نامۀ ۲۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵.</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود.


==مقدمه==
== فرازی از [[نامه]] ==
*در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۷۶۷.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
*به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== پانویس ==
 
==منابع==
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
 
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۷

مقدمه

در منظر امام، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد حاکم است[۱]. از این‌رو خیانت و سوءاستفاده حاکم از اموال عمومی و بیت المال خیانتی نابخشودنی است. امام (ع) در این نامه به زیاد، کارگزار فارس، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از اموال عمومی خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود.

فرازی از نامه

به خدا سوگند می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در غنایم مسلمانان به اندک یا بسیار خیانت کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و خوار شوی؛ والسلام[۲].

منابع

پانویس

  1. نهج البلاغه، نامه ۵.
  2. دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص ۷۶۷.