لعن صحابه در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
==تهمت لعن صحابه به اندیشه شیعی==
وهابیان ادعا می‌کنند: [[شیعیان]] [[صحابه پیامبر]]{{صل}} را [[توهین]] کرده، حتی آنان را مورد [[سبّ]] و [[لعن]] قرار می‌دهند، در حالی که آنها از [[یاران پیامبر]]{{صل}} هستند و [[اسلام]] توسط آنان به ما رسیده است.
 
یکی از [[شبهات]] همیشگی [[وهابیان]] علیه [[شیعه]]، موضوع [[سب]] و [[لعن]] بر [[صحابه]] است. اما آیا [[شیعیان]]، [[صحابه پیامبر]]{{صل}} را مورد سب و لعن قرار می‌دهند؟!
یکی از [[شبهات]] همیشگی [[وهابیان]] علیه [[شیعه]]، موضوع [[سب]] و [[لعن]] بر [[صحابه]] است. اما آیا [[شیعیان]]، [[صحابه پیامبر]]{{صل}} را مورد سب و لعن قرار می‌دهند؟!
در پاسخ لازم است بین موضوع سب و لعن تفکیک قائل شد.
در پاسخ لازم است بین موضوع سب و لعن تفکیک قائل شد.
خط ۲۷: خط ۲۹:
در اینجا چند نکته قابل توجه است:
در اینجا چند نکته قابل توجه است:


'''نکته نخست''': «لعن» به معنی [[بیزاری]] و [[برائت از اعمال]] [[زشت]] یک فرد، صحابه یا غیر صحابه، [[لازمه ایمان]] [[حقیقی]] و از [[شئون]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] است. چنین عملی نه تنها ایرادی ندارد، بلکه [[خداوند]] در [[قرآن]]، گروهی از [[مردم]] را لعن کرده است؛ از جمله: ۱. [[ابلیس]]: {{متن قرآن|وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ}}<ref>«و تا روز پاداش و کیفر بر تو نفرین باد!» سوره حجر، آیه ۳۵.</ref>؛ ۲ [[کفار]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«خداوند کافران را لعنت و برای آنان آتش (دوزخ) را آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۶۴.</ref>؛ ۳. {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آنان تا رستخیز دشمنی و کینه‌جویی افکندیم؛ هر بار که آتشی را برای جنگ بر افروختند خداوند آن را خاموش گردانید؛ و در زمین به تباهی می‌کوشند و خداوند تبهکاران را دوست نمی‌دارد» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>؛ ۴. آزاردهندگان [[پیامبر]]{{صل}}: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref>؛ ۵. [[قذف]] کنندگان: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«به راستی آنان که به زنان پاکدامن بی‌خبر مؤمن، تهمت (زنا) می‌زنند، در این جهان و در جهان واپسین لعنت شده‌اند و آنان را عذابی سترگ خواهد بود» سوره نور، آیه ۲۳.</ref>؛ ۶. [[بنی امیه]]: {{متن قرآن|وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد و خوابی که ما به تو نمایاندیم و درخت لعنت شده در قرآن را جز برای آزمون مردم قرار ندادیم و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref><ref>در روایات بسیاری از طریق فریقین وارد شده است: پیامبر اکرم{{صل}} بنی امیه را در عالم رویا به صورت میمون‌هایی دید که بر منبر آن حضرت بالا و پایین می‌روند، حضرت نگران شد و دیگر تا پایان عمرش نخندید، پس خدا این آیه را نازل کرد {{متن حدیث|رَأَى رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} بَنِي أُمَيَّةَ يَنْزُونَ عَلَى مِنْبَرِهِ نَزْوَ الْقِرَدَةِ فَسَاءَهُ ذَلِكَ فَمَا اسْتَجْمَعَ ضَاحِكاً حَتَّى مَاتَ وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ذَلِكَ {{متن قرآن|وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ}}}}؛ (تفسیر ثعلبی، ج۶، ص، ۱۱۱؛ التفسیر الکبیر فخر رازی، ج۲۰، ص۲۳۶؛ جامع البیان (تفسیر طبری)، ج۱۵، ص۱۴۱، ح۱۶۹۳۰؛ مسند ابویعلی، ج۱۱، ص۳۴۸؛ تفسیر القرطبی، ج۱۰، ص۲۸۳).</ref>.
'''نکته نخست''': «لعن» به معنی [[بیزاری]] و [[برائت از اعمال]] [[زشت]] یک فرد، صحابه یا غیر صحابه، [[لازمه ایمان]] [[حقیقی]] و از [[شئون]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] است. چنین عملی نه تنها ایرادی ندارد، بلکه [[خداوند]] در [[قرآن]]، گروهی از [[مردم]] را لعن کرده است؛ از جمله:  
#[[ابلیس]]: {{متن قرآن|وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ}}<ref>«و تا روز پاداش و کیفر بر تو نفرین باد!» سوره حجر، آیه ۳۵.</ref>؛  
#[[کفار]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«خداوند کافران را لعنت و برای آنان آتش (دوزخ) را آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۶۴.</ref>؛  
#{{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آنان تا رستخیز دشمنی و کینه‌جویی افکندیم؛ هر بار که آتشی را برای جنگ بر افروختند خداوند آن را خاموش گردانید؛ و در زمین به تباهی می‌کوشند و خداوند تبهکاران را دوست نمی‌دارد» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>؛  
#آزاردهندگان [[پیامبر]]{{صل}}: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref>؛  
#[[قذف]] کنندگان: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«به راستی آنان که به زنان پاکدامن بی‌خبر مؤمن، تهمت (زنا) می‌زنند، در این جهان و در جهان واپسین لعنت شده‌اند و آنان را عذابی سترگ خواهد بود» سوره نور، آیه ۲۳.</ref>؛  
#[[بنی امیه]]: {{متن قرآن|وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد و خوابی که ما به تو نمایاندیم و درخت لعنت شده در قرآن را جز برای آزمون مردم قرار ندادیم و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref><ref>در روایات بسیاری از طریق فریقین وارد شده است: پیامبر اکرم{{صل}} بنی امیه را در عالم رویا به صورت میمون‌هایی دید که بر منبر آن حضرت بالا و پایین می‌روند، حضرت نگران شد و دیگر تا پایان عمرش نخندید، پس خدا این آیه را نازل کرد {{متن حدیث|رَأَى رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} بَنِي أُمَيَّةَ يَنْزُونَ عَلَى مِنْبَرِهِ نَزْوَ الْقِرَدَةِ فَسَاءَهُ ذَلِكَ فَمَا اسْتَجْمَعَ ضَاحِكاً حَتَّى مَاتَ وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ذَلِكَ {{متن قرآن|وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ}}}}؛ (تفسیر ثعلبی، ج۶، ص، ۱۱۱؛ التفسیر الکبیر فخر رازی، ج۲۰، ص۲۳۶؛ جامع البیان (تفسیر طبری)، ج۱۵، ص۱۴۱، ح۱۶۹۳۰؛ مسند ابویعلی، ج۱۱، ص۳۴۸؛ تفسیر القرطبی، ج۱۰، ص۲۸۳).</ref>.
ماهیت [[سبّ]] با [[لعن]] متفاوت است؛ زیرا سبّ [[فحش]] است و فحش یک عمل [[زشت]] محسوب می‌شود؛ ولی لعن منشأ [[قرآنی]] دارد. [[خداوند]] خود اول بار [[ابلیس]] را لعن کرد. البته اگر [[خدا]] کسی را لعن کند به معنی آن است که او را از رحمتش [[محروم]] ساخته است؛ اما اگر غیر خدا کسی را لعن کند به معنای [[دعا]] است؛ یعنی از خدا می‌خواهد که او را از رحمتش دور کند؛ بنابراین [[حقیقت]] لعن، به دعا برمی‌گردد و با فحش و [[دشنام]]، تفاوت ماهوی دارد.
ماهیت [[سبّ]] با [[لعن]] متفاوت است؛ زیرا سبّ [[فحش]] است و فحش یک عمل [[زشت]] محسوب می‌شود؛ ولی لعن منشأ [[قرآنی]] دارد. [[خداوند]] خود اول بار [[ابلیس]] را لعن کرد. البته اگر [[خدا]] کسی را لعن کند به معنی آن است که او را از رحمتش [[محروم]] ساخته است؛ اما اگر غیر خدا کسی را لعن کند به معنای [[دعا]] است؛ یعنی از خدا می‌خواهد که او را از رحمتش دور کند؛ بنابراین [[حقیقت]] لعن، به دعا برمی‌گردد و با فحش و [[دشنام]]، تفاوت ماهوی دارد.


