نامۀ ۲۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} ==مقدمه== *در منظر امام، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵.</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود.
==فرازی از [[نامه]]==
*به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== فرازی از [[نامه]] ==
به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۷۶۷.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}


==منابع==
== پانویس ==
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]؛
{{پانویس}}


==پانویس==
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
 
[[رده:مدخل]]
[[رده:امام علی]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۷

مقدمه

در منظر امام، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد حاکم است[۱]. از این‌رو خیانت و سوءاستفاده حاکم از اموال عمومی و بیت المال خیانتی نابخشودنی است. امام (ع) در این نامه به زیاد، کارگزار فارس، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از اموال عمومی خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود.

فرازی از نامه

به خدا سوگند می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در غنایم مسلمانان به اندک یا بسیار خیانت کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و خوار شوی؛ والسلام[۲].

منابع

پانویس

  1. نهج البلاغه، نامه ۵.
  2. دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص ۷۶۷.