ایثار در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = ایثار | |||
| عنوان مدخل = ایثار | |||
| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== [[کلمات قصار]] پیرامون ایثار == | |||
در غررالحکم و دررالکلم در «باب الایثار»، سخنانی از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]] {{ع}} به اقتصار بیان شده که در اینجا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم: | |||
==[[کلمات قصار]] پیرامون ایثار== | |||
در غررالحکم و دررالکلم در «باب الایثار»، سخنانی از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]]{{ع}} به اقتصار بیان شده که در اینجا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم: | |||
#{{متن حدیث|الْإِيثَارُ فَضِيلَةٌ الِاحْتِكَارُ رَذِيلَةٌ}}: [[مردم]] را بر خود مقدم‌داشتن، [[فضیلت]] است، [[حبس]] [[مال]]، [[رذیلت]] و [[پستی]] است. | #{{متن حدیث|الْإِيثَارُ فَضِيلَةٌ الِاحْتِكَارُ رَذِيلَةٌ}}: [[مردم]] را بر خود مقدم‌داشتن، [[فضیلت]] است، [[حبس]] [[مال]]، [[رذیلت]] و [[پستی]] است. | ||
#{{متن حدیث|الإیثار أشرف الإحسان}}: ایثار و دیگران را بر خود [[برگزیدن]]، [[برترین احسان]] است. | #{{متن حدیث|الإیثار أشرف الإحسان}}: ایثار و دیگران را بر خود [[برگزیدن]]، [[برترین احسان]] است. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۰: | ||
#{{متن حدیث|مِنْ أَحْسَنِ الْإِحْسَانِ الْإِيثَارُ}}: از نیکویی‌ترین نیکویی‌ها، ترجیح دیگران بر خود است. | #{{متن حدیث|مِنْ أَحْسَنِ الْإِحْسَانِ الْإِيثَارُ}}: از نیکویی‌ترین نیکویی‌ها، ترجیح دیگران بر خود است. | ||
#{{متن حدیث|مِنْ أَفْضَلِ الِاخْتِيَارِ التَّحَلِّي بِالْإِيثَارِ}}: از افزون‌ترین برگزیدن، زینت‌یافتن به ایثار است. | #{{متن حدیث|مِنْ أَفْضَلِ الِاخْتِيَارِ التَّحَلِّي بِالْإِيثَارِ}}: از افزون‌ترین برگزیدن، زینت‌یافتن به ایثار است. | ||
#{{متن حدیث|لَا تَكْمُلُ الْمَكَارِمُ إِلَّا بِالْعَفَافِ وَ الْإِيثَارِ}}: بزرگواری‌ها به کمال نخواهد رسید، مگر با [[پارسایی]] و ایثار | #{{متن حدیث|لَا تَكْمُلُ الْمَكَارِمُ إِلَّا بِالْعَفَافِ وَ الْإِيثَارِ}}: بزرگواری‌ها به کمال نخواهد رسید، مگر با [[پارسایی]] و ایثار<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۲۶۱.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | # [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:ایثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ایثار است. ایثار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ایثار در قرآن - ایثار در حدیث - ایثار در معارف و سیره حسینی - ایثار در معارف و سیره نبوی - ایثار در معارف و سیره فاطمی - ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی - ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردکلمات قصار پیرامون ایثار
در غررالحکم و دررالکلم در «باب الایثار»، سخنانی از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی (ع) به اقتصار بیان شده که در اینجا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم:
- «الْإِيثَارُ فَضِيلَةٌ الِاحْتِكَارُ رَذِيلَةٌ»: مردم را بر خود مقدم‌داشتن، فضیلت است، حبس مال، رذیلت و پستی است.
- «الإیثار أشرف الإحسان»: ایثار و دیگران را بر خود برگزیدن، برترین احسان است.
- «الْإِيثَارُ شِيمَةُ الْأَبْرَارِ»: ایثار، خصلت نیکوکاران است.
- «الْإِيثَارُ غَايَةُ الْإِحْسَانِ»: بخشش در صورت نیاز به آن، نهایت نیکویی است.
