ضرار بن ضمره: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۵۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}}))
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ضرار بن ضمره در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{جعبه اطلاعات اصحاب
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[ضرار بن ضمره در تاریخ اسلامی]] - [[ضرار بن ضمره در تراجم و رجال]]</div>
| نام = ضرار بن ضمره
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg                           
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه
| نام کامل = ضرار بن ضمره
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = 
| لقب = 
| اهل = 
| از قبیله =   
| از تیره = 
| پدر =             
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر =   
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = 
| تاریخ درگذشت =     
| محل درگذشت =
| تاریخ شهادت =     
| محل شهادت = 
| طول عمر =
| محل دفن =
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام علی]]
| از طبقه =  
| در جنگ =
| نقش‌ها = 
| فعالیت‌ها =     
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت =   
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
'''ضرار بن ضمره ضبابی''' از [[یاران]] و [[ارادتمندان امام علی]]{{ع}} بود. [[پس از شهادت امام علی]]{{ع}} بر [[معاویه]] وارد شد. معاویه به او گفت: «علی را برای من توصیف کن». ضرار، ابتدا طفره رفت و چون با [[اصرار]] معاویه روبه‌رو شد، این‌گونه لب به سخن گشود: «[[گواهی]] می‌دهم در حالی‌که شب پرده‌های [[تاریکی]] خود را آویخته بود، در یکی از جنگ‌هایش او را در [[محراب]] عبادتش دیدم که ایستاده و ریش خود را به دست گرفته بود و چون مار گزیده به خود می‌پیچید و اندوهگینانه می‌گریست و می‌گفت: ای [[دنیا]]، از من دور شو، خود را به من عرضه می‌داری یا شیفته من شده‌ای؟! هرگز [[زمان]] تو نرسد، هرگز. جز من مرا [[فریب]] ده که مرا نیازی به تو نیست. تو را سه طلاقه کرده‌ام و در آن بازگشتی نیست، عیش [[زندگی]] تو کوتاه و [[ارزش]] تو اندک و آرزوی تو کوچک و حقیر است. [[آه]] از کمی توشه و درازی راه و دوری [[سفر]] و [[سختی]] آنجا که باید در آن درآمد!»
'''ضرار بن ضمره ضبابی''' از [[یاران]] و ارادتمندان [[امام علی]] {{ع}} بود. پس از شهادت امام علی {{ع}} بر [[معاویه]] وارد شد. معاویه به او گفت: «علی را برای من توصیف کن». ضرار، ابتدا طفره رفت و چون با اصرار معاویه روبه‌رو شد، این‌گونه لب به سخن گشود: «[[گواهی]] می‌دهم در حالی‌که شب پرده‌های [[تاریکی]] خود را آویخته بود، در یکی از جنگ‌هایش او را در [[محراب]] عبادتش دیدم که ایستاده و ریش خود را به دست گرفته بود و چون مار گزیده به خود می‌پیچید و اندوهگینانه می‌گریست و می‌گفت: ای [[دنیا]]، از من دور شو، خود را به من عرضه می‌داری یا شیفته من شده‌ای؟! هرگز [[زمان]] تو نرسد، هرگز. جز من مرا [[فریب]] ده که مرا نیازی به تو نیست. تو را سه طلاقه کرده‌ام و در آن بازگشتی نیست، عیش [[زندگی]] تو کوتاه و [[ارزش]] تو اندک و آرزوی تو کوچک و حقیر است. [[آه]] از کمی توشه و درازی راه و دوری [[سفر]] و [[سختی]] آنجا که باید در آن درآمد!»


