای [[مالی]] دچار گشت. [[انصار]] نزد او آمدند و [[اموال]] خویش را به | # [[شأن نزول]] دوم میگوید: چون [[پیامبر]] {{صل}} در [[مدینه]] [[حکومت اسلامی]] را بنیان گذاشت به دشواریهای [[مالی]] دچار گشت. [[انصار]] نزد او آمدند و [[اموال]] خویش را به حضرت عرضه کردند. در این هنگام [[آیه]] نازل شد و [[پیامبر]] {{صل}} آن را بر [[انصار]] خواند و فرمود: «[[نزدیکان]] مرا پس از من [[دوست]] بدارید». [[انصار]] با [[شادی]] و [[رضایت]] از محضر [[پیامبر]] {{صل}} بیرون رفتند؛ اما [[منافقان]]، گفتند این سخن، افترائی است که [[محمد]] بر [[خدا]] بسته و میخواهد ما را از این پس ذلیل [[خویشان]] خود کند. آن گاه آیه نازل گشت<ref>مجمع البیان، ج۹، ص۲۹؛ تفسیر نمونه، ج۲۰، ص ۴۰۲. </ref>. بر این اساس [[آیه]] مدنی است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۷
مقدمه
آیۀ مودت آیهای است که اجر رسالت پیامبر خدا (ص) را مودّت خویشاوندان آن حضرت بیان میکند: ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾[۱].[۲]
دو شأن نزول برای آیه ذکر شده است:
- شأن نزول اول میگوید: روزی مشرکان مکه در جایی گرد آمدند و گفتند: «آیا محمد در برابر آنچه آورده است، مزدی میخواهد؟» این آیه در پاسخ آنان فرود آمد و مردم را بر مودت پیامبر و خویشاوندان مأمور ساخت[۳]. براساس این شأن نزول آیه مکی است.
- شأن نزول دوم میگوید: چون پیامبر (ص) در مدینه حکومت اسلامی را بنیان گذاشت به دشواریهای مالی دچار گشت. انصار نزد او آمدند و اموال خویش را به حضرت عرضه کردند. در این هنگام آیه نازل شد و پیامبر (ص) آن را بر انصار خواند و فرمود: «نزدیکان مرا پس از من دوست بدارید». انصار با شادی و رضایت از محضر پیامبر (ص) بیرون رفتند؛ اما منافقان، گفتند این سخن، افترائی است که محمد بر خدا بسته و میخواهد ما را از این پس ذلیل خویشان خود کند. آن گاه آیه نازل گشت[۴]. بر این اساس آیه مدنی است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ «بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمیخواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸.
- ↑ ر.ک: تفسیر آیة المودة، ص۲۵؛ روح المعانی، ج۲۵، ص۳۰؛ المیزان، ج۱۸، ص ۴۳.
- ↑ مجمع البیان، ج۹، ص۲۹؛ تفسیر نمونه، ج۲۰، ص ۴۰۲.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۵۱.