فزت و رب الکعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = امام علی

| عنوان مدخل =

| مداخل مرتبط =  

| پرسش مرتبط  = امام علی (پرسش)

== مقدمه ==

این جمله که به معنای "به [[پروردگار]] [[کعبه]] [[سوگند]]، [[رستگار]] و کامیاب شدم" است، از زبان [[حضرت علی]]{{ع}} پس از ضربت خوردن در [[صبح]] نوزدهم رمضان نقل شده است. وقتی [[ابن ملجم]] تیغ بر فرق مبارکش فرو آورد، این جمله را فرمود و افزود که: این مرد، فرار نکند!<ref>موسوعة شهادة المعصومین، ج ۱ ص۳۶۸(به نقل از مقتل ابن ابی الدنیا و تاریخ ابن عساکر)، الامامة و السیّاسة، ج ۱ ص۱۶.</ref> آرزوی آن حضرت [[شهادت]] بود و پیوسته برای آن لحظه‌شماری می‌کرد و از زبان [[پیامبر]] شنیده بود که محاسنش با [[خون]] سرش خضاب خواهد شد. ازاین‌رو [[منتظر]] آن حادثه بود. قبل از شهادتش در بستر [[بیماری]] در ضمن وصیّتی که داشت، از جمله فرمود: این حادثه برایم ناشناخته و ناخوشایند نبود، و من همچون جویای آبی بودم که به آب رسیدم و طالبی بودم که گمشده‌ام را یافتم: {{متن حدیث|...و ما کنت الاّ کقارب ورد و طالب وجد}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۳.</ref> برای کسی که عمری در [[ایمان]] و [[جهاد]] و [[بندگی]] زیسته است، پایان یافتن [[عمر]] با افتخار [[شهادت در راه خدا]]، کامیابی و فوز عظیم است، چون خود آن حضرت نیز شهادت را بهترین نوع [[مرگ]] می‌دانست: {{متن حدیث|إنّ أکرم الموت القتل}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲۳.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۶۵.</ref>

== منابع ==

# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]

[[رده:امام علی]]