موالیان یمنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = موالی
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[موالیان یمنی در تاریخ اسلامی]] - [[موالیان یمنی در حدیث]] - [[موالیان یمنی در کلام اسلامی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = موالیان یمنی (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


'''موالیان یمنی''' [[قبایل یمنی]]، از بزرگترین مجموعه‌هایی بودند که چه در [[پذیرش]] و گسترش [[اسلام]]، چه در گسترش [[تشیّع]] و [[مکتب]] [[اهل بیت]] و چه در عرصه‌های [[همبستگی]] با [[خاندان]] [[رسالت]] و [[دفاع]] از [[امامان]] [[شیعه]]، به ایفای نقش پرداختند. در میان [[یاران]] [[خالص]] و [[کارگزاران]] پرتوان [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} به چهره‌های برجستۀ بسیاری از آنان برمی‌خوریم<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۵۴.</ref>.
== مقدمه ==
قبایل یمنی، از بزرگترین مجموعه‌هایی بودند که چه در پذیرش و گسترش اسلام، چه در گسترش [[تشیّع]] و مکتب [[اهل بیت]] و چه در عرصه‌های [[همبستگی]] با [[خاندان رسالت]] و دفاع از امامان [[شیعه]]، به ایفای نقش پرداختند. در میان یاران خالص و [[کارگزاران]] پرتوان [[حضرت علی]]{{ع}} به چهره‌های برجستۀ بسیاری از آنان برمی‌خوریم.