- «الْإِيثَارُ أَشْرَفُ الْكَرَمِ»: ایثار، شریف‌ترین جود و بخشش است.
- «الْإِيثَارُ أَعْلَى الْإِحْسَانِ»: ایثار، برترین احسان است.
- «الْإِيثَارُ أَعْلَى الْمَكَارِمِ»: ایثار، برترین صفات نیک است.
- «الْإِيثَارُ أَفْضَلُ عِبَادَةٍ وَ أَجَلُّ سِيَادَةٍ»: جود و بخشش با احتیاج، برترین عبادت و بزرگ‌ترین (نیکوترین) سیادت و بزرگی است.
- «الْإِيثَارُ عَلَى مَرَاتِبِ الْكَرَمِ وَ أَفْضَلُ الشِّيَمِ»: ایثار، بالاترین مرتبه‌های شرافت، و افزون‌ترین خصلت‌ها است.
- «الْإِيثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَى مَرَاتِبِ الْإِيمَانِ»: دیگران را بر خود مقدم‌داشتن، بهترین نیکویی، و بلندترین پایه‌های ایمان است.
- «الْإِيثَارُ سَجِيَّةُ الْأَبْرَارِ وَ شِيمَةُ الْأَخْيَارِ»: ایثار، خوی نیکوکاران و شیوه افراد نیک است.
- «أَفْضَلُ السَّخَاءِ الْإِيثَارُ»: افزون‌ترین بخشش، ایثار است.
- «أَحْسَنُ الْكَرَمِ الْإِيثَارُ»: نیکوترین بزرگی، دیگران را بر خود مقدم‌داشتن است.
- «بِالْإِيثَارِ يُسْتَرَقُ الْأَحْرَارُ»: به وسیله جود و بخشش آزادگان، به بندگی کشیده خواهند شد.
- «بِالْإِيثَارِ يُسْتَحَقُ اسْمُ الْكَرَمِ»: به سبب ایثار، استحقاق نام کرم حاصل می‌گردد (یعنی به کسی باید کریم گفت که ایثارگر باشد).
- «بِالْإِيثَارِ عَلَى نَفْسِكَ تَمْلِكُ الرِّقَابَ»: به واسطه ایثار و برگزیدن دیگران بر خود، گردن‌ها را مالک می‌شوی؛ یعنی فرمان‌فرما خواهی شد و دیگران مطیع تو خواهند گردید.
- «خَيْرُ الْمَكَارِمِ الْإِيثَارُ»: بهترین بزرگی و جوانمردی، دیگران را بر خود برگزیدن است. ۱۸. «عند الإیثار علی النفس، تبین جواهر الکرماء»: هنگام برگزیدن دیگران بر خود گوهرهای کریمان آشکار می‌گردد.
- «غَايَةُ الْمَكَارِمِ الْإِيثَارُ»: نهایت بزرگی، دیگران را بر خود ترجیح‌دادن است.
- «كَفَى بِالْإِيثَارِ مَكْرُمَةً»: برای بزرگواری، ایثار کفایت می‌کند.
- «مِنْ شِيَمِ الْأَبْرَارِ حَمْلُ النُّفُوسِ عَلَى الْإِيثَارِ»: از خصلت‌های نیکوکاران، وادار نمودن نفس‌ها بر بخشش، و تقدّم دیگران بر خویشتن است.
- «مِنْ أَحْسَنِ الْإِحْسَانِ الْإِيثَارُ»: از نیکویی‌ترین نیکویی‌ها، ترجیح دیگران بر خود است.
- «مِنْ أَفْضَلِ الِاخْتِيَارِ التَّحَلِّي بِالْإِيثَارِ»: از افزون‌ترین برگزیدن، زینت‌یافتن به ایثار است.
- «لَا تَكْمُلُ الْمَكَارِمُ إِلَّا بِالْعَفَافِ وَ الْإِيثَارِ»: بزرگواری‌ها به کمال نخواهد رسید، مگر با پارسایی و ایثار[۱].
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۲۶۱.