[[شریف رضی]] نیز در [[نهج البلاغه]] حکایت را چنین نقل کرده است: و در خبر ضرار پسر ضمره ضبابی است که چون بر معاویه درآمد وی را از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} پرسید، گفت: «گواهی می‌دهم او را در حالی دیدم که شب‌پرده‌های خود را افکنده بود و او در محراب خویش برپا ایستاده، [[محاسن]] را به دست گرفته و چون مارگزیده به خود می‌پیچید و چون اندوهگینی می‌گریست و می‌گفت: »ای دنیا، ای دنیا، از من دور شو (با [[خودنمایی]]) فرا راه من آمده‌ای یا شیفته‌ام شده‌ای؟! مباد که تو در [[دل]] من جای گیری، هرگز. جز مرا بفریب، مرا به تو چه نیازی است، من تو را سه بار [[طلاق]] گفته‌ام و بازگشتی در آن نیست. زندگانی‌ات کوتاه است و جاهت ناچیز و آرزوی تو داشتن، [[خرد]](>نیز). آه از توشه اندک و درازی راه و دوری [[منزل]] و [[سختی]] درآمدنگاه«<ref>نهج البلاغه، حکمت ۷۷</ref>. [[معاویه]] پس از شنیدن این سخنان گریست و برای [[امام]] رحمت‌طلبید و از [[ضرار]] پرسید: »[[وصف]] تو در جدایی علی{{ع}} چگونه است؟« ضرار گفت: »حال غم‌انگیز [[مادری]] که فرزندش را از دامانش درکشند"<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص527.</ref>.
[[شریف رضی]] نیز در [[نهج البلاغه]] حکایت را چنین نقل کرده است: و در خبر ضرار پسر ضمره ضبابی است که چون بر معاویه درآمد وی را از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} پرسید، گفت: «گواهی می‌دهم او را در حالی دیدم که شب‌پرده‌های خود را افکنده بود و او در محراب خویش برپا ایستاده، [[محاسن]] را به دست گرفته و چون مارگزیده به خود می‌پیچید و چون اندوهگینی می‌گریست و می‌گفت:»ای دنیا، ای دنیا، از من دور شو (با [[خودنمایی]]) فرا راه من آمده‌ای یا شیفته‌ام شده‌ای؟! مباد که تو در [[دل]] من جای گیری، هرگز. جز مرا بفریب، مرا به تو چه نیازی است، من تو را سه بار [[طلاق]] گفته‌ام و بازگشتی در آن نیست. زندگانی‌ات کوتاه است و جاهت ناچیز و آرزوی تو داشتن، [[خرد]](>نیز). آه از توشه اندک و درازی راه و دوری [[منزل]] و [[سختی]] درآمدنگاه«<ref>نهج البلاغه، حکمت ۷۷</ref>. [[معاویه]] پس از شنیدن این سخنان گریست و برای [[امام]] رحمت‌طلبید و از [[ضرار]] پرسید:»وصف تو در جدایی علی {{ع}} چگونه است؟ «ضرار گفت:»حال غم‌انگیز [[مادری]] که فرزندش را از دامانش درکشند"<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص527.</ref>.


وی از [[یاران باوفای امیر المؤمنین]] بود. پس از [[شهادت]] آن [[حضرت]]، معاویه در برخوردی که با او داشت، از وی خواست علی{{ع}} را برایش توصیف کند. ابتدا عذر آورد، امّا با [[اصرار]] معاویه [[زبان]] به سخن گشود و از [[فضایل]] و [[مناقب]] [[حضرت علی]]{{ع}} و [[شب‌زنده‌داری]]، [[پارسایی]]، [[تهجّد]]، [[اشک‌های شبانه]]، [[یتیم‌نوازی]] و [[عدالت]] و علمش گفت.<ref>نهج البلاغه حکمت ۷۷ مروج الذهب ج۲ص۴۲۱</ref> وی در [[شهادت امیر مؤمنان]]{{ع}} بسیار [[اندوهگین]] شد و [[غم]] خود را در فقدان مولایش همچون [[اندوه]] مادری دانست که تنها فرزندش را در دامانش سر [[بریده]] باشند<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج۳ ص۲۸</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۷۰.</ref>
وی از [[یاران باوفای امیر المؤمنین]] بود. پس از [[شهادت]] آن [[حضرت]]، معاویه در برخوردی که با او داشت، از وی خواست علی {{ع}} را برایش توصیف کند. ابتدا عذر آورد، امّا با [[اصرار]] معاویه [[زبان]] به سخن گشود و از [[فضایل]] و [[مناقب]] [[حضرت علی]] {{ع}} و [[شب‌زنده‌داری]]، [[پارسایی]]، [[تهجّد]]، [[اشک‌های شبانه]]، [[یتیم‌نوازی]] و [[عدالت]] و علمش گفت.<ref>نهج البلاغه حکمت ۷۷ مروج الذهب ج۲ص۴۲۱</ref> وی در [[شهادت امیر مؤمنان]] {{ع}} بسیار [[اندوهگین]] شد و [[غم]] خود را در فقدان مولایش همچون [[اندوه]] مادری دانست که تنها فرزندش را در دامانش سر [[بریده]] باشند<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج۳ ص۲۸</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۷۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
{{منابع}}
==منابع==
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:امام علی]]
[[رده:ضرار بن ضمره]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
۱۱۷٬۳۴۶

ویرایش