خط ۵۶: خط ۶۴:


[[شیعیان]] [[سبّ]] را عملی [[حرام]] و [[ناشایست]] می‌دانند. آنان هیچ کس را [[دشنام]] نمی‌دهند خواه [[صحابی]] باشد یا غیر صحابی؛ اما در ارتباط با [[لعن]]، [[اعتقاد شیعه]] بر آن است هرکس ملاک لعن را درباره خویش تحقق بخشد، مشمول لعن قرار می‌گیرد خواه صحابی باشد یا نباشد و این هم به [[مذهب شیعه]] اختصاص ندارد بلکه ملاک لعن توسط [[قرآن]] و [[سنت]] بیان شده است.<ref>[[مهدی رستم‌نژاد|رستم‌نژاد، مهدی]]، [[پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه (کتاب)|پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه]] ص ۸۳-۸۹</ref>.
[[شیعیان]] [[سبّ]] را عملی [[حرام]] و [[ناشایست]] می‌دانند. آنان هیچ کس را [[دشنام]] نمی‌دهند خواه [[صحابی]] باشد یا غیر صحابی؛ اما در ارتباط با [[لعن]]، [[اعتقاد شیعه]] بر آن است هرکس ملاک لعن را درباره خویش تحقق بخشد، مشمول لعن قرار می‌گیرد خواه صحابی باشد یا نباشد و این هم به [[مذهب شیعه]] اختصاص ندارد بلکه ملاک لعن توسط [[قرآن]] و [[سنت]] بیان شده است.<ref>[[مهدی رستم‌نژاد|رستم‌نژاد، مهدی]]، [[پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه (کتاب)|پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه]] ص ۸۳-۸۹</ref>.
==پرسش مستقیم==
*[[آیا شیعیان صحابه پیامبر خاتم را مورد سب و لعن قرار داده‌اند؟ (پرسش)]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۴: خط ۷۵:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:اصحاب پیامبر]]
۱۱۴٬۱۱۴

ویرایش