عترت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۳

مقدمه

عترت خاندان پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت اوست که مودّتشان اجر رسالت است و اطاعت از آنان اطاعت از خداست و پیامبر اکرم، عترت را عِدل و در کنار قرآن کریم قرار داده و به تبعیت از این دو میراث عظیم، یعنی ثقل اصغر و ثقل اکبر و دو امانت نبوی دستور داده است.

در روایاتی مقصود از عترت، خاندان پیامبر، علی(ع)، امام حسن و امام حسین و ائمه دیگر به شمار آمده‌اند^[۱]. در حدیث ثقلین که با عبارت‌های مختلف از پیامبر خدا نقل شده است چنین آمده است: "من دو امانت سنگین میان شما می‌گذارم، کتاب خدا و عترت و خاندانم، این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند"^[۲].

مرحوم صدوق می‌گوید: عترت، علی بن ابی طالب(ع) و نسل او از فاطمۀ زهرا و سلالۀ پیغمبر است، آنان که خداوند از زبان پیامبرش بر امامت آنان تصریح فرموده و آنان دوازده نفرند، اولین آنان علی(ع) و آخرینشان قائم است، طبق همۀ معانی که عرب برای عترت قائل است؛ چراکه امامان از بین بنی هاشم و فرزندان ابو طالب، همچون پاره‌های مشک در نافۀ آهویند و از شجرۀ طیّبه‌ای‌اند که ریشه‌اش پیامبر و شاخه‌اش علی و امامان‌اند...^[۳].

پیامبر خدا(ص) عترت را به عنوان معیار شناخت صحیح اسلام و قرآن معرّفی کرده است، که هم در ایمان و فکر، هم در عمل و تعهّد، نمونۀ یک خاندان کامل و اسوه است. هرجا خانواده‌ای پیدا کنید که مردش علی(ع) و زنش حضرت فاطمه(ع) و دخترش زینب و پسرانش حسنین(ع) باشد، آن خانواده (عترت) اصالت دارد و ما برای شناخت اسلام، به چنین خانواده‌ای احتیاج داریم.... مرحوم صدوق، پس از نقل احادیث عترت و تبیین مفهوم آن، عترت را همان شجره‌ای می‌داند که پیامبر خدا(ص) فرمود: من ریشۀ آنم و امیرالمؤمنین، تنۀ آن است و امامان شاخه‌های آن و پیروان و شیعیان ائمه، برگ‌های آنند و علم آنان میوۀ آن درخت است، اهل بیت، هم مرکز اصلی اسلامند، هم هدایتگران خلق و پناه مردم^[۴].^[۵]

منابع

پانویس

↑ ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص۲۱۲.
↑ «إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُم‏ بِهِمَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏»؛معانی الأخبار، ص۹۱.
↑ معانی الأخبار، ص۹۲.
↑ معانی الأخبار، ص۹۳.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸۰؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۷.

[1] ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص۲۱۲.

[2] «إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُم‏ بِهِمَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏»؛معانی الأخبار، ص۹۱.

[3] معانی الأخبار، ص۹۲.

[4] معانی الأخبار، ص۹۳.