== مقدمه ==
قبایلی همچون: [[بجیله]]، [[خثعم]]، [[حمیر]]، [[ازد]]، غامد، [[همدان]]، مراد، [[خزاعه]]، [[طیّ]]، [[کنده]]، [[مذحج]]، [[خولان]]، [[اشعر]] همه یمنی‌اند که افراد بسیاری از آنها، هم از صحابۀ [[رسول خدا]]{{صل}}، هم از [[یاران علی]]{{ع}} هم از [[اصحاب امام حسن مجتبی]] و [[شهدای کربلا]] و [[یاران]] [[ائمه]] دیگر بودند. در آخر الزّمان نیز بخش عمده‌ای از [[یاران امام زمان]]{{ع}} از [[یمن]] خواهند بود و نقش یمنی‌ها در [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} و [[زمینه‌سازی ظهور]] بسیار درخشان است و در [[روایات]] نیز آمده است<ref> ز جمله ر.ک: «عصر الظهور» علی الکورانی، فصل «الیمن و دورها فی عصر الظهور».</ref>. در مقطعی که [[کوفه]] مقرّ [[خلافت]] [[امیر المؤمنین]] بود و پس از آن در دهه‌های دیگر، افراد بسیاری از [[قبایل]] مختلف یمن ساکن کوفه بودند و در جنگ‌های [[حضرت امیر]] و از آن پس در [[حادثۀ کربلا]] و قیام‌های بعدی حضور و نقش داشتند. پیدایش زمینۀ تشیّع در یمن، با مأموریّتی بود که حضرت علی{{ع}} از سوی [[پیامبر]] به آن [[دیار]] رفت. [[محبّت]] و [[معرفت]] آنان به علی{{ع}} از همان دوران آغاز شد. از چهره‌های مشهوری که [[یمنی]] بودند، در [[قیام]] بر ضدّ [[عثمان]] نیز دیده می‌شوند. پس از کشته شدن عثمان، در [[بیعت]] با امیر المؤمنین و تحکیم پایه‌های حکومت [[علوی]] نیز نقش بارزی داشتند و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] در رکاب علی{{ع}} جانفشانی‌های عظیم از خود نشان دادند و اینها همه بر افتخارات قبایل یمن در [[نصرت]] [[ولیّ خدا]] و حمایت از امام [[معصوم]]، افزود. در میان کارگزاران [[حکومت امیر المؤمنین]] در مناطق مختلف و سمت‌های گوناگون به چهره‌های بارز [[شیعیان]] [[یمنی]] برمی‌خوریم، همچو: [[قیس بن سعد]] [[خزرجی]]، [[حارث بن ابی حارث]] [[ازدی]]، [[مصقلة بن هبیره]]، [[نعمان بن عجلان]]، [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[مالک بن حارث اشتر نخعی]]، [[شبیب بن عامر ازدی]]، [[اشعث بن قیس کندی]]، [[مالک بن کعب همدانی]]، قدامة بن عجلان ازدی، [[حذیفة بن یمان]]، [[سعد بن وهب]] ازدی، [[کمیل بن زیاد نخعی]]، [[عدی بن حاتم طایی]]، [[حجر بن عدی]]، [[عمرو بن حمق خزاعی]]، [[رفاعة بن شداد]] ازدی، [[حارث همدانی]]، [[بریر بن خضیر]]. اینها نشانۀ [[فضیلت]] [[یمن]] و قبایل آن و پیشتازی در ولایت ائمه و [[اعتقاد به امامت]] [[شیعی]] است و وجود [[برکت]] در این [[مردم]] را نشان می‌دهد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۵۴.</ref>.
* قبایلی همچون: بجیله، خثعم، [[حمیر]]، [[ازد]]، [[غامد]]، [[همدان]]، مراد، [[خزاعه]]، طیّ، کنده، مذحج، [[خولان]]، اشعر همه یمنی‌اند که افراد بسیاری از آنها، هم از صحابۀ [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}}، هم از [[یاران]] [[امام علی|علی]] {{ع}} هم از [[اصحاب]] [[امام حسن|امام حسن مجتبی]] و [[شهدای کربلا]] و [[یاران]] [[ائمه]] دیگر بودند. در [[آخر الزّمان]] نیز بخش عمده‌ای از [[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} از [[یمن]] خواهند بود و نقش یمنی‌ها در [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و [[زمینه‌سازی ظهور]] بسیار درخشان است و در [[روایات]] نیز آمده است.<ref> از جمله ر. ک: «عصر الظهور» علی الکورانی، فصل «الیمن و دورها فی عصر الظهور».</ref> در مقطعی که [[کوفه]] مقرّ [[خلافت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]] بود و پس از آن در دهه‌های دیگر، افراد بسیاری از [[قبایل]] مختلف [[یمن]] ساکن [[کوفه]] بودند و در جنگ‌های [[حضرت امیر]] و از آن پس در حادثۀ [[کربلا]] و قیام‌های بعدی حضور و نقش داشتند. پیدایش زمینۀ [[تشیّع]] در [[یمن]]، با مأموریّتی بود که [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} از سوی [[پیامبر]] به آن دیار رفت. [[محبّت]] و [[معرفت]] آنان به [[امام علی|علی]] {{ع}} از همان دوران آغاز شد. از چهره‌های مشهوری که [[یمنی]] بودند، در [[قیام]] بر ضدّ [[عثمان]] نیز دیده می‌شوند. پس از [[کشته شدن عثمان]]، در [[بیعت]] با [[امام علی|امیر المؤمنین]] و تحکیم پایه‌های [[حکومت علوی]] نیز نقش بارزی داشتند و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] در رکاب [[امام علی|علی]] {{ع}} جانفشانی‌های [[عظیم]] از خود نشان دادند و اینها همه بر افتخارات [[قبایل یمن]] در [[نصرت]] [[ولیّ خدا]] و [[حمایت]] از [[امام]] [[معصوم]]، افزود. در میان [[کارگزاران]] [[حکومت امیر المؤمنین]] در مناطق مختلف و سمت‌های گوناگون به چهره‌های بارز [[شیعیان]] [[یمنی]] برمی‌خوریم، همچو: [[قیس بن سعد خزرجی]]، [[حارث بن ابی حارث ازدی]]، [[مصقلة بن هبیره]]، [[نعمان بن عجلان]]، [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[مالک بن حارث اشتر نخعی]]، [[شبیب بن عامر ازدی]]، [[اشعث بن قیس کندی]]، [[مالک بن کعب همدانی]]، [[قدامة بن عجلان ازدی]]، [[حذیفة بن یمان]]، [[سعد بن وهب ازدی]]، [[کمیل بن زیاد نخعی]]، [[عدی بن حاتم طایی]]، [[حجر بن عدی]]، [[عمرو بن حمق خزاعی]]، [[رفاعة بن شداد ازدی]]، [[حارث همدانی]]، [[بریر بن خضیر]]. اینها نشانۀ [[فضیلت]] [[یمن]] و [[قبایل]] آن و پیشتازی در [[ولایت]] [[ائمه]] و [[اعتقاد]] به [[امامت شیعی]] است و وجود [[برکت]] در این [[مردم]] را نشان می‌دهد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۵۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']].
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']].
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۹: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:موالیان یمنی]]
[[رده:ولایت]]
[[رده:موالیان یمنی]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۶

