آل علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| (۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام علی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
''' | '''[[آل علی]]'''{{ع}} [[فرزندان]] على بن ابى طالب و [[دودمان]] [[پاک]] [[امیر المؤمنین]]{{ع}} به [[آل]] على معروفند. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در منابع تاریخى نیز مکرّر از [[اولاد]] آن حضرت و [[هاشمیان]] با این عنوان یاد شده است. در سروده‌هاى [[شاعران]] غدیرى و ولایى نیز این تعبیر به‌کار رفته است. در مثل‌هاى فارسى هم با "آل على هرکه درافتاد، ورافتاد" رایج است. اصطلاح آل على در متون روایى هم دیده مى‌شود. نقل شده وقتى بنا شد به [[امر خدا]] درهاى خانه‌هاى همه به [[مسجد پیامبر]]{{صل}} بسته شود مگر در خانۀ على{{ع}}، در [[مسجد]] خطاب به [[مسلمانان]] حاضر چنین ندا دادند: همه از مسجد خارج شوند، مگر [[آل رسول]] و آل على<ref>الغدير، ج ۱ ص۴۰.</ref>. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در حدیثى توصیه مى‌فرماید که [[فرمان خدا]] را در یادکرد محمد و على و آل آن دو [[اطاعت]] کنید<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص۲۸۹.</ref> که آل على در کنار [[آل محمد]] مطرح شده است. در جاى دیگر در [[توسّل]] حضرت موسى براى رفع [[صاعقه]]، [[امر]] [[محمّد]] و على و آل آن دو آمده است<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص۳۲۹.</ref>. در [[رجز]] یکى از شهداى [[کربلا]] به نام [[انس بن حارث]] کاهلى، [[آل]] على در مقابل [[آل زیاد]] مطرح شده و آن پیرو [[خدا]] و این پیرو [[شیطان]] قلمداد شده است: {{متن حدیث|آل علىّ شیعة الرّحمان آل زیاد شیعة الشیطان}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵ ص۲۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | |||
[[امام]] خمینى نیز در تبیین [[ارزش]] [[شهادت]]، بر این تعبیر اشاره دارد که: خط سرخ شهادت، خطّ آل محمد و على است....<ref>صحيفۀ نور، ج ۱۵ ص۱۵۴.</ref> آل على، نسل پاک، انقلابى، [[ظلم‌ستیز]] و پرشورى است که پیوسته با [[الهام]] از [[روح]] [[ابو طالب]] و روح [[حضرت على]]{{ع}}، در [[تاریخ]] بر ضدّ [[امویان]] و [[عباسیان]] قد برافراشته‌اند و در ادامۀ راه على، مکتب اهل بیت [[عصمت]] را رواج داده‌اند. امروز نیز، [[پیروان]] امیر المؤمنین{{ع}} و [[وفاداران]] به [[ولایت]] علوى و [[خاندان پیامبر]]، آل على به‌شمار مى‌روند و [[فرزندان]] فکرى و روحى آن [[امام]] متّقین‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref>. | |||
==با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد== | == [[با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد]] == | ||
[[اعتقاد]] [[پیروان اهل بیت]]{{عم}} بر آن است که با [[خاندان پیامبر]] و اولاد علی{{ع}} هرکس [[دشمنی]] و [[ستم]] کند، نابود و [[خوار]] می‌شود. از آنجا که علی{{ع}} [[حقّ]] مجسّم است، هرکس با [[حق]] درافتد، هلاک می‌شود. آن حضرت فرموده است: {{عربی|من صارع الحقّ صرعه}}<ref>«هرکس با حق درافتد و دشمنی کند، حق او را بر زمین می‌زند». نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۴۰۸.</ref> در [[روز غدیر]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[دوستان]] و پیروان علی{{ع}} را [[دعا]] و بر دشمنانش [[نفرین]] کرد {{متن حدیث|عاد من عاداه... و اخذل من خذله}}. در [[روایات]] متعددی هم [[پیامبر]]، [[مردم]] را از ستم به [[اهل بیت]] برحذر داشته و [[کیفر]] [[بدرفتاری]] و [[خصومت]] با آنان را [[عذاب الهی]] دانسته است. از قبیل: {{متن حدیث|طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم}}، {{متن حدیث|حرّمت الجنّة علی من ظلم أهل بیتی و آذانی فی عترتی}} و {{متن حدیث|إشتدّ غضب اللّه علی من آذانی فی عترتی}}<ref>ر.ک: «اهل البیت فی الکتاب و السنّه»، فصل ۱.</ref>. گرفتاری و زوال امویان و [[عباسیان]] به خاطر ظلمی که به آل علی کردند، در [[تاریخ]] مشهود است<ref>جواد محدثی|محدثی، جواد، فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر، ص۱۱۷.</ref>. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
{{امام علی}} | |||
[[رده:امام علی]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
[[رده:علویان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷
آل علی(ع) فرزندان على بن ابى طالب و دودمان پاک امیر المؤمنین(ع) به آل على معروفند.