[5] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸۰؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-'''[[عترت]]''' [[فرزندان]]، [[خویشاوندان]] و بستگان هر کس را عترت او گویند. در اصطلاح [[دینی]]، [[خاندان پیامبر]] [[خدا]]{{صل}} یعنی [[حضرت زهرا]]{{س}} [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[امامان معصوم]] دیگر را گویند. [[پیامبر]] درباره عترت خود بسیار سفارش کرده و آنان را [[معیار حق]] دانسته و به [[محبت]] و [[اطاعت]] آنان دستور داده است. در [[احادیث]] فراوانی [[پیامبر خدا]]{{صل}}، [[قرآن و عترت]] را با هم یاد کرده و آنها را "[[ثَقَلین]]" دانسته است. عترت [[رسول خدا]]{{صل}} نزد خدا مقامی بس ارجمند دارند و [[نور]] آنان را [[خداوند]] پیش از [[خلقت جهان]] [[آفریده]] است و در این [[جهان]] هم عترت آن حضرت، بهترین [[دودمان]] در میان انسان‌هایند. از [[عترت پیامبر]]، با عنوان [[اهل‌بیت]] و [[آل الله]] هم یاد می‌‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۷.</ref>.
+== مقدمه ==
+عترت خاندان [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[اهل بیت]] اوست که مودّتشان اجر رسالت است و اطاعت از آنان اطاعت از خداست و پیامبر اکرم، عترت را عِدل و در کنار [[قرآن کریم]] قرار داده و به [[تبعیت]] از این دو [[میراث]] عظیم، یعنی [[ثقل اصغر]] و [[ثقل اکبر]] و دو [[امانت]] [[نبوی]] دستور داده است.
+در روایاتی مقصود از عترت، خاندان پیامبر، علی{{ع}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[ائمه]] دیگر به شمار آمده‌اند<ref>ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص۲۱۲.</ref>. در [[حدیث ثقلین]] که با عبارت‌های مختلف از پیامبر خدا نقل شده است چنین آمده است: "من دو امانت سنگین میان شما می‌گذارم، [[کتاب خدا]] و عترت و خاندانم، این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند"<ref>{{متن حدیث|إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُم‏ بِهِمَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏}}؛معانی الأخبار، ص۹۱.</ref>.
+[[مرحوم صدوق]] می‌گوید: عترت، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} و نسل او از فاطمۀ [[زهرا]] و سلالۀ پیغمبر است، آنان که خداوند از زبان پیامبرش بر [[امامت]] آنان تصریح فرموده و آنان دوازده نفرند، اولین آنان علی{{ع}} و آخرینشان [[قائم]] است، طبق همۀ معانی که [[عرب]] برای [[عترت]] قائل است؛ چراکه [[امامان]] از بین [[بنی هاشم]] و فرزندان ابو طالب، همچون پاره‌های [[مشک]] در نافۀ آهویند و از شجرۀ طیّبه‌ای‌اند که ریشه‌اش [[پیامبر]] و شاخه‌اش علی و امامان‌اند...<ref>معانی الأخبار، ص۹۲.</ref>.
-== مقدمه ==
+[[پیامبر خدا]]{{صل}} عترت را به عنوان معیار شناخت صحیح اسلام و [[قرآن]] معرّفی کرده است، که هم در [[ایمان]] و [[فکر]]، هم در عمل و [[تعهّد]]، نمونۀ یک [[خاندان]] کامل و [[اسوه]] است. هرجا خانواده‌ای پیدا کنید که مردش علی{{ع}} و زنش حضرت [[فاطمه]]{{عم}} و دخترش [[زینب]] و پسرانش حسنین{{عم}} باشد، آن [[خانواده]] (عترت) اصالت دارد و ما برای شناخت اسلام، به چنین خانواده‌ای احتیاج داریم.... [[مرحوم صدوق]]، پس از نقل احادیث عترت و تبیین مفهوم آن، عترت را همان شجره‌ای می‌داند که پیامبر خدا{{صل}} فرمود: من ریشۀ آنم و [[امیرالمؤمنین]]، تنۀ آن است و امامان شاخه‌های آن و [[پیروان]] و [[شیعیان]] [[ائمه]]، برگ‌های آنند و [[علم]] آنان میوۀ آن درخت است، [[اهل بیت]]، هم مرکز اصلی اسلامند، هم هدایتگران [[خلق]] و پناه [[مردم]]<ref>معانی الأخبار، ص۹۳.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۸۰؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۷.</ref>
-* عترت خاندان پیامبر [[اکرم]]{{صل}} و [[اهل بیت]] اوست که مودّتشان [[اجر رسالت]] است و اطاعت از آنان اطاعت از خداست و [[پیامبر اکرم]] عترت را [[عدل]] و در کنار [[قرآن کریم]] قرار داده و به [[تبعیت]] از این دو [[میراث]] عظیم، یعنی [[ثقل اصغر]] و [[ثقل اکبر]] و دو [[امانت]] [[نبوی]] دستور داده است.
-* در روایاتی مقصود از عترت، خاندان پیامبر، علی{{ع}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[ائمه]] دیگر به شمار آمده‌اند.<ref>ر. ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص۲۱۲</ref> در [[حدیث ثقلین]] که با عبارت‌های مختلف از پیامبر خدا نقل شده است چنین آمده است: "من دو امانت سنگین میان شما می‌گذارم، [[کتاب خدا]] و عترت و خاندانم، این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند"<ref>{{متن حدیث|إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُم‏ بِهِمَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏}}؛معانی الأخبار، ص۹۱</ref>.
-* [[مرحوم صدوق]] می‌گوید: عترت، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} و [[نسل]] او از فاطمۀ [[زهرا]] و [[سلالۀ پیغمبر]] است، آنان که خداوند از زبان پیامبرش بر [[امامت]] آنان تصریح فرموده و آنان [[دوازده]] نفرند، اولین آنان علی{{ع}} و آخرینشان [[قائم]] است، طبق همۀ معانی که [[عرب]] برای [[عترت]] قائل است؛ چراکه [[امامان]] از بین [[بنی هاشم]] و [[فرزندان ابو طالب]]، همچون پاره‌های [[مشک]] در نافۀ آهویند و از شجرۀ طیّبه‌ای‌اند که ریشه‌اش [[پیامبر]] و شاخه‌اش علی و امامان‌اند...<ref>معانی الأخبار، ص۹۲</ref>.
-* [[پیامبر خدا]]{{صل}} عترت را به عنوان معیار [[شناخت صحیح اسلام]] و [[قرآن]] معرّفی کرده است، که هم در [[ایمان]] و [[فکر]]، هم در عمل و [[تعهّد]]، نمونۀ یک [[خاندان]] کامل و [[اسوه]] است. هرجا خانواده‌ای پیدا کنید که مردش علی{{ع}} و زنش حضرت [[فاطمه]]{{عم}} و دخترش [[زینب]] و پسرانش [[حسنین]]{{عم}} باشد، آن [[خانواده]] (عترت) اصالت دارد و ما برای [[شناخت اسلام]]، به چنین خانواده‌ای احتیاج داریم.... [[مرحوم صدوق]]، پس از [[نقل احادیث]] عترت و تبیین مفهوم آن، عترت را همان شجره‌ای می‌داند که پیامبر خدا{{صل}} فرمود: من ریشۀ آنم و [[امیر المؤمنین]]، تنۀ آن است و امامان شاخه‌های آن و [[پیروان]] و [[شیعیان]] [[ائمه]]، برگ‌های آنند و [[علم]] آنان میوۀ آن درخت است، [[اهل بیت]]، هم مرکز اصلی اسلامند، هم [[هدایتگران]] [[خلق]] و [[پناه]] [[مردم]]...<ref>معانی الأخبار، ص۹۳</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۸۰.</ref>.
 == منابع ==