مقدمه

قبایل یمنی، از بزرگترین مجموعه‌هایی بودند که چه در پذیرش و گسترش اسلام، چه در گسترش تشیّع و مکتب اهل بیت و چه در عرصه‌های همبستگی با خاندان رسالت و دفاع از امامان شیعه، به ایفای نقش پرداختند. در میان یاران خالص و کارگزاران پرتوان حضرت علی(ع) به چهره‌های برجستۀ بسیاری از آنان برمی‌خوریم.

قبایلی همچون: بجیله، خثعم، حمیر، ازد، غامد، همدان، مراد، خزاعه، طیّ، کنده، مذحج، خولان، اشعر همه یمنی‌اند که افراد بسیاری از آنها، هم از صحابۀ رسول خدا(ص)، هم از یاران علی(ع) هم از اصحاب امام حسن مجتبی و شهدای کربلا و یاران ائمه دیگر بودند. در آخر الزّمان نیز بخش عمده‌ای از یاران امام زمان(ع) از یمن خواهند بود و نقش یمنی‌ها در قیام حضرت مهدی(ع) و زمینه‌سازی ظهور بسیار درخشان است و در روایات نیز آمده است[۱]. در مقطعی که کوفه مقرّ خلافت امیر المؤمنین بود و پس از آن در دهه‌های دیگر، افراد بسیاری از قبایل مختلف یمن ساکن کوفه بودند و در جنگ‌های حضرت امیر و از آن پس در حادثۀ کربلا و قیام‌های بعدی حضور و نقش داشتند. پیدایش زمینۀ تشیّع در یمن، با مأموریّتی بود که حضرت علی(ع) از سوی پیامبر به آن دیار رفت. محبّت و معرفت آنان به علی(ع) از همان دوران آغاز شد. از چهره‌های مشهوری که یمنی بودند، در قیام بر ضدّ عثمان نیز دیده می‌شوند. پس از کشته شدن عثمان، در بیعت با امیر المؤمنین و تحکیم پایه‌های حکومت علوی نیز نقش بارزی داشتند و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب علی(ع) جانفشانی‌های عظیم از خود نشان دادند و اینها همه بر افتخارات قبایل یمن در نصرت ولیّ خدا و حمایت از امام معصوم، افزود. در میان کارگزاران حکومت امیر المؤمنین در مناطق مختلف و سمت‌های گوناگون به چهره‌های بارز شیعیان یمنی برمی‌خوریم، همچو: قیس بن سعد خزرجی، حارث بن ابی حارث ازدی، مصقلة بن هبیره، نعمان بن عجلان، سلیمان بن صرد خزاعی، مالک بن حارث اشتر نخعی، شبیب بن عامر ازدی، اشعث بن قیس کندی، مالک بن کعب همدانی، قدامة بن عجلان ازدی، حذیفة بن یمان، سعد بن وهب ازدی، کمیل بن زیاد نخعی، عدی بن حاتم طایی، حجر بن عدی، عمرو بن حمق خزاعی، رفاعة بن شداد ازدی، حارث همدانی، بریر بن خضیر. اینها نشانۀ فضیلت یمن و قبایل آن و پیشتازی در ولایت ائمه و اعتقاد به امامت شیعی است و وجود برکت در این مردم را نشان می‌دهد[۲].

منابع

پانویس

  1. ز جمله ر.ک: «عصر الظهور» علی الکورانی، فصل «الیمن و دورها فی عصر الظهور».
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۵۴.