ایثار در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

ایثار در معارف و سیره حسینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۲

۱۴۸ بایت حذف‌شده ، ۱۸ ژوئن

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۱٬۷۲۲

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = ایثار
-| عنوان مدخل  = [[ایثار]]
+| عنوان مدخل  = ایثار
-| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در کلام اسلامی]]| - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]]
+| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
-| پرسش مرتبط  = ایثار (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
-'''ایثار''' از بارزترین مفاهیم و درس‌های [[عاشورا]]، [[ایثار]] است. [[ایثار]] یعنی [[فداکاری]] و [[دیگری را بر خود مقدم داشتن]] و [[جان]] و [[مال]] خود را فدای چیزی [[برتر]] از خویش کردن<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۷۰.</ref>.
+'''ایثار''' از بارزترین مفاهیم و درس‌های [[عاشورا]]، [[ایثار]] است. [[ایثار]] یعنی فداکاری و دیگری را بر خود مقدم داشتن و [[جان]] و [[مال]] خود را فدای چیزی [[برتر]] از خویش کردن.
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*در [[کربلا]]، فداکردن [[جان]] در راه [[دین]]، [[فدا]] کردن خود در راه [[امام حسین]]{{ع}}، به خاطر [[حسین]]، [[تشنه]] [[جان]] دادن و...دیده می‌شود. [[امام حسین]] [[جان]] خود را فدای [[دین]] می‌کند، [[اصحاب]] او، تا زنده‌اند، نمی‌گذارند کسی از [[بنی هاشم]] به میدان رود، تا [[بنی هاشم]] زنده‌اند، آسیبی به [[امام حسین|حسین]]{{ع}} نمی‌رسد. [[شب]] [[عاشورا]] که [[امام]]، [[بیعت]] را از آنان بر می‌دارد که [[جان]] خویش را [[نجات]] دهند، یکایک برخاسته، اعلام [[فداکاری]] می‌کنند و می‌گویند: [[زندگی]] پس از تو رانمی‌خواهیم و خود را فدای تو می‌کنیم<ref> موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۱۰۰</ref>.
+در [[کربلا]]، فداکردن [[جان]] در راه [[دین]]، [[فدا]] کردن خود در راه [[امام حسین]] {{ع}}، به خاطر [[حسین]]، [[تشنه]] [[جان]] دادن و...دیده می‌شود. [[امام حسین]] [[جان]] خود را فدای [[دین]] می‌کند، [[اصحاب]] او، تا زنده‌اند، نمی‌گذارند کسی از [[بنی هاشم]] به میدان رود، تا [[بنی هاشم]] زنده‌اند، آسیبی به [[امام حسین|حسین]] {{ع}} نمی‌رسد. [[شب]] [[عاشورا]] که [[امام]]، [[بیعت]] را از آنان بر می‌دارد که [[جان]] خویش را [[نجات]] دهند، یکایک برخاسته، اعلام [[فداکاری]] می‌کنند و می‌گویند: [[زندگی]] پس از تو رانمی‌خواهیم و خود را فدای تو می‌کنیم<ref> موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۱۰۰</ref>.
-*وقتی [[مسلم بن عوسجه]] بر [[زمین]] می‌افتد، درآخرین لحظات به [[حبیب بن مظاهر]] [[وصیت]] می‌کند که تا زنده‌ای مبادا دست از [[یاری]] [[امام حسین|حسین]] برداری، جانت را فدای او کن<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۲۰</ref>.
-*برخی از [[یاران]] [[امام حسین]]، هنگام [[نماز ظهر]]، [[جان]] خویش را سپر تیرهای [[دشمن]] می‌کنند و [[امام]] [[نماز]] می‌خواند. [[عباس]] بالب [[تشنه]] وارد [[فرات]] می‌شود و چون می‌خواهد [[آب]] بنوشد، یاد لب‌های [[تشنه]] [[امام حسین|حسین]] و اطفال افتاده، [[آب]] نمی‌نوشد و به خویش نهیب می‌زند که آیا [[آب]] بنوشی، در حالی که [[امام حسین|حسین]]{{ع}} [[تشنه]] و در آستانه [[مرگ]] است؟<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۴۱</ref>.
