←مقدمه
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
(←مقدمه) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امام]] {{ع}} در پیگیری [[عدالت]]، بهویژه [[عدالت]] [[اقتصادی]] و اجرای آن بسیار کوشا و سختگیر بود. در حکومت امام [[اموال عمومی]] یا [[بیت المال]] بین همه [[مردم]] باید به نسبت مساوی تقسیم میشد. ویژهخواری و [[تبعیض]] در [[فرهنگ]] [[علوی]] جایی ندارد و همگان در امتیازها با هم برابرند. از اینرو وقتی به [[امام]] گزارش میرسد که یکی از [[کارگزاران]] در [[بیت المال]] به هر دلیلی دستدرازی کرده یا به دلخواه خود از آن بخشیده است، بهشدت مورد مؤاخذه و بازخواست [[امام]] قرار میگرفت و مجبور به ترک کار و جبران [[ظلم]] میشد. وقتی به [[امام]] گزارش رسید که [[کارگزار]] او [[اموال عمومی]] را بین هواداران خویش تقسیم کرده، برای او نامهای تند مینویسد. اما چون هنوز [[اطمینان]] حاصل نشده بود، [[امام]] اعلام میدارد اگر چنین کرده باشی، در اینصورت [[خداوند]] را ناخشنود و [[امامت]] را خشمگین کردهای و نزد من [[خوار]] و بیمقدار شدهای. قراین تاریخی زمان [[نامه]] را حدود سالهای ۳۷ یا ۳۸ ق میداند. | |||
==فرازی از [[نامه]]== | |||
== فرازی از [[نامه]] == | |||
به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای ([[رحمت]] او شامل حالت نمیشود) و [[امام]] و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو [[انتقام]] بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو [[اموال]] [[مسلمانها]] را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای [[خویشاوند]] خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس [[سوگند]] به خدایی که دانه را (زیر [[زمین]]) شکافته و [[انسان]] را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس [[حق]] پروردگارت را [[خوار]] نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود. | |||
[[آگاه]] باش [[حق]] کسی که نزد تو و نزد ماست از [[مسلمانها]] در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن [[مال]] میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای [[آب]] به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه [[آب]] میبخشد، بنابراین [[حق]] نداری آن مالها را به خویشاوندانت اختصاص دهی)<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۸۸ ـ ۷۸۹.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||