معانقه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخهها
(←پانویس) برچسب: برگرداندهشده |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:معانقه]] |
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۷
مقدمه
در سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابیطالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۱].
در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه میکنند، رحمت خداوند آن دو را فرا میگیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۲].[۳]
در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) لَمَّا جَاءَهُ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۴].
در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه میکنند، رحمت خداوند آن دو را فرا میگیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۵].[۶]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
- ↑ اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۲۳.
- ↑ الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
- ↑ اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص 23.