-* [[حضرت زینب|زینب]]، برای [[نجات]] [[جان]] [[امام سجاد]]{{ع}}، خویش را به [[خیمه]] [[آتش]] گرفته می‌زند. وقتی همه در مجلس [[یزید]]، [[فرمان]] می‌دهند که [[امام سجاد]]{{ع}} را بکشند، [[زینب]] [[جان]] خویش را سپر [[بلا]] قرار می‌دهد و ده‌ها صحنه دیگر که هر کدام زیباتر از دیگری الفبای [[ایثار]] را به آزادگان می‌آموزد. این که کسی حاضر باشد [[جان]] خویش را فدای [[جان]] دیگری و فدای [[مکتب]] کند، نشانه [[ایمان]] والا به [[آخرت]] و [[بهشت]] و [[پاداش الهی]] است.
-* [[امام حسین]] نیز در آغاز حرکت به [[کربلا]]، فرمود هر که آماده است [[جان]] خویش را در راه ما نثار و [[ایثار]] کند، با ما حرکت کند: {{عربی|من کان باذلا فینا مهجته...فلیرحل معنا}} همین [[فرهنگ]] بود که [[نوجوانی]] چون [[حضرت قاسم]] را وامی‌داشت که روز [[عاشورا]] خطاب به [[امام حسین]]{{ع}} بگوید: {{عربی|روحي لروحك الفداء، و نفسي لنفسك الوقاء}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین،ص ۴۶۷</ref>.
-*در [[زیارت عاشورا]] نیز به صفت [[ایثار]] [[یاران]] [[امام حسین|حسین]] تصریح شده است: {{متن حدیث|ِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ }}<ref>«آنان که از جان و خون خویش در راه حسین گذشتند» بحار الانوار، ج ۹۸،ص ۲۹۳ و ۲۹۶، مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۷۰.</ref>.
-==[[ایثار]]==
+وقتی [[مسلم بن عوسجه]] بر [[زمین]] می‌افتد، درآخرین لحظات به [[حبیب بن مظاهر]] [[وصیت]] می‌کند که تا زنده‌ای مبادا دست از [[یاری]] [[امام حسین|حسین]] برداری، جانت را فدای او کن<ref>بحار الانوار، ج ۴۵،ص ۲۰</ref>.
+برخی از [[یاران]] [[امام حسین]]، هنگام [[نماز ظهر]]، [[جان]] خویش را سپر تیرهای [[دشمن]] می‌کنند و [[امام]] [[نماز]] می‌خواند. [[عباس]] بالب [[تشنه]] وارد [[فرات]] می‌شود و چون می‌خواهد [[آب]] بنوشد، یاد لب‌های [[تشنه]] [[امام حسین|حسین]] و اطفال افتاده، [[آب]] نمی‌نوشد و به خویش نهیب می‌زند که آیا [[آب]] بنوشی، در حالی که [[امام حسین|حسین]] {{ع}} [[تشنه]] و در آستانه [[مرگ]] است؟<ref>بحار الانوار، ج ۴۵،ص ۴۱</ref>.
+[[حضرت زینب|زینب]]، برای [[نجات]] [[جان]] [[امام سجاد]] {{ع}}، خویش را به [[خیمه]] [[آتش]] گرفته می‌زند. وقتی همه در مجلس [[یزید]]، [[فرمان]] می‌دهند که [[امام سجاد]] {{ع}} را بکشند، [[زینب]] [[جان]] خویش را سپر [[بلا]] قرار می‌دهد و ده‌ها صحنه دیگر که هر کدام زیباتر از دیگری الفبای [[ایثار]] را به آزادگان می‌آموزد. این که کسی حاضر باشد [[جان]] خویش را فدای [[جان]] دیگری و فدای [[مکتب]] کند، نشانه [[ایمان]] والا به [[آخرت]] و [[بهشت]] و [[پاداش الهی]] است.
+[[امام حسین]] نیز در آغاز حرکت به [[کربلا]]، فرمود هر که آماده است [[جان]] خویش را در راه ما نثار و [[ایثار]] کند، با ما حرکت کند: {{عربی|من کان باذلا فینا مهجته...فلیرحل معنا}} همین [[فرهنگ]] بود که [[نوجوانی]] چون [[حضرت قاسم]] را وامی‌داشت که روز [[عاشورا]] خطاب به [[امام حسین]] {{ع}} بگوید: {{عربی|روحي لروحك الفداء، و نفسي لنفسك الوقاء}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۴۶۷</ref>.
