علی اللهی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی اللهی''' گروه و فرقه‌ای که از روی [[غلو]]، به الوهیت و [[خدا]] بودن علی{{ع}} [[معتقد]] بودند. این عقیدۀ [[کفرآمیز]] در [[زمان]] خود [[حضرت علی]]{{ع}} هم بود، در زمان ائمه دیگر هم برخی چنین عقیده‌ای داشتند.

موضع خود آن حضرت و [[امامان]] دیگر، برخورد شدید با صاحبان این [[تفکّر]] و [[انحرافی]] دانستن این [[عقیده]] از [[توحید]] بود<ref>ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص۲۶۱ تا ۳۵۰.</ref>. ریشۀ پیدایش این تفکّر، گاهی [[محبّت]] فوق‌العاده و گاهی مشاهدۀ برخی [[معجزات]] و کارهای [[خارق عادت]] و [[کرامات]] از آن حضرت بود و این [[گرایش]]، ریشه در [[جهل]] نسبت به خدا و [[افراط]] در علاقه به حضرت علی{{ع}} داشت. دربارۀ [[حضرت عیسی]]{{ع}} هم پیروانش برای او به الوهیّت قائل شدند، یا او را در الوهیت، [[شریک]] خدا پنداشتند. این [[فرقه]] که [[غلات]] گفته می‌شود، از فرقه‌های [[گمراه]] به شمار می‌آیند و با نام‌های دیگری همچون نصیریّه و "[[اهل حق]]" هم مشهورند. علی اللّهی‌ها علی{{ع}} را مظهر تام و تمام ذات [[حق]] می‌دانند و خدا را [[حلول]] کرده در وجود او می‌پندارند و [[آداب]] و مراسم و [[سنن]] خاصّی دارند<ref>برای آشنایی بیشتر ر. ک: «لغت‌نامۀ دهخدا»، واژۀ علی اللّهی (ج ۱۰ ص۱۴۲۵۵)، «اسرار العقاید»، میرزا ابو طالب شیرازی، ص۱۹۴.</ref>. اهل حق بیشتر در مناطق غربی [[ایران]] مثل ذهاب، کرند، [[همدان]] و در میان کردهای کرکوک و سلیمانیّۀ عراقند. به نوشته یکی از محققان: غلاة شیعه که غالباً از [[موالی]] و [[غلامان]] آزادشدۀ [[ایرانی]] و [[ملل]] دیگرند، از دو دسته بیرون نبودند، یا مردمانی ساده‌دل و عامی بودند که تحت تأثیر سیمای جذّاب و چشمان نافذ و [[رفتار]] متین و [[کردار]] پسندیدۀ [[ائمه شیعه]] قرار می‌گرفتند و چون [[افکار]] غلوّآمیز را از [[دین]] پدران و نیاکان خود به [[ارث]] برده بودند، از این جهت مشاهدۀ [[ائمه]] و [[فضیلت]] و سیادت [[اخلاقی]] ایشان بر دیگر بزرگان [[اسلام]] آنان را تحت تأثیر قرار می‌داد... امّا دستۀ دیگر از [[غلاة]] را شیّادانی مانند ابو الخطّاب تشکیل می‌دادند که برای رسیدن به مقامات [[دنیوی]] و نفوذ و تأثیر در [[نفوس]] [[مردم]] و پیداکردن مرید، خود را به أئمّه بسته و در حالی که نسبت‌های غلوّآمیز به ایشان می‌دادند، خود را نیز در [[مرتبت]] باآنان [[شریک]] می‌پنداشتند...<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۰۹.</ref>.