مقدمه
در منابع تاریخى نیز مکرّر از اولاد آن حضرت و هاشمیان با این عنوان یاد شده است. در سروده‌هاى شاعران غدیرى و ولایى نیز این تعبیر به‌کار رفته است. در مثل‌هاى فارسى هم با "آل على هرکه درافتاد، ورافتاد" رایج است. اصطلاح آل على در متون روایى هم دیده مى‌شود. نقل شده وقتى بنا شد به امر خدا درهاى خانه‌هاى همه به مسجد پیامبر(ص) بسته شود مگر در خانۀ على(ع)، در مسجد خطاب به مسلمانان حاضر چنین ندا دادند: همه از مسجد خارج شوند، مگر آل رسول و آل على[۱]. پیامبر اکرم(ص) در حدیثى توصیه مى‌فرماید که فرمان خدا را در یادکرد محمد و على و آل آن دو اطاعت کنید[۲] که آل على در کنار آل محمد مطرح شده است. در جاى دیگر در توسّل حضرت موسى براى رفع صاعقه، امر محمّد و على و آل آن دو آمده است[۳]. در رجز یکى از شهداى کربلا به نام انس بن حارث کاهلى، آل على در مقابل آل زیاد مطرح شده و آن پیرو خدا و این پیرو شیطان قلمداد شده است: «آل علىّ شیعة الرّحمان آل زیاد شیعة الشیطان»[۴].[۵]
امام خمینى نیز در تبیین ارزش شهادت، بر این تعبیر اشاره دارد که: خط سرخ شهادت، خطّ آل محمد و على است....[۶] آل على، نسل پاک، انقلابى، ظلم‌ستیز و پرشورى است که پیوسته با الهام از روح ابو طالب و روح حضرت على(ع)، در تاریخ بر ضدّ امویان و عباسیان قد برافراشته‌اند و در ادامۀ راه على، مکتب اهل بیت عصمت را رواج داده‌اند. امروز نیز، پیروان امیر المؤمنین(ع) و وفاداران به ولایت علوى و خاندان پیامبر، آل على به‌شمار مى‌روند و فرزندان فکرى و روحى آن امام متّقین‌اند[۷].
با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد
اعتقاد پیروان اهل بیت(ع) بر آن است که با خاندان پیامبر و اولاد علی(ع) هرکس دشمنی و ستم کند، نابود و خوار می‌شود. از آنجا که علی(ع) حقّ مجسّم است، هرکس با حق درافتد، هلاک می‌شود. آن حضرت فرموده است: من صارع الحقّ صرعه[۸] در روز غدیر پیامبر خدا(ص) دوستان و پیروان علی(ع) را دعا و بر دشمنانش نفرین کرد «عاد من عاداه... و اخذل من خذله». در روایات متعددی هم پیامبر، مردم را از ستم به اهل بیت برحذر داشته و کیفر بدرفتاری و خصومت با آنان را عذاب الهی دانسته است. از قبیل: «طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم»، «حرّمت الجنّة علی من ظلم أهل بیتی و آذانی فی عترتی» و «إشتدّ غضب اللّه علی من آذانی فی عترتی»[۹]. گرفتاری و زوال امویان و عباسیان به خاطر ظلمی که به آل علی کردند، در تاریخ مشهود است[۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ الغدير، ج ۱ ص۴۰.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۲۶ ص۲۸۹.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۲۶ ص۳۲۹.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۵ ص۲۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۴.
- ↑ صحيفۀ نور، ج ۱۵ ص۱۵۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۴.
- ↑ «هرکس با حق درافتد و دشمنی کند، حق او را بر زمین می‌زند». نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۴۰۸.
- ↑ ر.ک: «اهل البیت فی الکتاب و السنّه»، فصل ۱.
- ↑ جواد محدثی|محدثی، جواد، فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر، ص۱۱۷.