+در [[زیارت عاشورا]] نیز به صفت [[ایثار]] [[یاران]] [[امام حسین|حسین]] تصریح شده است: {{متن حدیث|ِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ }}<ref>«آنان که از جان و خون خویش در راه حسین گذشتند» بحار الانوار، ج ۹۸،ص ۲۹۳ و ۲۹۶، مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۷۰.</ref>
+== [[ایثار]] ==
 در صحنه عاشورا نخستین ایثارگر خود [[حضرت]] بود که حاضر شد [[جان]] خود را فدای [[دین خدا]] کند و رضای او را بر همه چیز برگزیند، [[اصحاب]] آن حضرت نیز هر کدام ایثارگرانه جان خویش را فدای [[امام]] خویش کردند.
-اظهارهای [[یاران امام]] در [[شب عاشورا]] مشهور است، یک به یک برخاستند و [[آمادگی]] خود را برای جانبازی و ایثار خود در راه امام{{ع}} اظهار کردند؛ به عنوان نمونه، به این سخن «[[مسلم بن عوسجه]]» اشاره می‌کنیم که به امام{{ع}} فرمود:
+اظهارهای [[یاران امام]] در [[شب عاشورا]] مشهور است، یک به یک برخاستند و [[آمادگی]] خود را برای جانبازی و ایثار خود در راه امام {{ع}} اظهار کردند؛ به عنوان نمونه، به این سخن «[[مسلم بن عوسجه]]» اشاره می‌کنیم که به امام {{ع}} فرمود:
 «هرگز از تو جدا نخواهم شد، اگر سلاحی برای [[جنگ]] با آنان نداشته باشم با سنگ با آنان خواهم جنگید تا همراه تو به [[شهادت]] برسم»<ref>الارشاد، ج۳، ص۹۲.</ref>.
-[[حضرت زینب]]{{س}} [[عصر عاشورا]] هنگام [[حمله]] [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها، چون دید [[شمر]] با [[شمشیر]] آخته قصد [[کشتن امام سجاد]]{{ع}} را دارد، فرمود: کشته نخواهد شد، مگر آن‌که من فدای او شوم»<ref>مسند الامام الشهید، ج۲، ص۲۰۱.</ref>.
-جلوه بارز ایثار در [[واقعه عاشورا]] [[حضرت ابوالفضل]]{{ع}} بود؛ علاوه بر آن‌که [[امان‌نامه]] [[ابن زیاد]] را رد کرد و شب عاشورا نیز اظهار کرد:
+[[حضرت زینب]] {{س}} [[عصر عاشورا]] هنگام [[حمله]] [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها، چون دید [[شمر]] با [[شمشیر]] آخته قصد [[کشتن امام سجاد]] {{ع}} را دارد، فرمود: کشته نخواهد شد، مگر آن‌که من فدای او شوم»<ref>مسند الامام الشهید، ج۲، ص۲۰۱.</ref>.
+جلوه بارز ایثار در [[واقعه عاشورا]] [[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} بود؛ علاوه بر آن‌که [[امان‌نامه]] [[ابن زیاد]] را رد کرد و شب عاشورا نیز اظهار کرد:
 «هرگز از تو دست نخواهم کشید [[خدا]] نیاورد [[زندگی]] پس از تو را»<ref>مسند الامام الشهید، ج۱، ص۵۱۵؛ الارشاد، ج۲، ص۹۱.</ref>.
-[[روز عاشورا]] نیز وقتی با [[لب تشنه]] وارد [[شریعه]] [[فرات]] شد، با یادآوری کام [[تشنه]] [[امام حسین]]{{ع}} [[ایثارگری]] و [[فداکاری]] به او اجازه [[نوشیدن آب]] نداد و با لب تشنه به شهادت رسید. و نمونه‌های بسیار زیاد دیگر که این مختصر، گنجایش بیان تمام آنها را ندارد.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۴.</ref>
+[[روز عاشورا]] نیز وقتی با [[لب تشنه]] وارد [[شریعه]] [[فرات]] شد، با یادآوری کام [[تشنه]] [[امام حسین]] {{ع}} [[ایثارگری]] و [[فداکاری]] به او اجازه [[نوشیدن آب]] نداد و با لب تشنه به شهادت رسید. و نمونه‌های بسیار زیاد دیگر که این مختصر، گنجایش بیان تمام آنها را ندارد<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۴.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
 # [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، '''[[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۷]]'''
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۳۸: / خط ۴۲: @@
 [[رده:امام حسین]]
 [[رده:ایثار]]
-[[رده:مدخل]]