رشد شخصیت در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

== معناشناسی ==

یکی از مؤلفه‌های بهداشت روانی رشد شخصیت و [[خودشکوفایی]] است. شکوفایی، در لغت به معنای گشودن، شکافته شدن و از خود بیرون آمدن است و در اصطلاح، به رشد همه جانبۀ [[روح]]، جسم و روان به صورت هماهنگ و یکنواخت گویند. بنابراین، خودشکوفایی به معنای آن است که شخص از همۀ ظرفیت‌ها و توانمندی‌های خویش بهره گیرد<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۶-۷۷.</ref>. رشد شخصیت، رشد و ارتقای الگوهای [[رفتاری]] است که موجب متمایز شدن فرد می‌شود و با جلو رفتن [[روحیات]]، عادات و محیط فرد اتفاق می‌افتد<ref>ر.ک: [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

== معنای رشد شخصیت در [[مکتب]] [[انتظار]] ==

از منظر [[اسلام]]، [[انسان]] موجودی با [[کرامت]]، [[خلیفة الله]] و [[امانت‌دار الهی]] است. موجودی که سرشار از استعدادهای بالقوه است و [[انبیاء]] و [[ائمه]] {{ع}} برای [[شکوفایی]] آنها تلاش و [[تبلیغ]] ‌ کرده‌اند و امکان پرورش آن را گوشزد کرده‌اند. چنین مباحث کلی از دیدگاه [[مکتب]] [[انتظار]] نیز قابل دستیابی است، چراکه با [[ظهور امام زمان]] {{ع}} و [[حکومت]] [[انسان کامل]]، [[کرامت انسانی]] و [[خلیفة الله]] بودن [[انسان]] تحقق کامل می‌‌یابد<ref>ر.ک. [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>. بدین ترتیب، رشد شخصیت برای [[انسان]] حاصل می‌‌شود. از سوی دیگر، [[انسان]] آمیزه‌ای از تمایل صِرف و لذت‌طلبی محض و نیز [[آگاهی]] و [[قضاوت]] [[عقلانی]] است. از یک سو ناخودآگاهِ [[انسان]] او را به جلب لذایذ و دفع آلام سوق داده و راحتی و لذت‌طلبی را مدنظر قرار می‌دهد و از طرف دیگر [[عقل]] با [[خودآگاهی]] و [[قضاوت]] [[عقلانی]] [[انسان]] را به طرف [[حیات طیبه]] و پرورش صفات ملکوتی رهنمون می‌‌کند. گاهی میان این دو نوع خصوصیات شخصی [[انسان]]، [[تعارض]] پیش می‌آید؛ زمانی نیازها و خواسته‌های مادی و گاهی نیازها و اشتیاقات روحی و [[عقلی]] او را به طرف خود جذب می‌‌کند؛ این [[تعارض]] اگر به [[پیروزی]] [[عقل]] بر [[نفس]] بینجامد، موجب رشد شخصیت [[آدمی]] می‌گردد. [[انتظار]] پاسدار ارزش‌های والای [[دینی]] و [[حاکمیت]] [[روح]] [[عقلانی]] است.

در [[زندگی]] توأم با [[انتظار]]، لذت‌جویی، شبهه‌افکنی و [[راحت‌طلبی]] جای خود را به [[آرمان‌گرایی]]، [[مسئولیت‌پذیری]]، عمل به [[تکالیف الهی]] و [[حق‌طلبی]] می‌دهد و [[مقاومت]] و [[سازندگی]] [[انسان]] را به اوج [[تکامل]] شخصیتی تا آنجا که [[برتر]] از اهل هر زمان گردد می‌‌رساند<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]].</ref>.

== منابع ==